บทนำ

ลานกว้างของวัดแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงราย

“ไอ้ชิด! ไอ้เชิด! ลากตัวผู้หญิงคนนี้ออกไป!!” สิ้นเสียงกังวานของชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ลูกน้องทั้งสองที่ถูกสั่งก็เดินตรงมาหาหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งกำลังยืนร่ำไห้อยู่เบื้องหน้าของทุกคนอย่างน่าเวทนาอย่างหนัก แม้จะสงสารหล่อนยังไงเขาก็ไม่อาจขัดใจผู้เป็นเจ้านายได้จำต้องทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด แม้ใจจะไม่ได้อยากทำ

“ออกไปก่อนเถอะครับคุณ” ชิดพยายามเกลี่ยกล่อมก่อนจะได้รับการส่ายหน้าปฏิเสธกลับมา และยังไม่ทันจะได้มีใครเอ่ยอะไรร่างบอบบางนั้นอาศัยจังหวะที่เขากับคู่หูนั้นเผลอวิ่งไปหาอีกคนแทน

“ได้โปรดเถอะค่ะคุณราม ให้มัทลาพิมพ์เป็นครั้งสุดท้าย..” คำขอร้องที่มาพร้อมน้ำตาไม่ได้ช่วยทำให้สถานการณ์ตรงหน้าดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย อัศวิน พาธิกุลรัตน์ จ้องมองใบหน้าของผู้หญิงที่พรากเอาทุกๆ สิ่งที่เขารักไปในคืนเดียวกันถึงสองชีวิตด้วยสายตาเกลียดชัง ไม่ว่าจะยังไงความเกลียดนี้มันคงจะอยู่กับเขาไม่จนตายไม่มีสิ่งใดมาหักล้างมันได้ ต่อให้ต้องแลกไปอีกสักกี่ชีวิตก็ชดใช้ให้ไม่หมด!

“เพื่ออะไร!! เธอจะมาลาคนที่เธอเพิ่งจะฆ่าให้ตายไปพร้อมกับลูกของฉันไปเพื่ออะไร!” ชายหนุ่มตวาดถามพร้อมกระชากต้นแขนของผู้หญิงสารเลวเข้าหาตัวอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงฮือฮาขึ้นรอบๆ กายหากแต่เขากลับไม่ได้สนใจใครนอกจากคนที่ต้องชดใช้ทุกสิ่งให้กับเขาตรงหน้า รอให้งานศพวันนี้ผ่านไปเมื่อไหร่เขาจะเอาคืนให้สาสม คนที่ทำให้เขาต้องสูญสิ้นทุกอย่างจะต้องไม่ตายดี เขาจะทำให้ผู้หญิงคนนี้ได้รู้ ว่าอาการของคนที่ตายทั้งเป็นนั้นมันรู้สึกยังไง!

“ฮึก! มัทไม่ได้ตั้งใจ…” มัสยาเอ่ยขึ้นทั้งน้ำตา เธอไม่ได้อยากให้เหตุการณ์ร้ายๆ ในคืนนั้นเกิดขึ้น ทุกๆ อย่างมันเป็นอุบัติเหตุที่ ‘เขา’ อัศวิน หรือที่ใครๆ ต่างก็รู้จักกันดีในนามพ่อเลี้ยงรามเจ้าของไร่ชาที่ใหญ่ที่สุดในเชียงรายตราหน้าเธอว่าเป็นฆาตกรที่ทำให้พิมพ์อรเพื่อนรักของเธอกับลูกเขาต้องตาย เพื่อนที่เธอพยายามจะพาส่งไปโรงพยาบาลเพราะอีกฝ่ายเกิดปวดท้องคลอดขึ้นมาอย่างกะทันหันในค่ำคืนที่เขา ผู้เป็นสามีอยู่ทำงานที่ไร่จนดึกดื่น เธอรีบขับรถมาหาเพื่อนถึงบ้านของเธอก่อนจะพาขับรถฝ่าสายฝนที่กำลังตกหนักจนมองหนทางเบื้องหน้าแทบไม่เห็นเพื่อพาเพื่อนรักไปส่งโรงพยาบาล แต่เพราะถนนเกิดลื่นทำให้เธอไม่สามารถควบคุมรถไว้ได้ สุดท้ายรถที่ขับมาด้วยความเร็วสูงก็เสียหลักพุ่งชนต้นไม้ก่อนที่พิมพ์อรกับลูกในท้องจะเสียชีวิตโดยที่เธอเองก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย แต่ถึงเธอจะตายไปอีกคน คนใจร้ายตรงหน้าก็คงไม่มีวันให้อภัยกัน ต่อให้จะรู้สึกผิดต่อเขากับเพื่อนแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์

เพราะเธอคือคนที่เขาหวังจะให้ชดใช้ต่อสิ่งที่เขาสูญเสียไป...