บทที่ 3 คนสำคัญ

“ผมได้ยินว่าแม่คุณผ่าตัด เรียบร้อยดีไหม”

ทั้ง ๆ ที่อวัชก็เหมือนจะไม่ไหวเนื่องจากเกิดเรื่องราววุ่นวายในครอบครัวของเขา แต่เจ้านายก็ยังมีน้ำใจจะถามไถ่สุขทุกข์ของเธอ

“ผ่าตัดแล้วค่ะ เรียบร้อยดี” หญิงสาวเอ่ยบอกเจ้านายและทอดสายตามองเขาด้วยความห่วงใย

“มีเงินหรือเปล่า” อวัชหยัดกายลุกขึ้นเดินมาเปิดกระเป๋าใส่เอกสารและหยิบสมุดเช็คธนาคารขึ้นมาเปิด

ธันยวีร์นิ่งไป เธอสบตามองเจ้านายแต่แล้วหัวใจมันก็เหมือนปลิดปลิวไปไกล อวัชในตอนนี้สภาพดูไม่ได้เลยสักนิด ใบหน้าหล่อคมคายหนวดเครารกรุงรัง ขอบตาของเขาบวมช้ำ ใต้ตาก็ดำคล้ำ เจ้านายดูแย่แบบที่เธอคาดไม่ถึง

ตั้งแต่อยู่รับใช้กันมาเจ้านายเธอไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำให้เจ้านายของเธอเสียศูนย์แบบนี้ และคงจะมีแค่ณัฐนารีเท่านั้น

“อยากลางานก็ไปเถอะ แล้วนี่น้ำใจผม” เช็คเงินสดถูกขีดเขียนและดึงออกมาวางบนโต๊ะอาหารที่ยังคงมีข้าวต้มเย็นชืดวางอยู่ข้างกัน

“ธันพอมีค่ะ” 

“ผมบอกให้คุณรับไป และออกไปได้แล้ว”

อวัชเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟากลางห้องพัก บรรยากาศในห้องคืออบอวลไปด้วยความรู้สึกอึดอัดและเศร้าหมอง ร่างบางระหงเดินไปหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ โซฟาตัวที่เจ้านายทิ้งตัวนอนหลับตา

“สมเพชผมเหรอ?”

“ไม่ค่ะ ธันไม่เคยคิดแบบนั้น”

“แต่คุณกำลังสงสารผม หรือคุณคิดว่าแบบนี้มันก็สมควรดีแล้ว”

เรื่องราววุ่นวายที่เกิดขึ้นในช่วงหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา มันคือเรื่องของน้องสาวของอวัชนามว่า ‘วิ วิลาวรรณ’ ที่เป็นคู่หมั้นกับ ‘ปริญ’ เพื่อนสนิทของอวัช

ต้นเหตุคือฝ่ายน้องสาวของอวัชขอถอนหมั้น และครอบครัวธนโยธินกีดกันปริญและวิลาวรรณ ลึกลงไปธันยวีร์ไม่ขอพูดถึง ด้วยเหตุนี้คุณย่าของอวัชล้มป่วยเข้าโรงพยาบาล

สุดท้ายปริญก็ส่ง ‘ณัฐนารี’ เข้ามาในชีวิตอวัชเพื่อสืบหาว่าเจ้านายเธอเอาน้องสาวตัวเองไปซ่อนไว้ที่ไหน และเมื่อปริญได้รู้ความจริงทั้งหมดแล้วมีหรือที่คนแบบนั้นจะยอม

อวัชและปริญต่อสู้กันแถมยังมีปืนอีกด้วย และก็นั่นแหละคนที่โดนลูกหลงคือณัฐนารี ผู้หญิงที่อวัชรักเธอหมดหัวใจ

“เธอไม่ใช่ของคุณแล้วค่ะ และก็ไม่ใช่มาตลอด” อวัชลืมตามองเพดานก่อนจะแค่นหัวเราะออกมา

มันเป็นเวลาไม่นานที่รู้จักณัฐนารี ผู้หญิงที่อดีตเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดส่งมาเป็นสาย และการที่เขาช้ำเลือดช้ำหนองอยู่แบบนี้ก็เพราะรู้หัวใจตัวเองดีว่าแท้จริงแล้วรู้สึกอย่างไรกับณัฐนารี อวัชทั้งเสียใจ เสียดาย และรู้สึกผิด

ในหัวชายหนุ่มคิดอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าณัฐนารีจะทำผิดกับเขาอย่างไร เขาก็พร้อมจะให้อภัยเพราะเข้าใจว่าหญิงสาวก็คงเจ็บปวดไม่ต่างกัน แต่ความจริงก็คือความจริง ไม่ว่าจะอย่างไรเราทั้งคู่ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว

“ก็คงแบบนั้น ลึก ๆ ผมก็อยากสู้เพื่อความรักเหมือนกันนะ แต่ทิ้งสมบัติไม่ลงจริง ๆ” ชายหนุ่มหัวเราะเสียงดังราวกับว่าเขาไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไร แต่คนฟังอย่างธันยวีร์สัมผัสได้ว่ามันไม่ใช่แบบนั้น

คุณย่าของอวัชยื่นคำขาดว่าถ้าหากอวัชยังตามหาณัฐนารีไม่เลิก ท่านจะตัดชายหนุ่มออกจากกองมรดกและไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น มันจะรวมไปถึงพ่อแม่และน้องสาวของเขาด้วย ครอบครัวเจ้านายเธออยู่กันแบบกงสี คุณย่าคือคนที่กุมอำนาจทั้งหมด

“ธันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนแบบนั้น แต่อธิบายไปก็ไม่มีประโยชน์เพราะคุณลีไม่ใช่ของคุณ” ธันยวีร์จับท่อนแขนของเจ้านายและบีบนวดลงไปเพื่อให้กำลังใจเขา ก่อนจะผละมือออกไปเพราะเธอมีสิทธิ์ทำได้แค่นี้

“คุณออกไปเถอะ ผมอยากอยู่คนเดียว…” เมื่อเจ้านายพูดแบบนี้ ธันยวีร์ก็หยัดกายลุกขึ้น

เราโต ๆ กันแล้วทุกคนต้องยืนหยัดด้วยตัวเองนั่นแหละสำคัญที่สุด การปลอบใจก็ปลอบได้แค่ภายนอก แต่จะลุกขึ้นมาได้ไหมนั่นอยู่ที่หัวใจของตัวเอง

“ธันจะต้องกลับสวิต คงใช้เวลาอยู่ที่นั่นไม่เกินหนึ่งอาทิตย์ ยังไงธันจะเคลียร์งานก่อนกลับไปดูแม่นะคะ”

มารดาของธันยวีร์แต่งงานใหม่และไปอยู่กับสามีที่สวิตเซอร์แลนด์ได้หลายปีแล้ว ตอนนี้แม่ของเธอผ่าตัดเนื่องจากเจอเนื้องอกที่ช่องท้อง และหญิงสาวต้องบินกลับไปดูแลท่าน

“ไปเถอะ ไม่ต้องห่วงงาน ทางนี้ผมจะจัดการเอง”

การจัดการของอวัชทำเอาธันยวีร์อยู่สวิตกับแม่ได้เพียงไม่กี่วันเท่านั้น และหญิงสาวต้องรีบกลับมาที่ไทยเพื่อประสานงานต่อเพราะมันไม่ได้มีแค่ธุรกิจฟิตเนสเท่านั้นที่ TTY จะทำ แต่มันมีธุรกิจใหม่คืออสังหาริมทรัพย์ซื้อมา-ขายไป ที่เจ้านายเธอกำลังสนใจด้วย

“ธันรอรับกระเป๋าอยู่ค่ะ คุณธนิกรออยู่ตรงไหนคะ” ธันยวีร์กรอกเสียงไปตามสาย เธอเจ็ตแล็กและรู้สึกเหมือนจะมีไข้

“ทางนี้ครับคุณธัน” ร่างสูงในชุดสูทสีดำสนิทยกไม้ยกมือโบกมาทางนี้ ธันยวีร์ยกกระเป๋าออกจากสายพานก่อนจะลากมันและเดินไปตรงหน้าผู้ชายที่ยืนรอเธออยู่ก่อนแล้ว

“ธันอยากกลับไปอาบน้ำก่อนค่ะ พอมีเวลาไหมคะ” แน่นอนว่าเธอไม่สามารถไปงานเลี้ยงในชุดที่สวมใส่อยู่ได้ 

“ไปที่คอนโดนายดีกว่าครับ เชิญครับ” เลขานุการสาวพยักหน้าอย่างเรียบง่าย เธอกังวลเรื่องชุดนิดหน่อยจึงโทร. หาห้องเสื้อประจำเผื่อจะมีชุดให้เธอยืมใส่ได้

“นายเตรียมไว้แล้วครับ คุณธันไปแต่งตัวที่นั่นได้เลย” ธันยวีร์หันไปมองคุณธนิก เมื่อเขายืนยันอย่างนั้นก็ตามนั้นแล้วกัน หญิงสาวถอนหายใจอย่างเหนื่อย ๆ ไม่อยากจะโต้เถียงเรื่องใดให้มากความ

ทั้งที่วันนี้เธอควรจะอยู่ที่สวิตเซอร์แลนด์กับแม่ แต่ก็ต้องรีบกลับไทยเพราะภรรยาเจ้าของโครงการที่เจ้านายจะร่วมลงทุนเกิดถามหาเธอขึ้นมา อวัชโทร. สายตรงหาธันยวีร์และถามว่าจะเป็นไปได้ไหมที่เธอจะกลับไทยในทันที แล้วมันจะไม่ได้ยังไงเล่า!

งานเลี้ยงเปิดตัวคอนโดมิเนียมลักซัวรี่แห่งใหม่ ที่นายทุนใหญ่กำลังตัดสินใจที่จะลงโครงการกับเจ้านายเธออยู่

คนเป็นเจ้านายก็ต้องเอาใจนายทุนเป็นธรรมดา แต่เธอก็อยากจะถามเหมือนกันว่าคนที่ลงทุนคือเขา! แล้วเธอที่เป็นลูกน้องเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วย!