ตอนที่ 4 เริ่มแผนการ

5 วันผ่านไป

บริษัท MAMA Tour

ในห้องประชุมใหญ่ที่ดูเคร่งเครียดเพราะบริษัททัวร์ของมาริสา ได้รับงานมอบหมายให้จัดโปรแกรมท่องเที่ยวให้กับนักธุรกิจรายใหญ่จากต่างประเทศที่กำลังจะเดินทางมาถึงในอีก 1 อาทิตย์ข้างหน้านี้ ซึ่งแผนในโปรแกรมที่ถูกขอมาเป็นพิเศษ คือการไปดำน้ำดูประการังที่เกาะมันทราที่สวยงามและใหญ่ที่สุดในภูเก็ต

“เกาะมันทราที่ฉันได้ยินมาว่าทั้งสวย ทั้งสะอาดและก็มีประการังที่สวยงามเป็นธรรมชาติมากกว่าทุกที่นะหรอ...?”

พิมวดีเพื่อนสนิทของมาริสาที่มาทานข้าวเป็นเพื่อนและต้องมานั่งฟังมาริสาระบายความเครียดให้ฟัง

“ใช่นะสิ...”

มาริสาหนักใจเพราะเธอรู้ดีว่าเกาะมันทราไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวที่ใครจะสามารถเข้าไปได้ง่ายๆ เพราะเธอก็เคยได้ยินแต่ชื่อแต่ก็ไม่เคยมีใครได้เข้าไปสัมผัสหรือเห็นมันจริงๆ

“เกาะนี่เขาไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าไปนี่ แล้วแกจะทำยังไง...?”

“ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ตัวฉันเองก็ยังไม่รู้เลยว่าไอ้เกาะนี้มันมีจริงหรือเปล่า แล้วมันอยู่ตรงไหนของภูเก็ตก็ไม่รู้ ทั้งที่ไม่เคยมีใครได้เข้าไปเห็นจริงๆ ทำไมถึงมีแต่คนพูดถึงฉันไม่เข้าใจเลย...”

“เกาะมันทราเป็นเกาะส่วนตัวของตระกูลดังที่เป็นผู้ดีเก่านะ ฉันรู้มาว่าเจ้าของเกาะเนี้ยหล่อมากเลยนะแก...”

“พูดยังกะเคยเห็นงั้นแหละ...”

“ไม่เคยอะ...ฟังเขาพูดมาอีกที”

“เห้อ...ฉันควรทำยังไงดีว่ะแก...?”

“ฉันก็ไม่รู้จะช่วยแกยังไงดีว่ะ...”

มาริสานั่งเครียดทานอะไรไม่ลง พิมวดีเพื่อนของเธอที่นั่งมองเธอก็ได้แค่ยิ้มให้กำำลังใจแล้วปลอบเธอเท่านั้น

“ฉันคิดออกละ...”

“อะไรของแกว่ะ...?”

“ฉันมีเพื่อนที่รู้จักกับน้องสาวเจ้าของเกาะ เดี๋ยวฉันจะลองให้มันไปถามดูให้แล้วกัน...”

“แกพูดจริงนะ...?”

“อืม...”

มาริสายิ้มขึ้นมาได้เพราะในที่สุดเธอก็เริ่มมีหวังขึ้นมาบ้าง เพราะเธออาจะได้เจอตัวจริงของเจ้าของเกาะมันทราก็ได้

1 วันผ่านไป

Line จากพิมวดี

พิมวดี : มาย ฉันติดต่อน้องสาวของเจ้าของเกาะมันทราให้แกได้แล้วนะ แต่เธอให้เบอร์พี่ชายเธอมาเลย บอกว่าให้แกลองติดต่อไปคุยเอง

มาริสา : แล้วเขาจะยอมคุยกับฉันไหมอะ?

พิมวดี : ก็ต้องลองดูอะ

มาริสา : แล้วแกพอจะรู้ไหมว่าเขาเป็นคนยังไง...?

พิมวดี : ไม่รู้ว่ะ ไม่เคยคุยไม่เคยเห็นหน้าด้วย ได้ยินแต่ว่าเขาหล่อมากเลยนะ แกเอาเบอร์เขาลองไปคุยดูเองแล้วกัน

มาริสา : อืม

....

เวลา 3 ทุ่ม

มาริสาได้เบอร์โทรศัพท์มาจากพิมวดีแต่เธอก็ยังไม่กล้าโทรไป เพราะเธอกลัวว่าเขาจะปฎิเสธแล้วถ้าเขาปฎิเสธเธอขึ้นมาจริงๆ เธอก็คงจะเสียหน้าที่รับงานมาแล้วทำไม่ได้ตามโปรแกรมที่ขอ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ รวบรวมความกล้าทุกอย่างแล้วตัดสินใจกดโทรออก

กริ๊งงง กริ๊งงง

.....

“สวัสดีครับ อิทธิพัทรพูดครับ...”

(เอ่อ...สวัสดีค่ะ ฉันมาริสานะคะ)

“คุณเป็นใคร...แล้วคุณมีเบอร์ผมได้ยังไง?”

(เอ่อ...คือ ฉันขอแทนตัวเองว่ามายแล้วกันนะคะ...มายเป็นตัวแทนจากบริษัทมามาทัวร์ค่ะ พอดีมายได้เบอร์คุณมาจากน้องสาวของคุณนะคะ...)

“คุณโทรมาหาผม...ต้องการอะไร...?”

(คือ...ถ้ามายจะขอนัดคุณทานข้าวเพื่อคุยรายละเอียดเกี่ยวกับ...เอ่อ)

“ผมไม่ว่าง...พรุ่งนี้ผมต้องบินกลับภูเก็ตแล้ว”

(งันถ้ามายจะขออนุญาตพากลุ่มนักธุรกิจจากต่างประเทศเข้าไปเยี่ยมชม ดูความสวยงามที่เกาะของคุณจะได้ไหมคะ...?)

“....”

(เอ่อ...คือ นักธุรกิจกลุ่มนี้มาจากต่างประเทศมีแค่ไม่กี่สิบคนเองค่ะ พวกเขามีความสำคัญกับประเทศเรามากนะคะ เพราะนักธุรกิจกลุ่มนี้ซื้อขายสินค้าแลกเปลี่ยนกับประเทศเรามากมายหลายชนิด และถ้าคุณอนุญาตยอมให้พวกเขาได้ไปดูสิ่งสวยงามและความเป็นธรรมชาติของเกาะมันทราที่มีชื่อเสียงดังไปถึงเมืองนอกแบบนี้ ลองคิดดูสิคะว่าถ้าพวกเขาได้เห็นของจริงจะเป็นยังไง...)

“คืนนี้ผมจะไปทานข้าวที่ร้านอินเซท...”

(คะ...?)

“เอารายละเอียดมาให้ผมดู แล้วผมจะตัดสินใจอีกที...”

(ได้ค่ะ...มายจะรีบไปเดี๋ยวนี้)

ร้านอาหาร อินเซท

อิทธิพัทรนั่งทานอาหารอยู่ในโรงแรมคนเดียว เขาไม่คิดเลยว่ามันจะง่ายแบบนี้ เขาตั้งใจที่จะเข้าหาเธอก่อนเพื่อให้เธอติดกับแต่เธอกลับเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาเขาก่อนเอง อินทิราบอกเขาว่ามีคนสนใจจะพากลุ่มนักท่องเที่ยวมาชมเกาะตอนแรกเขาปฎิเสธเสียงแข็ง แต่พอรู้ว่าเป็นบริษัททัวร์ของมาริสาเขาก็รีบตอบรับทันที

เขานั่งรอเธออยู่ที่โต๊ะคนเดียวแล้วก็คิดถึงเรื่องที่น้องสาวเขาเล่าให้ฟังเมื่ออาทิตย์ก่อน ก็ยิ่งแค้นไอ้คนที่มันทำลายชีวิตภรรยาและน้องสาวของเขา

....

เมื่ออาทิตย์ก่อน

“อินมีเรื่องบางอย่างจะบอกพี่...”

“เรื่องอะไร...?”

“พี่ดาค่ะ...”

“....”

“คนที่ทำให้พี่ดาต้องฆ่าตัวตายก็คือไอ้สารเลวนั่น มันมีอะไรกับพี่ดาแล้วก็แอบถ่ายคลิปไว้มันเอาคลิปมาแบล็คเมล์พี่ดาจนพี่ดายอมไปมีอะไรกับมันหลายครั้ง...”

“ทำไมเรื่องนี้อินไม่เคยบอกพี่...?”

“พี่ดาเขาขอร้องอินไว้ก่อนที่จะฆ่าตัวตาย พี่ดาไม่ได้ตั้งใจมีอะไรกับมันนะคะ มันปล้ำพี่ดาแล้วก็แอบถ่ายคลิปพี่ดาไว้ อินจับได้ก็จะไปช่วยพี่ดาแต่มันก็ให้คนมาจับตัวอินแล้วก็ขู่ว่าถ้าอินบอกใครมันจะฆ่าทั้งอินทั้งพี่ดา อินกลัว...อินเลยไม่กล้าบอกใคร...”

“ไอ้ชั่ว...ไอ้สารเลว”

อิทธิพัทรสีหน้าโกรธจัดเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน เขาคิดแต่ว่าเมียเขาเป็นโรคซึมเศร้าจนต้องฆ่าตัวตาย เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้

“พอพี่ดาฆ่าตัวตายมันก็หันมาเล่นงานอิน มันหลอกอินไปหาแล้วก็วางยาอิน มันปล้ำอิน...อินไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเกิดขึ้นแบบนี้นะคะ อินอยากจะเอาไอ้มารหัวขนในท้องอินออกไปเร็วๆด้วยซ้ำ...”

“อย่าอิน อย่่าทำร้ายเขาเขาไม่รู้เรื่อง...”

อินทิราร้องไห้ฟูมฟายจนอิทธิพัทรต้องรีบวิ่งเข้ามากอดปลอบ

“อินเกลียดมัน อินเกลียดมันที่สุด มันทำร้ายชีวิตอิน มันทำให้พ่อกับแม่ต้องผิดหวังในตัวอิน ฮือออ....”

“ไม่ต้องห่วง...เรื่องนี้พี่จะจัดการให้เอง”

“มันทำร้ายพี่ดาไปแล้วคนหนึ่ง มันกำลังจะทำให้อินเหมือนตายทั้งเป็น แล้วมันก็กำลังจะไปเสวยสุขกับคู่หมั้นมัน...มันกำลังจะแต่งงาน อินไม่ต้องการเห็นมันมีความสุข อินอยากเห็นมันเจ็บ อยากให้มันรู้สึกว่าการเสียของรักมันเป็นยังไง...”

“พี่จะทำให้มันรู้...ว่าการสูญเสียของที่ตัวเองรักมันรู้สึกยังไง...”

....

เวลา 4 ทุ่ม

ร้านอาหาร อินเซท

“เอ่อ...สวัสดีค่ะ คุณ...”

“สวัสดีครับ ผมอิทธิพัทรครับ...”