บทที่ 1

“นี่แกคิดดีแล้วใช่ไหม” นาราถามเพื่อนสนิทด้วยความห่วงใยที่แอบซ่อนความกังวลอยู่ด้วย เพราะเรื่องที่ซอนย่ากำลังตัดสินใจจะทำเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่สำหรับผู้หญิงคนนึงมาก

“แกจะไม่รออีกหน่อยหรอ ย่า ฉันรู้นะเว้ยว่าถ้าแกคิดหรือตัดสินใจจะทำอะไรแล้ว แกคงคิดมาหลายพันรอบแล้วแหละ แต่ที่ฉันถามเนี่ยเพราะอยากจะให้แกแน่ใจจริงๆ เพราะการมีลูก หนึ่งแหละคือมันต้องเปลี่ยนชีวิตแกจากหน้ามือเป็นหลังมือ และสองคือ เรื่องผู้อ่ะแก ผู้คนไหนจะอยากมาข้องเกี่ยวกับคุณแม่เลี้ยงเดี๋ยวว่ะ” นาราพักหายใจและจ้องตาขึ้งไปทางเพื่อนสาวที่นั่งตรงข้าม พร้อมกับยกแก้วกาแฟของตัวเองขึ้นมาจิบแก้คอแห้ง

“ไอ้ย่า นั่งยิ้มอยู่ได้ นี่ฉันห่วงแกจริงๆ นะเว๊ย” นาราขยับเก้าอี้ของเธอเข้ามาใกล้เก้าอี้ของซอนย่า พร้อมกำมือเพื่อนสาว เพราะในใจนั้นรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนตัวเองไม่ใช่คนที่ตัดสินใจทำอะไรแบบไม่คิด แต่หลังจากเหตุการณ์เมื่อ 5 ปีก่อน นาราก็อดกังวลไม่ได้จริง ๆ

“นารา นารา มายเลิฟ” ซ่อนยาเอามือสองข้างประกบแก้มของนาราและบีบเบาๆ พร้อมกับยิ้มให้กับเพื่อนสาวตัวเองด้วยสายตาอ่อนโยน “แกเป็นเพื่อนคนแรกที่ฉันรู้จักตั้งแต่ฉันกับแม่ย้ายมาอยู่ที่เมกา จนถึงวันนี้มันก็ 20 ปีแล้วนะแก แกยังไม่เชื่อมือเพื่อนคนนี้อีกหรอว่ะว่าฉันทำได้ ฉันไหว”

ยังไม่ทันที่นาราจะได้อ้าปากโต้ตอบ

“และแกก็ไม่ต้องห่วงเลยว่า หน้าที่ God mother ของฉันต่อลูกแฝดของแกจะบกพร่อง ฉันจะยังสปอยเด็กๆ เหมือนเดิมแหละหย่ะ เอ๊ะหรือจะเป็นเรื่อง ฝากลูกไว้กับซุปเปอร์แนนนี่ซ่อนย่า ตอนที่แกอยากไปสวีทวี๊ดวิ๊วกับคุณซ่ะมีสองต่อสอง ... ชิ รู้ทันหรอก ที่กังวลอยู่ก็เพราะเรื่องพวกนี้ซินะ”

นาราอดขำไมได้กับคำพูดติดตลกของเพื่อนสาว “แกนี่นะ ชอบเอาเรื่องจริงมาพูดเล่น”

สองเพื่อนซี้นั่งกุมมือกันหัวเราะไปกับมุขที่เต็มไปด้วยจริงของซ่อนย่า “เออ ยอมรับก็ได้ว่านั่นมันก็ส่วนนึง ก็ฉันไม่ไว้ใจใครนอกจากแกนี่หว่า และลูกของฉันก็รักแกกว่าแม่มันอีกมั้ง”

ก่อนที่นาราจะอ้าปากพูดประโยคต่อไป ในขณะที่ซ่อนย่านั่งขำเพื่อนตัวเอง นาราก็เพิ่งได้สติ

“ไอ้ย่า!!! สกิลล์การเปลี่ยนเรื่อง เบี่ยงเบนประเด็นของแก ได้โปรดเก็บไว้ใช้กับคนอื่น”

ซ่อนย่าอดขำออกมาดัง ๆ ไม่ได้กับความโก๊ะกังของเพื่อนตัวเองที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหน นาราก็ยังคงเป็นคุณหนูนาราใสซื่อ ที่คิดช้ากว่าคนอื่นไปหนึ่งสเต็ปเสมอ

“ฉันซีเรียสนะแก นี่แกเอาจริงใช่ป่ะ”

ซอนย่ามองหน้าเพื่อนตัวเองด้วยสายตาที่แน่วแน่ “ฉันตัดสินใจแล้วนารา และฉันก็อยากให้แกเชื่อในการตัดสินใจของฉันเหมือนเรื่องอื่น ๆ”

“แล้วเรื่องผู้.....” นาราหยุดคำพูดตัวเองไป ก่อนจะพูดต่อไปว่า “ฉันรู้นะว่าแกยังเจ็บอยู่กับเรื่อง 5 ปีที่แล้ว แต่ผู้ชายมันก็ไม่ได้เลวเหมือนกันทั้งโลกนะแก แล้วแกจะตอบลูกแกว่ายังไงเรื่องพ่อของเขา เพราะแกเองก็ไม่ยังไม่รู้เลยว่าเจ้าของสเปิร์มที่แกเลือกเป็นใคร ”

... ซอนย่ามองหน้านาราพร้อมกับยกแก้วกาแฟมาดื่มจนหมดแก้ว รอยยิ้มที่มุมปากของซอนย่าที่แฝงไปด้วยคำตอบที่นาราอดกลัวไม่ได้ ทำให้นาราไม่ถามอะไรต่ออีก