บทที่3. จบตอน

หญิงสาวโวยวาย ในขณะที่คนถูกเธอทำเสียงดังใส่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ได้อย่างน่าหมั่นไส้ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา แม้จะเป็นแค่เพียงการเจอกันลับๆ ไม่ได้บอกกล่าวให้ใครได้รับรู้มาตลอดเกือบสองปีนี้เธอไม่เคยเห็นเขาทำท่าแบบนี้เลยสักครั้ง จอมทัพเป็นคนหล่อเหลาทรงเสน่ห์ ทุกกริยาของเขาล้วนดูทรงพลังและเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์น่าชื่นชม แข็งแกร่งแต่ก็ดูอบอุ่น เหมือนจะขี้เล่นอารมณ์ดีแต่ก็จริงจริงเข้มงวด แต่ท่าทางทำหน้าเหลอหลาไม่รู้ไม่ชี้ดูยียวนกวนประสาทแบบนี้เธอไม่เคยเห็น...

“เธอก็อยู่ที่นี่ไง ฉันให้เธออยู่ฟรีๆ พร้อมเงินเดือนและอาหารสามมื้อ สี่มื้อก็ได้ถ้าเธอต้องการ”

“เจไม่ใช่สัตว์เลี้ยงนะคะ และไม่ได้ขายตัว ไม่ได้เป็นสมบัติของใคร..”

หญิงสาวหน้าแดงก่ำรู้สึกโมโหฉุนเฉียวและโกรธกรุ่นขึ้นมานิดๆ ที่เขาเข้ามาบงการชีวิตของเธอราวเจ้าชีวิต ทั้งที่เธอขอเลิกกับเขาและจบความสัมพันธ์ลับๆ กันไปแล้ว

“ก็ไม่ใช่น่ะสิ ฉันว่าเธอเป็นอย่างนั้นเหรอ”

“คุณจอมคะ เจจริงจังนะคะ”

“ฉันก็จริงจัง..”

เจติยายืนนิ่งมองเขาอย่างไม่เข้าใจ แล้วไม่ทันที่หญิงสาวจะได้พูดอะไรกับเขาเสียงออดหน้าประตูก็ดังขึ้น จอมทัพลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วเดินไปเปิดประตูให้คนของเขาที่ขนข้าวของของเธอเข้ามา เจติยาได้แต่ยืนอ้าปากค้างมองอย่างไม่อยากเชื่อสายตาว่าจอมทัพจะทำแบบนี้จริงๆ นี่มันบ้าไปแล้ว เจติยายืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก

“คุณจอมบอกคนของคุณเอาของเจกลับไปคอนโดของเจเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”

หญิงสาวเดินมาทำหน้าตึงใส่เขา จอมทัพเลิกคิ้วมองเธอด้วยท่าทางยียวน

“ไม่..” สั้นๆ ชัดเจน

“คุณจอม..”

“เอาล่ะ เราไปเดินเล่นที่ส่วนสาธารณะกันดีกว่าปล่อยให้พวกเขาทำงาน”

เขาบอกพร้อมกับโอบเอวเธอให้เดินตามไป แต่ก็หันมาสั่งให้คนเอาของใช้ส่วนตัวของเธอไปไว้ในห้องนอนของเขาอีกด้วย ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว คนของเขาสามคนต่างก็ขนข้าวของเครื่องใช้ของเธอมาจนครบทุกอย่าง ยกเว้นแค่ของชิ้นใหญ่อย่างทีวีตู้เย็นไมโครเวฟ เครื่องซักผ้าเครื่องใช้ไฟฟ้าอื่นๆ เท่านั้น

“คุณจอม คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ” หญิงสาวเอ่ยกับเขาเมื่อจอมทัพลากเธอมาที่สวนสาธารณะใกล้ๆ กับคอนโดของเขาจนได้และท่าทางของเขาก็ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลยด้วยซ้ำ มีแต่เธอนี่ล่ะที่ร้อนรุ่มกลุ้มใจอยู่แบบนี้

“ทำไมจะทำไม่ได้ ฉันต้องการอะไรอยากได้อะไรก็ต้องได้ และต่อไปนี้เธอจะต้องเป็นผู้หญิงของฉันเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือเราต้องอยู่ด้วยกันแบบนี้”

“ทำไมคุณจอมต้องทำแบบนี้ด้วย โกรธหรือคะที่เจเป็นฝ่ายบอกเลิก ก็เลยแก้แค้นเจว่างั้น..” หญิงสาวหยุดมองเขาตาขุ่น ใบหน้านวลใสที่ดูแสนธรรมดาในสายตาของใครๆ แดงก่ำด้วยความโกรธ

“ใช่.. เพราะหากว่าเราจะเลิกกัน ฉันเท่านั้นที่มีสิทธิ์บอกเลิก”

“คุณจอม..”

“เรียกอะไรนักหนา..”

เขาทำหน้าเบื่อหน่าย มันเป็นเขาหรือไงที่ต้องทำหน้าแบบนั้น เธอต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายทำหน้าแบบนั้น เจติยามองเขาด้วยความขุ่นเคืองกำหมัดแน่นอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรกับคนตรงหน้า ตอนนี้เธอคิดไม่ออกจริงๆ ไม่คิดว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้

“นั่นรถไอติมมา กินมั้ย เธอชอบกินแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ลุงครับจอดก่อน”

เขาดึงมือเธอไปที่ริมถนนซึ่งมีรถไอศกรีมกะทิสดผ่านมาพอดี คุณลุงผู้ขี่รถสามล้อขายไอศกรีมมานานปียิ้มร่าให้ชายหนุ่มผู้หล่อเหลาซึ่งยืนกุมมือหญิงสาวหน้าตาบึ้งตึงเหมือนกำลังแง่งอนกันอย่างอารมณ์ดี

“รับแบบไหนดีครับ มีไอติมกะทิสดมะพร้าวอ่อนด้วยนะครับ วันนี้มะพร้าวน้ำหอมใหม่ๆ จากสวนเลย มีน้ำมะพร้าวด้วยนะครับ” คุณลุงนำเสนอสินค้าของตนด้วยรอยยิ้ม

“งั้นผมเอาแบบที่ลุงว่ามาก็แล้วกัน เอาน้ำมะพร้าวด้วยสองขวดครับ”

ชายหนุ่มสั่งด้วยท่าทางสบายๆ เจติยาปรายตามองเขาเงียบๆ เธอรู้ดีว่าจอมทัพนั้นสุภาพอ่อนโยนกับทุกคนเสมอ แต่ก็ไว้ตัวในบางที กับหญิงสาวในที่ทำงานหรือคนในบริษัท จะไม่มีใครได้เห็นจอมทัพในแบบที่เธอเห็นแน่นอน...

“ขอบคุณครับ”

เมื่อจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว ทั้งพ่อค้าและลูกค้าต่างก็ขอบคุณซึ่งกันและกัน ก่อนเขาจะยื่นไอศกรีมกะทิสดที่อยู่ในกะลามะพร้าวที่ถูกตัดแต่งเป็นเหมือนถ้วยไอศกรีม มีเนื้อมะพร้าวขูดเป็นเส้นโรยด้านบนพร้อมด้วยถั่วลิสงคั่วหอมกรุ่น ราดด้วยนมข้นจืดแบบฉ่ำๆ เจติยากลืนน้ำลายลงคออย่างอยากกินไอศกรีมตรงหน้าขึ้นมาทันที และมันคือแบบที่เธอชอบกินด้วย...

“ทำไมมีอันเดียวล่ะคะ” เธอถามพลางขมวดคิ้ว

“คุณจอมสั่งพิเศษแล้ว ถ้วยนี้สี่สิบบาทเลยนะ เนื้อเน้นๆ แน่นๆ ไปนั่งตรงโน้นกันเถอะ”

เขาบอกพลางแตะเอวบางให้เดินตามไป หญิงสาวเดินตามเขาไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ หรือเพราะเธอไม่คิดจะเลี่ยงกันแน่ หัวใจของเธออ่อนยวบเพียงแค่เขาแทนตัวเองว่าคุณจอมด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มคุ้นเคย...

“ป้อนคุณจอมด้วยสิ อย่าเอาแต่กินคนเดียว”

จอมทัพยิ้มบางๆ มองเธอด้วยแววตาพราวพราย เจติยาหน้าแดงเรื่อใจสาวเต้นแรงเพราะรอยยิ้มทรงเสน่ห์ของเขา นี่จอมทัพกำลังล่อลวงเธออยู่ใช่ไหม

ถึงเขาหลอกก็เต็มใจให้หลอก

จู่ๆ เสียงเพลงนี้ก็แว่วเข้ามาในหัว

แล้วเธอจะไปไหนรอดล่ะเจติยา..

หญิงสาวคิดพลางตักไอศกรีมป้อนให้เขา แล้วเขาก็ป้อนให้เธอด้วย หนุ่มสาวนั่งกินไอศกรีมด้วยกันไปเงียบๆ จนเมื่อหมดแล้วจอมทัพก็พาเธอกลับ และแน่นอนว่าเจติยาก็เดินตามเขาต้อยๆ

ในที่สุดเธอก็กลับมาเป็นผู้หญิงในความลับของจอมทัพดังเดิมสินะ... เจติยาคิดอย่างท้อแท้ที่ไม่อาจจะตัดเขาออกจากชีวิตของตนได้