3 แรกเจอ

กอหญ้า

ฉันมาไนต์คลับร้านเดิมที่มารอผู้ชายคนนั้น

วันนี้ไม่ขับรถมาเพราะเบื่อ ๆ และจะเมาให้ดู! ฉันเฝ้ารอมาเป็นอาทิตย์แล้วแต่เขาก็ไม่โผล่หัวสักที! วันนี้ฉันใส่เสื้อยืดสีขาวรัดรูป กางเกงยีนขายาวสีซีด รองเท้าผ้าใบ สวมหมวกแก๊ป หน้าแต่งอ่อน ๆ

วันนี้ฉันเหนื่อยกับงานมาก ขนาดลางานยังจะมาตามงานกับฉันอีก ให้ปิดข่าว ๆ ๆ ทำไมต้องปิดอะ แฉให้หมด!!!

"วันนี้มาดึกเชียว นึกว่าคุณหญ้าจะไม่มาซะแล้ว..." ฉันยักไหล่

"ผมไม่คิดว่าคุณหญ้าจะแต่งตัวแนวนี้ด้วยนะครับ" บาเทนเดอร์เอ่ยทักเหมือนว่าเราสนิทกันแล้ว

"ทำไม...ฉันดูเหมือนพวกไฮโซไฮซ้อที่แต่งตัวไปแบบนี้ไม่เป็นงั้นหรอ" ฉันหัวเราะ

"ขอไวน์นะ วันนี้เหนื่อย ๆ อยากหลับสบาย"

"เดี๋ยว ๆ ๆ ครับ ใช้คำพูดอื่นจะดีกว่า" และบาเทนเดอร์คนเดิมก็ชวนฉันหัวเราะจนปวดแก้ม

ฉันมาที่นี่ทุกวันดื่มหนักและทิปหนัก ฉันอยากจะเป็นจุดสนใจ ฉันก็ต้องทำตัวอวดร่ำอวดรวยเข้าไว้

"อะ...ดื่มสิ" ฉันสั่ง B52 มา 10 แก้ว และเหมือนเดิม 1 แก้ว แลก 1,000 บาท ไม่ค่อยมีคนมาดื่มหรอก จะมีแค่หน้าบาร์นั่นแหละ ฉันชอบที่นี่นะ พนักงานไม่หิวเงิน

"ผมดื่มอย่างเดียวดีกว่าครับ...เงินไม่เอาแล้ว ผมเกรงใจ"

ฉันหัวเราะให้กับคำพูดอันแสนซื่อของบาเทนเดอร์คนเดิมที่เจอกันตั้งแต่วันแรก

"รับไว้เถอะ...เดี๋ยวฉันต้องกลับกรุงเทพฯ แล้ว คงจะไม่ได้มาอีกสักพักเลย" เขามองหน้าฉันก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่ม

ฉันชอบเด็กทำมาหากิน เขายังเรียนหนังสือและมาทำงานไปด้วย...ฉันก็ชอบสนับสนุนการศึกษา

ฉันนั่งดื่มไปเสียงเพลงคลาสสิกก็ดังคลอ...เพลงนี้ที่น้องสาวฉันชอบ ฉันยกแก้วขึ้นดื่มน้ำตาไหลออกหางตา มันวูบโหวงในใจไปหมด

กอไผ่เธอสดใส น่ารัก อนาคตเธอกำลังจะไปได้ด้วยดี...แต่ต้องมาจบลงเพราะผู้ชายเฮงซวยอย่างเขา ฉันกระแทกแก้วลงอย่างแรงและกำไว้แน่น!

"คุณหญ้าครับ..." ฉันได้สติเงยหน้าขึ้นมอง

"มีคนฝากมาให้ครับ..."

ฉันมองค็อกเทลสีสวยก่อนจะยักไหล่

"ไม่ละ" ฉันส่งยิ้มให้บาเทนเดอร์คนเดิม เขาขยิบตาให้นิดนึง เพราะมานั่งที่นี่วันนึงจะมีคนเอาเครื่องดื่มมาให้ฉันไม่ต่ำกว่า 5 แก้ว

ฉันไม่เคยรับ และไม่เคยดื่มมันเลย เห็นอย่างนี้ฉันก็เลือกนะ!!

ฉันนั่งไปสักพักรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ ฉันบอกให้เด็กพามา ฉันไม่ใช้ห้องน้ำรวม ซึ่งมันก็จะเป็นแบบนี้ทุกวัน ก็จะไม่พามาได้ไง! เช็กบิลมา 20,000 ทุกวัน ใครก็อยากรู้จักฉันเป็นธรรมดา!

ฉันเข้าห้องน้ำเสร็จขณะที่ล้างมืออยู่ประตูห้องน้ำเปิดเข้ามาฉันมองด้วยความตกใจ...ผู้ชายที่ฉันตามหา เขาอยู่ตรงหน้านี่แล้ว!!!!

ฉันมองเขา เขามองมา ฉันทำตัวไม่ถูกไม่คิดว่าจะเจอกันในสภาพนี้!! พับผ่าสิ!! วันสวย ๆ ก็ไม่เจอ!!

เมื่อไม่รู้จะทำยังไง...ฉันรู้ตัวว่าฉันมัดผมเหมาะที่สุด!! ฉันจึงหันหน้าเข้ากระจกเอาหมวกออกและหยิบหนังยางรัดผมที่ติดอยู่ที่ข้อมือขึ้นมา ฉันเอามือเกล้าผมขึ้นไปช้า ค่อย ๆ สางผมและรวบขึ้นไปและมัดเป็นมวยหลวม ๆ ไว้กลางหัว

ฉันไม่ได้มองไปทางเขา...แต่ฉันรู้ว่าเขาเปิดประตูค้างไว้และมองฉันนิ่ง ฉันล้างมืออีกครั้งเดินไปหยิบทิชชูเช็ดมือไปมองเขาในกระจกเงา เราสบตากันนิดนึงก่อนฉันจะเป็นฝ่ายหลบตาอย่างมีชั้นเชิง

"ขอทางหน่อยค่ะ"