ปรับความเข้าใจไม่ได้

“เฮ้ย!!! เป็นไรวะ? ร่าเริงหน่อยดิ” เสียงของชลมาศกระทบไหล่ของภวิน ปลุกภวังค์เขาให้กลับมายังปัจจุบัน กลังนั่งซดเบียร์เย็นๆ ระหว่างคิดถึงเรื่องของ นิชกานต์และกุณฑิกา

ภวินเพิ่งจะมารู้ทีหลังว่า เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องกับนิชกานต์ที่หน้าตาเหมือนกันมาก และเขาก็พลาดเสียนิชกานต์ไปแล้ว... หากกุณฑิกามีนิสัยที่ดีกว่านิชกานต์ เขามั่นใจว่า ลืมเมียคนนี้ได้แน่นอน แต่ทุกวันนี้ เขายิ่งกลับคิดถึงเธอมากกว่าเดิม จนลืมไม่ลง...

“แกอย่าไปคิดมากเรื่อง เมียทิ้งแกเลยนะ วันนั้นพวกเราก็เมากันทุกคน ใครจะไปรู้ว่า เมียแกมีพี่น้องหน้าตาเหมือนกัน คบกันมาตั้งนาน นี่แกไม่รู้เลยรึ? ว่ากานต์มีน้องสาวหน้าตาเหมือนกันเป๊ะ ขนาดนั้น!!!”

นฤเบศกำลังจะแต่งงานกับณัฐนิชา หลังจากจัดดอกหนักๆ กับเธอในบ้าน วันเกิดเมื่อปีที่แล้ว... เธอคลอดลูกชายออกมาแล้วคนหนึ่ง หน้าตาเหมือนณัฐนิชาใสก และมีบางส่วนที่เหมือนนฤเบศ

จึงเป็นเหตุให้พ่อแม่ของณัฐนิชา ต้องจับนฤเบศแต่งงานกับลูกสาวของพวกเขาให้เป็นเรื่องเป็นราว ใครจะยอมปล่อยให้ลูกสาว กลายเป็นซิงเกิ้ลมอมล่ะ...

และคืนนี้ เป็นปาร์ตี้สละโสดของนฤเบศ จึงได้มาที่บาร์ในค่ำคืนนี้ แต่ภวินไม่ได้สนุกเหมือนกับเพื่อนอีกสามคน ที่กลายมาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้นฤเบศด้วย

“แล้วเมียแกที่หน้าตาเหมือนกานต์ล่ะ?” วรศักดิ์ เพื่อนของภวิน กับชลมาศและนฤเบศ ถามถึงเมียของภวินซึ่งมีหน้าตาละม้ายคล้ายกับนิชกานต์

“เลิกกันแล้ว!!! ไม่มีใครแทนที่กานต์ได้หรอก!” ภวินคิดว่าตอนนี้เรื่องของเขา ไม่สำคัญเท่าเรื่องสละโสดของนฤเบศ เขาจึงขอตัวลุกออกจากที่นั่ง เพื่อไปขอเหล้าเพิ่มที่บาร์เสียหน่อย... แม้ว่าจะมีหญิงสาวไปนั่งรอรับเหล้าก็ตาม...

******

“ขอเบียร์แก้วใหญ่อีกแก้ว!” ภวินเป็นคนติดเบียร์มากกว่าจะดื่มเหล้าเหมือนเพื่อน เขาไม่อยากดื่มเหล้าผสม หรือคอกเทลในวันเกิดของณัฐนิชาอีก มันเป็นคืนที่เลวร้ายที่สุด หลังจากเขาเมาแล้วเข้าใจผิด ว่ากุณฑิกาคือนิชกานต์ เขาจึงสูญเสียเธอไปตลอดกาล

“กามิกาเซ่ บลูเบอร์รี่!!!” น้ำเสียงของหญิงสาว ทำให้สายตาของภวินต้องหันไป พบกับเรือนหน้าที่คุ้นเคย เขาพยายามกระพริบตาถี่ๆ หลายระรอบ เพื่อให้แน่ใจว่า ตอนนี้เขาพบกับนิชกานต์ หรือ กุณฑิกากันแน่...

“นั้นคุณ...” ภวินไม่อยากเชื่อตัวเองเลยว่า เขาพบหญิงสาวหน้าตาเหมือนนิชกานต์อีกแล้ว นี่เขาเมา หรือว่าเป็นกุณฑิกามาตามตื้อเขา จับทำผัวอีกครั้ง... แต่ที่แน่ๆ เธอหันเหลือบมองแล้วยิ้มบางๆ มันเป็นภาพที่สวยงามราวกับความฝันสำหรับภวิน

“มาทำอะไรที่นี่?” สายตาของเธอมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า และส่ายหน้าแบบรับไม่ไหว เมื่อพบว่าเขาแย่ลงกว่าเมื่อก่อน เธอยิ้มไปทางกัปตันบาร์น้ำ ส่งเครื่องดื่มให้เธอตามสั่ง และเบียร์แก้วใหญ่จัดวางอยู่ตรงหน้าภวิน

“ดื่มหนักขนาดนั้น ขับรถกลับไหวนะ? ฉันคงไม่ต้องเสียเวลาแต่งดำ มางานศพคุณ” น้ำเสียงเธอกล่าวออกมาชัดเจน คำพูดทิ่มแทงใจนั้น บอกให้ภวินมั่นใจเลยว่า เธอคือ นิชกานต์ ผู้หญิงที่เขารักที่สุด มาปรากฏตัวที่นี่

หัวใจของชายหนุ่มที่แห้งเหี่ยว เริ่มเบิกบานสดชื่นอีกครั้ง ไม่เจอเธอปีกว่า หลังจากแยกทาง ย้ายออกจากบ้าน เขาไม่มีทางติดต่อเธอได้เลย แม้กระทั่งขอเจอนิชกานต์ที่บ้านของชวารี แม่ของเธอก็ตาม ยังไม่ง่ายเลยที่จะได้เจอเธออีกครั้งในคืนนี้

“กานต์ ผมว่าเราน่าจะปรับความเข้าใจเรื่องระหว่างเราได้นะ” ภวินอยากขอโอกาสและอยากให้นิชกานต์ เปิดใจยอมรับเขาอีกครั้ง เพราะเรื่องในคืนนั้นมันเป็นอุบัตุเหตุจริงๆ หลังจากเขาเผลอตัวกับหญิงสาวที่หน้าตาเหมือนนิชกานต์

“ไม่ต้องมาพูดอะไรกันตอนนี้อีกแล้วนะ ภวิน! คุณนอกใจฉัน และเรื่องมันก็จบไปนานแล้ว...ตอนนี้... ฉันมีผัวใหม่!!! ถือว่าเราคุยกันชัดเจนแล้วนะคะ!” นิชกานต์ตอบเขาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หน้าตาเรียบเฉย พลางยกเครื่องดื่มจิบเบาๆ ไม่รู้สึกรู้สาใดๆ

“อะไรนะ!!! คุณอย่ามาล้อผมเล่นน่ะ” ภวินไม่อยากเชื่อเลยว่า แค่ปีกว่าๆ เธอก็ดันมีผัวใหม่แล้ว ทั้งๆ ที่เขาเขี่ยกุณฑิกาทิ้ง และอยากกลับไปคืนดีกับเธอแท้ๆ

“เรื่องล้อเล่น มันทำให้เสียเวลาการใช้ชีวิตนะคะ คุณมีกุณฑิกาทั้งคน เธอให้ความสุขคุณได้ แถมหน้าตาเหมือนฉันอยู่แล้ว ไม่จำเป็นว่าคุณจะต้องมีฉันหรอกนะคะ...” นิชกานต์ตอบไปตามปกติ แม้ว่าเสียงเพลงในผับบาร์ จะดังแทรกก็ตาม

มันไม่ได้เข้าหูภวินเลย นอกจากเขาต้องการดึงเธออยู่กับเขาให้นานที่สุด และไม่น่าเชื่อเลยว่า คืนนี้เขาจะได้พบเธอที่นี่

“คุณมาที่นี่ทำไม? มาหาผมล่ะสิ!!!” เขาเริ่มรู้สึกว่า เธอต้องการเขาแน่ๆ ถึงได้มาเจอกันในคืนสละโสดของ นฤเบศ เขามั่นใจว่า เธอจะต้องติดตามเรื่องของเขา จากเพื่อนๆ ในแก๊งแน่ๆ ซึ่งทำให้หน้าตาของนิชกานต์เกลือกกลอกเบื่อหน่าย

“ตลกตายเลย! เลิกหลงตัวเองเสียทีเถอะนะคะ ว่าฉันอยากจะให้ทุกอย่างดีดังเดิม ฉันแค่แวะมาพักหลังเลิกงาน อย่านึกว่าฉันอยากเจอคุณเลย” นิชกานต์ยกดื่มกามิกาเซ่ให้ชุ่มคอ ดับกระหายเสียหน่อย ก่อนจะวางเงินแล้วจากไป โดยไม่สนใจว่า ภวินจะรู้สึกยังไง ยามเดินหนีทิ้งจากกัน

“กานต์!!!” เขาวางเบียร์ไว้บนโต๊ะ แล้วรีบเดินตามเธอไป เขาอยากคืนดีกับเธอจริงๆ และไม่เชื่อหรอกว่า เธอมีผัวใหม่แล้ว

“มันจบแล้ว ภวิน!” เธอใช้มือบางแกะมือร้อนหนาของเขาออกจากข้อมือ แววตาเธอมองเขาด้วยความเย็นชา และไม่หลงเหลือความรู้สึกดีๆ อีกเลย... คืนนี้เธอแค่แวะมาดื่มเครื่องดื่มร้านนี้ เพราะผสมเหล้าได้อร่อยที่สุดในย่านนี้

แต่ก็ไม่คิดว่า ภวินจะมาที่นี่ พร้อมแก๊งเพื่อนเพราะนฤเบศจะสละโสด เธอแค่บังเอิญผ่านมาเจอ และตั้งใจว่า จะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว...

ชายหนุ่มมองเรือนหลังของนิชกานต์เดินจากไปต่อหน้าต่อตา และแสงสีเสียงดนตรีเพลงบรรเลง ดับความเงียบรอบด้านได้ก็จริง แต่ภายในจิตใจของภวินมันกลับเงียบดังป่าช้า ไม่ได้ยินอะไรเลย นอกจากคำพูดของตัวเองพยายายามบอกตัวเองตลอดเวลา

“มันไม่ใช่เรื่องจริง กานต์!!! ไม่จริงใช่มั๊ย?!!! คุณล้อผมเล่น...!!! คุณหลอกผมแน่ๆ ว่ามีผัวใหม่ มันไม่ใช่แน่ๆ!!!” แม้ภวินพยายามหลอกตัวเองยังไงก็ตาม มันไม่อาจกลบคำพูดชัดถ้อยชัดคำของนิชกานต์ไปได้

******