3

พอคิดมาถึงตรงนี้ ในขณะที่เขาทำท่าจะผละห่างจากเธอ เธอก็กอดเขาเอาไว้ บดจูบปากของเขาแบบไร้เดียงสา ราเชนครางเบาๆ ก่อนจะกดร่างน้อยลงใต้ร่าง

“ไม่เสียใจใช่ไหม ถ้าจะตกเป็นของพี่จริงๆ”

เขาถามย้ำ แต่เหมือนไม่ได้ต้องการเอาคำตอบอะไรใดๆ เลย เพราะเขาบดจูบปากสวยของเธออย่างดูดดื่ม ผละห่างเล็กน้อยแล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้า ในขณะที่เธอนอนหอบสะท้านอยู่กับเตียงนอนกว้าง

เขากลับมาอีกครั้ง สอดนิ้วเข้าในร่องสวาทของเธอ กดคลึงแต่ไม่เข้า

ชายหนุ่มขยับไปที่ลิ้นชักหัวเตียงก่อนจะนำเจล หล่อลื่นออกมา เธอมองนิ่งไม่กล้าถาม แต่ก็พอรู้ว่าเขาจะทำอะไร เขาบีบเจลใส่นิ้วก่อนจะค่อยๆ สอดแซะเข้าไปในร่องสาว เธอนิ่วหน้าเพราะความคับแคบ ร้องครางเสียงหลง เขาบดจูบ เธอพาสะโพกหนีเขาก็รั้งเอาไว้ รู้สึกว่าร่างกายหนาหนักทาบทับไม่ให้เธอหนีไปไหนได้

เธอหลับตาพริ้มรับจุมพิตของเขา มันดูดดื่มทำหัวหมุนไปทุกทิศทาง เหมือนโลกนี้พลิกคว่ำพลิกหงายตีลังกากลับหน้ากลับหลัง

ช่อแก้วลืมตาเมื่อสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างใหญ่มากกว่านิ้วของเขากำลังแทรกเข้ามาในกลีบกายสาว เธอมองสบตาก่อนจะหลับพริ้มเมื่อเขาก้มลงมาบดจูบ สะโพกสอบพยายามขยับอย่างเชื่องช้า

“อ๊า...”

ทั้งสองครางพร้อมกัน ช่อแก้วมองใบหน้าเหยเกของรุ่นพี่หนุ่มที่เธอเพิ่งตัดสินใจเป็นแฟนกับเขา

ใบหน้าของราเชนแดงก่ำ แต่ยามนี้เขาดูหล่อเหลาน่ากลืนกินเป็นที่สุด

“พี่เชน...”

เธอครางลูบไล้ใบหน้าของเขา ราเชนจับเธอมาจูบ ก่อนที่เขาจะเริ่มขยับ

ระหว่างที่ควบขี่อยู่บนร่างของเธอ เขาก็มองสบตาคนใต้ร่างไม่ละห่าง

ช่อแก้วก็สบตาเขา หัวหมุนอย่างหนักกำลังคิดวกวนไปมา ว่ากำลังทำอะไรอยู่ แต่คำตอบก็คือเธอยอมเขาเพราะชอบเขา

“สีหน้ายุ่งเหยิงไปหมด ไม่เสียวเหรอ”

เขาหยอกล้อ นวดคลึงสะโพกผายของเธอเพื่อกระตุ้นให้เธอเสียวซ่าน แล้วก็เลื่อนมากอบกุมลานนมอวบอิ่มบีบเคล้นเบาๆ ก้มลงไปงับยอดอกสีชมพูจัด ดูดเม้ม ลากลิ้นซุกไซ้ซอกคอหอม

เขาขยับรุกล้ำเข้าไปในตัวเธอ รับรู้ได้ถึงการตอดรัดกระชั้นถี่

“ไม่ต้องเกร็งนะ”

เขาลูบปอยผมของเธอไปมา ช่วงล่างขยับเข้าหาหนักหน่วง ไม่นานก็พาเธอไปถึงจุดหมายปลายทาง

ราเชนร้องครางประสานกับเธอ ก่อนจะพลิกตัวลงนอนเคียงข้าง เขาถอดเครื่องป้องกันออกจากตัว พาไปทิ้งในถังขยะตรงห้องน้ำ

ช่อแก้วแอบมองรูปร่างสมส่วนของเขา แต่พอเขาเดินโทงๆ กลับมาเธอก็หลบวูบ เอาผ้าห่มมาคลุมปิดหน้าเอาไว้

“อายพี่เหรอ”

ราเชนดึงผ้าห่มออกห่าง เธอก็หลบหน้าหลบตา

“เจ็บไหม พี่ทำเราเจ็บหรือเปล่า”

“เจ็บนิดหน่อยค่ะ ตึงๆ” เธอตอบอายๆ

“คืนนี้นอนห้องพี่ไหม”

เขาสอดกายอุ่นๆ เข้ามาใต้ผ้าห่ม ดึงเธอมากอด

“ค่ะ”

ช่อแก้วรับคำแล้วกอดหมอนข้างอย่างเขินอาย

“กอดพี่ดีกว่า พี่ทั้งอุ่นและดิ้นได้”

เขาดึงหมอนข้างออกห่าง

“พี่เชนคะ ถามเรื่องส่วนตัวได้ไหม”

“ถามว่า?”

“ทำไมพี่ถึงเลิกกับแฟนเก่าคะ”

“เข้ากันไม่ได้ครับ”

“เรื่องอะไรคะ”

“เขาชอบจิกครับ”

“จิก?” เธอทวนคำเขาทำหน้างง

“ต้องให้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา พี่ต้องมีเวลาส่วนตัวบ้างสิครับ”

จริงๆ เขามีเหตุผลมากกว่านั้น แต่ไม่อยากพูดเรื่องไม่ดีของอดีตคนรัก

“อ้อค่ะ...”

เธอรับคำ สัญญากับตัวเองว่าจะไม่จิกเขา

“พี่เป็นคนที่คบกับใคร ก็คบกับคนนั้นครับ ไม่นอกใจ และไม่มีคนอื่น นอกจากเลิกกันไปแล้ว พี่ไม่ชอบผู้หญิงที่ตามหึงหวงไร้สาระ ไม่มีเหตุผล เอาแต่ใจ”

“ค่ะ”

เธอรับคำใจฝ่อ เขาเป็นคนหน้าตาดี เธอเห็นสาวๆ ยิ้มให้ก็รู้สึกหวงเขาเหมือนกันนะ

“หึงได้หวงได้ แต่ต้องมีเหตุผล ถ้าผู้หญิงมาเกาะแกะพี่แต่ไม่หึงไม่หวง อันนั้นแปลก แต่ไม่ใช่หึงแม้กระทั่งเพื่อนที่ไม่มีอะไรกัน”

เขาก้มลงมากระซิบบอก เธอซบอกเขา นอนฟังเขานิ่ง แสดงว่าเธอก็หึงหวงเขาได้น่ะสิ แต่ให้มีเหตุผลและมีขอบเขต เธอไม่เคยมีแฟน เป็นแค่ผู้หญิงเชยๆ ราเชนนั้นเป็นหนุ่มสังคมที่มีเพื่อนมาก ร่ำรวย เธอกำลังคิดว่าจะเข้ากับเขาได้ไหมหากเป็นแฟนกันจริงจัง

ตั้งแต่เสียตัวให้ราเชนในครั้งนั้น ช่อแก้วไม่กล้าแม้แต่จะโทรหาเขา เธอบอกตัวเองว่าจะไม่โทรไปหา กลัวจะโดนหาว่าจิก แต่ใจรุ่มร้อนอยากเห็นหน้า อยากได้ยินเสียง อยากคุย