ตอนที่ 5

ตอนที่ 5

“ครับ” ตอบแค่นั้นเอเรสก็ขยับยิ้มมุมปาก แต่แค่นั้นก็มีเสน่ห์ชวนหลงใหลเลยทำให้หัวใจของสาวสวยยิ่งพองโตคับอก

“ต้องจำได้สิครับ น้องพิตต้าสวยขนาดนี้” หนุ่มหล่อผู้มีสาวสวยห้อมล้อมไม่เคยขาดหยอดคำหวานทำให้พิตต้ายิ้มกว้างมากยิ่งขึ้น และยังทำให้คุณหญิงศศิประภาและพัทตรายิ้มอย่างมีความสุขที่ลูกๆ เข้ากันได้ดีมีเพียงธัญญ่าพอจะรู้ว่าพี่ชายของเธอ ก็แกล้งพูดไปงั้น เพราะดูจากสายตาของพี่ชายแล้วมันเจ้าเล่ห์มาก แล้วก็เป็นจริงดังคาดเมื่อพี่ชายตัวดีหันมายักคิ้วให้เธอ ธัญญ่าไหวไหล่ขึ้นเล็กน้อยแล้วบุ้ยใบ้บอกให้พี่ชายหันมองคนข้างกายที่ตอนนี้ส่งสายตาราวกับว่าชวนพี่ชายของเธอขึ้นเตียง

“พี่ทามก็พูดเวอร์ไปนะคะ ถึงพิตต้าจะสวยมากแค่ไหน ก็คงน้อยกว่าสาวๆ ของพี่ทาม” พิตต้าจีบปากจีบคอพูด พร้อมสายตาหวานเชื่อม ก่อนจะหันไปตักอาหารเอาใจหนุ่มหล่อ

“พี่ทามลองทานกุ้งล็อบสเตอร์ดูนะคะ เจ้านี่อร่อยมากนะคะ เห็นคุณป้าบอกว่าพี่ทามชอบ พิตต้าเลยสั่งจากโรงแรมดังมาให้พี่ทามโดยเฉพาะเลยนะคะ” ทั้งแววตาและท่าทางของคุณหนูไฮโซทอดสะพานให้เห็นอย่างชัดเจน

เอเรสทำเพียงขยับยิ้มมุมปากแล้วตักอาหารเข้าปาก แสร้งเคี้ยวอย่างละเมียดละมัย โดยมีสายตาของพิตต้าจ้องมองอยู่ สาวสวยคิดเลยเถิดไปถึงรสจูบจากชายหนุ่ม ยามที่เขาและเธอประกบปากกัน คงจะเร่าร้อนน่าดู

ขณะที่ธัญญ่าก็ได้แต่ลอบสังเกตพี่ชายและว่าที่พี่สะใภ้ เพราะมารดาของเธอและคุณหญิงศศิประภาเอาแต่พูดคุย ก่อนที่เจ้าตัวจะแอบเบ้ปากและเริ่มไม่ชอบของว่าที่พี่สะใภ้เข้าให้แล้ว เมื่ออีกฝ่ายแสดงออกเช่นเจนว่าอยากได้พี่ชายของเธอจนตัวสั่น

เมื่อเบื่อแล้วธัญญ่าจึงขอตัวลุกออกจากโต๊ะไปหาของว่างมารับประทานฆ่าเวลารอให้งานเลิก

“ตายแล้ว! ฉันขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆ” ธัญญ่าเดินชนใครบางคนเข้าอย่างจัง เพราะมัวแต่คิดอะไรเพลิดๆ ทำให้ไม่ทันเห็นสาวสวยอีกคนที่กำลังเดินแกมวิ่งไปยังเวที เพราะหญิงสาวที่ถูกธัญญ่าเดินชนเพิ่งจะได้รับแจ้งจากเพื่อนที่มาร้องเพลงในงานคืนนี้ว่าไม่ได้ เนื่องจากมีลูกค้าอีกคนจองตัวเอาไว้ให้ไปร่วมงานปาร์ตี้หนุ่มโสด แถมยังจ่ายค่าตัวหนักอีกด้วยงาน กรรมเลยมาตกอยู่ที่เธอที่มักจะรับงานร้องเพลงเป็นครั้งคราว

ปัญญาวีร์ กานต์พินิจ สาวสวยวัยยี่สิบหกปี เงยหน้ามองคู่กรณี กะว่าจะต่อว่าให้หายโมโหเสียหน่อย เพราะเธอกำลังรีบ แต่เมื่อมองเห็นคู่กรณีส่งยิ้มหวานมาขอโทษ อารมณ์หงุดหงิดก็ลดน้อยลงไป

“ฉันขอโทษอีกครั้งนะคะ แล้วคุณเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ” ธัญญ่าเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงและรู้สึกผิด

“ไม่ต้องค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก ฉันต้องขอตัวก่อนนะคะ” ปัญญาวีร์บอกจบก็เดินไปทันที ทว่าก้าวไปได้ไม่กี่ก้าว ธัญญ่าก็วิ่งมาดักหน้าเอาไว้เสียก่อนพร้อมรอยยิ้มเป็นมิตร เนื่องจากเธอรู้สึกถูกชะตาสาวสวยคนนี้เข้าอย่างจัง

“มีอะไรอีกคุณ” คนรีบเอ่ยถาม พลางเหลียวมองไปยังเวทีแล้วก้มมองนาฬิกาเรือนเล็กบนข้อมือ ตาย! เหลืออีกห้านาที เธอต้องขึ้นไปร้องเพลง จากนั้นคนรีบเงยหน้าขึ้นมามองอีกคน “ฉันขอตัวนะคะ ฉันรีบจริงๆ” พูดจบก็ก้มลงรวบชายกระโปรงยาวค่อมเท้าขึ้นเพื่อให้เดินถนัด แล้วสาวเท้าจากไปอย่างรวดเร็ว ส่วนธัญญ่าเหลียวมองตาม พร้อมเสียงตะโกนตามหลัง “ฉันจะรอเธอที่ด้านหลังเวทีนะ ฉันชอบคุณจัง คุณสวยมาก”

ปัญญาวีร์แทบจะคะมำหน้าทิ่มเมื่อได้ยินประโยคหลังๆ ที่อีกฝ่ายตะโกนบอก ชอบเหรอ บ้า! ผู้หญิงคนนั้นต้องบ้าแน่ๆ จะบอกให้ว่าเธอชอบผู้ชายไม่ได้ชอบผู้หญิง

“ฉันชอบคุณนะ” ธัญญ่าตะโกนบอกอีกครั้ง

“ฉันชอบผู้ชาย” ปัญญาวีร์เอ่ยบอกอีกฝ่ายแต่ช่วงเวลานั้นเสียงดนตรีก็ดังขึ้นแล้ว เธอเลยต้องรีบไปขึ้นเวที ทางด้านธัญญ่าก็เดินตามมาแล้วส่งยิ้มให้พร้อมกับโบกไม้โบกมือแล้วชี้ไปยังเวทีบอกเป็นนัยว่าจะรออยู่ตรงนั้น

ปัญญาวีร์แทบจะกระโดดลงเวทีแล้ววิ่งหายไปจากที่นี่เสียเดี๋ยวนั้น เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอ ผู้หญิงที่แต่งตัวก็เป็นผู้หญิงเสียขนาดนั้นมาทำทีว่าชอบ ทั้งที่เจอหน้ากันไม่นาน แต่เมื่อทำไม่ได้อย่างใจหวัง เธอจึงหันไปกระซิบกับมือกีตาร์มาดเข้มให้ช่วยเหลือตอนที่เธอร้องเพลงจบ เพราะต้องการควงผู้ชายให้อีกฝ่ายเห็นและจะได้เลิกยุ่งกับเธอเสียที ส่วนหนุ่มมาดเข้มก็ตอบตกลงเมื่อรู้ถึงสาเหตุของสาวสวยที่ตนได้ตั้งขนานนามว่านักร้องคั่นเวลา