2 แค่บังเอิญ...หรือเขาตั้งใจ

ตอนที่ 2

แค่บังเอิญ...หรือเขาตั้งใจ

เสียงน้ำจากฝักบัวกระทบกับกระเบื้องห้องน้ำหรูดังแผ่วเบา สลับกับเสียงลมหายใจอ่อนระทวยของใครบางคนในเช้าวันถัดมา หนูดีในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองที่เปียกชื้นจากการซักล้างเมื่อเช้าตรู่ เสื้อผ้าบางแนบเนื้อจนเห็นผิวขาวอมชมพูเรื่อๆ ภายในอย่างชัดเจน

เธอไม่ได้เอะใจอะไรกับสภาพตัวเองในตอนนี้เลยแม้แต่น้อย ความตั้งใจเดียวที่มีคือ…รีบทำความสะอาดห้องน้ำในห้องนอนของคุณคิรินทร์ให้เสร็จเรียบร้อย จะได้ไปจัดการกับผ้าอีกกองใหญ่ที่เหลืออยู่

…แต่เธอไม่รู้เลยว่า บานประตูห้องน้ำที่เปิดแง้มเอาไว้เพียงเล็กน้อยนั้น ไม่ได้ว่างเปล่าอย่างที่เธอคิดเลยแม้แต่น้อย ดวงตาคมกริบคู่หนึ่งกำลังจดจ้องมองทุกท่วงท่า ทุกการเคลื่อนไหวของหญิงสาวร่างเล็กที่กำลังขะมักเขม้นทำความสะอาดอยู่ภายใน

“เช็ดกระจกให้สะอาด แล้วค่อยขัดพื้น…เธอไม่ได้เรียนมารึไงว่า ทำความสะอาดจากบนลงล่าง” เสียงเข้มต่ำที่เต็มไปด้วยอำนาจดังขึ้นกลางความเงียบงัน ทำเอาแปรงขัดพื้นในมือหนูดีแทบร่วงหล่นจากมือด้วยความตกใจสุดขีด หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบราวกับถูกบีบขยี้

เมื่อหันไปเห็นชายหนุ่มเจ้าของห้องยืนพิงกรอบประตูด้วยท่าทีสบายๆ แต่แฝงไปด้วยรัศมีที่น่าเกรงขาม ฝักบัวในมือเธอยังคงปล่อยน้ำไหลรินไม่หยุด ทำให้เสื้อที่แนบเนื้ออยู่แล้วยิ่งชุ่มฉ่ำ เผยให้เห็นรูปทรงของเรือนร่างที่พระเจ้าปั้นแต่งมาอย่างงดงามและใจร้าย ในเวลาเดียวกัน

“ขะ…ขอโทษค่ะ หนูไม่รู้ว่าคุณอยู่ในห้อง…” หนูดีพยายามรวบรวมสติที่กระจัดกระจาย ใบหน้าหวานแดงก่ำอย่างห้ามไม่ได้

“ฉันก็นั่งอยู่ตั้งแต่เธอเข้ามาแล้ว” เขาตอบเรียบๆ น้ำเสียงปราศจากอารมณ์ใดๆ หากแต่ดวงตาคมจัดกลับกวาดมองสำรวจเรือนกายเล็กที่เปียกชื้นจากหัวจรดปลายเท้าอย่างไม่ปิดบัง ราวกับจะประเมินค่าทุกส่วนของร่างกายเธอ

“เธอควรเริ่มเรียนรู้ว่า…อะไรที่ไม่รู้มันอาจอันตรายได้”

ประโยคสั้นๆ แต่แฝงความหมายลึกซึ้ง ทำให้หนูดีถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างไม่รู้ตัว หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอก เธอรู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วใบหน้า

“หนู…ขอโทษค่ะ เดี๋ยวหนูจะออกไปก่อน”

“ไม่ต้อง”

เขาพูดขัดขึ้นทันควัน ดวงตาคมกริบจับจ้องไม่วางตา แล้วเขาก็ค่อยๆ ก้าวเดินเข้ามาหาเธอช้าๆ ทุกย่างก้าวเปรียบเสมือนการบีบเค้นหัวใจของหนูดีให้เต้นถี่ขึ้น จนสุดท้ายเขาก็หยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอเพียงแค่ช่วงแขนเอื้อม

มือใหญ่เรียวแต่แข็งแรงของเขายื่นมาสัมผัสเส้นผมเปียกชื้นของเธออย่างแผ่วเบา ไล้สัมผัสอย่างอ่อนโยนตั้งแต่ปลายผมที่ยังหยดน้ำลงมาจางๆ ไปจนถึงท้ายทอย สัมผัสนั้นทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่าง ก่อนที่เขาจะโน้มตัวลงกระซิบชิดข้างหูด้วยเสียงพร่าที่แสนอบอุ่น

“หนาวรึเปล่า”

“มะ…ไม่ค่ะ แค่…” หนูดีพยายามเปล่งเสียงตอบ แต่คำพูดกลับติดอยู่ในลำคอ

ก่อนที่หนูดีจะพูดจบ มืออุ่นร้อนก็เลื่อนลงไปยังแผ่นหลังที่เสื้อยังเปียกชุ่ม แล้วค่อยๆ รูดกระดุมตัวบนสุดของเสื้อเชิ้ตเธอลงอย่างช้าๆ ราวกับจงใจให้เธอได้รู้สึกถึงทุกการเคลื่อนไหว

หญิงสาวสะดุ้งเฮือก ยกมือเล็กๆ ขึ้นดันอกแกร่งของเขาไว้ทันที ใบหน้าร้อนผ่าวจนแทบจะระเบิดออกด้วยความเขินอายและตกใจอย่างควบคุมไม่ได้

“อย่าค่ะ…คุณคิรินทร์…แบบนี้มัน…”

“แบบนี้มันอะไร” เขาถามกลับด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ พร้อมกับก้มใบหน้าลงเล็กน้อย แล้วแนบริมฝีปากอุ่นร้อนจูบลงที่ไหล่เปลือยเปล่าที่ยังชื้นน้ำของเธอแผ่วเบา สัมผัสที่แสนอันตรายทำให้หนูดีชาวาบไปทั้งตัว

“ไม่ใช่เธอที่เดินเข้ามาแบบนี้ก่อนเหรอ” เสียงกระซิบที่แสนเย้ายวนดังขึ้นอีกครั้ง

“แต่หนูไม่ได้ตั้งใจอื้อ…”

เสียงค้านของหนูดีขาดห้วงไปอย่างกะทันหัน เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนของเขาประกบลงมาที่ซอกคอขาวเนียนอย่างดูดดื่ม ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาแล่นวาบไปทั่วทั้งร่าง มือใหญ่ที่เคยแตะหลังเธอ ค่อยๆ ลูบไล้จากสะโพกขึ้นมาแนบข้างเอว แล้วเลื่อนเข้าใต้ชายเสื้อเปียกอย่างนุ่มนวล ลูบไล้ผิวเนื้อนุ่มหยุ่นราวกับผ้าแพรอย่างแสนเชื่องช้า แต่กลับเร่งเร้าหัวใจของเธอให้เต้นไม่เป็นจังหวะ

“หนูดี…เธอมันอันตราย”

เสียงกระซิบที่ข้างหูทำให้เธอขนลุกซู่ไปทั้งตัว มือเล็กที่ตอนแรกพยายามผลักไส กลับเปลี่ยนเป็นเกาะไหล่เขาแน่นอย่างไม่รู้ตัว ร่างกายที่ไม่เคยถูกสัมผัสแบบนี้มาก่อนเริ่มตอบสนองอย่างควบคุมไม่ได้ ราวกับถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากห้วงนิทราอันยาวนาน

เขาอุ้มเธอขึ้นแนบลำตัวอย่างง่ายดาย พาออกจากห้องน้ำไปวางลงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าหินอ่อนเย็นเฉียบอย่างนุ่มนวล เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เปียกชื้นถูกปลดออกอย่างรวดเร็ว เผยเรือนกายเปลือยเปล่าที่เจ้าของยังคงหน้าแดงจัด หายใจแรงอย่างตกใจระคนประหลาดใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

“อย่ากลัว…”

ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงจูบแผ่วเบาที่หน้าท้องแบนราบของเธออย่างอ่อนโยน ขณะที่มืออีกข้างค่อยๆ เลื่อนลงต่ำอย่างจงใจ สัมผัสผิวกายอย่างช้าๆ คล้ายจะกระตุ้นเร้าทุกโสตประสาทของเธอให้ตื่นตัว

“ฉันจะแสดงให้เธอรู้ว่าความใคร่ไม่ได้เท่ากับความรุนแรง…แต่มันคือการหลงที่ไม่มีเหตุผล…การหลงใหลที่ไม่อาจอธิบายได้”

เสียงกระซิบพร่าเล่าเบาๆ แต่กลับแฝงด้วยความจริงจัง ราวกับจะปลุกให้เธอตื่นขึ้นมารับรู้ถึงสัญชาตญาณดิบที่ซ่อนอยู่ภายใน

เขาทำให้เธอละลายช้าๆ จากปลายนิ้วอุ่นร้อนที่ลูบไล้จากต้นขาด้านในขึ้นมาอย่างแผ่วเบา ทำให้ผิวกายลุกซู่ไปทั้งตัว จากลมหายใจร้อนผ่าวที่พรมลงมาตามเรือนร่างที่ยังคงสั่นสะท้าน ทำให้ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วกาย และจากจูบที่เริ่มอ่อนโยนละมุนละไม ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน รุนแรง และลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ ราวกับจะกลืนกินทุกสิ่งอย่างบ้าคลั่ง เสียงหอบหายใจของเธอกับเสียงกระซิบหยาบพร่าของเขาสอดประสานกันในห้องน้ำอันหรูหราที่อบอวลไปด้วยไอน้ำและความเร่าร้อน จนทุกพื้นกระเบื้องเย็นเฉียบเหมือนกำลังหลอมละลายภายใต้แรงปรารถนาที่ไม่อาจควบคุม

หลังจากวาบหวามครั้งแรกผ่านไป ร่างบางยังคงนั่งพิงกระจกด้วยดวงตาฉ่ำวาว ใบหน้าแดงระเรื่อจากการกระตุ้นเร้า หนูดีก้มหน้าหลบสายตาคมกริบของเขา ลมหายใจยังคงสะดุดและถี่กระชั้นด้วยแรงอารมณ์ที่ยังไม่จางหาย

“หนู…หนูไม่เคย…ไม่รู้ว่าควรจะ…” เธอพยายามพูด แต่คำพูดกลับขาดหายไปในลำคอ

“ชู่ว์…” เขาเอ่ยขึ้นเบาๆ พร้อมกับโน้มใบหน้าลงจูบหน้าผากเธอแผ่วเบา มือทั้งสองข้างประคองแก้มเธอไว้ ให้เงยหน้าขึ้นสบตาเขา

“ไม่ต้องพูดอะไร…เธอแค่จำไว้ว่า…ตั้งแต่นาทีนี้ไป เธอคือของฉัน…ทั้งหมด” แววตาคมกริบของเขาบ่งบอกถึงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน