บทที่ 5 ตอแย

เสียงเดือดของปลายสายที่โวยวายขึ้นมาอย่างไม่พอใจทำให้ฉันรู้สึกสะใจไม่น้อยแต่ต้องพยายามรักษาสีหน้าของตัวเองเอาไว้เพราะคนที่อยู่ใกล้เพียงคืบกำลังมองอยู่อย่างไม่ละสายตา

“อย่ามองแบบนี้สิ เค้าเขินน๊า..เทนขา”

เสียงหวานดังขึ้นมาอีกรอบหนึ่งมันทำให้ผมถึงกับกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากไม่ใช่แค่เสียงแต่นอนนี้ผ้าคลุมสีขาวที่พี่มิลล์ใช้คลุมร่างกายในตอนมามันร่วงหล่นลงไปค่อนอยู่ตรงเอวบางทั้งหมดแล้ว

[ฮัลโหลๆ ฮัลโหลๆ เทน เทน! นังมิลล์ใช่ไหม?]

เสียงไม่พอใจบวกกับน้ำเสียงที่มีอารมณ์คุกกรุ่นทำให้ปลายสายพูดออกมาไม่ต่างกับการตะคอกใส่หูของเทน มือใหญ่จึงรีบเอาออกเพื่อเว้นระยะห่าง

“แพทแค่...”

อุ๊บส์

ไม่ทันพูดริมฝีปากเรียวบางก็เข้ามาประกบปากของผมทันที ลิ้นเล็กร้อนๆ ค่อยๆ ขยับและชโลมเลียไปรอบๆ ริมฝีปากอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะเริ่มเข้าไปชิมความหวานในโพรงปากราวกับต้องการหาน้ำผึ้งมาหล่อเลี้ยงร่างกาย ลิ้นเล็กเข้าไปล่อลวงลิ้นใหญ่อย่างมีความมุ่งหมั่นจนตอนนี้คนตัวใหญ่ก็เผลอหลงใหลในสัมผัสที่เธอเป็นคนมอบให้

อื้ม...

มือเล็กข้างขวาของฉันค่อยๆ ลูบไล้คงมายังแผงอกสีขาวเนียนที่อยู่ใต้ผ้าคลุมใหญ่ก่อนที่จะปลดสายรัดที่ถูกมัดเอาไว้ตรงเอวแกร่งอย่างลวกๆ พอสำเร็จก็ลูบไล้วนขึ้นไปอีกครั้งจนจรดปลายนิ้วมือข้างซ้ายที่ถือโทรศัพท์อยู่จากนั้นก็คว้าเอามาคอบครองได้อย่างสำเร็จเมื่อเห็นว่าเทนเขาไม่สนใจมันแล้วเพราะบัดนี้มือใหญ่ได้เข้าไปเกาะกุมเอวขอดของตัวเองเอาไว้ทั้งสองข้างเป็นที่เรียบร้อยแล้วแต่ทั้งสองก็ยังจูบ ดูดกันอย่างดูดดื่ม

“ใจเย็นสิคะเทนขา อารมณ์แรงเชียว...”

ฉันผละออกจากริมฝีปากใหญ่ก่อนที่จะพูดออกมาอย่างหวานๆ

อูบส์ ... อ๊ะ อ๊ะ อ่าส์...

ฉันรัดแขนข้างซ้ายที่กอดลำคอของเทนเอาไว้แน่นเมื่อความเสียวซ่านเข้ามาแทนร่างกายที่ต้องการเอาชนะคนที่อยู่ปลายสายซึ่งบัดนี้ยังไม่วาง ได้สิ... ในเมื่อต้องการได้ยินเรื่องบนเตียงของผัวเมีย

ก่อนที่ริมฝีปากใหญ่ของเทนเข้ามาครอบครองอกอันอวบอิ่มที่เด่นชูช่ออยู่แล้วยิ่งเมื่อฉันแอ่นอกตอบรับการกระทำของเขามันยิ่งเป็นสิ่งยั่วอารมณ์เป็นเท่าตัว

อ่าส์...

“พี่มิลล์..”

เสียงเรียกกระเส่าสั่นเครือของผมดังขึ้นมา ผมก็เมื่อผู้ชายทั่วไปยิ่งเมื่อเห็นแบบนี้ ใกล้ชิดแบบนี้ใครมันจะไปอดทนไหววะยิ่งไม่ใช่พระอิฐพระปูน เป็นคนที่มีความรู้สึกต้องการเป็นยิ่งตอนนี้พี่มิลล์เธอได้เปลี่ยนท่ามานั่งควบตัวของผมเอาไว้ตรงกลางอีกเมื่อเห็นแบบนั้นมีเหรอที่จะปฏิเสธ

มือใหญ่ที่เกาะกุมเอวขอดเอาไว้แน่นทั้งสองข้างก็เปลี่ยนเป็นกอดข้างเดียวก่อนที่มือข้างขวาจะเข้าไปลูบไล้ขาอ่อนเรียวขาวจนถึงจุดอ่อนไหวที่สุด

อื้อ...

“เทนขา อ๊ะ มะ ไม่ไหวแล้วน๊า..อ๊ะ”

เสียงสั่นเครือของฉันดังขึ้นอีกครั้งแต่ครั้งนี้มือที่ถือโทรศัพท์รีบเอามาคล้องคอเทนอีกครั้งหนึ่ง เอาไปใกล้ๆ ริมฝีปากของเขาให้คนในสายได้ยินดังๆ

“อือ เดี๋ยวก่อนคะเทน เทนรักมิลล์ไหมค่ะ?”

ฉันตั้งใจที่จะหยุดการกระทำทั้งหมดดื้อๆ เอาไว้ตรงนั้น อยากให้คนที่กำลังมีอารมณ์ค้างแบบนี้เขาจะเลือกตอบแบบไหน

“…”

เมื่อได้เสียงเงียบเป็นคำตอบที่ชัดเจนฉันก็กำลังขยับร่างกายเพื่อจะยืนขึ้นเดินกลับไปยังเตียงนอนแต่ทว่าต้องชะงักเมื่อมีฝ่ามือรั้งไม่ให้ได้ลุกขึ้น

“ผมรักพี่มิลล์ รักมาก รักจนใจจะขาด...”

อื้อ...

“งั้นคนอื่นก็เป็นได้แค่ขยะสินะรวมถึงสายนี้ด้วย..อิเชอรรี่!”

ตู้ดๆๆ

ตุบ!

มือเรียวสวยปล่อยโทรศัพท์ราคาแพงลงกระทบพื้นอย่างไม่ใส่ใจก่อนที่จะเข้ามาอบกอดซุกไซ้ไล่เลียซอกคอขาวของเทนอย่างเมามันทั้งซ้ายและขวา ริมฝีปากเล็กๆ ทำหน้าที่อย่างรู้งานเรียกความเสี่ยวซ่านให้กับคนตัวใหญ่จรเปล่งเสียงครางต่ำ

อ่าส์...