เพื่อนร่วมงาน

บริษัท อินเฟอร์ เอ้าท์เฟอร์ ไทยแลน จำกัด(มหาชน)

เป็นบริษัทรายใหญ่อันดับต้นๆที่ผลิตเฟอร์นิเจอร์ให้ทั้งไทยและต่างประประเทศมากมาย โดยมีหัวหน้าฝ่ายขายที่เก่งและมีลูกทีมที่ดีช่วยกันขายสินค้าและนำเสนอสินค้าทุกชิ้นด้วยความตั้งใจ สร้างรายได้ให้กับบริษัมมากมายจนเกิดการยอมรับที่ตามมา และที่ขาดไม่ได้เลยก็คือตำแหน่งที่บริหารการค้าระหว่างประเทศที่เป็นทั้งที่ปรึกษาและแรงสนับสนุนที่ดีอีกด้วย

"ชน.."

ทุกคนในบริษัทไปปาร์ตี้ฉลองให้กับยอดขายในไตรมาสแรกของปีที่มียอดสูงเกินเป้าไปมากกว่า 2 เท่าจนสร้างรายได้ให้กับบริษัทมากมาย

"ยอดขายในไตรมาสแรกของเราเกินเป้าไปถึง 2 เท่าได้แบบนี้เพราะเรามีทีมขายที่เก่งและเป็นมืออาชีพมากๆ ผมต้องขอขอบคุณคุณแป้ง หัวหน้าฝ่ายขายของบริษัทเราที่ช่วยทำให้ลูกน้องในทีมขายสินค้าของเราได้เกินเป้าแบบนี้..ขอเสียงปรบมือให้กับทีมขายของเราทุกคนด้วยครับ..."

ทุกคนปรบมือแล้วก็ส่งเสียงกรี๊ดจนดังลั่นร้านอาหารที่พวกเขาไปกินปาร์ตี้กัน

"และที่ขาดไม่ได้อีก 1 คนนั่นก็คือ.."

"คุณอั๋น..กรี๊ดดดดด..."

สาวๆทีมขายในงานพูดชื่อสวนขึ้นมาบนเวทีพร้อมกัน แล้วก็ส่งเสียงกรี๊ดจนดัง ทำให้คนในงานต่างหัวเราะไปกับพวกสาวๆด้วยที่ชอบแซวผู้บริหารฝ่ายการค้าระหว่างประเทศ ที่ทั้งหล่อแล้วก็ยังโสดอีกด้วย

"ใช่ครับ คุณอั๋น หรือคุณปริญญาขวัญใจของสาวๆในทีมขายของเรานั่นเอง.."

"กรี๊ดดด...คุณอั๋นขา.."

"คุณอั๋นออกมาพูดอะไรหน่อยครับ สาวๆจะได้มีกำลังใจ.."

เขารู้สึกอายมากที่โดนสาวๆในงานแซว จนแป้งที่นั่งอยู่ด้วยในกลุ่มก็อดอมยิ้มตามไปด้วยไม่ได้

"เอ่อ...คือ"

เขาลุกขึ้นเดินไปยืนข้างหน้าทุกคนแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่ส่งสายตามาขอความช่วยเหลือจากแป้งตลอดเวลา

"คุณอั๋นไม่พูด..งั้นผมขอถามเองดีกว่าครับ จริงๆก็อยากรู้มานานแล้ว..?"

"ครับ..?"

"คุณอั๋นกับคุณแป้ง...ยังไงกันหรอครับ..?"

"..."

ทุกคนในบริษัทนิ่งขึ้นมาทันทีเพราะตั้งใจรอฟังคำตอบจากปากของเขา ถึงแม้ว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้บ่อยๆแต่การแสดงออกของพวกเขามันก็ยังดูยังไงยังไงอยู่ดี

"ยังไง คืออะไรครับ..?"

"ก็..คุณอั๋นคบกับคุณแป้งอยู่หรือเปล่าครับ..ผมถามแทนสาวๆนะครับเนี่ย..?"

"บอกมาตรงๆเลยค่ะคุณอั๋นว่าคบกับพี่แป้งของพวกเราหนือเปล่า ถ้าเป็นพี่แป้งพวกเรายอมให้คนเดียวนะคะ..เป็นหรือเปล่าคะ..?"

"ไม่ได้เป็นครับ.."

"จริงหรอครับ..แต่พวกคุณดูสนิทสนมกันมากเลย..?"

"เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมนะครับเลยสนิทกัน แป้งเป็นเพื่อนที่ตอนนี้ผมสนิทที่สุดแล้ว เราเป็นเพื่อนที่ให้คำปรึกษากันได้ทุกเรื่องไม่ว่าจะเรื่องส่วนตัวหรือเรื่องอะไรเราก็คุยกันได้หมดทึกเรื่อง และแป้งก็ยังเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีที่สุดของผมในตอนนี้ด้วยครับ.."

"แค่เพื่อนจริงๆนะครับ..?"

"ครับ..ผมกับแป้งเราเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ.."

"กรี๊ดดดด...."

สาวๆทุกคนในงานส่งเสียงกรี๊ดออกมาพร้อมกันอีกครั้งด้วยความดีใจ จนทุกคนตกใจแล้วก็ขำในท่าทางของพวกเธอ

"แล้วถ้าเผื่อว่ามีหนุ่มๆในบริษัทมาจีบคุณแป้ง คุณอั๋นจะหวงไหมครับ..?"

"ไม่ครับ...แล้วแต่แป้งเขาเลยครับ.."

"แล้วถ้ามีสาวๆมารุมทึ้งคุณอั๋นแบบนี้ คุณแป้งหวงไหมครับ..?"

"ไม่คะ เชิญทึ้งกันได้ตามสบายเลยค่ะ.."

"กรี๊ดดด...พี่แป้งเยี่ยม.."

สาวๆในทีมขายกรี๊ดออกมาพร้อมกันและพูดกล่าวชมเธอ จนคนในงานอดขำกับท่าทีแอ้วผู้ที่ดูน่ารักของพวกเธอไปด้วยไม่ได้

...

"นี่เธอดื่มด้วยหรอ..?"

"ก็นิดหน่อย.."

อั๋นลุกขึ้นเดินมาหาเธอที่โต๊ะของทีมขายก็เห็นหน้าเธอเริ่มแดงๆ

"แล้วจะขับรถกลับยังไงดื่มเข้าไปแบบนี้.?"

"ก็ไม่ได้เมาซักหน่อย.."

"งั้นเราขับไปส่งเอง จอดรถไว้นี่แหละ.."

"อุ๊ย.! คุณอั๋นเป็นห่วงพี่แป้งด้วย.."

น้องในทีมขายคนหนึ่งหันมาแซวเขา

"ก็คุณอั๋นเขาบอกว่าแค่เพื่อนไงแก เพื่อนจ่ะเพื่อน."

อั๋นไม่ได้สนใจฟังเสียงแซวของสาวๆ ตัดสินใจเดินเข้าไปพยุงตัวของแป้งให้ลุกขึ้นยืนจากโซฟา

"จะกลับแล้วหรอคะพี่แป้ง..?"

"แป้งเมาแล้วครับ ผมคงต้องไปส่งเธอที่คอนโด.."

"ฉันไม่ได้เมา..ฉันยังไม่กลับ"

"เมาแล้ว..กลับ"

เขาพูดจบก็ลากตัวเธอเดินออกมาจากกลุ่มของสาวในทีมขายทันที โดยมีสายตาของสาวๆมองตามไปอย่างรู้สึกงงๆ

"เพื่อนกันต้องห่วงกันมากขนาดนี้เลยวะ..?"

"นั่นดิ ถามกี่รอบก็ตอบว่าเพื่อน แต่ว่าการกระทำของพี่เขา 2 คนแม่งดูยังไงก็ไม่ใช่วะ.."

"ฉันละสงสัยจริงๆ เพื่อนกันจริงดิวะ.?"

...