EP.7 แค่คนใช้

    หลังจากที่ลมเหนือและลลิตาทะเลาะกันบนห้องอยู่นานพอสมควร จากนั้นหญิงสาวจึงรีบเก็บข้าวของภายในเวลาไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำแล้วก็ลงมาข้างล่างเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ในตอนนี้เธอและเขาอยู่บนรถสปอร์ตคันหรูของเขาภายในรถไม่มีใครพูดอะไรออกมาทั้งนั้น จนมาถึงทางแยกที่ต้องกลับบ้านแต่เขากลับเลี้ยวไปอีกทางหนึ่ง

" นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่นา คุณจะพาฉันไปไหนอีก พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้นะจะแกล้งอะไรกันอีกห๊ะ! ฉันไม่ใช่เหยื่อของคุณอีกต่อไปแล้วนะ "

    ลลิตาที่มีสีหน้าตกใจกับท่าทางของเขาหรือว่าเขาจะทิ้งเธอลงกลางทางอีกนี่มันดึกมากแล้วนะ

" เงียบน่า เดี๋ยวถึงก็รู้เองนั่นแหละ "

    พอได้ยินคำว่าเหยื่อจากเธอเขาก็ลอบยิ้มมุมปาก เธอจะไม่ใช่เหยื่อของเขาได้ยังไง เธอต้องเป็นเหยื่อของเขาจากนี้และตลอดไป

" แต่ฉันไม่อยากไปกับคุณฉันอยากกลับบ้าน แม่ฉันรออยู่นะ "

    ลลิตายังคงไม่ยอมแต่ถึงอย่างนั้นลมเหนือก็ไม่ได้คิดจะพาเธอกลับอยู่ดีตรงกันข้ามกลับบังคับให้ทำตามใจตัวเองอีกต่างหาก

" โทรไปบอกแม่เธอว่าคืนนี้จะกลับดึกไม่ต้องรอ ฉันต้องเข้าไปเคลียร์งานที่ผับก่อน "

ลมเหนือบอกแต่ลลิตาก็ยังไม่คิดที่จะทำตาม

" แล้วทำไมไม่เลี้ยวกลับไปส่งฉันก่อนเล่า "

" ไม่มีเวลาแล้วก็เธออยากลีลาเองทำไม ถ้าจะต้องโทษใครสักคนก็โทษตัวเองเถอะ "

" ไอ้!!!! หึ้ย!!! "

    ลลิตาที่ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าเขาดี จึงได้แต่ฟึดฟัดแล้วก็โทรบอกแม่ของเธอว่าไม่ต้องรอ เอาจริงๆเธอไม่น่าหลงกลมากับเขาตั้งแต่แรกเลย ไม่รู้ว่าเขาจะแกล้งอะไรเธออีก

    เมื่อมาถึงผับหรูของคิมหันต์เขาก็ลากตัวเธอลงมาจากรถพร้อมกับยิ้มเย้ยหยันอย่างคนมีเลศนัย ลลิตาไม่รู้มาก่อนว่าเขามีผับเป็นของตัวเองด้วย เธอจึงเดินตามเขาเข้าไปเงียบๆ จนมาถึงโต๊ะที่มีเพื่อนเขารออยู่แล้ว

" ไงมึง พาสาวสวยที่ไหนมาอีก น่ารักว่ะ "

    พยัคฆ์เอ่ยแซวเพราะเพื่อนของเขาก็พาสาวๆแวะเวียนร่วมโต๊ะกับพวกเขาอยู่บ่อยๆครั้งนี้ก็คงเช่นกัน

" คนใช้น่ะ "

    ลมเหนือแนะนำทำให้ลลิตาหันไปมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง  เธอแต่งตัวเซ็กซี่จัดเต็มขนาดนี้ดันบอกว่าเธอคือคนใช้ ไอ้คนทุเรศ เธอได้แต่ก่นด่าเขาในใจและหันมาสวัสดีทุกคนแทน

" สวัสดีค่ะ ลลิตาค่ะ "

    เมื่อเธอแนะนำตัวออกไปทุกคนก็ถึงกับทำหน้าเหวอกันหมดเพราะไม่คิดว่าเด็กสาวลลิตาที่อยู่ในบ้านของไอ้ลมเหนือในตอนนั้นจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ไม่เหลือเค้าเดิมเลยล่ะ

" ลลิตาที่เป็นนางร้ายละครหลังข่าวที่กำลังดังอยู่ตอนนี้ใช่ไหมครับ "

    คิมหันต์ถามออกไปเขาได้ดูเธอผ่านๆทางทีวีเพราะเมียของเขากำลังติดละครที่เธอกำลังเล่นพอดี

" ใช่ค่ะ รู้จักวันใหม่ด้วยหรอคะ ขอบคุณนะคะที่ติดตามผลงาน "

    ลลิตานั่งลงพร้อมกับชวนทุกคนคุยเหมือนกับสนิทกันมาตั้งนานทั้งๆที่เพิ่งเจอกันไม่กี่ครั้งเอง สำหรับลลิตาการทำงานกับคนแปลกหน้าคือสิ่งที่เธอต้องเจออยู่ตลอดเธอจึงเข้ากับคนอื่นได้อย่างง่ายดาย ต่างจากลมเหนือที่ตอนนี้รู้สึกไม่พอใจ เขากะว่าจะพาเธอมาพูดจาร้ายๆใส่เสียหน่อยกลับกลายเป็นว่าเพื่อนของเขาชอบใจเธอขึ้นมาเสียนี่ เขาจึงได้แต่ทำหน้าบูดบึ้งพร้อมกับกระดกเหล้าเข้าปากเหมือนน้ำเปล่าไปหลายแก้ว

" มึงก็แดกเบาๆหน่อยดิวะไอ้เหนือ นี่มึงกะจะไม่เก็บไว้แดกพรุ่งนี้เลยไง? "

    คิมหันต์พูดพร้อมกับสังเกตท่าทางของเพื่อนตัวเอง เหมือนมันจะมีอะไรผิดปกติ คนที่อาบน้ำร้อนมาก่อนแบบเขาย่อมรู้ดี สงสัยสาวน้อยคนนี้คงจะไม่ใช่แค่คนใช้อย่างที่มันพูดแล้วละมั้ง

" พี่ได้ยินว่าเราออกไปเช่าคอนโดอยู่ข้างนอกไม่ใช่หรอ แล้วทำไมมาด้วยกันได้ล่ะ "

    คณินถามออกไป เขาคือคนที่ใจเย็นที่สุดในกลุ่มพร้อมกันนั้นก็เหมือนทำตัวเป็นผู้ใหญ่ที่สุดในกลุ่มด้วยเช่นกัน ทำให้วันใหม่ไม่รู้สึกเกร็งเวลาที่พูดกับเขา

" พอดีวันใหม่ต้องย้ายกลับเข้ามาอยู่ที่บ้านเหมือนเดิมสักพักนึงน่ะค่ะ คุณแม่คิดถึงอยากให้มาอยู่ด้วยกัน "

    ลลิตาเลือกที่จะโกหกออกไปเพราะหากพูดความจริงคงจะเป็นการผิดคำพูดกับผู้มีพระคุณอย่างคุณพายุ

" พวกคลั่งสมบัติสิไม่ว่า "

    ลมเหนือไม่วายพูดจากระแนะกระแหนเธออยู่ดี จนทุกคนรับรู้ได้ถึงคำพูดที่แสดงความรู้สึกของลมเหนือและคิดว่าเธอคนนี้คงไม่ธรรมดาจริงๆ

" เหมือนหมาในปากมันจะอยากออกมาวิ่งเล่นข้างนอกนะคะ "

    ลลิตาที่ไม่ขอทนกับคำพูดจาได้ร้ายๆของเขาจึงสวนกลับไปบ้าง นั่นจึงเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนของลมเหนือได้เป็นอย่างดีเพราะยังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนขัดใจเจ้าคาสโนว่าคนนี้สักคน

" ฮ่าๆๆๆ กูแม่งชอบว่ะ ถูกของน้องมันนะ ผ่าออกมาสักตัวสองตัวเถอะหมาในปากมึงน่ะ "

เป็นพยัคฆ์ที่พูดเสริมขึ้นมาด้วยความพอใจไม่น้อย

" เห็นทีครั้งนี้คาสโนว่าจะเหลือแค่ตำนานละมั้ง "

    คณินที่พูดเสริมขึ้นมา ปกติแล้วลมเหนือไม่เคยปล่อยให้คนที่พูดจาร้ายๆกับมันลอยนวลได้สักคนยกเว้นเสียแต่ว่ามันจะยอมเอง ซึ่งนั่นหมายความว่าคนๆนั้นต้องสำคัญจริงๆ

" หุบปากไปเลยพวกมึงน่ะ แดกไหมเหล้าถ้าไม่แดกกูจะกลับแล้ว งานการเนี่ยไม่ต้องคุยมันแล้วมั้ง "

ลมเหนือกัดฟันกรอดส่งเสียงหูฟ่อๆออกมา

" เออๆ พวกกูแค่ล้อเล่น พอแล้วพวกมึงมาเข้าเรื่องกันดีกว่าเดี๋ยวมันก็งอนตุ๊บป่องกลับบ้านหรอก "

    เป็นคิมหันต์ที่พูดออกมาแต่ก็ยังไม่วายพูดแขวะลมเหนืออยู่ดีและคนที่เหมือนจะพอใจมากที่สุดก็คงเป็นลลิตาที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่พร้อมกับกระดกเหล้าเข้าปากอย่างพอใจ

" ส่งอาวุธล็อตหน้าต้องมีสักคนที่ออกไปเผชิญหน้ากับพวกมัน  ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งเพราะแก๊งนี้มันชอบลอบกัดเพราะฉะนั้นเราจะไม่ออกหน้ากันทุกคนจะมีแค่หนึ่งคนที่เข้าไปและพวกเราทุกคนจะรอตลบหลังมันอีกครั้ง "

    คิมหันต์พูดขึ้นมา เขาคือมาเฟียที่ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายเขาจึงไม่กลัวหากจะต้องเป็นตัวล่อและกำลังจะเสนอตัวแต่ลมเหนือก็พูดขึ้นมาเสียก่อน

" เดี๋ยวกูไปเอง "

    ลมเหนือคิดว่าตัวเขาเองไม่มีอะไรที่ต้องห่วง พวกมันยังมีครอบครัวส่วนเขายังโสดเพราะฉะนั้นเขาจะเป็นตัวล่อในครั้งนี้เอง และเชื่อว่าครั้งนี้มันจะผ่านมาได้เหมือนทุกครั้ง

" มึงแน่ใจนะ "

    พยัคฆ์ถามขึ้นมาเพราะลมเหนือส่วนมากจะเป็นฝ่ายซัพพอร์ตเสียมากกว่า

" อืม คราวนี้กูเอง "

    หลังจากที่หนุ่มๆคุยไปพักใหญ่หันกลับมาอีกทีก็เจอเข้ากับร่างเล็กที่กำลังตาปรือเหมือนจะหลับเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เสียแล้ว ลมเหนือถึงกับอึ้งเพราะเธอซัดเหล้าไปคนเดียวเกือบหมดขวด

" ลลิตา!!! "