Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 3
กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจของสิงหราชฟุ้งเข้ามาในจมูกของหล่อน หญิงสาวที่นั่งพับเพียบอยู่บนเตียงหลังจากที่ผู้ใหญ่เข้ามาอวยพรให้เรียบร้อยแล้ว มองผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างเตียงด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น
ไม่เคยมีครั้งไหนที่หล่อนจะหวาดกลัวสิงหราชเท่ากับใครนี้เลย
“สร้อย... ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”
ทางเดียวที่จะทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น คือการหลบหน้าเขาสักพัก แต่แขนถูกคว้าเอาไว้ เมื่อพยายามจะเดินหนีเข้าไปในห้องน้ำ
“พี่สิงคะ สร้อยเจ็บ”
แทนที่เขาจะปล่อย เขากลับกดนิ้วมือลงกับแขนเรียวของหล่อนมากยิ่งขึ้น
“เจ็บ...”
“ใช่ค่ะ สร้อยเจ็บ” หล่อนน้ำตาซึม
“แค่นี้เนี่ยนะเจ็บ” น้ำเสียงของคนตัวโตช่างดุดันเหลือเกิน
“พี่... พี่สิงกำลังเมา... สร้อยขอตัวนะคะ”
“จะไปไหน”
“ว๊ายยยย”
เขากระชากร่างของหล่อนที่พยายามจะหนีเข้าห้องน้ำกลับมา ก่อนจะก้มหน้าลงมาหา
“คืนนี้เธอจะต้องเจ็บที่สุดในชีวิต”
“พี่สิง”
หล่อนครางชื่อของเขาออกมาอย่างตกใจ
“พี่สิง... พี่สิงเป็นอะไรไปคะ”
เขาหัวเราะร่วน ใบหน้าแดงก่ำ
“ฉันก็เป็นลูกชายของผู้หญิงที่ถูกแม่ของเธอแย่งผัวยังไงล่ะ สร้อยโสภา”
“พี่สิง...”
หล่อนตกใจปากคอสั่น
“ไหน... ไหนพี่สิงว่าไม่โกรธสร้อยยังไงล่ะคะ ไหนว่ารักสร้อย...”
เขายิ่งหัวเราะ ขณะกระชากหล่อนเข้าไปกอดรัดแนบอก
“ฉันก็แค่โกหกผู้หญิงโง่ๆ แบบเธอไง สร้อยโสภา”
“พี่สิง...”
นี่มันเรื่องอะไรกัน นี่มันคือความฝันใช่ไหม คืนแต่งงานที่ควรจะมีแต่เรื่องโรแมนติก แต่ตอนนี้มันกลับเต็มไปด้วยความแค้น
“ฉันจะทำกับเธอ ทำให้เหมือนกับที่แม่ฉันถูกกระทำ”
สรรพนามในการแทนตัวของเขาก็เปลี่ยนแปลงไปเป็นห่างเหิน คล้ายกับคนไม่รู้จักกันมาก่อน
“แต่... แต่เรารักกันนะคะพี่สิง”
“ใครรักเธอ”
“พี่สิง”
หล่อนอุทานปากคอสั่น หัวใจปวดร้าวทรมาน ความผิดหวังกระหน่ำอยู่ในอก
“ฉันเกลียดเธอ เกลียดแม่ของเธอเข้ากระดูก”
“พี่สิง... ไม่... พี่สิงโกหกอยู่ใช่ไหม”
“คำว่ารักของฉันไงมันคือคำโกหก สร้อยโสภา”
หากตอนนี้ไม่มีมือของเขายึดร่างเอาไว้ หล่อนก็คงร่วงลงไปกองกับพื้นแล้ว
“แล้ว... แล้วพี่สิงขอสร้อยแต่งงานทำไมคะ” หล่อนร้องถามเสียงสะอึกสะอื้น
“ก็เพราะว่าฉันจะได้มีสิทธิ์ทำอะไรกับเธอก็ได้ยังไงล่ะ สร้อยโสภา”
“พี่สิงใจร้าย...”
“ฉันใจร้ายตรงไหน สร้อยโสภา!”
“โอ๊ย...”
หล่อนเจ็บมือเขาบีบต้นแขนของตัวเองหนักหน่วง ปวดร้าวจนกระดูกแทบหัก
“สิ่งที่แม่ของเธอกระทำเอาไว้กับแม่ของฉัน มันเลวร้ายกว่านี้เยอะ”
“พี่สิง... แต่แม่ไม่ได้ตั้งใจ... แม่บอกว่า...”
“ตอแหล!”
หล่อนสะดุ้งตกใจแทบช็อก
“หยุดแก้ตัวให้นังงูพิษได้แล้ว ฉันจะขยี้เธอ ทำให้เธอย่อยยับคามือ แล้วดูสิว่าแม่ของเธอจะทำยังไง ถ้าเห็นเธอทรมาน...”
เขาผลักหล่อนออกห่างอย่างรังเกียจ และนั่นก็ทำให้หล่อนทรุดลงกองกับพื้นอย่างน่าเวทนา ร่างเล็กในชุดเจ้าสาวฟูฟ่องร่ำไห้ปริ่มจะขาดใจ
ในขณะที่เขา... คนเจ้าคิดเจ้าแค้นยืนหัวเราะร่วน หล่อนเห็นเขาเดินไปหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ เขาอัดควันสีขาวขุ่นเข้าปอดจนบุหรี่หมดม้วน จากนั้นก็รินเหล้าใส่แก้ว และเดินมาหาหล่อน
หล่อนหวาดกลัวพยายามถดถอยหนี และเมื่อเขาเห็นท่าทางลนลานของหล่อน เขาก็หัวเราะสะใจ
“ยิ่งเธอกลัว... ฉันก็ยิ่งพอใจ”
“พี่สิงใจร้าย พี่สิงไม่ใช่คน เสียแรงที่สร้อยรัก...”
“อย่าสะเออะมารักฉัน สร้อยโสภา เพราะฉันมีแต่ความเกลียดชังเท่านั้นที่จะมอบให้เธอ”
มาตอนนี้หล่อนก็รู้แล้วล่ะว่าสิ่งที่มารดาเตือนมันคือความจริง
‘แม่ว่าสิงหราชไม่ได้รักลูก แต่เขากำลังมีแผนการอะไรบางอย่าง อย่าแต่งงานกับเขาเลยนะสร้อย’
คำเตือนของแม่ดังก้องในหัว หากตอนนี้หล่อนถูกความรักความหลงบดบังสายตา ทำให้มองไม่เห็นความหลอกลวงของผู้ชายคนนี้ ทั้งๆ ที่เขาก็เผลอตัวแสดงออกมาหลายครั้ง
“ถ้าเกลียดสร้อยนัก ก็หย่ากับสร้อยเถอะค่ะ”
“หย่าหรือ”
เขาทวนคำพูดของหล่อนก่อนจะหัวเราะเสียงดังลั่น หัวเราะออกมาราวกับคนโรคจิต
“หย่าไปทำไมล่ะ ในเมื่อการเก็บเธอไว้ข้างตัว แล้วทำร้ายมันสนุกกว่าเยอะ”
“พี่สิง...”
เขาก้าวเข้ามาหา หยุดตรงหน้า คว้าร่างอรชรอ่อนแรงให้ลุกขึ้น
“คืนนี้เตรียมตัวถูกข่มขืนได้เลย สร้อยโสภา เพราะฉันจะทำให้เธอลิ้มรสชาติความทรมานที่แม่ของฉันได้รับในค่ำคืนวิปโยคคืนนั้น”
“ไม่... ไม่นะพี่สิง”
หล่อนส่ายหน้าน้อยๆ น้ำตาร่วงไม่หยุด หัวใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“เธอจะต้องชดใช้กรรมแทนแม่ของเธอ”
“สร้อยเจ็บนะพี่สิง”
คางมนถูกบีบจนปวดหนึบ หล่อนมองเขาอย่างวิงวอน
“พี่สิงปล่อยสร้อยกับแม่ไปเถอะนะคะ สร้อยสัญญาว่าจะพาแม่... เราสองคนจะพากันไปจากที่นี่ และจะไม่กลับมาที่นี่อีก”
“มันสายไปแล้วล่ะ สร้อยโสภา”
เขาหัวเราะหึหึข้างหูด้วยน้ำเสียงดุดัน
“เพราะประตูนรก เปิดรับเธอสองแม่ลูกแล้ว”
“โอ๊ย...”
หล่อนถูกผลักแรงๆ จนล้มลงไปบนเตียง และถึงแม้จะพยายามรีบลุกขึ้นแค่ไหน แต่ชุดแต่งงานฟูฟ่องก็ทำให้การเคลื่อนไหวของหล่อนเชื่องช้าเหลือเกิน ในที่สุดสิงหราชก็เข้ามาชิดใกล้
“อย่า... อย่าทำอะไรสร้อยเลย สร้อยกลัวแล้ว”
“จะกลัวอะไรล่ะสร้อยโสภา เธออยากเป็นเมียของฉันใจจะขาดไม่ใช่หรือ อยากให้ฉันเอาเอ็นกระแทกใส่ร่องของเธอจนแทบคลั่ง อยากจนน้ำเล็ด แล้วยังจะมาปากดีบอกว่าไม่ต้องการไอ้นี่ของฉันอีก”
“ไม่... ไม่...”
เขาดึงมือของหล่อนไปกุมท่อนเอ็นที่ปูดเป่งออกมาจากเป้ากางเกง มันใหญ่โตและแข็งแกร่งราวกับท่อนเหล็ก แถมยังร้อนจัดอีกต่างหาก
“ชอบใช่ไหมล่ะ เดี๋ยวฉันจะให้เธอดูดมัน”
“พี่สิง...”
“ทำหน้าแบบนี้แสดงว่าหิว อยากอมเอ็นมากแล้วใช่ไหม”
“ไม่นะ... ไม่นะพี่สิง สร้อย... สร้อย...”
เขาไม่สนใจน้ำตาของหล่อนเลย เพราะหลังจากนั้นเขาก็รูดซิปและควักเอ็นใหญ่ยักษ์ออกมา สีของมันค่อยข้างคล้ำเพราะผิวพรรณของสิงหราชเป็นสีแทน ส่วนหัวของมันบานหยักและใหญ่เป็นสีแดงระเรื่อ หล่อนหลับตาปี๋ตกใจ
“คนหยาบคาย...”
เขาหัวเราะสะใจ ใช้มือจับหัวของหล่อนเอาไว้ และดันเอ็นยาวมาถูที่ปากของหล่อน
“อ้าปาก และอมมัน ดูดให้ฉันแตก”
“ไม่นะ พี่สิง... อย่าทำร้ายสร้อยแบบนี้เลย”
“แบบนี้ไม่เรียกทำร้ายสักหน่อย เรียกว่าฉันกำลังทำให้เธอมีความสุขต่างหาก”
“แต่พี่สิงกำลังหยาบคายกับสร้อย”
หล่อนช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างตัดพ้อ ดวงตาคมกล้ากระตุกไหวเล็กน้อย ก่อนจะถูกความมืดดำกลืนกิน
“ฉันยังหยาบคายได้มากกว่านี้อีก สร้อยโสภา”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
