แผนร้ายนายกาสิโน

กาสิโนขนาดใหญ่ ตั้งอยู่ใจกลางเมืองประเทศกัมพูชา ภายในถูกจัดตบแต่งอย่างหรูหราหลายชั้นลดหลั่นกันไป มีลูกค้าชาวต่างชาติมากมายเข้ามาใช้บริการไม่ขาดสายจากทั่วทุกมุมโลก ข่าวว่ากันว่ากาสิโนแห่งนี้มีคนเคยเล่นได้มากสุดถึงร้อยล้านภายในวันเดียว นั่นแปลว่าเป็นกาสิโนที่ผู้คนนิยมชมชอบในหมู่นักพนัน แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าแท้จริงแล้ว เจ้าของคือหนุ่มชาวไทยอายุสามสิบต้น ๆ นามว่า เธียรวิชญ์ ภักดีขจร

“นายใหญ่ครับ ไอ้หมอนี่มันโกง เอาไงดี” การ์ดคนสนิทจำนวนสามนายลากคอชายกลางคน ขึ้นมายังชั้นสามของกาสิโน ก่อนจะโยนตัวมันทิ้งลงตรงหน้าเธียรวิชญ์ สภาพเหนื่อยหอบของเหยื่อ ทำให้ผู้เป็นเจ้าของกาสิโนละจากจอเกมในมือ แล้วหันมาจับจ้องลูกค้าที่นั่งก้มหน้าพร้อมตัวสั่นระริกด้วยความกลัว สายตาคมแหลมตวัดมองสบตาครู่หนึ่งโดยไม่พูดอะไร ภายในห้องเงียบสนิท มีเพียงเสียงลมหายใจของคนถูกกุมตัวที่แสดงความกลัวออกมาอย่างชัดเจน

“ไอ้หมอนี่ มันโกงไปเท่าไหร่” เธียรวิชญ์ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หากแต่แฝงความน่าเกรงขาม ด้วยอำนาจล้นมือที่เขามี สามารถทำสิ่งผิดกฎหมายในประเทศนี้ได้อย่างสบาย เพราะเส้นสายที่ได้ปูทางเอาไว้ก่อนหน้าแน่นหนาพอตัว

“วันนี้มันเล่นได้เกือบสามล้านครับนาย ไอ้เอ็มมันทนดูอยู่นาน ก่อนจะเอะใจ เลยขอค้นตัว แล้วพบอุปกรณ์ตัวนี้ครับ” การ์ดหนุ่มคนสนิท หยิบหลักฐานการโกง มาวางไว้ตรงหน้าเธียรวิชญ์ แม้ภายในห้องจะเปิดแอร์เย็นเฉียบ หากแต่คนถูกจับได้กลับมีเหงื่อรินไหลตลอดเวลา

“อุปกรณ์ตัวนี้อีกแล้วเหรอ” เขายิ้มมุมปาก แล้วหมุนวัสดุชิ้นเล็กในมือไปมา พร้อมคิดหาวิธีลงโทษที่เหมาะสมกับการโกงในครั้งนี้

“แล้วมีคนสมรู้ร่วมคิดกับมันอีกไหม” เธียรวิชญ์ถามขึ้นอย่างสงสัย

“ไม่มีแล้วครับนาย” การ์ดหนุ่มรายงาน ด้วยความคล่องแคล่ว ก่อนตัดสินใจลุกจากเก้าอี้สีดำที่ทำจากหนังเนื้อดี เดินเข้าไปหยุดตรงหน้าชายคนดังกล่าว ก่อนจะสะบัดมือตบเข้าไปที่ใบหน้าของเขาเต็มแรง เพื่อเป็นการสั่งสอน

“มันเป็นคนประเทศไหน” เธียรวิชญ์จับหน้าคนโกงเงยขึ้นเพื่อจะได้เห็นใบหน้าเขาได้ชัดเจน

“คนจีนครับ มันมาเล่นที่บ่อนเราเดือนละสามครั้งได้”

“ทุกครั้งที่มันมา มันเสียหรือได้” เธียรวิชญ์ถาม

“ได้บ้าง เสียบ้าง เป็นบางครั้งครับนาย แต่ส่วนใหญ่แล้วเสียให้กับเรามากกว่า”

“หึ!” ชายหนุ่มยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“แปลให้มันฟัง ว่ากาสิโนของเรามีบทลงโทษสำหรับคนโกงอย่างไร แล้วให้มันเลือกว่าจะเอาวิธีไหน ระหว่างไฟนาบหลัง ตัดนิ้ว หรือกินลูกปืน” เธียรวิชญ์เดินกลับมานั่งไขว่ห้าง มองล่ามหนุ่มแปลภาษาให้ชายคนดังกล่าวฟัง

หลังจากภาษาถูกแปลไป คนโกงถึงกับเบิกตากว้างพลางหันมายกมือไหว้ผงกด้วยความกลัว สายตาหวาดหวั่นเขาของทำให้เธียรวิชญ์หันไปหยิบปืนขึ้นมา แล้วเล็งไปที่เหยื่อ ในขณะที่คนถูกจับตัวไว้ หัวใจแทบหยุดเต้น พยายามอ้อนวอนขอชีวิตเป็นภาษาจีนที่เขาฟังไม่ได้ศัพท์

“มันกลัว จนถึงขนาดฉี่ราดเลยเหรอ” เธียรวิชญ์ชักปืนกลับ แล้วยิ้มมุมปากอีกครั้ง ก่อนดีดนิ้วเป็นสัญญาณ ให้การ์ดเข้ามากุมตัวชายคนดังกล่าวลุกขึ้นยืน

“บอกมันว่า...ครั้งนี้ฉันจะไม่ยิงมัน แต่ถ้ามันทำผิดอีกครั้งฉันก็จะไม่เอามันไว้ กระสุนของปืนกระบอกนี้ จะฝังอยู่ในสมองของมันหากมันทำผิดอีก” หลังจากล่ามแปลความหมายเสร็จสรรพ ชายกลางคนก็ทิ้งตัวลงนั่งพลางยกมือไหว้อย่างโล่งอก ก่อนจะถูกการ์ดของกาสิโนลากออกไป

“นายครับ ทำไมปล่อยมันไปง่ายแบบนั้น” การ์ดอีกคนเดินเข้ามาแล้วค้อมตัวถาม ด้วยความสงสัย

“ให้มันไปบอกคนอื่น ๆ ที่คิดจะมาเล่นในกาสิโนของเรา จะได้ไม่มีใครกล้าตุกติก ในเมื่อนโยบายของบ่อนไม่มีการโกงลูกค้าแล้ว ฉันเองก็ไม่อยากเสียเปรียบลูกค้าเจ้าเล่ห์พวกนั้นเท่าไหร่นัก แกไม่ต้องกลัวว่าการปล่อยตัวหมอนั่นไปเราจะเสียประโยชน์”

“ครับนาย” เขาค้อมตัวแสดงความเข้าใจ

“เอาเงินก้อนนี้ไปฝากธนาคารให้ฉันด้วย” เธียรวิชญ์ดันเงินกองโตให้กับการ์ด แล้วลุกเดินไปดูหนังจอใหญ่ที่กำลังพร้อมเปิดฉาย พนักงานสาวสวยมากมายถูกเธียรวิชญ์จ้างมา พากันเดินขวักไขว่เพื่อเรียกลูกค้า หนึ่งในนั้นแยกออกมาดูแลเธียรวิชญ์อย่างดีไม่มีตกบกพร่อง

เธียรวิชญ์ ภักดีขจร เป็นคนกว้างขวางทั้งในกัมพูชาและฝั่งไทย เขาไป ๆ มา ๆ ระหว่างไทยและกัมพูชาเสมอ หากแต่ส่วนใหญ่มักจะใช้ชีวิตที่กัมพูชาเสียมากกว่า จะมาไทยก็ต่อเมื่อมีงานของเจ้าใหญ่นายโต ซึ่งเธียรวิชญ์จำเป็นต้องเข้าร่วม เพื่อเชื่อมต่อเครือข่ายของตัวเองให้กว้างขวางมากยิ่งขึ้น ยิ่งรู้จักกับคนใหญ่คนโตจะยิ่งให้เขามีช่องทางทำเงินได้มากมายมหาศาล