แรกเจอ

2 เดือนก่อน

ณ ประเทศอังกฤษ

รถบัสสีฟ้าพาสเทลสวยสะดุดตาแล่นมาด้วยความเร็วระดับปานกลางเข้ามาจอดสนิท ณ หน้าตึกสูงที่เป็นที่ตั้งของบริษัทบีเอ็มเอในเมืองเบอร์มิงแฮม ร่างเล็กอรชรก้าวขาเรียวทั้งสองข้างลงจากรถบัสขนาดกลางของบริษัทฟามาเอ็กซ์อย่างเชื่องช้า ค่อยๆกลอกกลิ้งดวงตากลมไปมา เพื่อสำรวจพื้นที่บริเวณด้านหน้าของบริษัทด้วยความตื่นเต้น และดีใจในเวลาเดียวกัน

"สวัสดีคุณซีอาร์ บีเอ็มเอยินดีต้อนรับค่ะ"

"สวัสดีค่ะคุณมิสเชลล์"

น้ำเสียงใสแจ๋วของหญิงสาวผมบรอนซ์ดังแจ้วมาแต่ไกล พร้อมกับร่างอวบอั๋นเดินส่งยิ้มหวานมาให้กับหญิงสาวร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างรถบัสด้วยความคุ้นเคย

"ดีใจมากๆ ที่คุณซีอาร์ให้เกียรติมาที่นี่ด้วยตัวเอง"

"ยินดีค่ะ"

สองสาวสองสัญชาติสวมกอดทักทายกันด้วยความคุ้นชินในฐานะเพื่อนร่วมงานกันมายาวนาน ระหว่างบริษัทยักษ์ใหญ่ที่วิจัยและส่งออกตัวยาสำคัญในการรักษาโรคต่างๆอย่างฟามาเอ็กซ์ และบริษัทพาร์ทเนอร์ที่ค่อยส่งส่วนประกอบและสารตั้งต้นในการผลิตตัวยาต่างๆ อย่างบีเอ็มเอ อยู่เสมอมา

"เราขอขอบคุณจริงๆ ที่ฟามาเอ็กซ์ให้ยืมตัวนักวิจัยมือหนึ่งของบริษัทอย่าคุณซีอาร์มาช่วยบีเอ็มเอในครั้งนี้"

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ

"ต้องใช่สิคะ!! ก็คุณซีอาร์เก่งขนาดนี้"

รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าหวานของคนตัวเล็ก เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ยกยอปอปั้นคุณสมบัติของเธอจนเจ้าตัวเขินแก้มแดงฉ่ำวาวอย่างชัดเจน

"ขอบคุณค่ะ"

"งั้นเชิญตามฉันมาเลยค่ะ"

"ได้ค่ะ"

ร่างอวบเดินนำหน้าซีอาร์เข้าไปยังห้อง Lab ของบริษัทที่เป็นแหล่งวิจัยสารประกอบและสารตั้งต้นต่างๆ ที่จะส่งออกให้กับบริษัทยักษ์ใหญ่ภายในเครือ

 1 ชั่วโมงผ่านไป

"Lab ของเราก็มีประมาณนี้ค่ะ คุณซีอาร์พอจะใช้เครื่องมือได้มั้ยคะ?"

"ได้ค่ะ ไม่มีปัญหาอะไรเลยแค่ นี้สบายมากๆ"

"งั้นวันนี้ก็ประมาณนี้ก่อน คุณซีอาร์จะกลับเลยมั้ยคะ? ฉันจะได้เรียกรถบัสให้"

"ยังดีกว่าค่ะ พอดีฉันมีนัดในเมืองนี้"

รอยยิ้มจางๆ เผยออกมาบนใบหน้าหวานฉ่ำของสาวเอเชีย แต่ทว่ามันกลับแสดงอาการตื่นเต้น และดีใจเปล่งประกายควบคู่ออกมาจากดวงตาคู่เด่น จนกระทั่งมิสเชลล์จับสังเกตได้อย่างชัดเจน

"คุณซีอาร์นัดแฟนไว้ใช่มั้ยค่ะ?"

"ไม่ได้นัดค่ะ แต่ฉันจะไปเซอร์ไพรส์เขาแทน"

คนตัวเล็กยิ้มกว้างมากขึ้น ก่อนจะตอบคำถามของมิสเชลล์ที่คอยส่งยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร

"น่ารักมากๆ เลย แฟนคุณซีอาร์โชคดีมากเลยนะคะ ไปเถอะค่ะเดี๋ยวจะสายก่อน"

"ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะคุณมิสเชลล์"

ร่างเล็กโบกมือลาเพื่อนร่วมงาน เร่งถอยหลังเดินห่างมิสเชลล์ออกไป เพื่อตรงไปยังสถานที่ทำงานของแฟนหนุ่มของเธอ ที่คบกันมาเกือบ 2 ปีเต็ม แต่ด้วยหน้าที่การงานที่ต้องไปไกลต่างเมืองกัน จึงทำให้ทั้งสองต้องแยกห่างกัน แต่อย่างน้อยเธอและเขายังหาเวลาว่างมาเจอกันบ้างเป็นบางครั้งในโอกาสสำคัญ เพื่อสานต่อความสัมพันธ์ให้ราบรื่นมากยิ่งขึ้น

ตึก CEM Enterprise

รถยนต์แท็กซี่สีเหลืองแล่นผ่านตึกสูงที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยสถาปัตยกรรมที่ประณีตงดงามตั้งเรียงรายกันอยู่ข้างถนนนับไม่ถ้วน สะกดสายตาคนในรถเปิดกว้างคอยจ้องมองออกไปนอกตัวกระจกใสด้วยความตื่นเต้น และเพลิดเพลินกับความงามอยู่ไม่นาน ล้อรถก็จอดสนิทลงที่หน้าตัวตึกแห่งหนึ่งในใจกลางเมือง

เท้าเล็กก้าวลงมาจากตัวรถ พร้อมดวงตาคู่สวยพลางจ้องมองออกไปบริเวณด้านหน้าด้วยความตื่นเต้น เธอรีบหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อดูชื่อและรูปภาพของตัวตึกในโหมดรูปภาพ ก่อนจะเก็บมันลงในกระเป๋า เมื่อมั่นใจว่าใช่ที่ทำงานของแฟนหนุ่มตัวเอง

"สูงมากเลย"

เป็นเวลานานเกือบ 3 เดือนที่เขาและเธอไม่ได้เจอกัน เพราะติดปัญหาหลายๆ อย่างในเรื่องของการทำงาน แต่เมื่อบีเอ็มเอยื่นข้อเสนอขอยืมตัวเธอจากฟามาเอ็กซ์ ให้เธอเข้ามาช่วยวิจัยเกี่ยวกับสารประกอบตัวใหม่ ซีอาร์จึงรีบตอบตกลงทันทีโดยไม่ลังเล เพื่อถือโอกาสมาเจอแฟนหนุ่มด้วยเช่นกัน

"ตื่นเต้นจัง"

รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าหวานเกือบตลอดเวลา เมื่อสายตาและสมองกำลังจดจ่ออยู่ที่บานประตูของตัวตึก แม้ภายในใจจะอยากเข้าไปหาแฟนหนุ่มมากแค่ไหน แต่เธอเองก็รู้กฎของบริษัทดีว่าไม่ให้คนนอกเข้าไป ซีอาร์จึงเลือกที่จะนั่งรอเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่มอยู่ที่ร้านกาแฟหน้าตัวตึกเงียบๆเพียงคนเดียว

เวลาผ่านไปไม่ถึง 30 นาที ปรากฏชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อคม ดวงตาสีฟ้าเข้มส่องประกายแวววาวออกมาอย่างสวยงามตามแบบฉบับหนุ่มผู้ดีแห่งอังกฤษ เขาเดินออกมาจากตัวตึกพร้อมๆ กับเพื่อนร่วมงานกลุ่มขนาดใหญ่ โดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนแอบซุ่มมองอยู่ไม่ไกลนัก

"เอริค!!"

ร่างเล็กลุกพรวดพลาดขึ้นจากเก้าอี้ รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าหวานด้วยความตื่นเต้น ดวงตาสวยคู่งามเปล่งประกายความคิดถึง ความต้องการและความห่วงใยสะท้อนออกมาอย่างชัดเจน เมื่อสายตาตกกระทบกับร่างแฟนหนุ่มของเธอในเวลานี้

"เอ...!!"

เสียงอ่อนนุ่มที่กำลังจะเอ่ยเรียกชื่อของเขา หยุดชะงักลงทันทีพร้อมๆกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า เมื่อหญิงสาวหน้าใบหน้าสวยคมผมน้ำตาลเข้มเดินส่ายสะโพกตรงเข้ามาโอบกอดแฟนหนุ่มของเธอ ก่อนจะเริ่มจูบกันอย่างนัวเนียโดยไม่แคร์สายตาของเพื่อนๆ ที่กำลังยืนคุยกันอีกฝั่ง

"โอ้วพระเจ้า!!"

หัวใจดวงน้อยที่กำลังสูบฉีดเลือดไปเลี้ยงร่างกายด้วยความตื่นเต้นในคราแรก กลับสูบฉีดรุนแรงมากขึ้นจนกระทั่งพานทำให้ร่างเล็กอรชรสั่นเทิ้มด้วยความตกตะลึง และโมโหในขณะเดียวกัน

"เอริค!!"

เท้าเล็กย่างก้าวเดินเข้าไปใกล้ทั้งคู่ที่กำลังพลอดรักกันอย่างนัวเนีย ซีอาร์ตัดสินใจเรียกชื่อแฟนหนุ่มของเธอเสียงดังลั่น พานทำให้ผู้คนที่อยู่บริเวณแถวนั้น และสองร่างที่อยู่ตรงหน้าหันมามองตามเสียงของหญิงสาวชาวเอเชียกันเป็นตาเดียว

"โอ้พระเจ้า ซีอาร์!!"

"ใช่ ฉันเอง!!"

ดวงตาสีฟ้าเข้มขยายใหญ่มากยิ่งขึ้น เมื่อเขาหันมาสบประสานกับดวงตาคู่งามของแฟนสาว ที่ยืนตัวสั่นเครือ ใบหน้าแดงก่ำอยู่ไม่ไกล

"มันไม่ใช่..."

เพี้ยะ!!

แม้ฝ่ามือนั้นจะเล็กแค่เสี้ยวเดียวแต่กลับสร้างรอยแดงก่ำบนแก้มสากของเอริคได้อย่างชัดเจน สร้างความเจ็บแสบถาโถมเข้าสู่คนร่างใหญ่ในทันที กระทั่งเอริคต้องรีบยกมือหนาขึ้นมาลูบใบหน้าตัวเองปรอยๆ ก่อนจะรีบร้อนจ้ำอ้าวเดินตรงเข้ามาหาแฟนสาวด้วยความร้อนรน

"ซีอาร์…"

"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฉันเห็นทุกอย่างหมดแล้ว"

"ผมขอโทษซีอาร์ ผมขอโทษ"

"ไม่ต้องขอโทษฉันเอริค ฉันอาจจะรู้สึกไม่ดีในตอนนี้ แต่คนอย่างคุณจะไม่มีวันทำร้ายหัวใจของฉันได้ จำเอาไว้!!"

ถึงแม้ภายในใจเธอจะรู้สึกผิดหวัง เสียงใจและเสียความรู้สึกมากแค่ไหน แต่เมื่อความรักและความซื่อสัตย์ที่เคยมีให้ถูกมองข้ามมันไปอย่างไร้ค่า ผู้ชายคนนี้จึงไม่มีค่าอะไรกับเธออีกต่อไป

"อย่าไปจากผมซีอาร์!! ผมขอโทษมันจะไม่เกิดขึ้นอีก"

เสียงเข้มของชายหนุ่มร้องตะโกนไล่แผ่นหลังคนตัวเล็กมา แต่ทว่ากลับโดนฉุดแขนเอาไว้จากมือของหญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้มอีกคนที่ยืนอยู่เคียงข้างกัน

"สารเลวเอ๊ย!!"

ด้วยความรักในศักดิ์ศรีของตัวเอง ซีอาร์เลือกที่จะให้ทุกอย่างมันจบลงแค่นี้ แทนที่เธอจะรู้สึกเจ็บปวด แต่หัวใจทั้งดวงกลับรู้สึกดีขึ้นมาซะงั้น ที่อย่างน้อยเธอรู้เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนที่จะหลวมตัวไปมากกว่าเดิม

ภายในร้านกาแฟ

เสียงอึกทึกครึกโครมของผู้คนทะเลาะกันอยู่ภายนอกร้านกาแฟ ส่งผลให้ผู้คนที่อยู่ใกล้ๆ บริเวณนั้นต่างหันมาจ้องมองและสนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกันเป็นตาเดียว ไม่เว้นแม้แต่คนกลุ่มหนึ่งที่นั่งจิ๊บกาแฟคุยเรื่องธุรกิจกับบริษัทพาร์ทเนอร์อยู่ภายในมุมหนึ่งของตัวในร้านด้วยเช่นกัน

"เฮ้ย!! ไอ้เทียร์ มึงดูผู้หญิงคนนี้ดิวะ โคตรน่าสงสาร จับได้ว่าแฟนนอกเต็มสองตาเลย"

"..."

ลูคัสรีบสะกิดต้นแขนของศัลแพทย์หนุ่มสุดหล่อที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านข้อความในเอกสารสัญญา แต่กลับถูกดึงความสนใจให้หันมามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ ใบหน้าหล่อของคาเตอร์ยังคงส่ายไปมา ด้วยท่าทางเบื่อหน่ายเพื่อนสนิท ที่เอาแต่ไม่สนใจเรื่องของคนอื่นมากกว่าธุรกิจกับตัวแทนพาสเนอร์ที่นั่งอยู่ตรงหน้านี้

"แม่งสวยวะ สาวเอเชียซะด้วย"

"มึงไม่ต้องไปเสือกเรื่อง..."

พรึบ!!

แก้วกาแฟในมือหนาตกลงสู่พื้นกะทันหัน เมื่อสายตาคมจ้องมองออกไปนอกกระจกใสตามนิ้วมือยาวของลูคัสในเสี้ยววินาทีเดียวราวกับว่าร่างกายและจิตวิญญาณของเขาหลุดลอยเข้าสู่ห้วงแห่งความฝัน  หัวใจทั้งดวงหยุดเต้นชะงักลงในทันทีดั่งถูกบีบมันเอาไว้ด้วยมือของใครบางคน ทันทีที่เห็นใบหน้าของหญิงสาวร่างเล็กอรชรผ่านกระจกใสหนาเพียงแค่ไม่กี่คืบปิดกั้นเอาไว้

"ไอ้เทียร์!!"

น้ำเสียงเข้มของลูคัสเรียกชื่อคาเตอร์ดังสนั่น แต่กลับไร้ซึ่งการตอบสนองจากเขาแต่อย่างใด เมื่อทุกส่วนของร่างกายหยุดนิ่งสงบ ตัวแข็งทื่อเหมือนถูกแช่ฟรีซเอาไว้นานนับหลายพันปี

"เฮ้ย!! ไอ้เทียร์!!"

ลูคัสกระแทกเสียงดั่งเข้าสู่ปลายประสาทการรับรู้ของเขาอีกครั้ง พร้อมกับมือหนาค่อยๆเขย่าตัวของคาเตอร์จนตัวโยกไปตามแรงกระชาก เพื่อเรียกสติของเพื่อนให้หันกลับมาสนใจกับปัจจุบันในเวลานี้

"เฮ้ย!! เดี๋ยวๆ มึงจะไปไหน?"

คาเตอร์รีบลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ ยืนมองตามแผ่นหลังของซีอาร์ที่กำลังจะลับสายตาไป ก่อนจะรีบหันกลับมาเผชิญหน้ากับลูคัสอีกครั้ง พลางขมวดคิ้วเรียงรายเข้าหากันในทันใดด้วยความตื่นตกใจกับความผิดปกติของร่างกายที่เกิดขึ้น

'ความรู้สึกที่ผ่านมามันคืออะไรกัน?'

สายตาคมเบี่ยงเบนจากใบหน้าของลูคัส พลางหันไปสบตากับวินเลียมที่นั่งตรงกันข้ามด้วยท่าทางร้อนรน ในสมองต่างคิดดังวนเวียนไปมากับความรู้สึกก่อนหน้านี้ที่เขาได้สัมผัสมันเพียงแค่เสี้ยววินาทีนั้น ราวกับว่าอะไรบางอย่างดึงดูดจิตวิญญาณของเขาเข้าสู่ความลึกลับและกลิ่นอายของความเสน่หาในทันทีที่เจอเธอ คาเตอร์พยายามเรียบเรียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความปรารถนา เพื่อหาทางหนทางนำพาหญิงสาวมาไว้ในครอบครองอยู่ข้างกายอีกครั้งในชีวิตนี้ แต่ทุกอย่างกลับดับวูบลงเมื่อร่างนั้นลับสายตาไป

Talk

ไรท์จะพยายามอัพทุกๆวัน ฝากกดติดตามเป็นกำลังใจให้หน่อยนะงับ