แค้นรัก เมียจำเลย

สายไหมหลายสี

บท

ตั้งค่า

ตอนที่ 5 เกาะมันทรา

ร้านอาหารอินเซท

มาริสาขับรถมาถึงร้านอาหารตามที่เขาบอก เธอไม่เคยเห็นหน้าตาตัวเป็นๆของเขามาก่อน ได้ยินแต่คนพูดกันว่าเขาหน้าตาดีถึงขั้นหล่อเอามากๆ เธอก็อยากจะรู้นักว่าเขาจะหน้าตาดีเหมือนอย่างที่ทุกคนพูดถึงกันหรือเปล่า

“สวัสดีค่ะ...คุณ”

“สวัสดีครับ...ผมอิทธิพัทรครับ”

เธอเดินมาหาเขาที่โต๊ะตามที่เขาบอก มองไปรอบๆร้านตอนแรกก็ไม่มั่นใจว่าใช่เขาหรือเปล่า จึงถามพนักงานในร้านและพนักงานก็เดินนำเธอมาที่โต๊ะตัวที่เขานั่ง

เธออึ้งทันทีที่เห็นเขาเพราะหน้าตาเขาดูดีแล้วก็หล่อเหมือนที่ทุกคนพูดถึงจริงๆ ทำไมใจเธอถึงเต้นแรงแบบนี้เธอรู้สึกได้

“เชิญนั่งครับ...คุณมาริสา”

“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ”

เธอนั่งลงตรงหน้าเขาอย่างรู้สึกเกร็งๆ แม้กระทั่งจะสบตาเขายังไม่กล้าเลย

“คุณอยากทานอะไรไหม สั่งได้เลยนะครับ?”

“ไม่เป็นไรค่ะ...มายว่าเรารีบคุยธุระกันให้เสร็จดีกว่านะคะ เพราะดึกมากแล้ว...เอ่อ...คุณอิทธิพัทรจะได้รีบกลับไปพักผ่อน...”

“ปกติผมเป็นคนนอนดึกอยู่แล้วครับ...”

“...”

เธอเงยหน้ามองเขาและสบตากับเขาพอดี เธอจึงรีบก้มหน้าหลบสายตาของเขาด้วยความเขิลอาย

“คุณมายคุยธุระของคุณมาเลยก็ได้ครับ...”

“ค่ะ...เอ่อ...นี่เป็นเอกสารของนักธุรกิจที่จะเดินทางมาจากต่างประเทศทั้งหมด 12 ท่านค่ะ และนี่เป็นโปรมแกรมที่ทางบริษัททัวร์เราจัดขึ้น แต่ทางลูกทัวร์เรารีเควสมาเป็นพิเศษเลยคือการไปดำน้ำที่เกาะมันทราของคุณอิทธิพัทรนะคะ...มายก็เลย”

“ถ้านี่จะช่วยสร้างสัมพันธ์อันดีให้กับประเทศเรา และทำให้คนต่างชาติเห็นความสวยงามของบ้านเรามากขึ้น...ผมยินดีครับ...”

เธออึ้งไปกับสิ่งที่ได้ยินก็ไม่คิดว่าเขาจะยอมง่ายๆแบบนี้

“คุณอิทธิพัทรพูดจริงๆหรอคะ...?”

“ครับ...ผมยินดี แต่มีข้อเสนอ 1 เรื่อง”

“ข้อเสนออะไรคะ...?”

“พรุ่งนี้ผมจะกลับภูเก็ตแล้ว ถ้าผมจะชวนคุณมายไปเกาะมันทราด้วยกัน เพื่อไปดูสถานที่ก่อนคุณมายจะว่ายังไงครับ...?”

“เอ่อ...”

“ซึ่งมันอยู่ในข้อเสนอของผมด้วยนะครับ...”

“....”

“ผมอยากทานข้าวกับคุณมายที่เกาะส่วนตัวของผม ท่ามกลางแสงเทียนกัน 2 ต่อ 2 จะได้ไหมครับ...?”

“เอ่อ...คือ”

.....

วันรุ่งขึ้น

สนามบินภูเก็ต

อิทธิพัทรยิ้มภูมิใจที่ทำตามแผนได้สำเร็จ เธอยอมมากับเขาอย่างว่าง่ายโดยไม่ได้ปฎิเสธอะไร ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงของไอ้เลวนั่นจะใจง่ายแบบนี้ ที่อินทิราน้องสาวเขาเคยบอกไว้ว่าไอ้เลวนั่นรักคู่หมั้นมันมากยอมเธอทุกอย่าง เขาก็อยากจะรู้นักว่าถ้าเธอตกเป็นของผู้ชายคนอื่น ไอ้เลวนั่นจะทำยังไง

“อีกไกลไหมคะกว่าเราจะถึงเกาะมันทรา...?”

เธอถามเขาขึ้นหลังจากที่เดินลงมาจากรถเพื่อเตรียมจะไปขึ้นเรือ เขาที่คอยถือกระเป๋าให้เธอก็หันมามอง

“อีกประมาณ 1 ชั่วโมงครับ...”

“มาย...”

พวกเขาหันไปมองที่พิมวดี พิมวดีตามมาริสามาด้วยกันเพราะเธอไม่กล้ามากับเขา 2 คน แต่เพราะพิมวดีต้องค้างที่ฝั่ง ส่วนเธอจะต้องข้ามไปเกาะกับอิทธิพัทร 2 คน ตอนแรกเธอก็หวั่นใจ แต่ดูแล้วเขาก็ไม่น่ากลัวอะไร เพราะตลอดทางที่นั่งเครื่องนั่งรถมาด้วยกัน เขาก็คอยดูแลเทคแคร์เธอดีมากๆตลอดทาง จนพิวดีอดแซวไม่ได้

“ว่าไงแก...?”

“ไปกับคุณอิทธิพัทร 2 คนนะ อย่าเผลอไปปล้ำเขานะ...?”

“บ้าสิแกนี่...”

“ดูท่าเขาจะสนใจแกนะ...ฉันเห็นเขาคอยแอบมองแกตลอดเลยอะ...”

“....”

มาริสาหันไปเหล่ตามองเขาเพื่อจับสังเกตุว่ามันจริงอย่างที่เพื่อนเธอพูดจริงๆหรอ

“ไปกันเถอะครับ คุณจะได้กลับมาไม่มืดมาก”

“ค่ะๆ...”

“ฉันไม่เข้าใจเลย ว่าทำไมเขาถึงไม่ให้ฉันข้ามไปเกาะกับแกด้วย...?”

“ฉันก็ไม่รู้...”

“หรือว่า...เขาตั้งใจจะหลอกพาแกไปปล้ำว่ะ...?”

“อีบ้า...”

มาริสาพูดเสียงดังจนอิทธิพัทรหันมามอง เธอยิ้มแหะๆตอบเขากลับไป แล้วก็รีบเดินตามเขาไปเพื่อลงเรือ มาริสาหันมาโบกมือให้พิมวดีอย่างหน้ายิ้มๆจนเพื่อนเธอต้องทำหน้าหมั่นไส้ใส่เธอ

.....

เกาะมันทรา

“สวยมากเลยค่ะ...สวยที่สุดเลย”

มาริสาตื่นเต้นมากที่ได้เห็นเกาะมันทราจริงๆ มันสวยมากๆสวยเหมือนที่ทุกคนพูดเลย เธอลงจากเรือได้ก็รีบวิ่งไปรอบๆบริเวณแถวนั้น มันเงียบสงบมากจนเธอหลงเคลิ้มไปกับมัน

“คุณชอบไหมครับ...?”

“ชอบค่ะ...มายชอบที่นี่ที่สุดเลย”

“ผมก็ชอบครับ ชอบ...ที่คุณชอบที่นี่”

เธอหันมามองกน้าเขานิ่งๆและก็ตั้งสติได้เดินไปอีกทาง เขาเดินจามเธอมา

“ที่นี่ผมไม่ค่อยดัดแปลงหรือสร้างอะไรมาก ผมอยากให้มันดูเป็นธรรมชาติที่สุด...”

“ดีค่ะ ธรรมชาติดีอย่าไปดัดแปลงหรือเปลี่ยนแปลงอะไร ให้มันอยู่แบบนี้แหละดีแล้ว...”

“ถ้าคุณชอบที่นี่คุณอยากมาเมื่อไหร่บอกผมได้นะครับ ผมยินดีพาคุณมาได้อีกเรื่อยๆ...”

“ไม่หรอกค่ะ เกรงใจคุณอิทธิพัทรแย่เลย”

“ถ้าเป็นคุณผมยินดีครับ...จะมาทุกวันหรือจะมาอยู่ที่นี่เลยก็ได้ ผมโอเค...”

เขาเดินขยับเข้ามาใกล้เธอจนเธอเคลิ้มไปกับคำพูดของเขา ใจเธอเต้นแรงมากเต้นแรงจนมันจะทะลุออกมาอยู่แล้ว

“มายว่าเราไปดูจุดที่คุณอิทธิพัทรบอกว่าจะให้ลูกทัวร์มายไปดำน้ำดีกว่านะคะ...?”

เธอเดินถอยหลังหนีแล้วหันหน้ารีบเดินนำเขาไป เขายิ้มตามรู้สึกชอบใจในความขี้อายของเธอ

“จุดนี้ครับจุดนี้เป็นจุดที่มีประการังสวยๆค่อนข้างเยอะ...ผมจะเตรียมสถานที่ไว้ให้ แล้วก็ให้คนมาช่วยคอยดูแลเพื่อความปลอดภัยด้วย...”

“ขอบคุณค่ะ...”

มาริสามองหน้าเขาจนเพลินในช่วงที่เขากำลังอธิบายเรื่องงาน และความรู้ที่เกี่ยวกับทะเลจนเธอลืมดูเวลาไปเลย

“เราคงต้องกลับกันแล้วละคะ เพราะนี่ก็ใกล้เย็นแล้ว...?”

“ก็ดีครับ...แต่อย่าลืมข้อเสนอของผมนะครับ...ทานข้าวรอบค่ำกับผม 2 คนคืนนี้”

“ค่ะ...แต่ขอให้มายกลับห้องไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ...”

“ได้ครับ...”

เธอยิ้มให้เขาแล้วยืนจ้องหน้าเขาด้วยความรู้สึกดี ทำไมเธอถึงได้รู้สึกแบบนี้นะ

“เดี๋ยวคะ...”

“ครับ...?”

มาริสากำลังจะเดินขึ้นเรือก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนมีคนมองเธออยู่เธอจึงบอกให้เขาหยุด

“มายรู้สึกว่ามายเห็นคน...อยู่ตรงนั้น”

“ไม่มีใครหรอกครับ ที่นี่ไม่มีบ้านพักคนแล้วจะมีคนได้ยังไงละครับ...?”

เขาเอาตัวเองบังหน้ามาริสาไว้ เขาแก้ตัวออกไปจนมาริสามองหน้าเขาอย่างงงๆ เธอคิดหรือว่าเธอจะตาฝาดไป มาริสาจึงตัดสินใจเดินขึ้นเรือเพื่อกลับฝั่งไปพร้อมกับอิทธิพัทร

จนถึงมื้อค่ำตามข้อเสนอของเขา เธอยอมมานั่งทานข้าวกับเขา 2 คน โดยมีพิมวดีนั่งอยู่อีกโต๊ะไม่ห่างกันมากนัก แล้วคอยแอบส่องทั้งคู่ตลอดเวลา ซึ่งพวกเขา 2 คนดูคุยกันสนุกสนานมากจนพิมวดียังตกใจว่าทำไมเพื่อนเธอถึงดูร่าเริงเกินเบอร์ขนาดนั้น

.....

กรุงเทพฯ

มาริสาลงเครื่องมาถึงกรุงเทพฯก็ต้องตกใจเพราะคนที่มารอรับเธอ เป็นคนที่เธอไม่อยากจะเจอหน้าเอาซะเลย

“คู่หมั้นแกมารอรับแกเลยหรอว่ะ...ดูดิยิ้มหน้าบานเชียว...”

พิมวดีกระซิบที่ข้างหูมาริสาจนเธอทำหน้าเซ็งๆ พวกเธอทั้งคู่เดินไปหาเขา

“มาย...นุมารอมายตั้งแต่ 11 โมงเลยนะ”

“ขอบใจนะ...วันหลังไม่ต้องลำบากก็ได้”

“ไม่ลำบากเลย...นุโอเคถ้าเป็นมาย...จะให้นุทำอะไรก็ได้นุทำได้หมดแหละ...”

“อื้ม...”

“ไปที่บ้านนุเลยไหม?”

“ไปทำไม...?”

“พอดีพ่อกับแม่ของเรามาคุยเรื่องวันแต่งงานนะ เห็นบอกว่าได้ฤกษ์มาแล้วนะ น่าจะเป็นวันที่ 5 มีนาคมนี้แหละ...”