บทที่2.จบตอน

ในขณะเดียวกันภาสกรก็ทั้งไอทั้งจามจนหน้าดำหน้าแดงซึ่งท่าทางจามติดๆ กันหลายทีของลูกชายสุดหล่อทำให้ คุณปานวาด ที่กำลังจะเดินขึ้นห้องของตนหยุดมองลูกชายที่ยืนจามอยู่ที่ระเบียงกว้างขวางของคฤหาสน์หลังงาม...

“เป็นอะไรล่ะลูก จามซะจนหน้าดำหน้าแดงไปหมดแล้ว

“ไม่เป็นไรครับคุณแม่ อาจจะแค่จามเฉยๆ เท่านั้น..” ภาสกรบอกมารดาเบาๆ แล้วจามส่งท้ายอีกรอบ คุณปานาวาดทำหน้าเหยเก

“ไปหาหมอมั้ยลูก”

“ไม่ต้องหรอกครับ ผมดีขึ้นแล้ว..”

“แล้วเป็นอะไรเนี่ย ทั้งไอทั้งจาม ต้องเรียกลุงหมอมั้ย เห็นว่าไม่สบายนี่นาวันนี้”

“นั่นยิ่งไม่ต้องเลยครับ ผมไม่เป็นไรแล้วว่าแต่คุณแม่เพิ่งสวดมนต์เสร็จหรือครับ” ภาสกรบอกแล้วเข้ามาประคองคุณปาดวาดเดินไปที่ห้องของนาง

“จ้ะ กำลังจะเข้านอนเห็นแสนจามฟิดๆ เลยเจ้ามาดู”

“คงจะแพ้อากาศนิดหน่อยครับ ก็ดูสิครับ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวฝนเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่รู้หน้าไหนเป็นหน้าไหน ผมก็ปรับตัวไม่ทัน ที่โน่นก็หิมะตก พอมาเจออากาศเมืองไทยก็แปรปรวนนิดหน่อยครับ”

“รักษาสุขภาพนะลูก อย่าหักโหมนัก”

“ขอบคุณครับ คุณแม่เป็นผู้หญิงที่น่ารักที่สุดของผมเสมอเลย” ภาสกรยิ้มประจบมารดา แล้วเปิดประตูให้ท่าน

“แหม แม่ไม่ได้อยากได้คำชมหรอกลูก แม่อยากให้ลูกชายแม่เลิกลอยไปลอยมาคบผู้หญิงมั่วไปหมดแล้วได้สะใภ้ดีๆ กับหลานน่ารักๆ มากกว่า..” คุณปานวาดพูดยิ้มๆ

“คุณแม่ล่ะก็.. สาวๆ พวกนั้นก็แค่ชั่วคราวและมีไว้คลายเครียดประสาผู้ชายเท่านั้นล่ะครับ ไม่มีใครที่ผมจริงจังด้วยสักคน”

“แล้วแม่นางแบบ ลูกคุณหญิงอะไรนั่นล่ะ ไปเหวี่ยงไปวีนที่บริษัทเราน่ะ คืออะไร แม่ไม่ชอบผู้หญิงแบบนั้นนะลูก ถึงจะชาติตระกูลดีมีหน้ามีตาแต่นิสัยแย่ก็ไม่ได้อยากเอามาสืบสกุลนะจ๊ะ”

คุณปานวาดพาดพิงถึง แพรวา ลูกสาว คุณหญิงศจี ภรรยาอดีตนายพลใหญ่คนหนึ่งซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว ซึ่งแพรวาเป็นสาวสังคมที่สวยเฉิดฉายและยังเป็นนางแบบสาวไฮโซที่กำลังมาแรงที่สุดในตอนนี้... และแม้ว่าครอบครัวของคุณหญิงศจีจะเคยมีบุญคุณกับนางแต่นางก็ไม่อยากข้องเกี่ยวกับคุณหญิงศจีไม่ว่าทางไหน...

“โหย คุณแม่แรงงงงง อะ..” ภาสกรขันมารดา คุณปานวาดมองลูกชายตาเขียวแล้วค้อนให้อย่างแง่งอน...

“อย่าเอามาเป็นสะใภ้แม่เชียวนะ ไม่งั้นเราขาดกันแน่”

“ครับ รับรองคนที่จะมาเป็นศรีสะใภ้ของคุณแม่ถูกใจแน่นอน..”

“ย่ะ ขอให้จริงเถอะ ไปๆ แม่จะนอนแล้ว..” คุณปานวาดตัดบทลูกชายแล้วเอียงแก้มให้ภาสกรหอมแก้มทั้งซ้ายขวา

“ราตรีสวัสดิ์ครับ คุณแม่ รีบไปเดี๋ยวผมโดนคุณพ่อเตะเอา” ภาสกรหลิ่วตาให้ผู้เป็นพ่อที่ยืนกอดอกมองอยู่ด้านหลังมารดาแล้วรีบปิดประตูให้ท่านอย่างรวดเร็ว

พอกลับมาถึงห้องของตนภาสกรก็คิดแผนเพื่อจัดการมารหัวใจอย่างคร่ำเคร่งและคิดหาวิธีการผูกมัดตัวเองกับทิพย์ธาราให้แนบเนียน...

“คุณปู่ครับ ช่วยแสนหน่อยสิครับ แสนอยากได้น้ำแข็งมาเป็นเมีย แต่ไม่รู้จะทำยังไงแล้วครับ..”

ชายหนุ่มไหว้วอนกับผู้เป็นปู่ ร่างสูงนั่งบนเตียงแล้วพนมมือขึ้นอธิษฐานอย่างจริงจัง ซึ่งหากใครมาเห็นท่าทางแบบนี้ของซีอีโอหนุ่มหล่อเนื้อหอมคงไม่มีใครอยากเชื่อแน่ๆ ว่านี่คือคนคนเดียวกัน เพราะเมื่อภาสกรอยู่ในเวลาทำงานเขาจะเป็นผู้บริหารที่ทรงอำนาจ เฉียบขาด และจริงจังมาก เรียกได้ว่าบุคลิกของเขาเต็มไปด้วยความเป็นผู้นำที่ทรงพลังน่าเกรงขามมากทีเดียว...

“คุณผู้ต้องช่วยแสนนะครับ ทำให้คุณอาทั้งสองเอ็นดูแสนด้วยจะดีมากกก... แล้วผมจะทำบุญด้วยของโปรดคุณปู่นะครับ สาธุๆๆ” ชายหนุ่มก้มกราบสามครั้งแล้วล้มตัวลงนอนครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรให้กายไม่มาวุ่นวายกับทิพย์ธาราอีก...

ชายหนุ่มมองเพดานนิ่งอย่างคิดไม่ตก เพราะทิพย์ธาราไม่ใช่หญิงสาวที่เขาจะเล่นด้วยได้ง่ายๆ อีกทั้งผู้หญิงอย่างทิพย์ธาราไม่ใช่จะมีเกลื่อนกลาด ยิ่งทุกคนในครอบครัวของเขากับทิพย์ธาราสนิทสนมกันเท่าไหร่เขาก็ต้องให้ความเกรงใจบิดามารดาของทิพย์ธารามากขึ้นเท่านั้น จะเอาลูกสาวเขามาทำเล่นๆ มีหวังถูกตีกบาลแยก เผลอๆ ถูกตัดออกจากกองมรดกไร้ญาติขาดมิตรไปอีก...

“ชีวิตไอ้แสน ทำไมต้องมารักน้ำแข็งด้วยว้า ยัยเด็กร้ายกาจทำให้เรากินไม่ได้นอนไม่หลับ ยัยเจ้าหญิงน้ำแข็งยิ่งโตยิ่งสวยยิ่งยั่วให้ตบะไอ้พี่แสนจะแตก คอยดูนะ ได้เป็นเมียเมื่อไหร่จัดหนักจัดเต็ม”

ภาสกรนอนพลิกไปพลิกมาอย่างว้าวุ่นใจประสาคนที่เคยได้อะไรมาง่ายๆ และพอเจออะไรที่ยากๆ ทั้งมีคนในครอบครัวค้ำคออยู่จึงทำให้ไม่อาจจะทำอะไรได้ดังใจ...

หลายวันผ่านไปภาสกรก็ยังคงไปทำงานปกติแต่เขาไม่ได้เข้าไปดูงานที่โรงแรมแต่ไปอีกบริษัทหนึ่งซึ่งเขาเป็นผู้บริหารเช่นกัน ความจริงแล้วโรงแรมนั้นเขากับเทพธาราเป็นผู้บริหารด้วยกันและสับเปลี่ยนกันเข้าไปดูงานแต่เทพธาราจะประจำอยู่ที่โรงแรมมากกว่าตนซึ่งภาสกรเคยบอกกับเทพธาราว่าเขาจะถ่ายโอนหุ้นของโรงแรมให้เทพธาราทั้งหมดเพราะเทพธาราทำงานได้ดีกว่าอีกครั้งโรงแรมนี้ปู่ของเทพธาราเป็นคนสร้างแต่ช่วงมีปัญหาคุณปู่โลแกนของเขายื่นมือเข้ามาช่วยจนทุกอย่างฟื้นคืนกลับมาดีดังเดิม แต่เทพธาราไม่รับและพอใจในจุดที่เป็นอยู่มากกว่า และนั่นคือเหตุผลหนึ่งที่ทิพย์ธาราสามารถดูเอกสารสำคัญ หรือจัดการบริหารงานในโรงแรมได้เช่นกันหากจำเป็นหรือเร่งด่วน...

“น้ำแข็งไปทำงานพร้อมพี่รึเปล่า” เทพธาราถามน้องสาวแสนสวยที่เดินยิ้มหวานมาหา

“วันนี้วันหยุดน้ำแข็งค่ะ แหม... พี่ธารเนี่ยแก่แล้วเลอะเลือน”

“อ้าวเหรอ.. ถึงว่าสิแต่งตัวเสียสวยเลยจะไปไหนจ๊ะน้องรัก”

“วันนี้จะไปดูหนังกับพราวค่ะ” วันนี้เธอกับวิภาดามีนัดไปดูหนังและกินข้าวกันประสาสาวโสดที่ชอบไปดูหนังด้วยกันทุกๆ วันหยุดที่มีโปรแกรมหนังที่พวกตนชอบ

“ให้พี่ไปส่งมั้ย”

“ไม่ค่า.. เดี๋ยวน้ำแข็งให้พี่หนุ่มไปส่งค่ะพี่ธารไปทำงานเถอะค่ะ”

“เอางั้นหรือ โอเคๆ งั้นพี่ไปละ”

ทิพย์ธาราโบกมือให้พี่ชายที่เดินไปยังรถของเขาก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่หนุ่มขับมาเทียบตรงหน้า เมื่อหญิงสาวขึ้นรถมาแล้วหนุ่มก็รายงานความเคลื่อนไหวของทิพย์ธาราทันที

“พี่หนุ่มแวะไปรับพราวด้วยนะคะ”

“ครับคุณหนู”

ภาสกรยิ้มร่าเมื่อได้รับรู้ว่าวันนี้ทิพย์ธาราไปที่ไหนก่อนจะเตรียมตัวออกไปข้างนอกหากว่าคเชนทร์ผู้เป็นประหนึ่งเงาตามตัวโทร. เข้ามาเสียก่อน

“เจ้านายครับทอนาร์โดกำลังมา..” น้ำเสียงของคเชนทร์มีแววล้อเลียนอยู่ไม่น้อยและรหัสลับ ทอนาร์โด ที่กำลังมานั้นคือ การมาของบรรดาหญิงสาวนั่นเองและช่วงนี้เป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจากแพรวา...

“เฮ้ย นายก็จัดการสิวะ”

“ไม่ทันแล้วครับ เธอยืนอยู่หน้าห้องเจ้านายแล้ว”

“บัดซบเอ๊ย รปภ. คนไหนปล่อยให้เธอขึ้นมาวะ”

“อย่าโทษ รปภ. เลยครับ เพราะเธอพาการ์ดของตัวเองมาด้วยทั้งข่มขู่ รปภ.หน้าลิฟต์ผู้บริหาร ผมจึงให้เขาปล่อยเธอขึ้นมา” คเชนทร์รายงานถึงความเป็นไปและการกระทำอันน่ารังเกียจของแพรวา

“ร้ายกาจจริงๆ” ภาสกรหงุดหงิดและนึกเกลียดผู้หญิงอย่างแพรวาขึ้นมาติดหมัด

เขารู้จักกับแพรวาเพราะทางบริษัทโฆษณาแนะนำเธอให้กับเขา เพราะมีโปรเจกต์ที่จะต้องทำการโฆษณาประชาสัมพันธ์โครงการใหม่ของธุรกิจการเดินเรือท่องเที่ยว ซึ่งตอนนี้โครงการนี้กำลังเตรียมการจัดเคมเปญพิเศษต้อนรับปีใหม่และทางกรรมการต่างก็อยากได้แพรวามาเป็นพรีเซนเตอร์ เพราะเจ้าหล่อนกำลังมีชื่อเสียงและเนื้อหอมที่สุดในตอนนี้ และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่แพรวาการเข้ามายุ่มย่ามวุ่นวายในชีวิตของเขาจนน่ารำคาญ เจ้าหล่อนแสดงความเป็นเจ้าของ แสดงความสนิทสนมและประกาศชัดเจนว่าเธอต้องการเขา และคอยจิกกัดราวีผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตเขา และแพรว่าก็ขยันสร้างข่าวคาวกับเขาอยู่บ่อยๆ และนั่นเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้บิดามารดาของทิพย์ธาราไม่ชอบและไม่อยากให้ทิพย์ธารามาเกี่ยวข้องกับเขา เพราะเกรงจะมีเรื่องราวใหญ่โตเหมือนคราวเรื่องของกายกับกับเทียมแข...

“ตอนนี้เธออยู่หน้าห้องเจ้านายแล้วครับ คุณประพลกำลังรบกับเธออยู่..” คเชนทร์รายงานหน้าห้องทำงานของเขาที่ ประพล เลขาประจำสำนักงานของภาสกรกำลังพยายามพูดคุยกับแพรวาอยู่ด้วยความอดทน...

“เดี๋ยวฉันจะออกไปจัดการเอง” ภาสกรรีบวางสายแล้วรีบออกไปจากห้องทำงานของตน...

“คุณแสนขา..” แพรวาที่เห็นภาสกรเดินออกมาจากห้องทำงานก็รี่เข้าไปเกาะแขนของเขาทันทีแล้วหันไปมองประพลด้วยแววตาขุ่นขวางหาเรื่องเต็มที่

“คุณแสนต้องจัดการเลขาของคุณให้แพรวานะคะ มันบอกว่าคุณแสนไม่ให้แพรวาเข้าพบ มันยังลามปากมกับแพรด้วยค่ะ แบบนี้ใช้ไม่ได้ไล่มันออกเลยค่ะ..”

ภาสกรถอนใจหนักๆ อย่างรำคาญ แต่แพรวาคิดว่าภาสกรคงไม่พอใจประพล หญิงสาวยิ้มเยาะเลขาหนุ่มที่ไม่ยอมให้เธอเข้าพบภาสกรซ้ำยังคอยกีดกันเธอทุกครั้งที่มาหาภาสกรที่บริษัทแห่งนี้ แต่ถ้าเป็นที่โรงแรมเธอก็จะวีนใส่อิงดาราซึ่งอิงดารานั้นไม่กล้าหือกับเธอแน่นอนเพราะเธอจะใช้คนของตนไปข่มขู่อิงดาราหากว่าไม่ให้เธอเข้าพบภาสกร

“พลมีอะไรก็ไปทำเถอะ” ภาสกรบอกเลขาหนุ่มคู่ใจ

“ครับ..” ประพลเดินกลับเข้าไปในห้องทำงานของตนซึ่งเป็นกระจกใสโดยไม่สนใจท่าทางไม่พอใจของแพรวาที่ภาสกรไม่ได้ลงโทษอะไรเขา

“คุณแสนคะ ทำไมไม่จัดการไอ้ประพลให้แพรวาล่ะคะ..” คำพูด ที่ออกมาจากปากเรียวสวยของแพรวาทำให้ความงามที่ฉาบอยู่บนใบหน้าและร่างกายของเธอหายวับไปทันที...

“ทำไมผมต้องจัดการหรือครับ” ภาสกรพูดพลางแกะมือเหนียวหนึบของแพรวาออกจากแขนของตน หญิงสาวหน้างอยิ่งมองเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเยาะหยันของประพลที่มองผ่านกระจกใสมายิ่งทำให้เธอเดือดดาล เลขาหนุ่มวัยสามสิบปีของภาสกรที่เธอไม่ชอบขี้หน้านัก

“แต่มันพูดจาไม่ดีกับแพรวานะคะ”

“คุณเองก็พูดไม่ดีกับเขาเหมือนกัน เอาล่ะ ผมไม่อยากเสียเวลา คุณมาทำไม..”

“แพรวาก็มาหาคุณน่ะสิคะ”

“ผมไม่มีนัดหรือมีธุระอะไรกับคุณนะ อีกอย่างวันนี้ผมไม่ว่างจะออกไปธุระสำคัญ ขอตัวตอนนี้เลยก็แล้วกัน”

“อะไรกันคะ แพรวาอุตส่าห์มาหาคุณนะคะ..” ภาสกรไม่สนใจเสียงแหลมๆ ของแพรวา ชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเอือมระอา

“ผมจะบอกอะไรให้นะแพรวา.. ถึงคุณจะโด่งดัง จะเป็นคนมีชื่อเสียงหรือจะเป็นใครใหญ่มาจากไหน แต่การกระทำของคุณในวันนี้ทำให้ผมไม่คิดจะเลือกคุณมาเป็นพรีเซนเตอร์โครงการของผมแน่นอน.. อีกอย่างผู้หญิงอย่างคุณไม่อยู่ในสายตาผมเลย.. ผมยังคุยกับคุณ ยังให้เกียรติคุณเพราะคุณหญิงแม่ของคุณมาขอร้องให้รับพิจารณาคุณในฐานะพรีเซนเตอร์ของงานนี้ และเห็นว่าคุณเป็นนางแบบที่มีชื่อเสียง แต่เมื่อคุณทำตัวแย่ๆ นิสัยแย่ๆ เที่ยวจิกหัวคนอื่นโดยเฉพาะคนของผม ผมก็ไม่คิดจะเสวนากับผู้หญิงอย่างคุณหรอกนะ.. ผมจะหาพรีเซ็นเตอร์คนใหม่ ผม ไล่ คุณ ออก..” ภาสกรบอกอย่างเฉยชาแล้วย้ำประโยคสุดท้ายอย่างหนักแน่นชัดเจน แพรวาหน้าเสียแต่ยังไม่เข้าใจว่าตนเองทำอะไรผิด

“แพรวาทำอะไรผิดคะแสน แค่แพรวาคิดถึงคุณแล้วมาหาคุณนี่นะคะ..”

ภาสกรกระแทกลมหายใจหนักๆ กับความมั่นใจในตัวเองมากว่าตนนั้นทำถูกต้องที่สุด ดีที่สุด จนมองไม่เห็นข้อบกพร่องของตัวเองของหญิงสาวสวยตรงหน้า... เขายอมรับว่าแพรวาเป็นคนสวยมาก แต่งเติมนิดๆ หน่อยๆ ก็สวยโดดเด่น แต่ความสวยโดดเด่นของแพรวาไม่ได้ดึงดูดความสนใจและไม่ได้ตรึงตราตรึงใจเขาแม้แต่น้อย...

“ผมไม่อยากพูดมาก เจ็บคอ..”

“คุณแสนไม่สบายหรือคะ แล้วทำไมเลขาคุณแสนไม่ดูแลล่ะคะ งั้นแพรวาจะดูแลคุณเองนะคะ” ภาสกรอยากจะตะโกนดังๆ ใส่หน้าเจ้าหล่อนนักว่าเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วกับความงี่เง่าของเธอ...

“ผมหมายถึง พูดกับคุณ คุณก็ไม่มีวันเข้าใจ พูดจนเจ็บคอคุณก็ไม่เข้าใจ.. เอาเป็นว่าวันนี้ผมไม่ว่างจะคุยกับคุณ วันไหนๆ ก็ไม่ว่าง แค่นี้นะครับ ผมรีบ..”

ภาสกรสะบัดออกจากมือเรียวของเธอแล้วเดินไปยังลิฟต์ทันที แพรวายืนงงอึ้งไปกับสิ่งที่ได้ยินจนเมื่อประตูลิฟต์ปิดลงหญิงสาวจึงได้สติแล้วกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บใจ...

“กรี๊ดดดด อ๊ายยย คุณแสนนนนนน.. คุณแสน กลับมาคุยกับแพรวาก่อนนะ แพรวาทำอะไรผิดคุณแสนถึงโกรธแพรไม่คุยกับแพรวา.. อ๊ายยย แพรวาจะฟ้องคุณแม่..” หญิงสาวกระทืบเท้าเร่าๆ ทั้งกรีดร้องอย่างขัดเคืองใจ ประพลหัวเราะหึๆ อย่างขบขันท่าทางของแพรวา

“แก.. ไอ้ขี้ข้า คอยดูนะ ฉันจะทำให้คุณแสนไล่แกออกให้ได้”

แพรวาชี้หน้าประพลก่อนจะเดินออกไป เมื่อลงไปยังลานจอดรถที่บอดีการ์ดของตนรออยู่แพรวาก็ตวาดชายหนุ่มทั้งสองลั่นอย่างหัวเสียก่อนจะกลับบ้านไปอย่างผิดหวัง....