ตอนที่ 7

ตอนที่ 7

ธัญญ่าเบ้ปาก แต่ก็คงจริงอย่างที่พี่ชายพูด เพราะพี่ชาของเธอน่ะทั้งหล่อทั้งรวยก็เป็นที่หมายปองของสาวๆ อยู่แล้ว แล้วหากสาวๆ รู้นิสัยที่เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้าของพี่ชาย จะยังมีใครคิดมาจริงจังบ้างล่ะ แต่ก็มีอยู่คนหนึ่งที่แทบจะพุ่งเข้าใส่พี่ชายของเธอ ยามที่ได้เห็นหน้ากันและก็คงจะได้เป็นพี่สะใภ้เธอแน่ๆ นั่นก็คือพิตต้า สาวไฮโซที่เป็นข่าวกับหนุ่มๆ บ่อยครั้ง แต่คุณหญิงศศิประภาก็บอกว่าไม่ใช่เรื่องจริงและมันก็เป็นธรรมดาของสาวโสดอย่างพิตต้าที่จะมีข่าวทำนองนั้นออกมา

“ธัญญ่า คิดอะไรอยู่ถึงได้ทำท่าทางแปลกๆ”

“เปล่าค่ะ อ๋อ! ธัญญ่าจะถามว่าพี่มาอยู่นี่ได้ยังไง แล้วคุณพิตต้าล่ะอยู่ไหน ทำไมถึงปล่อยพี่ออกมาได้” พูดจบก็กวาดตามองหา

“หยุดพูดถึงคนอื่นได้แล้ว แล้วที่พี่มาก็เพราะคุณแม่ให้มาตาม แล้วน้องสาวคนสวยของพี่ก็รบกวนไปอยู่กับคุณแม่ด้วยนะครับ ตอนนี้คุณแม่อยู่ที่โต๊ะคนเดียว ส่วนสองแม่ลูกนั่นหายไปแล้ว โอเค!” เอเรสเดินจากไปทันทีที่พูดจบ เพราะระหว่างที่ตามหาน้องสาว เขาได้โทรสั่งให้ดอมและแมคมารับ จากนั้นก็เขาก็จะออกไปสังสรรค์ตามประสาชายโสด

“แล้วพี่ทามจะไปไหน” คนเป็นน้องร้องถามแต่ดูท่าพี่ชายจะไม่ได้ยิน

ธัญญ่าเลยได้แต่มองตามแผ่นหลังพี่ชายที่เดินจากไปพร้อมทำหน้ายุ่งๆ แล้วคราวนี้คุณแม่ของเธอจะบอกคุณหญิงศศิประภาอย่างไรกันเล่า เมื่ออยู่ๆ ลูกชายก็มาหายไปแบบไม่บอกไม่กล่าว

แต่ใครจะสนกันล่ะ เพราะเธอเองก็ไม่ชอบว่าที่พี่สะใภ้ บอกไปว่าพี่ทามมีงานด่วนแล้วกัน เมื่อคิดหาเหตุมากล่าวอ้างได้แล้ว ธัญญ่าก็เหลียวมองหาพี่สาวคนสวยที่เธอต้องตาต้องใจ แต่ปรากฏว่าปัญญาวีร์หนีกลับไปเรียบร้อยแล้ว

*****************************

“จอดตรงนี้เลยค่ะ” เสียงหวานสั่งวินมอเตอร์ไซด์จอด เมื่อมาถึงผับสุดหรูของบรรดานักท่องราตรี และหลังจากที่หญิงสาวจ่ายค่าโดยสารเรียบร้อย เจ้าตัวก็วิ่งไปทางหลังร้านแล้วไปยังห้องเปลี่ยนชุดเป็นชุดพนักงานเสิร์ฟ

“แกจะขยันไปถึงไหนยัยป่าน ฉันว่าแกหยุดพักบ้างก็ได้นะ เห็นแล้วเหนื่อยแทน” เพื่อนสาวเอ่ยทักเพราะทราบเรื่องจากเพื่อนร่วมงานว่าปัญญาวีร์ไปรับงานเป็นนักร้องที่บ้านเศรษฐี เห็นว่าเป็นงานเลี้ยงต้อนรับว่าที่ลูกเขยที่คาดว่าคงได้ทิปมาเยอะ แต่ทำไมเจ้าตัวถึงวิ่งโร่กลับมาทำงานอีกก็ไม่รู้

“ก็อยากได้เงินไง เธอก็รู้ว่าจะทำอะไรก็ต้องใช้เงิน” ปัญญาวีร์ตอบกลับเสียงหอบๆ แล้วหันหยิบสมุดจดออเดอร์เดินออกไปต้อนรับลูกค้า โดยมีสายตาคมกริบคู่หนึ่งจับจ้องไม่ว่างตา

‘เราได้พบกันอีกแล้วแม่นักร้องสาวคนสวย’ มาเฟียหนุ่มคิดด้วยความชอบใจ กระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนหันไปออกคำสั่งกับบอดี้การ์ด จากนั้นก็นั่งรออย่างใจเย็น

ทางด้านปัญญาวีร์ที่กำลังบริการลูกค้าอยู่ก็เงยหน้ามองห้องวีไอพีด้วยสีหน้ายุ่งๆ หลังจากเพื่อนร่วมงานมาบอกให้เธอไปบริการแขกวีไอพีในห้องนั้น เจ้าของร่างบางบิดปากออกนิดๆ อย่างไม่เข้าใจว่าทำไมลูกค้าถึงได้เจาะจงว่าต้องเป็นเธอด้วย แต่เมื่อไม่มีทางปฏิเสธได้ เธอก็ได้แต่จำใจเดินไปยังห้องวีไอพี ทว่าแขนของเธอถูกรั้งเอาไว้เสียก่อน

“เจ๊มีอะไรหรือเปล่าคะ ป่านจะรีบไปดูแลลูกค้า” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยเสียงกึ่งจะเบื่อหน่อย เมื่อเห็นสายตาของเจ้าของผับ ที่เธอเดาออกว่าเจ๊จะให้เธอทำอะไร

“เจ๊รู้แล้ว แล้วที่เจ๊มานี่ก็มาบอกให้หนูป่านดูแลลูกค้าวีไอพีคนนี้ให้ดีๆ แล้วถ้าลูกค้าอยากได้อะไร หนูป่านก็รีบจัดหาให้ด้วยล่ะ”

“ได้ค่ะเจ๊”

“ขอบใจนะจ๊ะหนูป่าน อ๋อ! เจ๊ลืมบอกไปว่าลูกค้าต้องการให้หนูป่านขึ้นไปร้องเพลงให้ฟังด้วย ส่วนค่าเหนื่อย ทางลูกค้าจะจ่ายให้ไม่อั๋น เจ๊แนะนำว่าหนูป่านควรเรียกให้เยอะๆ เข้าไว้ แล้วที่สำคัญอย่าลืมที่เจ๊บอกด้วยล่ะ หากลูกค้าต้องการอะไรก็รีบหาให้ แล้วอย่าไปขัดใจลูกค้าล่ะ เดี๋ยวร้านเจ๊จะเสียชื่อ” เจ้าของผับบอกน้ำเสียงราบเรียบแต่ก็แฝงคำสั่งเอาไว้ ส่วนปัญญาวีร์ลอบถอนใจเฮือกใหญ่ กี่ครั้งแล้วที่เจ๊พูดในทำนองให้เธอเอาตัวเข้าไปประเคนให้ลูกค้ารายใหญ่ๆ