Chapter 2 บุปผานารีผล [2]

Chapter 2 บุปผานารีผล [2]

องค์เง็กเซียนฮ่องเต้จึงได้แต่ทำใจ ลูกใครผัวใครไปหลงใหลบุปผานารีผลก็ให้ไปคอยห้ามคอยปรามกันเอง หากฆ่ากันตายจะมาร้องทุกข์กล่าวโทษ ก็ไม่อาจเสาะหาคนผิดมาลงโทษได้ เพราะความชุลมุนมากล้นราวกับสงครามย่อมๆ ก็ไม่ปาน

เทพแห่งภูเขา ‘จ้าวฉงซาน’ หยักยิ้มที่มุมปากอย่างเหยียดหยันชายหน้าโง่เหล่านั้น ที่หลงใหลในรูปโฉมของสตรีจนยอมเอาชีวิตอันมีค่ามาทิ้งขว้าง

‘ทำตัวดั่งแมลงดมดอกไม้ ช่างโง่เขลาเสียเหลือเกิน!’

“ท่านเทพ! ท่านเทพขอรับ! บัดนี้ใกล้เวลาที่บุปผานารีผลจะสุกแล้วขอรับ”

บ่าวรับใช้วิ่งปราดเข้ามารายงานด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น แววตาเปี่ยมไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นไม่ปิดบัง

“ข้ารู้แล้วไม่ต้องมาบอก น่ารำคาญ!”

ฉงซานตวาดกร้าวด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะโบกมือไล่บ่าวให้ออกไปจากห้องพักผ่อน กันชี่รีบโค้งคำนับก่อนจะวิ่งปร๋อออกไปโดยไม่เถียงสักคำ

ทั่วทั้งหุบเขาคุนเหม่ยและสวรรค์เก้าชั้นฟ้า ต่างรู้กิตติศัพท์กันทั่วว่าท่านเทพภูเขาจ้าวฉงซานนั้นเป็นเซียนรักสันโดษ ขี้หงุดหงิด ขี้โมโห พูดน้อย ไม่ชอบสุงสิงกับผู้ใด มีสหายน้อยเพียงหยิบมือจนแทบจะล้มหายตายจากไปหมดแล้ว อีกทั้งยังไม่เคยหลงรักสตรีนางใด

เมื่อมีคนใจกล้าถามไถ่ว่าเหตุใดท่านเทพภูเขาที่มีอายุอยู่กว่าหลายแสนปีเช่นนี้จึงไม่มีคู่ เขาก็จะตอบคำถามด้วยคำตอบเดิมทุกครั้ง

‘เพราะสตรีน่ารำคาญ!’

ทำเอาคนฟังหน้าม้านไปตามๆ กัน จนไม่มีใครกล้าเอ่ยถามอีก ยิ่งช่วงหลายหมื่นปีให้หลัง จ้าวฉงซานถูกจัดเป็นเซียนอาวุโสที่มีอายุยืนยาวราวกับมหาเทพที่ปลดระวางตำแหน่งเง็กเซียนฮ่องเต้ไปนานแล้ว เซียนน้อยใหญ่ที่เพิ่งถือกำเนิดจึงยิ่งเคารพยำเกรง ไม่มีใครกล้าถามคำถามกวนใจท่านเทพภูเขาอีกเลย

กว่าสามวันที่เหล่าบุรุษน้อยใหญ่ปักหลักเฝ้ารอแย่งชิงบุปผานารีผล ในที่สุดผลไม้แสนเย้ายวนก็สุกงอม นางกลายเป็นสาวงามที่มีรูปร่างอรชรอ้อนแอ้น ดวงหน้ามนเรียวรูปไข่ ขนตายาวเป็นแพเรียงเส้นสวย จมูกโด่งเชิดรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อ เส้นผมสีดำขลับยาวจนถึงปลายเท้าตัดกับผิวขาวผุดผ่องราวกับน้ำนมบริสุทธิ์

ไล่มองลงมาที่ลำคอระหง ไหล่กลมกลึงบอบบาง หน้าอกทรงโตขาวอวบชวนหลงใหล เอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผายเย้ายวน ต่ำลงมา...ต่ำลงมา จุดที่ทำให้บุรุษเพศถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเห็นจะหนีไม่พ้นเนินหนันโหนกนูนราวกับหลังเต่า มีขนเส้นบางๆ สีน้ำตาลอ่อนปกคลุมเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่

ทันใดนั้นเอง...

ขั้วและใบเลี้ยงที่ศีรษะของนางค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลแก่ เพียงไม่กี่อึดใจผลไม้ลูกนี้ก็ร่วงหล่นลงจากต้น ทอดกายอรชรอยู่บนพื้นหญ้า

แพขนตางามงอนกะพริบช้า ก่อนที่นางจะเปิดเปลือกตาขึ้นเผยให้เห็นดวงตาสีม่วงอเมทิสต์ราวกับอัญมณีล้ำค่า ริมฝีปากของนางค่อยๆ แย้มยิ้มอย่างไร้เดียงสากวาดตามองไปยังบุรุษมากหน้าที่กำลังจับจ้องมองมายังตนราวกับหิวกระหาย

“ผู้ใดคือนายของข้า”

เสียงหวานราวกับนกเยี่ยอิงกังวานก้องแทบทำให้เหล่าบุรุษลืมหายใจ เพียงพริบตาเดียวเท่านั้นบุรุษผู้หนึ่งเหาะเหินมาจากบนฟ้าหวังจะชิงหญิงงามไปครอบครอง ทว่ากลับถูกยิงด้วยธนูอาบยาพิษร่วงหล่นลงมาขาดใจตายทันที

ฆ่า!

จากนั้นสงครามนองเลือดก็เกิดขึ้น บุรุษชั้นผู้น้อยเพียงนั่งดูห่างๆ เฝ้ามองเหล่าเทพเซียน มาร ปีศาจ และมนุษย์ที่พอจะมีวรยุทธ์แก่กล้าต่างประลองฝีมือแย่งชิงสาวงาม

การต่อสู้กินเวลาข้ามวันข้ามคืน เสียงร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งกลบกลิ่นหอมของดอกบุปผาเทียมฟ้าไปจนหมดสิ้น

แล้วในที่สุดมังกรหนุ่มสามพี่น้องก็ได้บุปผานารีผลไปครอบครอง พวกเขาใช้กลโกงด้วยการร่วมแรงกันถึงสามคน จึงเอาชนะเซียนตนอื่นๆ ได้อย่างน่าอดสูไร้ซึ่งความเป็นสุภาพบุรุษ

ร่างสูงใหญ่ของมังกรผู้พี่โฉบรัดรวบร่างบุปผานารีผลไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนเลือดสีแดงชาดที่ไหลนองพื้นดิน เสียงก่นด่าของผู้บาดเจ็บดังก้อง คับแค้นใจในความเจ้าเล่ห์ของมังกรชั้นต่ำทั้งสามจนแทบกระอักความแค้นออกมาเป็น!

“ขี้โกง!”

มังกรหนุ่มตั้งใจจะพาบุปผานารีผลกลับไปที่ถ้ำของตนเพื่อแบ่งปันเกมกามกับน้องชายทั้งสองตลอดเจ็ดราตรี หมุนเวียนกันเสพกามทั้งกลางวันกลางคืน ตักตวงความสุขจากนารีผลล้ำค่าให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

ทว่าเรือนร่างเปลือยเปล่าหอมละมุน นุ่มนิ่มชวนหลงใหลทำให้เลือดในกายของชายหนุ่มพลุ่งพล่าน เขากลืนน้ำลายลงคอหลายต่อหลายครั้งเพื่อหักห้ามใจ แต่ว่าแก่นกลางกายกลับชูผงาดเรียกร้อง หัวใจเต้นรัวเร็วสูบฉีดเลือดให้วิ่งพล่านไปทั่วทั้งร่าง

ท้ายที่สุดความอยากก็อยู่เหนือทุกสิ่ง

มังกรผู้พี่ร่อนลงไปยังป่าด้านล่าง จับนางลงวางกับพื้นแล้วขึ้นคร่อมทับนางเอาไว้ทันที

“นายท่านจะทำอะไร”

บุปผานารีผลกะพริบตาปริบๆ ด้วยความงุนงง สมองของนางเวลานี้ไม่ต่างจากเด็กทารก แม้นางจะสามารถสื่อสารด้วยการฟัง แล้วพูดเลียนแบบสิ่งมีชีวิตที่ชิดใกล้

ความจริงแล้วในสมองของนางยังพอจะมีชุดความรู้พื้นฐานอยู่บ้าง แต่เพราะเพิ่งหล่นจากขั้วผล จึงยังไม่สามารถประมวลผลได้ดีนัก สมองของนางในยามนี้จึงรู้เพียงแค่ว่านางต้องมีเจ้าของ…

‘เจ้าของ’ หรือ ‘เจ้านาย’ คือผู้ที่นางจะฝากชีวิตเอาไว้ในกำมือ ส่วนเรื่องอื่นๆ นั้นนางไม่เข้าใจแม้แต่อย่างเดียว แม้จะเห็นเหล่าเทพเซียนตายตกราวกับผักปลา นางก็เพียงมองดูอย่างไม่เข้าใจ

มังกรหนุ่มไม่คิดตอบคำถามให้มากความ นางก็แค่บุปผานารีผลที่เอาไว้ใช้บำบัดความใคร่ แค่เพียงเจ็ดราตรีนางก็จะเหี่ยวเฉาและตายไปในที่สุด ดังนั้นเขาจะใช้ทุกวินาทีเพื่อตักตวงกามรสจากนางให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

“ท่านพี่จะเสพสมกับนางเลยใช่หรือไม่ ถ้าอย่างนั้นข้าขอต่อเป็นคนที่สอง”

“ถ้าท่านพี่ทั้งสองเสร็จแล้ว ขอข้าเป็นคนสุดท้าย แค่เห็นเรือนร่างของนาง ข้าก็อยากจะแย่แล้ว”

มังกรน้องเล็กแลบลิ้นเลียริมฝีปากก่อนจะยื่นมือไปสัมผัสเรียวขาของหญิงสาว กลืนน้ำลายลงคอจนลูกกระเดือกกลิ้งกลอกไปมาเมื่อเห็นว่านางกำลังจ้องมองเขาอยู่