บทที่ 7 :

ไม่นานนัก หลังจากหมวดโอ๊คสั่งการ จ่าต๋องก็สามารถติดตามตัวนางสาวแพรไหม ชลธี มายังสถานีตำรวจได้ แพรไหมเป็นนักศึกษาสาวรูปร่างเล็ก ใบหน้าซีดเซียว ดวงตาบวมช้ำราวกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เธอสวมเสื้อยืดสีดำและกางเกงยีนส์เก่าๆ ดูไม่ต่างจากนักศึกษาทั่วไปที่กำลังเผชิญกับความโศกเศร้าจากการสูญเสียเพื่อน

หมวดโอ๊คพาแพรไหมเข้ามาในห้องสอบสวนห้องเดิมที่ใช้สอบปากคำธีรเดช แสงไฟนีออนยังคงสว่างจ้า ผู้กองยอดนั่งอยู่มุมห้องเช่นเคย

"สวัสดีครับคุณแพรไหม" หมวดโอ๊คกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พยายามทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย "เราเข้าใจว่าคุณคงเสียใจมากกับการจากไปของคุณกานต์ชนก"

แพรไหมพยักหน้าช้าๆ น้ำตาคลอเบ้า "กานต์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของหนูค่ะ" เสียงเธอสั่นเครือ

"เราทราบมาว่าคุณเป็นเพื่อนสนิทกับผู้ตาย" หมวดโอ๊คเริ่มเข้าเรื่อง "และเราก็ทราบว่าคุณเคยเป็นพยานในคดีลักทรัพย์ที่หอพักเมื่อสองเดือนก่อนด้วยใช่ไหมครับ?"

ทันทีที่ได้ยินคำถามนี้ แพรไหมสะดุ้งเล็กน้อย สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด "ค่ะ...ใช่ค่ะ"

"ทำไมคุณถึงให้การในคดีนั้นไม่ค่อยชัดเจนนักครับคุณแพรไหม?" หมวดโอ๊คถามตรงๆ แต่ยังคงน้ำเสียงสุภาพ

แพรไหมก้มหน้าลง กำมือแน่น "หนู...หนูตกใจค่ะ ตอนนั้นมันมืดมาก หนูเห็นแค่เงาคนแวบๆ เองค่ะ"

"คุณแน่ใจนะครับว่าเห็นแค่เงา?" หมวดโอ๊คกดเสียงต่ำลงเล็กน้อย "คุณกานต์ชนกเคยเล่าอะไรเกี่ยวกับคดีนั้นให้คุณฟังบ้างไหมครับ?"

แพรไหมเงยหน้าขึ้นมองหมวดโอ๊ค ดวงตาแดงก่ำ "กานต์...กานต์ก็บอกให้หนูพยายามนึกให้ได้ค่ะ แต่หนูนึกไม่ออกจริงๆ"

"แล้วคืนเกิดเหตุ คุณอยู่ที่ไหนครับ?" หมวดโอ๊คเปลี่ยนคำถาม

"หนูอยู่หอค่ะ" แพรไหมตอบทันที "หนูเครียดมากเรื่องโปรเจกต์ เลยไม่ได้ออกไปไหนเลยค่ะ"

"มีใครยืนยันได้ไหมครับ?"

"รูมเมทหนูค่ะ แต่คืนนั้นเขากลับบ้านไปต่างจังหวัดค่ะ" แพรไหมตอบเสียงเบา

หมวดโอ๊คสังเกตเห็นว่าแพรไหมหลบสายตาเขาบ่อยครั้งเมื่อถูกถามถึงคดีลักทรัพย์และเรื่องคืนเกิดเหตุ มีบางอย่างที่เธอปิดบังอยู่แน่ๆ

"คุณแพรไหมครับ" หมวดโอ๊คตัดสินใจลองเชิง "คุณกานต์ชนกเคยมีปัญหากับใครที่หอพัก หรือในมหาวิทยาลัยบ้างไหมครับ? ที่คุณพอจะทราบ"

แพรไหมเงียบไปนานกว่าปกติ เธอเม้มปากแน่น เหมือนกำลังชั่งใจบางอย่าง

"มี...มีคนหนึ่งค่ะ" แพรไหมพูดในที่สุด เสียงเธอเบาจนแทบไม่ได้ยิน "เขา...เขาชอบแอบตามกานต์ค่ะ"

"ใครครับ?" หมวดโอ๊คถามทันที

"นายวรุตม์ ธนาคาร หรือ วุฒิ ค่ะ" แพรไหมตอบ "เขาอยู่คณะเดียวกับเราค่ะ แต่เรียนคนละห้อง เขาเป็นคนเงียบๆ แต่ชอบมาด้อมๆ มองๆ แถวๆ ที่กานต์อยู่บ่อยๆ กานต์เคยบ่นว่ารู้สึกไม่สบายใจค่ะ"

ชื่อ "วรุตม์" เป็นชื่อที่ไม่เคยปรากฏในรายชื่อผู้ต้องสงสัยที่จ่าต๋องรวบรวมมาเลย หมวดโอ๊ครีบจดบันทึก

"แล้วคุณวรุตม์นี่...เกี่ยวอะไรกับคดีลักทรัพย์ที่คุณเป็นพยานไหมครับ?" หมวดโอ๊คถามกลับไปที่ประเด็นเดิม

แพรไหมส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว "ไม่ค่ะ! ไม่น่าจะเกี่ยวกันค่ะ"

หมวดโอ๊คจ้องมองแพรไหมอย่างพินิจพิเคราะห์ เขารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างที่เธอยังไม่ได้พูดออกมาทั้งหมด โดยเฉพาะเรื่องคดีลักทรัพย์ที่ดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับความตื่นตระหนกของเธออย่างประหลาด

"ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับคุณแพรไหม" หมวดโอ๊คกล่าว "ถ้าเรามีอะไรสงสัยเพิ่มเติม เราอาจจะต้องรบกวนคุณอีกนะครับ"

หลังจากแพรไหมออกไป ผู้กองยอดเดินเข้ามาหาหมวดโอ๊ค

"หมวดคิดว่าไง?" ผู้กองยอดถาม

"ผมว่าคุณแพรไหมยังปิดบังอะไรบางอย่างอยู่ครับผู้กอง โดยเฉพาะเรื่องคดีลักทรัพย์" หมวดโอ๊คตอบ "ส่วนนายวรุตม์นี่... เราต้องตรวจสอบประวัติเขาโดยด่วนครับ"