ตอนที่ 2-3

สาธารณรัฐสังคมนิยมประชาชนอาหรับลิเบีย

เครื่องบินส่วนตัวค่อยแล่นลงสนามบินกรุงตริโปลี ประเทศที่หลายคนอาจไม่รู้จักแต่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสี่ของทวีปแอฟริกา หลายปีก่อนหน้านี้ลิเบียกลายเป็นแดนมิคสัญญีที่มีการสู้รบระหว่างผู้นำที่มาจากการรัฐประหารกับประชาชนที่ไม่เห็นด้วยกับการปกครอง แต่ลิเบียในวันนี้เข้าสู่สภาวะปกติแล้ว

ตื่นเช้ามาวันใหม่ หญิงสาวรู้สึกสดชื่นเมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของทะเลเมดิเตอร์เรเนียน เพราะโรงแรมแห่งนี้อยู่ติดทะเล ที่นี่แตกต่างจากโรงแรมหรูในเมืองไทยเพราะแม้จะมีโรงแรมขนาดใหญ่ผุดขึ้นใกล้ทะเล แต่ทะเลแห่งนี้ยังเป็นเช่นเดิม เงียบสงบ ไม่มีเตียงผ้าใบ มีเพียงพื้นทรายกับพื้นน้ำสีฟ้าทอประกายวับวาว ไร้ร่มขนาดหลากสีที่กางอยู่เต็มหาดให้เกะกะสายตา

เธอไม่ค่อยรู้เรื่องของที่นี่มากนักเพราะการเดินทางอย่างฉุกละหุก ถึงจะสืบค้นข้อมูลมาบ้างแต่ก็มีหลายอย่างที่ยลรดาเริ่มรับรู้เมื่อมาถึง ชาวลิเบียใช้ไฟฟ้าฟรีโดยไม่ต้องเสียค่าไฟฟ้า คู่แต่งงานใหม่จะได้รับเงินจากรัฐบาลเป็นเงินถึงหกหมื่นดีนาร์ลิเบียหรือราวๆ หนึ่งล้านห้าแสนบาทเป็นของขวัญจากรัฐบาลเพื่อการซื้อบ้านหลังแรก ถือว่าเป็นการเริ่มต้นครอบครัวใหม่

“ว้าว! เยี่ยมมาก” หญิงสาวยิ้มขอบคุณให้พนักงานหนุ่มหน้าตาจัดว่าดีมาก หล่อคร้ามคมในชุดพนักงานของโรงแรม ที่พยายามพรีเซนต์สิ่งดีๆ ในประเทศของตนให้ลูกค้าสาวสวยที่กำลังยืนมองภาพวาดสีน้ำมันฝีมือของศิลปินชื่อดังชาวลิเบีย

เขากำลังจะเล่าต่อไปอีกเพราะลูกค้าสาวชาวเอเชียดูน่ารักและแสดงไมตรีด้วยรอยยิ้มพร้อมซักถามอีกหลายอย่าง แล้วที่สำคัญ ใบหน้าหวานของลูกค้าสาวเป็นสิ่งที่ชายหนุ่มอยากจะเล่าทุกอย่างที่เจ้าของรอยยิ้มสวยถามเขา

ทว่าเสียงห้าวจัดเรียกหญิงสาวที่แต่งกายรัดกุมเตรียมพร้อมสำหรับการทำงาน “จะไปกันได้หรือยัง”

หญิงสาวรีบพยักหน้าแล้วรีบเดินเข้ามาหาคนหน้าหล่อแต่ท่าทางเหมือนมีเรื่องหงุดหงิดใจ “ค่ะ ฉันพร้อมเสมอสำหรับเจ้านาย”

“จริงเหรอ พร้อมเสมอสำหรับผม แน่ใจนะที่พูด” เขายิ้มออกเมื่อได้รับคำตอบ

หญิงสาวฉีกยิ้มสดใส เห็นฟันขาวเรียงตัวสวยประดุจไข่มุก “จริงสิคะ เมื่อคืนได้พักเต็มที่ วันนี้ฉันพร้อมสำหรับการทำงานมากค่ะคุณเควิน”

“งั้นดี วันนี้งานหนักแน่” เสียงทุ้มต่ำที่จ้องเขม็งแฝงไว้ด้วยไฟร้อนที่ซ่อนอยู่ในดวงตาแวบหนึ่ง ก่อนจะหมุนตัวเดินนำหน้าไปขึ้นรถคันหรูที่ลูก้ายืนคอยแล้วรีบเปิดประตูผายมือให้ ชายหนุ่มเข้าไปนั่งตัวตรง หญิงสาวรีบเข้าไปนั่งข้างเขา

“คืนนี้เราจะไม่ค้างที่โรงแรมนี้ ทุกอย่างของเธอจะมีคนจัดเก็บและนำไปให้”

แขนเรียวที่เบียดกับแขนกำยำที่มีเสื้อสูทจากห้องเสื้อดังขวางไว้ รู้สึกขนลุกซู่ขึ้นอย่างประหลาดเมื่อรู้สึกว่ามือร้อนผ่าวกระชับแขนเธอเอาไว้ “คืนนี้จะพาไปพักที่ที่เธอจะขอร้องให้ฉันพาไปอีก”

ดวงตาซุกซนกวาดมองร่างน่ากอด เป็นจังหวะเดียวที่รถของเขาถูกรถคันหนึ่งตัดหน้า ลูก้าจึงเบรกอย่างแรง

เนื้ออุ่นๆ ของร่างเล็กที่ประดุจลูกหมีตัวน้อยเซเข้าไปในอ้อมกอดเขา แขนกำยำรั้งร่างเธอมากอดเอาไว้ ความรู้สึกวาบหวามกระเพื่อมไหวขึ้นมาทันที แล้วมันก็เป็นแบบที่เขาคิดเอาไว้ เธอตัวนุ่มกอด แล้วเขาก็อยากจะจัด...

“ขอโทษค่ะ คุณเควิน”

สีหน้าซีดเพราะกลัวเขาเข้าใจผิดปรากฏบนดวงหน้าหวานแล้วรีบถอนตัวออกจากอกแกร่ง ใบหน้านวลถูกระบายกลายเป็นสีแดงระเรื่อ เลือดฝาดฉีดพุ่งบนแก้มทั้งสองข้าง

ให้ตาย ลูก้า มันขับรถยังไง เข้าใจความต้องการของฉันชะมัด

“ไม่เป็นไร” เขาตอบห้วน แล้วพูดขึ้น “ลูก้า นายครับรถแบบนี้ได้ยังไง”

“ขอโทษครับคุณเควิน เมื่อครู่รถเราถูกรถคันหนึ่งตัดหน้ากะทันหัน ผมจำเป็นต้องเบรก”

“อ้อ...งั้นก็แล้วไป”

แขนกำยำที่พาดบนหน้าตักของหญิงสาวเลื่อนขึ้นมาพาดวางบนไหล่ลาด เขาเอียงใบหน้าหล่อเหลาก้มมามองหน้าเธอ “ตกใจละสิ เมื่อครู่เธอกอดฉันเอาไว้แน่น”

ยลรดาหน้าถอดสี เมื่อครู่เธอกอดเขาเหรอ ทำไมเธอรู้สึกว่าถูกดึงตัวไปกอด

“ขอโทษค่ะคุณเควิน” ท่าทางของลูกหมีตัวน้อยเหมือนจะกลัวว่าเขาจะคิดว่าเธอกำลังอ่อยให้ท่า

“ไม่เป็นไร” เขาตอบเสียงเรียบ

ดวงตาเรียวงามมองแขนที่วางพาดบนไหล่เธอ “เอ่อ แขนของคุณ...”

เควินดึงแขนกำยำที่พาดบนไหล่ของเธอออก เขารู้สึกดีกับความแน่นตึงของไหล่ลาดที่คิดอยากจะจับอีกหลายหน “โทษทีฉันลืมไป”

“ฉันตัวเล็กค่ะ พอรถเบรกก็เลยเกาะไม่อยู่ ที่จริงแล้วฉันคิดว่ารูปร่างอย่างฉันไม่เหมาะกับการทำงานกับเจ้านายฝรั่งเลย” หญิงสาวตอบซื่อๆ เมื่อนึกได้ว่าปกตินายฝรั่งมักจะมีเลขาฯ หุ่นดีๆ เหมือนนางแบบ

“ผมไม่ได้แคร์คนที่มาทำงานด้วยที่หุ่น ขอแค่กอดอุ่นก็พอ” ประโยคท้ายสุดเหมือนจะกลืนหายไปในลำคอ

แต่คนหูดีก็ยังได้ยินแว่วๆ แล้วสะดุ้งเฮือก “คุณเควินพูดว่าอะไรนะคะ” ดวงตากลมโตที่เคยส่องประกายงดงามสดใส ฉายแววคำถามอยู่ในดวงตา

ดวงตาสีฟ้าสะท้อนแสงไฟ “ขอแค่เป็นคนอดทนก็พอ เธอได้ยินว่าอะไรเหรอ”

“เปล่าค่ะ” ดวงหน้าสวยยิ้มเจื่อน

เธอหูฝาดอย่างนั้นเหรอ..

เธอหูฝาด หรือเขาจงใจกลับคำพูด มีความเป็นไปได้ไหมที่เจอเจ้านายชีกอ แต่หล่อสุดๆจะเป็นพวกสมภารกินไก่วัด