EP.5 เป็นไปตามแผน

แน่นอนว่าเรื่องที่จิณณะไม่มีแฟนมันก็ทำให้ลูกแก้วสบายใจเป็นอย่างมากเพราะนี่ก็เท่ากับว่าเธอไม่มีคู่แข่งและยังมีหวัง เพราะแบบนั้นเรื่องนี้ก็ถึงหูเพื่อนสนิทของเธอเพื่อเริ่มวางแผนในขั้นต่อไปว่าเธอจะหาเรื่องอะไรเพื่อเจอเขา

“ยังต้องทำยังไงอีก แกก็นัดเขาตรงๆไปเลย” ชะเอมยังคงเสนอให้ทำทุกอย่างตรงไปตรงมาเหมือนเดิม

“หรือไม่ก็ต้องสร้างสถานการณ์” แล้วต้นอ้อเพื่อนสนิทอีกคนก็เอ่ยขึ้นอย่างที่คิดได้

“แล้วจะสร้างสถานการณ์ยังไงไม่ให้ถูกจับได้อีกทั้งเขาตกเป็นเหยื่อตามสถานการณ์ล่ะ” ลูกแก้วได้ยินก็สนใจไม่น้อยแต่ก็คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงให้เนียนที่สุดและให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่คิด

“อืม... ถ้าอย่างนั้นเอาแบบนี้ไหม” ต้นอ้อคิดดูว่าพอจะมีทางไหนบ้างที่จะทำให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่พวกเธอคิด และสุดท้ายเธอก็คิดบางอย่างได้จึงเล่าวิธีการให้เพื่อนทั้งสองฟัง

“ฉันว่าแบบนี้น่าจะได้ผล” คนแรกเลยก็คือชะเอมที่ฟังแล้วคิดว่าสมเหตุสมผลไม่น้อยและเห็นด้วยกับวิธีนี้

“ฉันต้องเห็นด้วยอยู่แล้ว” เพราะเธอก็คิดอะไรไม่ออกอีกทั้งสิ่งที่ต้นอ้อวางแผนขึ้นมานั้นดูดีไม่น้อยจึงตอบรับออกไปอย่างง่ายดาย

“ดี งั้นวันศุกร์นี้ก็เริ่มตามแผนได้เลย” แล้วทุกคนก็ตอบรับกันอย่างไม่มีปัญหาและรอจนถึงวันศุกร์ของสัปดาห์เพราะวันถัดมาคือวันหยุดจะได้ไม่ต้องกังวลอะไร

และเมื่อวันศุกร์มาถึงสามสาวเพื่อนสนิทก็อยู่กันในห้องแห่งหนึ่งซึ่งเป็นโรงแรมของครอบครัวต้นอ้อทุกอย่างก็เลยง่ายดายไม่น้อย แม้อายุพวกเธอจะยังไม่ถึงสิบแปดแต่ก็สามารถสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมาได้อย่างไม่มีปัญหา เพราะแบบนั้นตอนนี้ทั้งสามก็กำลังนั่งดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่างไม่ใช่ครั้งแรกของพวกเธออยู่แล้ว

แต่ทั้งสามก็ไม่ได้ดื่มเอาเมาอยู่แล้ว พวกเธอดื่มกันเล่นๆพอกรึ่มๆจนกระทั่งเวลาเดินมาถึงสองทุ่มของวัน นั่นทำให้ชะเอมหยิบโทรศัพท์ของลูกแก้วมาก่อนจะโทรออกไปยังเบอร์ที่ลูกแก้วบันทึกไว้อย่างชัดเจน

(สวัสดีครับ) และไม่นานปลายสายก็รับสาย

“ฮัลโหล มารับไอ้ลูกแก้วหน่อยสิ” แล้วชะเอมก็ทำเสียงยานครางขึ้นสั่งปลายสายออกไป

(นั่นใครน่ะ) จิณณะได้ยินก็พอฟังออกว่าปลายสายกำลังเมาจึงถามขึ้นอย่างแปลกใจ

“เพื่อนไอ้ลูกแก้วไง ตอนนี้มันเมา ช่วยมารับมันหน่อยสิ” ชะเอมพูดทุกอย่างออกไปด้วยน้ำเสียงติดยานครางราวกับคนเมาจนแทบไม่ได้สติทั้งที่จริงๆพวกเธอกำลังนั่งสุมหัวฟังทุกอย่างอยู่ด้วยกัน

(งั้นเดี๋ยวผมขอเบอร์อาจารย์โทรบอกคนที่บ้านคุณลูกแก้ว...)

“จะบ้าหรอ! ไอ้ลูกแก้วมันน้อยใจคนที่บ้านอยู่จะให้คนที่บ้านมารับได้ไง!...”

“แต่มันดื้อจะไปกินเหล้าข้างนอกต่อฉันห้ามมันไม่อยู่เลยไม่รู้จะโทรหาใครแล้ว” ชะเอมรีบยั้งจิณณะไว้หลังจากได้ยินบอกว่าจะบอกที่บ้านพร้อมกับแต่งเรื่องขึ้นอีกครั้ง

(.....) จิณณะได้ยินแบบนั้นก็ลังเลไม่น้อย เพราะตอนนี้เขายังอยู่ในเวลางานอยู่เลย

“ไอ้เอมรีบไปช่วยลากไอ้ลูกแก้วเข้าห้องหน่อยเร็ว มันไปถึงลิฟท์แล้ว!” แล้วต้นอ้อที่เห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ก็ลุกขึ้นขยับห่างออกไปก่อนจะร้องตะโกนบอกเพื่อนขึ้นอย่างเข้ากันได้ดี

“โอ้ยมันไม่รู้หรือไงว่าข้างนอกอันตรายแค่ไหน!” ชะเอมแสร้งบ่นออกมาอย่างขัดใจวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะโดยไม่วางสายแล้วก็เงียบไปราวกับออกไปตามลูกแก้วจริงๆ

นั่นทำเอาลูกแก้วที่นั่งดูการแสดงของเพื่อนอยู่ถึงกับต้องปิดปากเพื่อไม่ส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างทรมาน แต่สุดท้ายก็ถูกเพื่อนเข้ามาลากห่างออกจากโทรศัพท์ก่อนจะสั่งให้ลูกแก้วพร่ำเพ้ออะไรขึ้นมาให้น่าสงสารและเห็นใจ ลูกแก้วที่ไม่อยากทำเพราะรู้สึกอายจิณณะแม้เขาจะไม่รู้ก็ตาม แต่ก็ถูกเพื่อนขู่บังคับจนต้องเล่นละครไปด้วยกัน

“ไม่มีใครรักฉันเลย แม้แต่พวกแกก็ยังเอาแต่ห้ามฉัน” ลูกแก้วปรับเสียงให้ฟังดูเหมือนคนเมาแต่เศร้าใจเอ่ยขึ้นอย่างไม่เบาหนักให้คนปลายสายได้ยิน

“รักสิ ใครกันจะไม่รักแกล่ะ” ต้นอ้อพูดออกมาก่อนจะสั่งให้ลูกแก้วตอบว่าอะไร

“ถ้ารักแล้วทำไมพวกแกจะทิ้งฉันไว้คนเดียวแล้วกลับไปหาแฟนพวกแกล่ะ สุดท้ายฉันก็ไม่เหลือใคร!” ลูกแก้วพูดตามที่เพื่อนบอกออกมาอย่างแนบเนียน

“ตอนนี้พวกฉันก็อยู่กับพวกแกแล้วไง หรือแกอยากมีแฟนไหมเดี๋ยวฉันหาให้สักคนเผื่อจะทำให้แกไม่ติดพวกฉันแจขนาดนี้” ชะเอมเอ่ยขึ้นบ้าง

“แฟนหรอ ใครจะมาชอบคนเอาแต่ใจอย่างฉันล่ะ...”

“พวกแกกลับไปหาแฟนพวกแกเถอะ ฉันอยู่คนเดียวได้” แล้วน้ำเสียงเศร้าสร้อยของลูกแก้วก็ดังขึ้นอย่างยอมจำนน

“ฉันก็ไม่ได้อยากไปแต่แฟนฉันไม่สบายฉันทิ้งให้เขาอยู่คนเดียวนานไม่ได้” เสียงชะเอมพูด

“ฉันก็เหมือนกัน แต่พรุ่งนี้แฟนฉันต้องไปต่างจังหวัดเขาเลยขอให้ไปอยู่ด้วยกันก่อนเดินทาง” เสียงต้นอ้อพูดบ้าง

“แล้วถ้าพวกฉันไปพวกฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าแกจะไม่แอบออกไปดื่มคนเดียวข้างนอก มันอันตรายแกไม่รู้หรอ” ชะเอมพูดขึ้นอย่างหนักใจอีกครั้ง

และแล้วไม่นานเสียงโทรศัพท์ของลูกแก้วก็ดังขึ้น ดังขึ้นจากคนที่ถือสายรอก่อนหน้านี้และวางไปก่อนจะโทรเข้ามาอีกครั้ง

“ฮัลโหล” ซึ่งก็เป็นชะเอมที่เดินไปรับสาย

(ตอนนี้อยู่ที่ไหน) แล้วจิณณะก็ถามขึ้นอย่างพอจะเข้าใจเหตุการณ์ทางนี้คร่าวๆแล้ว

“อยู่โรงแรมXX ห้อง2808” ชะเอมบอกออกไปทีเดียวครบอย่างไม่ขาดเหลือ

(อืม งั้นดูลูกแก้วไว้ก่อนอย่าให้เธอออกไปไหนล่ะ)