แค่รักกันบ้างก็พอ

ราคามาตรฐานของการร่วมเตียงกับทิวากรคือห้าพันบาทต่อครั้ง แต่หากวันไหนที่วราลีทำให้คุณเขาพึงพอใจเป็นพิเศษจะได้เพิ่มอีกสองพัน ยิ่งถึงใจเขามากเท่าไรจะยิ่งได้เพิ่มทบขึ้นไปเรื่อย ๆ ครั้งหนึ่งวราลีเคยทำได้มากถึงสองหมื่นในคืนเดียว แต่พอนานวันเข้า พอเธอมีเรื่องเครียดให้ต้องคิดจนขาดอารมณ์ร่วมไปบ้าง ค่าตัวเธอเลยคงที่อยู่แค่ห้าพัน เป็นแบบนี้มาตลอดในช่วงสามเดือนหลัง คงที่อยู่ที่ห้าพันต่อคืน สัปดาห์ละสามครั้งรวมเป็นหมื่นห้า อาจเพียงพอสำหรับบางคน แต่กับเธอมันไม่พอจะทำอะไรได้ วราลีอยากได้มากกว่านี้ จริงอยู่ที่ตลอดหนึ่งปีเธอจะได้รับจากเขามามาก ทว่ายังต้องการอีก มีหนี้ก้อนโตรออยู่ มีคนป่วยที่ต้องดูแล ไหนจะค่ากินค่าอยู่ ค่าเช่าบ้าน คืนนี้เธออยากได้สักสองหมื่น แต่ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะต้องทำท่าไหนเพื่อให้ได้มันมา

รวยล้นฟ้าแต่ขี้เหนียวไม่ใช่เล่น

คำเดียวที่วราลีพอจะนิยามทิวากรได้ หนึ่งปีที่เธอและเขาอยู่ในสถานะผู้ซื้อกับผู้ขาย แทบไม่รู้จักตัวตนของเขาเลย ร่วมเตียงกันมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่เคยคุยอะไรกันมากไปกว่าเรื่องเซ็กส์ หากจะให้เดา วราลีเชื่อว่าเขาคงจะรู้จักเธอแค่ชื่อเท่านั้น ส่วนเธอก็รู้จักเขาจากประวัติที่ค้นหาได้ในอินเทอร์เน็ตและคำบอกเล่าของคนอื่นบ้างเล็กน้อย ซึ่งจะจริงเท็จแค่ไหนก็ไม่อาจรู้ได้ เพราะมันไม่ได้ออกมาจากปากเขาเอง ต่อให้เป็นถึงประธานใหญ่ของห้างสรรพสินค้าดังอย่าง โมเมนตัม มีสาขาอยู่ทุกหัวเมืองใหญ่ทั่วประเทศ เป็นถึงนักธุรกิจระดับหมื่นล้านที่ประสบความสำเร็จด้วยวัยเพียงสามสิบสองปี แต่ทิวากรคนขรึมกลับไม่เคยไปออกสื่อให้สัมภาษณ์ เหมือนว่าเขาเป็นพวกชอบเก็บตัวก็ว่าได้

บางครั้งวราลีก็ได้แต่แอบคิดในใจว่าเขาคงไม่อยากมาเสวนากับผู้หญิงขายตัวอย่างเธอ มาถึงก็ใส่เอา ๆ เสร็จกิจก็แยกย้าย เขาไม่เคยถามว่าเธอกินอะไรมาหรือยัง ไม่เคยถามสารทุกข์สุกดิบ ไม่เคยสนใจว่าวันนี้หน้าเธอมีรอยช้ำ ไม่แน่ว่าเขาอาจไม่เคยมองหน้าเธออย่างเต็มตาเลยสักครั้ง วราลีพอจะเดาออกว่าทิวากรเป็นคนถือตัว ไม่ชอบให้ใครมาเข้าใกล้หรือคุยเล่นด้วย เคยได้ยินกิตติศัพท์ของเขาจากเพื่อนร่วมงานมาบ้างว่าเขาเกลียดความผิดพลาด ไม่เคยให้โอกาสใครซ้ำเป็นครั้งที่สอง และทิวากรคงไม่รู้ว่าในขณะที่เขาไม่เคยใส่ใจอะไรในตัวเธอ แต่เธอนั้นแอบเก็บรายละเอียดเรื่องเขาแทบทุกเม็ด

จดจำใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาไว้ได้หมด ดวงตาคมเข้มที่ไร้ความเป็นมิตร จมูกโด่งที่รับกับปากเรียวบาง เธอจำได้ดีว่ามุมปากของเขาจะยกขึ้นเล็กน้อย บางครั้งก็เหมือนว่าเขากำลังยิ้ม ทั้งที่ก็ไม่เห็นเขายิ้มจริง ๆ เลยสักครั้ง หลายครั้งก็คิดว่ามันอาจเป็นการแสยะยิ้มเย้ยหยันมากกว่า ไม่รู้เขาคิดอะไรอยู่ในใจ ไม่รู้เลยว่าเขาเคยเก็บเรื่องเธอไปคิดบ้างหรือเปล่า แต่เธอที่เป็นคนช่างสงสัย มีเขามากวนใจอยู่เสมอ

มีเพียงครั้งแรกของการซื้อขายที่ทั้งสองคนได้คุยกันมากที่สุด คือตอนที่ทิวากรรู้ว่าวราลีไม่เคยผ่านประสบการณ์เรื่องบนเตียงมาก่อน จำได้ว่าตอนนั้นเขาหงุดหงิดเอามากมาย ก็เพราะวราลีนอนเกร็งจนตัวแข็ง ปากคอสั่นด้วยความตื่นกลัว คืนนั้นไม่ทันได้ไปถึงไหน เขาโทรไปต่อว่าเลขาส่วนตัวยกใหญ่ โยนเงินห้าหมื่นให้เธอแล้วก็ไล่กลับบ้าน วราลีคิดว่านั่นคงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย แต่แล้วผ่านไปสามวันเขาก็เรียกเธอมาอีกรอบ ครั้งที่สองไม่พูดไม่จา…กระแทกกระทั้นใส่เข้ามาอย่างไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บปวดรวดร้าวยังไง นับจากนั้นจนกระทั่งคืนนี้เขาก็ไม่เคยขาดการเรียกใช้งานเธอเลยสักสัปดาห์ ต่อให้งานยุ่งหรือต้องไปดีลธุรกิจที่ต่างประเทศ ทิวากรก็จะกลับมาเก็บรอบครบสามครั้งเสมอ

วราลีดูเหมือนหญิงสาวธรรมดาทั่วไปที่เงินขาดมืออยู่ตลอดทั้งชีวิตจนต้องหารายได้เสริมด้วยการขายตัว ซึ่งรายได้เสริมนั้นเงินดีกว่ารายได้หลักหลายเท่าตัวทีเดียว ภายนอกเธอดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทว่าภายในเธอเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว กัดฟันสู้ชีวิตมาตั้งแต่เด็ก เธอไม่เคยยอมแพ้ต่อโชคชะตา ไม่เคยโทษฟ้าโทษดินที่เกิดมาไม่มีเหมือนคนอื่น ลืมตาหายใจได้ก็ตั้งหน้าทำงานหาเงิน เซ็กส์ครั้งแรกกับครั้งที่สองทำเอาเจ็บจนตัวแทบแตกเป็นเสี่ยงแต่ก็อดทน เจ็บมากกว่านี้ก็เคยมาแล้ว แค่นี้ไม่ทำให้ถึงตาย เพราะคิดว่าต้องคว้างานนี้มาให้ได้ ขายตัวให้คนคนเดียวก็ยังดีกว่าไปเร่ขายให้ผู้ชายอีกหลายสิบหลายร้อยคน ก็เมื่อชีวิตมันจนตรอก เมื่อการจะอยู่ต่อไปบนโลกทุนนิยมอันแสนโหดร้ายมันต้องใช้เงิน

เธอยอมได้ แม้ไม่รู้ว่ามันจะไปสิ้นสุดที่ตรงไหนก็ตาม

ก่อนคุณเขาจะมาวราลีจะต้องอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายให้เรียบร้อย ครีมอาบน้ำกลิ่นไหนที่เขาเคยชมว่าหอม เธอจะซื้อติดเอาไว้ สถานที่นัดพบเหมือนเดิมทุกครั้งในตลอดหนึ่งปีที่ซื้อขายกันมา นั่นคือเพนท์เฮาส์ที่ทิวากรซื้อเอาไว้เก็งกำไร เขาไม่ได้อยู่ที่นี่…แต่อยู่ที่ไหนเรื่องนี้วราลีไม่อาจรู้ได้ เวลาเดิมเวลาเดียวที่เขาจะมาคือตอนสามทุ่ม ไม่เคยมาก่อนหรือช้าไปกว่านี้ เขาเป็นคนตรงเวลาเสมอ อาบน้ำเสร็จวราลีก็จะสวมชุดคลุมอาบน้ำออกมานั่งรอบนเตียง ถึงเวลาเสียงประตูห้องก็ดังขึ้น และเป็นเช่นเดิมทุกครั้ง ได้ยินเสียงการมาถึงของเขาทีไร หัวใจดวงน้อยก็พลันเต้นแรงขึ้นมา

ก็ไม่รู้ว่าทำไม เธอถึงไม่เคยชินชากับเขาได้เลยสักครั้ง

ไม่มีการพูดจาใด ๆ ทิวากรเดินเข้ามาในห้องนอน ปรายตามองร่างบางที่นั่งรออยู่ที่เตียงนอนหนึ่งครั้ง เขาเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ใช้เวลาไม่นานก็ออกมาในสภาพผ้าขนหนูห่อท่อนล่าง โชว์มัดกล้ามและแผงอกเรียกความตื่นเต้นให้เธอ ก่อนจะเดินเข้ามายืนตรงหน้าพร้อมเชยคางเธอให้เงยขึ้นมาสบตา ส่งปลายนิ้วโป้งสัมผัสกลีบปากล่าง บดขยี้เล็กน้อยแล้วปลดผ้าขนหนูตัวเองออก บทสวาทจะเริ่มด้วยการใช้ปากปลุกให้เขาตื่นตัวเหมือนเดิมทุกครั้ง หน้าที่ของวราลีคือปรนนิบัติทิวากร ใช้ร่างกายทำให้เขาผ่อนคลายจนกระทั่งปลดปล่อย ชายหนุ่มไม่เคยต้องมาทำให้เธอ ไม่เคยเล้าโลม ไม่เคยจูบเธอแม้แต่ครั้งเดียว พูดกันให้เข้าใจง่าย ๆ จนกระทั่งตอนนี้วราลียังไม่เคยมีจูบแรกเลยด้วยซ้ำ

มือหนึ่งจับหน้าขาของเขาที่ยืนอยู่ตรงหน้า อีกมือเริ่มสัมผัสความเป็นตัวตน ต่างก็รู้ว่าอีกฝ่ายรักษาความสะอาดเป็นอย่างดี เคลื่อนไหวคลำคลึงให้เขาช้า ๆ พร้อมเงยหน้าขึ้นมองหน้ามองตา เป็นเสี้ยววินาทีที่เขาและเธอได้สบตากัน ก่อนที่หญิงสาวจะลากเรียวลิ้นจากโคนมาถึงปลาย ท่องอยู่ในใจว่าคืนนี้จะไม่ทำอย่างลวก ๆ แบบขอไปที คืนนี้เธอต้องทำให้ทิวากรพึงพอใจมากที่สุดแล้วเอาเงินสองหมื่นบาทกลับบ้าน ดูดตรงหัวสองสามทีขณะที่ยังไม่ละสายตาจากเขา มือเล็กที่กอบกุมจนแทบไม่หมดนั้นสาวรูดช้า ๆ ปลุกเร้าไม่นานก็สัมผัสได้ถึงความแข็งตัว ถ้าเป็นคืนก่อน ๆ วราลีคงจะดึงตัวทิวากรให้นอนลงแล้วเริ่มกิจกรรมเข้าจังหวะในทันที แต่คืนนี้มันต่างออกไป เธอยังคงเล่นปลายลิ้นละเลงแตะสลับดูดที่ตรงหัว เรียกน้ำหนืดใสให้ปริ่มเคลือบตรงหัว จากนั้นก็อมครอบเข้าไปทั้งปาก เธออมจนสุดคอหอย อมค้างไว้อย่างนั้นจนเกิดเป็นเสียงสำลักถึงจะยอมถอนมันออก เห็นชัดเลยว่าทิวากรรู้สึกเป็นอย่างมาก แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนชอบหลุดเสียงครางออกมา แต่การที่เขาหลับตามเม้มปากแน่นขนัดแบบนั้น ก็มากเพียงพอให้วราลีรู้ว่าเขาเสียวอย่างถึงที่สุด