บทที่ 5 :

บ่ายวันนั้น ณ ห้องสอบสวนของสถานีตำรวจท้องที่ นายธีรเดช วัฒนา หรือตี้ นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้แข็งๆ ตรงข้ามกับหมวดโอ๊คที่กำลังจดบันทึก แสงไฟนีออนในห้องสอบสวนสว่างจ้าเกินจริง เผยให้เห็นแววตาที่ยังคงมีร่องรอยความเสียใจปนกับความสับสนของเขา ผู้กองยอดนั่งสังเกตการณ์อยู่มุมห้องเงียบๆ

"คุณธีรเดชครับ เราเข้าใจว่าคุณคงรู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณกานต์ชนก" หมวดโอ๊คเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "แต่ข้อมูลของคุณสำคัญมากที่จะช่วยให้เราคลี่คลายคดีนี้ได้"

ธีรเดชนิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงแผ่ว "ผม...ผมก็ยังช็อกอยู่เลยครับ ไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดกับกานต์"

"คุณกับคุณกานต์ชนกเลิกกันมานานแค่ไหนแล้วครับ?" หมวดโอ๊คถาม

"ประมาณสามเดือนได้แล้วครับ" ธีรเดชตอบ "แต่เราก็ยังคุยกันบ้างครับ ในฐานะเพื่อน"

"คืนวันพฤหัสบดีที่ 10 กรกฎาคม คุณอยู่ที่ไหนครับ?" หมวดโอ๊คถามตรงประเด็น

ธีรเดชครุ่นคิด "คืนนั้น...ผมอยู่หอครับ กำลังทำโปรเจกต์วิศวะดึกๆ เลย ไม่ได้ออกไปไหนเลยครับ"

"มีใครยืนยันได้ไหมครับว่าคุณอยู่ที่หอพักจริงๆ?"

ธีรเดชลังเลเล็กน้อย "รูมเมทผมน่าจะหลับไปแล้วครับ แต่เพื่อนที่ทำโปรเจกต์ด้วยกัน คุยกันทางไลน์จนดึกครับ น่าจะยืนยันได้"

"คุณทราบไหมว่าคุณกานต์ชนกไปห้องสมุดคืนนั้น?" หมวดโอ๊คถามต่อ

"ไม่ทราบครับ" ธีรเดชส่ายหน้า "เราไม่ได้คุยกันเรื่องนั้นเลยครับ"

"คุณรู้จักทางเข้าออกห้องสมุดหลังเวลาปิดทำการดีแค่ไหนครับ?"

ธีรเดชดูประหลาดใจกับคำถาม "ผมก็พอรู้ครับ ห้องสมุดมันมีประตูเล็กๆ ด้านหลังที่บางทีเจ้าหน้าที่ก็ลืมล็อก หรือไม่ก็ใช้บัตรนักศึกษาของเจ้าหน้าที่บางคนเปิดได้ แต่ผมไม่เคยเข้าไปหลังเวลาปิดนะครับ"

หมวดโอ๊คจ้องมองเข้าไปในดวงตาของธีรเดช "คุณกานต์ชนกมีศัตรูไหมครับ? หรือมีปัญหากับใครเป็นพิเศษ?"

ธีรเดชถอนหายใจ "เท่าที่ผมรู้ กานต์เขาเป็นคนดีครับ ไม่ค่อยมีปัญหากับใครนะ แต่ว่า...ช่วงหลังๆ ผมรู้สึกว่ากานต์ดูเครียดๆ ครับ"

"เครียดเรื่องอะไรครับ?"

"ไม่แน่ใจครับ เขาไม่ค่อยเล่าให้ฟังเท่าไหร่ แต่ก็บ่นๆ ว่ามีคนคอยตาม บางทีก็เจอสายตาแปลกๆ มองบ่อยๆ ครับ" ธีรเดชทำท่าครุ่นคิด "กานต์เคยเล่าให้ฟังว่ามีคนบางคนไม่ค่อยพอใจที่กานต์เรียนเก่ง หรือเด่นในกิจกรรมต่างๆ ครับ"

คำให้การของธีรเดชทำให้หมวดโอ๊คหันไปสบตากับผู้กองยอดโดยไม่รู้ตัว เบาะแสเรื่อง "คนคอยตาม" และ "ไม่พอใจที่เรียนเก่ง" เริ่มต้นเป็นเส้นใยบางๆ ที่นำไปสู่ความเป็นไปได้ใหม่ๆ

"คุณธีรเดชมีอะไรจะบอกเพิ่มเติมอีกไหมครับ?" หมวดโอ๊คถาม

"ผม...ผมรักกานต์นะครับ ถึงแม้เราจะเลิกกันไปแล้ว ผมไม่มีทางทำร้ายเขาเด็ดขาด" ธีรเดชพูดเสียงสั่นเครือ แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

หมวดโอ๊คพยักหน้าอย่างเข้าใจ "ขอบคุณมากครับคุณธีรเดช สำหรับข้อมูลที่ให้มา"

หลังจากการสอบปากคำธีรเดชเสร็จสิ้น หมวดโอ๊คเดินออกมาจากห้องสอบสวนพร้อมกับผู้กองยอด

"ผู้กองครับ ผมว่านายธีรเดชน่าจะพูดความจริงเรื่องที่อยู่ ส่วนเรื่องคนคอยตาม... น่าสนใจมากครับ" หมวดโอ๊คกล่าว

"ใช่ หมวด" ผู้กองยอดพยักหน้า "มันอาจจะไม่ใช่เรื่องส่วนตัวของความสัมพันธ์ แต่เป็นเรื่องของความอิจฉาริษยา หรือการแข่งขันก็ได้"

"ผมจะให้จ่าต๋องตรวจสอบข้อมูลคนที่อยู่รอบตัวผู้ตายที่อาจจะมีแรงจูงใจเรื่องความอิจฉาริษยา หรือการแข่งขันครับ รวมถึงคนที่เคยมีปัญหากับผู้ตายมาก่อน" หมวดโอ๊คเสริม "แล้วก็เรื่อง 'แพรไหม ชลธี' ที่ผมรู้สึกคุ้นๆ ชื่อนี้ด้วยครับ"