จูบจริงต้องแบบนี้

5 นาทีผ่านไป

 เมื่อตรวจสอบสายน้ำเกลืออย่างละเอียด แพรพิชชาก็พบว่าเลือดมันเริ่มแข็งตัวจนทำให้สายน้ำเกลือมันอุดตัน ในลักษณะนี้มีวิธีแก้ไขปัญหานี้เพียงทางเดียวคือ เธอจะต้องทำการถอดสายน้ำเกลืออันเดิมออกจากตัวของเขา และเจาะใหม่อีกครั้ง เพื่อให้สารน้ำต่อไปได้

“เราต้องเอาสายนี้ออกเพราะมันตันแล้ว และก็ต้องเจาะมืออีกข้างใหม่ด้วย”

“เฮ้ย!! ไม่เอาดิเราเจ็บ”

“จำเป็น!! และก็จำเป็นอย่างมากด้วยที่ต้องเจาะใหม่เพราะต้องให้ยาแก้ปวดและน้ำเกลือทางนี้ด้วย”

ภายในใจลึกๆเธอรู้สึกสะใจอยู่เล็กน้อยที่เห็นสีหน้าของเขาเปลี่ยนสีไปจากเดิมเพราะความกลัว ทำให้พยาบาลสาวนึกอยากจะแกล้งเขาขึ้นมากะทันหัน 

“เธอเบาๆ อย่าทำแรงนะเดี๋ยวเจ็บ”

“มันก็ต้องเจ็บอยู่แล้วเพราะมันเป็นการเอาเข็มทิ่มเนื้อขนาดนี้ ตัวอย่างกะ...อย่าใจเสาะไปหน่อยเลยน่า”

เธอแสดงสีหน้าท่าทางและคำพูดให้ดูโอเวอร์ไว้ก่อน เพื่อแกล้งให้เขากลัว ซึ่งความจริงแล้วมันเป็นสิ่งที่ไม่ดีเอามากๆในสายวิชาชีพนี้ถ้าทำกับคนไข้คนอื่นแบบนี้ แต่ด้วยความหมั่นไส้ที่เขาฉวยโอกาสแอบจูบเธอเลยทำให้พยาบาลสาวเริ่มหน้ามืดตามัวเลือกทำกับเขาแบบนั้น

“โอ๊ยเจ็บ!! เบาๆ หน่อยเธอ”

“อุ้ย!! ตายแล้ว!! เส้นแตกเลยอ่า แบบนี้ต้องเจาะใหม่อีกรอบแล้วแหละ”

 แพรพิชชาส่งยิ้มก่อกวนประสาทให้กับเขาด้วยท่าทางพึงพอใจที่ได้แกล้งทำเส้นเลือดเขาแตก เพื่อที่จะเจาะใหม่ให้เขาเจ็บตัวเล่นอีกรอบเป็นครั้งที่สอง

“ห๊ะ!! อะไรนะ!! นี่เธอแกล้งเราปะเนี่ย โอ๊ยเจ็บอะ!!”

“อุ้ย!! บวมเป่งเลยอะสงสัยเลือดคงจะไม่หยุดไหล ออกหมดตัวแน่เลยคราวนี้”

ถ้าได้รางวัลคงเป็นรางวัลตุ๊กตาทองแน่ๆ เพราะการแสดงของเธอดูเว่อร์วังอลังการมากเกินไปจนน่าหมั่นไส้

“เธอทำบ้าอะไรเนี่ย โห!! บวมเลยอะ เจ็บนะเนี่ย”

"สมน้ำหน้า!!"

 เมื่อเขามองเห็นเลือดที่ออกใต้ผิวหนังก่อตัวกันเป็นก้อนเขียวช้ำบวมเป่งอยู่หลังมือ ถึงกลับต้องรีบยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปทันที 

“นี่หยุดถ่ายเลยนะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอีกรอบ เธอลบรูปกับคลิปเสียงนั้นออกเดี๋ยวนี้เลยนะณัฐ!!”

“ไม่ลบ ถ้าเธอทำพลาดอีกเราจะร้องเรียนเธอกับผู้บริหารโรงพยาบาลเอาสิ”

“นี่เธอขู่เราใช่ปะ?”

 คำขู่และท่าทางเอาจริงเอาจังของเขา ทำให้เธอต้องหยุดแสดงละครน้ำเน่าเสียที จำใจเจาะเส้นใหม่ให้เขาไปอย่างรวดเร็วด้วยความกังวลเรื่องเขาจะร้องเรียนขึ้นมาจริงๆ เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นมันจะส่งผลกระทบด้านการทำงานของเธออย่างจริงจัง

10 นาทีผ่านไป

เวลาผ่านไปจนกระทั่งพยาบาลสาวเคลียร์เรื่องสายน้ำเกลือของเขาจนเสร็จสิ้น 

“เสร็จแล้ว!!”

ร่างเล็กที่เก็บของและอุปกรณ์ทุกๆอย่างเสร็จหมดแล้ว เธอรีบเอี้ยวตัวกลับไปยังรถเข็นและกำลังจะออกจากห้องไป แต่ต้องชะงักนิ่งเมื่อเสียงของเขาดังแทรกขึ้นด้านหลัง

“เดี๋ยวดิ!! ทำไมเลือดฝั่งนี้ยังซึมออกอยู่เลย”

“มันพึ่งแตกไปมันก็เลยยังซึมอยู่เป็นเรื่องปกติ เธอต้องใช้นิ้วกดมันไว้ก่อนสิ”

“งั้นเธอก็กดให้เลือดมันหยุดก่อนดิ!!”

ธีรณัฏฐ์ยื่นมือตรงมาหาเธอ เมื่อยังคงเห็นเลือดยังคงซึมออกตามรูเข็ม ไม่ยอมหยุดไหลเสียที

"ไม่ได้!! เรามีงานต้องทำอีกเยอะ!!"

"กดให้เราก่อน!!"

“เธอก็กดมันเองสิ กดลงตรงนี้แน่นๆ แค่นี้เอง”

ด้วยความหงุดหงิดใจเธอเอื้อมนิ้วเรียวยาวตรงเขาไปกดลงบริเวณหลังมือของเขา พลางพร่ำบอกด้วยความรู้สึกรำคาญเอาเสียมากๆในตอนนี้

“เรามีทั้งคลิปเสียง และก็ภาพถ่าย ถ้าส่งให้ลุงเอกคงไม่เป็นไรมั้ง!!”

คำขู่ของเขาได้ผลดีเสมอ เมื่อเขาตั้งใจแกล้งส่งคลิปเสียงและรูปภาพให้กับผู้เป็นลุงเพื่อแบล็กเมลเธอ แต่ทว่าเขาต้องหยุดชะงักเมื่อพยาบาลสาวรีบเอ่ยแทรกขึ้นกลางตัวอักษรนั้นพอดี

“หยุดเลยนะ โอเคๆ เรากดให้ก็ได้!!”

"หึ!!"

เสียงเค้นขำออกมาจากลำคอของเขาเสียงเบา ก่อนที่ร่างเล็กจะรีบดันตัวเขานั่งลงที่โซฟา พร้อมๆกับทรุดตัวนั่งลงข้างๆเขาเพื่อกดหยุดเลือดที่หลังมือให้ชายหนุ่มเงียบๆอยู่นานสักพัก

“อื้ม!! ตอนนี้เลือดน่าจะหยุดไหลละ แต่เราอยากจะสั่งสอนคนดื้อสักหน่อย”

   ความเจ้าเล่ห์เปล่งประกายออกมาจากดวงตาคู่คมได้อย่างชัดเจน เมื่อฝ่ามือหนาทั้งสองข้างรีบคว้าจับมือเธอเอาไว้แน่น พลางจ้องมองหน้าของเธอที่นั่งอยู่ไม่ไกลนัก

“อะไร? ”

"เหอะ!!"

เขาขยับใบหน้าเข้ามาใกล้เธอเร็วขึ้น จนคนน้องต้องรีบเบือนหน้าหันหนีไปอีกฝั่ง รีบดึงมือตัวเองออกจากอุ้มมือของเขา เร่งดีดตัวลุกขึ้นยืนและกำลังจะก้าวเดินออกไป แต่ทว่าขายาวทั้งสองข้างของเขากลับก้าวเข้ามาหาเธอเร็วขึ้นจนทำให้เธอต้องรับถอยหลังแทบไม่ทันด้วยความตกใจ

"อ๊ะ!!"

กระทั่งแผ่นหลังของเธอชนกำแพงห้อง ยิ่งทำให้หัวใจทั้งดวงของเธอเต้นเร็วและแรงขึ้นกะทันหัน ด้วยความตื่นตกใจพยาบาลสาวกำลังจะเบี่ยงตัวหนี แต่เขากลับใช้แขนทั้ง 2 ข้าง ค่ำยันกำแพงห้องขังเธอไว้ตรงกลางไม่ให้ร่างเล็กหนีออกจากพันธนาการนี้ได้

“นี่จะทำอะไร? ปล่อยนะ!!"

“ทำไมเธอถึงเป็นผู้หญิงที่ดื้อขนาดนี้ หึ!!”

ดวงตาคมยังคงไล่วนไปมาบนใบหน้าของเธอแน่นิ่งหลังจากสิ้นประโยคนั้น แต่มันกลับกระตุ้นอัตราการเต้นหัวใจของพยาบาลสาวให้เร็วยิ่งกว่าเดิม จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงมันอย่างชัดเจนท่ามกลางความเงียบสงบภายในห้อง

"ถอยออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะณัฐ!!”

ใบหน้าหล่อค่อยๆโน้มเขามาใกล้เธอขึ้นเรื่อยๆ จนพยาบาลสาวต้องรีบดันออกเขาออกพลางเบือนหน้าหันหนี กระทั่งลมหายใจที่ร้อนแผ่วสัมผัสลงที่ต้นคอของเธอ 

"อย่าดื้อสิครับ!!"

“ดะ ดื้ออะไร เราไม่ได้ดื้อ เราก็ทำตามหน้าที่ของเราทุกอย่างแล้ว ปล่อยเราได้แล้วปะ”

แม้จะพยายามดันหน้าอกของเขาออกไปสักแค่ไหน คนพี่ยังคงไม่ลดละความพยายามที่จะยื่นหน้าเข้ามาคลอเคลียสูดดมกลิ่นหอมใกล้ๆเธอ

“ถ้าไม่อยากให้เราส่งคลิปพวกนี้ให้ลุงเอก จูบเราสิ!!”

“ห๊ะ!! อะไรนะ!! ไม่เอา ไม่ทำ!! ปล่อยเรานะ”

ใบหน้าสวยเริ่มแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้งเพราะคำพูดของเขามันช่างตรงเกินกว่าเธอจะยอมทำตามคำขอนั้นได้ เธอพยายามดิ้นและดันเขาเพื่อให้ตัวเองหลุดจากอ้อมแขนเป็นมัดๆนั้น แต่สุดท้ายแล้วมันไร้ซึ่งประโยชน์เช่นเคย

“ได้!! ถ้าเธอไม่ยอมเราจะส่งให้ลุงเอกตอนนี้เลย ลุงเอกครับ!!”

“อย่านะณัฐ!! ไม่เอาเรา ขอร้อง อย่าส่งเลยนะ”

“เธอก็พูดง่ายๆอย่าดื้อสิครับ!!"

ใบหน้าคมยังคงคลอเคลียอยู่ใกล้ๆเธอ เพื่อคาดคั้นคำตอบและเฝ้ารอการกระทำของเธออยู่ไม่ไกล

“อื้อ!!...นิ!!...โอเคๆ...ก็ได้!! แต่แค่ทีเดียวนะ!!”

ในเมื่อไม่มีทางเลือก เธอจำใจต้องยอมทำตามในสิ่งที่เขาต้องการ แม้จะไม่เต็มใจก็เถอะแต่ถ้าจะปล่อยให้เรื่องนี้ถึงหูผู้ใหญ่แล้วละก็ เธอคงโดนเล่นงานหนักอาจถึงขึ้นไล่เลยก็ได้

จุ๊บ!!

  เรียวปากอวบจูบลงเบาๆที่มุมปากของเขา แต่ทว่ามันเบาเสียจนเกือบจะไม่โดนเลยด้วยซ้ำ ในเมื่อทั้งเขินและทั้งตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน แต่เมื่อดวงตากลมหันมาเจอใบหน้าคมเข้มกับต้องชะงัก เพราะเขากำลังจ้องมองเธออยู่และสัมผัสได้ว่าเธอจูบไม่โดนเขาเลยด้วยซ้ำ

“แบบนี้เขาไม่เรียกว่าจูบ จูบจริงๆ ต้องแบบนี้”

ริมฝีปากหนากดลงจูบที่กลีบปากอวบนั้นในทันที เขาคอยๆเผยอริมฝีปากขยับขึ้นจูบริมฝีปากบนล่างสลับกันไปมาอย่างป่าเถื่อน ทำให้สติที่มีในคราแรกของพยาบาลสาวเตลิดหายไปในทันใด ใบหน้าสาวเริ่มร้อนผ่าว ท้องไส้เริ่มปั่นป่วนขึ้นกะทันหัน หัวใจดวงน้องเต้นสั่นอย่างบ้าคลั่ง เมื่อเริ่มรู้สึกถึงความเจ็บแสบ สอดแทรกเข้ามากะทันหัน จากการบดจูบและดูดกลืนกลีบปากของเธออย่างรุนแรง และหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆจากเขา กระทั่งเนื้ออ่อนสุกบอบบางแทบฉีกขาดเอาเสียให้ได้

"อื้อ!!"

เมื่อพยาบาลสาวได้สติ เธอรีบดันใบหน้าหล่อคม และหน้าออกเขาออกห่าง  แต่ทว่าเหมือนยิ่งต่อต้าน เขายิ่งรุกล้ำกลีบปากของเธอรุนแรงมากขึ้น จนแทบจะหายใจไม่ทัน

“อื้อๆ ปะ…ปล่อย!! เราหา…หายใจไม่ทัน”

  เสียงอู้อี้ดังแทรกขึ้นในลำคอ หลุดรอดออกมาตามกลีบปากเพียงเล็กน้อยเป็นคำๆ แต่ทว่าไม่ได้ทำให้เขาหยุดเลยแม้นิดเดียว กระทั่งเธอเริ่มดิ้นจนเหนื่อยและเริ่มเจ็บเรียวปากมากขึ้นตามกำลังและแรงกดจากเขา จึงหยุดนิ่งและพยายามหายใจให้ได้เสียก่อน ปล่อยให้เขาจูบและดูดกลืนกลีบปากของเธออยู่อย่างนั้นจนกว่าจะพอใจ

“ไม่ดื้อกับเราแบบนี้สิคนดี พูดง่ายๆ น่ารักที่สุด”

 เขาผละริมฝีปากออกมาเบาบาง ค่อยๆ จูบเธออีกครั้งอย่างนุ่มนวล จนทำให้คนน้องแอบเคลิบเคลิ้มไปตามอารมณ์และรสจูบของเขา ก่อนจะดึงสติตัวเองกลับมาได้ เพราะมีอะไรบางอย่างกำลังสอดใส่เข้าไปใต้เสื้อพยาบาลของเธอ

"เธอมัน...!!"

พยาบาลสาวสะดุ้งตื่นตัวโยก รีบผลักเขาออกห่าง ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องและตรงเข้าไปในห้องน้ำทันที ด้วยสภาพหัวใจดวงน้องที่กำลังเต้นสั่น พร้อมกับส่องกระจกมองสภาพตัวเอง ในสภาพหมวกที่หลุดหลวม ผมชี้ฟูยุ่งเหยิง เรียวปากที่แดงบวมเป่งจนได้กลิ่นคาวเลือดจากการฉีกขาด จนแพรพิชชาไม่กล้าแม้จะย่างก้าวเดินออกจากห้องน้ำไปได้เลยในเวลานี้