บทที่7

"จันทร์เตรียมกระเป๋าให้หลานฉันหรือยัง"

คุณหญิงธัญญาเรศเอ่ยถามสาวใช้

"รุ้งเตรียมแล้วค่ะ"

หล่อนเอ่ยบอกกับแม่สามี

"งั้นก็ไปกันเลย จะได้ถึงทันเวลา"

นางว่าพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งในรถที่มีเพลิงเป็นคนขับ ซึ่งเพลิงก็คือหลานชายของหล่อนที่หล่อนรับมาอุปการะเหมือนลูกนั่นเอง

"เจนไปนั่งข้างหน้ากับพี่เค้าเลยนะลูก"

นางเอ่ยบอกแฟนสาวของหลานชาย ก่อนจะเปิดประตูข้างหลังแล้วเข้าไปนั่ง กลัวว่าอีกฝ่ายจะเกรงใจจึงรีบชิงเอ่ยบอกก่อน ซึ่งรถอีกคันเป็นรถของธนดลซึ่งมีรัญชิดาที่อุ้มลูกน้อยนั่งคู่มาด้วย ข้างหลังจะเป็นจันทร์ที่มาช่วยดูคุณหนูน้อยของบ้าน

ผ่านมาได้เกือบครึ่งทาง รัญชิดาที่เริ่มเมื่อยก็หันไปดูคนที่นั่งข้างหลังเบาะเล็กน้อยปรากฏว่าคนที่ให้มาช่วยนั้นกลับหลับไปก่อนแล้วซะอย่างงั้น

"แวะปั๊มข้างหน้าก่อนได้ไหมคะ"

หล่อนเอ่ยบอกเขา ธนดลเหลือบตามองแม่ของลูกเล็กน้อยก่อนจะตีไฟเลี้ยวเข้าปั๊มตามความประสงค์ของเจ้าหล่อน

"พี่จันทร์! พี่จันทร์!"

รัญชิดาเอ่ยเรียกสาวใช้ แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าอีกฝ่ายจะตื่นเลย

"พี่จั..."

"ผมอุ้มลูกเอง"

เสียงทุ้มเอ่ยแทรกขึ้น รัญชิดาจึงส่งลูกน้อยให้เขาอุ้มพร้อมกับรีบเดินเข้าห้องน้ำไป

ธนดลจึงอุ้มลูกน้อยเดินเข้าร้านกาแฟในปั๊ม เพราะรอที่รถก็ร้อนเปล่าๆ

"ลาเต้เย็นสองแก้วครับ อา..แล้วก็นมปั่นหนึ่งแก้วครับ"

ธนดลเดินเข้าไปโซนcoffee café และสั่งกับพนักงาน

"ค่ะ รอสักครู่นะคะ"

ธนดลที่อุ้มลูกขึ้นพาดบ่าก็เดินไปนั่งรอ รัญชิดาที่เข้าห้องน้ำเสร็จเห็นว่าสองพ่อลูกอยู่ในร้านกาแฟจึงเดินเข้าไปหากะว่าจะซื้ออะไรเย็นๆมากินสักหน่อย

"ลาเต้สอง นมปั่นหนึ่งได้แล้วค่ะ"

พนักงานสาวพูดขึ้นพร้อมกับยกมาเสิร์ฟถึงที่

"ขอบคุณครับ"

ธนดลจ่ายเงินเสร็จก็ลุกขึ้นพร้อมกับหิ้วแก้วลาเต้กับนมปั่นหมายจะเดินออกไปที่รถ

"มาค่ะ ฉันอุ้มลูกเอง"

หล่อนยื่นมือขออุ้มลูกน้อยจากเขา เเต่เขาทำเพียงแค่ส่งแก้วลาเต้กับนมปั่นให้หล่อนเพียงเท่านั้น

"ผมอุ้มเอง"

เขาบอกพร้อมกับเดินนำหล่อนออกไป

"จันทร์! จันทร์!"

เสียงเข้มร้องเรียกคนที่ยังหลับเสียงดังจนคนที่กำลังฝันหวานรีบกระเด้งตัวตื่น

"ค..ค่ะๆคุณธันย์"

จันทร์ที่ตกใจตื่นก็รีบเข้าไปอุ้มน้องธามต่อจากรัญชิดา

"ลาเต้แก้ง่วง"

ธนดลบอกพร้อมกับส่งให้สาวใช้

"ข..ขอบคุณค่ะ"

จันทร์เอ่ยขอบคุณพร้อมกับรับลาเต้เย็นมาดูดให้สดชื่นขณะที่อีกมือก็อุ้มคุณหนูน้อยพาดบ่า

"นมปั่นของคุณ"

เขายื่นแก้วนมปั่นมาทางหล่อน

"ขอบคุณค่ะ"

หล่อนรับมาพร้อมกับเอ่ยขอบคุณเขา

ตอนนี้เป็นฝ่ายคุณแม่ลูกอ่อนบ้างที่แอบงีบหลับ เจ้าหล่อนหลับยาวจนรถจอดนิ่ง

"ลงไปก่อนเลยเดียวฉันตามไป"

ธนดลหันไปบอกกับสาวใช้ ก่อนจะหันมาปลุกคนที่นั่งคู่กันมาให้ตื่น

"รุ้ง รุ้ง!"

ร่างหนาเขย่าแขนเล็กเบาๆ คนตัวเล็กเริ่มปรือตาขึ้นเล็กน้อยก่อนจะรีบยกมือขึ้นปิดตาเพราะแสงจากพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินสาดส่องเข้ามา

"ถึงแล้ว เดินตามมาแล้วกัน"

เขาบอกก่อนจะเปิดประตูลงไปโดยไม่สนใจคนบนรถสักนิด