ตอนที่ 2 : แค่ขอพร 2 ข้อ ทำไมเรื่องมากเกิ๊น ให้ตายเถอะ

ในห้องที่มีแต่ความว่างเปล่า มีเพียงชาชราร่างกำยำในชุดสีขาว และ ชายหนุ่มหัวล้านที่ล่อนจ้อนไม่สวมเสื้อผ้าอะไร ทั้งสองนั่งบนเห้าอี้ไม้สีน้ำตาลที่มีโต๊ะคั้นเอาไว้ บนโต๊ะนั้นมีชุดเครื่องชาสีขาว

"เอาละเรื่องมันเป็นอย่างนี้..."

ชายชรายกถ้วยชาขึ้นจิบอีกครั้งก่อนจะวางมันลง แล้วหยิบขึ้นมาจิบอีกครั้ง ชายชราที่ได้ชื่อว่าพระเจ้านั่งจิบชาแล้ววาง จิบชาแล้ววาง อยู่สักพัก ปล่อยให้สเวนนั่งงง

"ขอโทษนะครับพระองค์ สรุปแล้วเรื่องที่จะเล่านี้..."

สเวนถามขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่พระเจ้าด้วยสายตากดดัน

"อ๋อ นั้นสิๆ เมื่อกี่เผลอไปหน่อยบังเอิญไม่ค่อยมีใครมาคุยด้วยแบบนี้นานหลายสิบปีแล้วก็อยากจะเก็บช่วงเวลาดีๆไว้บ้าง ฮ่าๆ"

หลังจากนั้นพระเจ้าก็เล่าให้ สเวนฟัง อยู่ราวๆ 1 ชั่วโมง ก่อนจะขอตัวไปจัดการปัญหาเล็กน้อยแล้วปล่อยสเวนนั่งทำความเข้าใจอยู่คนเดียวในห้องสีขาวโล่งๆนี้

[ อืมหลังจากที่นั่งฟังมาโลกที่ทดลองสร้าง พระเจ้าบอกว่าทดลองก็จริงแต่อายุของโลกก็นั้นก็ปาไป มากกว่าล้านปีแล้ว ทั้งเป็นโลกที่เกือบจะตรงกันข้ามกับโลกที่เราจากมา

มนุษย์กลายเป็นชนชั้นล่างเกือบที่สุด ที่นี้มีเวทย์มนต์ มีมานา เป็นพลังงาน ที่นี้มีสงคราม...อันนี้น่าสนใจ และมีจอมมารเหมือนการ์ตูนแฟนตาซีที่เราเคยยืมทานากะอ่าน กับเกมที่เราเล่นสินะ

สรุปคือโลกแฟนตาซีสินะ อืม...ส่วนสาเหตุที่เราต้องไปก็เพราะ อย่างแรก เราเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้สงครามจบลงและโลกกลับไปสมดุลซึ่งลดงานพระเจ้าไปได้อย่างเยอะ

อย่างที่สองคือเรากลับไปไม่ได้แล้ว ตอนแรกพระเจ้าก็จะสร้างปาฏิหารย์ให้เรารอดด้วยการคืนชีพ แต่กระสุนปืนใหญ่ที่ตกใส่ทำลายร่างของเราจนกลายเป็นเศษเนื้อไปแล้ว

เห้อออ ขืนไปฝืนธรรมชาติขนาดคืนร่างจากเศษเหนือ จะทำให้ระบบธรรมชาติปั่นป่วนเกินไป ว่ามางั้นนะ

เราก็เลยต้องไปโลกใหม่ เริ่มต้นชีวิตใหม่ ดีที่ว่าพระเจ้ารับรองรองให้เราไปอยู่ในที่ที่ไม่ยากลำบากนัก.....ท่านว่ามาอย่างนั้นละนะ ]

สเวนนั่งคิดอยู่เงียบๆ เพราะปัญหาคือหลังจากที่พระเจ้าเล่าเรื่องให้ฟัง มันเป็นสิ่งที่ทำให้เดชกลุ้มใจเอามากๆ นั้นคือ

[ พร 2 ข้อ 2 ข้อ !!! สำหรับ 1.รางวัลที่ช่วยงานอ้อมๆ และ 2.คำขอโทษที่ไม่สามารถฟื้นคืนชีวิตให้ นี้แหละแล้วไอพรสองข้อก็เรื่องมากชิบหายยยยยยยย!!! ]

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้สักหน่อย

"เอาละหลังจากที่ฟังมาหมดแล้ว พ่อหนุ่ม เจ้าเลือกจะขออะไรข้าดีละ" พระเจ้ากล่าวขึ้นมาพร้อมกับยืนขึ้นแล้วเผยแขนออกสองข้า ส่งแสงสว่างที่แสบตาไปทั่วห้อง

[ขอ อะไรก็ได้งั้น ขอเป็นอมต....] สเวนคิดอย่างนั้นเพราะเขาไม่อยากตายแล้วอยากใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยได้สักที

"โอ้ว พ่อหนุ่มข้าลืมบอกไป ไอพวกขออะไรที่มันฝืนธรรมชาติแบบอมตะ หรือ มานาไม่หมดนี้ ทำไม่ได้นะเอ้อ ไม่งั้นระบบมันจะเสียหาย ข้าขี้เกียจซ่อมด้วยสิฮ่าๆๆ งั้นตัดเรื่องอมตะ กับไม่มีวันหมดไปเลยละกันนะ"

พระเจ้าพูดขึ้นมา สเวนเองก็รู้ว่าพระเจ้าอ่านใจเขาได้แค่ไม่พูดเท่านั้น เพราะถามไปก็ได้คำตอบที่รู้อยู่ดี

[อมตะไม่ได้ มานาไม่หมดไม่ได้ อืม....ขอเป็นร่ำรวยสุดขั้วเลย...] ยังไม่ทันได้ปริปากขอ ก็โดนสวนกลับมาว่า

"อ่าใช่ๆ อะไรที่เป็นของ ข้าก็ให้ไม่ได้นะ เพราะของพวกนั้น คนบนโลกนั้นสร้างข้าไม่เกี่ยว ยิ่งเงิน ที่มนุษย์สร้างไม่ใช่ข้าสร้างจะเสกมาตู้มต้ามให้เจ้าก็ไม่ได้หรอกนะ ฮ่าๆๆ"

พระเจ้ากล่าวพร้อมกับขำแล้วก็จิบชาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่สเวนตอนนี้กลับกลุ้มกว่าเดิม

[อยากอยู่สบายๆ นี้ยากเกินไปสินะ.... จะว่าไปสุขสบายแต่ละคนก็ไม่ตรงกันละเนอะ เอาเถอะงั้น เอาเป็นมีสกิลทุกอย่างเลยละกัน ไหนก็พูดมาแล้วนิเนอะ]

"เหอะ" เสียงหัวเราะแบบเยาะเย้ยดังมาจากพระเจ้าที่นั่งตรงข้าม

"ข้าไม่อาจให้เจ้าตามคำขอนั้นได้ ตรงๆเลย คือตัวเจ้าแห้งแน่ทันทีที่ลงไปเพราะมานา จะไม่พอกับสกิลที่มี" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พร้อมกับซดชาช้าๆ

[คือจะขออะไรไม่ได้เลยหรือเปล่าเนี่ย งั้น เอาพลังที่สั่งตายได้]

"ไม่ได้ๆ เจ้าไม่ใช่พระเจ้า เจ้าเป็นเพียงดวงวิญญาณที่จะไปเกิดใหม่เท่านั้น เข้าใจไหม Do you..."

"ครับๆ เข้าใจแล้วครับ งั้นผมขอโลกครึ่งหนึ่งได้หรือเปล่า..." สเวนพูดออกมาเล่นๆ

"เจ้านี้ ก็เข้าใจเล่นมุกตลกดีนิ ฮ่าๆ แต่ว่าข้าไม่ให้หรอกนะ" พระเจ้าพูดกลับมาด้วยสีหน้าจริงจัง

"ชิ งั้น ขอ...."

หลังจากนั้นอีกเกือบๆ 30 นาที สเวนก็ลองๆไล่เรียงของพรที่อยากได้ แต่ก็จะถูกปฏิเสธตลอด เช่น

ขอพลังโจมตี 999999 ผลที่ได้คือ "ไม่ได้ๆ เจ้าจะเกิดมาเกินตัวแบบนั้นไม่ได้ ไม่มีใครเกินมาผิดธรรมชาติแบบนั้นหรอกเจ้าหนุ่ม มันเกินธรรมชาติ"

ขอพลังในการสร้างอะไรก็ได้ตามใจอยาก พระเจ้าก็บอก "ไม่ได้เหมือนกัน ข้างล่างนั้นมีของแบบนั้นอยู่แล้วมันไม่พิเศษข้าไม่ให้"

พลังฟื้นฟูทันที ตาลุงก็บอก "อันนี้ไม่ได้เหมือนกัน คืออะไรที่มีแล้วข้าไม่ให้หรอกนะเออ เห้ออ..."

จนปัจจุบัน พระเจ้าก็ออกไปทำธุระของเขา ส่วนสเวนก็นั่งคิดอยู่อย่างนั้น

[ ถ้างั้น....สกิลที่ข้างล่างนั้นมีครอบคลุมทุกอย่างสินะ แล้วมันมีแบบว่า อะไรที่.... อ่า นั้นไง ตั้งแต่ที่เล่นเกมมา อ่านหนังสือมาเรายังไม่เคยเจอเลยนี้หว่าไอสองอย่างนี้ ไหนๆ ลองดูคงไม่เสียหายละมั้ง ]

ไม่นานพระเจ้าก็ปรากฎตัวขึ้นเหมือนกับจะรู้ว่าสเวนคิดยังได้แล้ว

"อืม.... เหมือนว่าเจ้าจะรู้แล้วสินะ พ่อหนุ่ม... เอาละ เจ้าอยากจะได้อะไรกัน พูดมาได้เลย"

พระเจ้าอ้าแขนออกเผยแสงสว่างรอบตัวเขาอีกครั้ง

"ผมขอ พลัง 2 อย่าง อย่างแรก พลังในการขโมยและวิวัฒนาการ เพียง แค่เห็น เรียนรู้ อ่าน ฟัง สัมผัส รู้สึก โดน ก็สามารถเลือกที่จะก็อปสกิลนั้นมา แล้วพัฒนาไปอีกขั้น ผมขอเรียกมันว่า Absolute Evolution

และอย่างที่สอง พลังในการปฏิเสธสมบูรณ์ - สามารถเลือกที่จะ ปฏิเสธสิ่งที่เกิดขึ้น จะเกิดขึ้น อย่างสมบูรณ์...Absolute Deny " สเวนพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

ส่วนพระเจ้าที่ได้ยินถึงก็หยุดชะงักไปหลายวินาทีก่อนที่หลุดยิ้มออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังไปทั้งห้องที่ว่างเปล่านี้

"หึๆๆ... ให้ตายเถอะ เจ้าหนุ่มแกนี้มันช่างคิดจริงๆเลย... เอาสิ ในเมื่อมันไม่เคยมีบนโลกนั้น มันไม่ใช้อะไรที่ไร้จำกัดและขัดกฎธรรมชาติ ก็ได้ 2 พลังนั้น เจ้าหนุ่มเอาละ ในเมื่อเจ้าได้พลังนี้ไปแล้วก็ลงไปข้างล่างไปสู่ชีวิตใหม่ที่เจ้าควรได้รับ ไปได้!!!"

พูดจบพระเจ้าก็สบัดมือเกิดหลุมใต้เท้าสเวน และเขาก็โดนดูดลงไปในหลุมนั้นหลุมที่มืดมิดนั้น

[เอาละ.....ต่อจากนี้จะทำอะไรดีน้า....] สเวนคิดแบบนั้นและโลกรอบๆก็เปลี่ยนไปมันมืดลง

[หืมม...เราเกิดใหม่แล้วสินะ ว่าแต่ทำไมมันมืดจัง] สเวนพยายามจะดิ้นไปมาแต่ว่า

[ทำไม ร่างกายเราถึงขยับไม่ได้ละ แล้วนั้นแสงอะไร!! เดี๋ยวนะเดี๋ยวใครมันจับหัวกูวะเนี้ย เห้ยๆ อย่าดึงๆ มันเจ็บเว้ยยย]

และแล้วสเวนก็ถูกดึงออกมา สิ่งแรกที่เขาได้เห็นคือใบหน้าของผู้ชายผมดำปลายผมสีแดง เขาสวมแว่นและที่ปิดปาก

[อยากบอกนะว่า....กุพึ่งเกิดอ่ะเห้ยยยย]

"หมอคะ เด็กไม่ตอบสนองค่ะ!!" เสียงผู้หญิงดังขึ้นมาในห้อง

"งั้นคงต้องใช้ไม้หนักแล้วละ" ผู้ชายคนนั้นยกแขนข้างขวาขึ้นและเหวี่ยงมันลงมา

[ใจเย็นๆ เดี๋ยวร้องแล้ว ใจเยนนนนนนน]

*เพียะ*

"อุแว้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

....