บทที่ 8

​

เรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้นมันเป็นเพราะเขาหูเบาเชื่อคนง่ายเกินไป จึงเป็นเหตุทำให้เขาและญาดาทะเลาะกัน จนได้เผลอพลั้งปากไล่เธอให้ออกไปจากชีวิตของเขา

หลังจากที่ญาดาหายตัวไปตามที่เขาต้องการแล้ว ภาคินก็ได้มารู้ความจริงทีหลัง ว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือแม่ของเขาเอง มันทำให้เขาคลั่งมากกว่าเดิม ที่แม่มายุ่งวุ่นวายกับความรักของเขา ภาคินรู้ดีว่าแม่ไม่ยินดีกับความรักของพวกเขา จึงได้ทำเรื่องแบบนั้นขึ้นมา

‘ผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าล้วนจะหลอกลูกทั้งนั้น’ คำพูดที่แม่ของชายหนุ่มพร่ำบอกเสมอ ช่วงที่คบหากับญาดา ครอบครัวเขาไม่เคยยินดีเลยแม้แต่น้อย

กว่าจะรู้ความจริงทุกอย่างก็สายไปแล้ว ญาดาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยตามที่เขาต้องการ ภาคินไม่สามารถติดต่อเธอได้ พยายามตามหาทุกวิถีทาง ไม่ว่าจะไปถามกับคนรู้จักหรือไปหาที่บ้าน แต่ก็ไร้วี่แวว จนตอนนั้นเขาเหมือนคนบ้าขาดสติ เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะเขาหูเบาเชื่อแม่ตัวเองมากเกินไป จึงทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจบลงแบบนี้...

ภาคินได้แต่โทษแม่ของเขาที่ทำให้ทุกอย่างพัง มาบงการความรัก ทำให้เขาต้องไล่ผู้หญิงที่รักมากที่สุดไป โดยที่ไม่รู้ความจริง มันทำให้เขาเสียใจ ทั้งโกรธ ภาคินจึงเลือกทางเดินชีวิตไปสู่ด้านมืด ติดเหล้าเมายา ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ทำตัวเสมือนพ่อของตนเพื่อประชดครอบครัว

เรื่องราวการกระทำของภาคินดังกระฉ่อนไปทั่วสมาคม ทุกครั้งที่เธอไปร่วมงานเลี้ยง เหล่าบรรดาคุณหญิงมักจะถามเกี่ยวกับเรื่องลูกชายเธอเสมอ คุณหญิงวิไลลักษณ์อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีเพราะการกระทำของภาคินมันส่งผลมาถึงภาพลักษณ์เธอด้วย

คุณหญิงวิไลลักษณ์และสามีจึงได้ให้คำสัญญากับเขา หากภาคินยอมไปเรียนที่ต่างประเทศจนจบปริญญาโท พวกเขาจะยอมให้ชีวิตอิสระกับเขา จะไม่ก้าวก่ายความรักอีก ภาคินจึงได้สงบลง ยอมตกลงตามสัญญา แล้วเดินทางไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ต่างประเทศ จนได้พบเจอกับลลิตา...

ความรักของเขาเหมือนผลิบานอีกครั้ง ทุกครั้งที่เขามองดูลลิตาจะเห็นภาพซ้อนของญาดาเสมอ ลลิตาเป็นผู้หญิงยิ้มง่าย ใครอยู่ด้วยก็สบายใจ เขาจึงเริ่มที่จะจีบเธออย่างเอาจริงเอาจัง นั่นก็เพื่อหวังให้ลืมรักเก่า... เพราะภาคินคิดว่ายังไงชาตินี้เขาก็คงไม่ได้เจอญาดาแล้ว

ทุกอย่างกำลังไปได้ดี เขาได้เริ่มต้นกับรักครั้งใหม่ ความทรงจำเรื่องญาดาเริ่มเลือนหายไป จนกระทั่งวันนี้ วันที่เขาได้กลับมาเจอรักแรกอีกครั้ง...

​