บทที่ 5 สืบประวัติ

เมื่อสิ้นคำสั่งของโจเฉินภายในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ ลี่ปาลุกขึ้นแล้วเดินเลี่ยงไปทำตามที่ซุปตาร์หนุ่มบอก เพราะหากช้ากว่านี้เธอรู้ดีว่าชายหนุ่มจะจัดการเองและอาจจะเป็นเรื่องใหญ่

ลี่ปาคือสาวใหญ่วัยสี่สิบห้าปี เป็นพนักงานฝ่ายดูแลศิลปินของบริษัทสื่อบันเทิงที่ครอบครัวของโจเฉินเป็นเจ้าของซึ่งตอนนี้มีน้องชายของซุปตาร์หนุ่มรับทอดบริหารกิจการต่อจากคนเป็นแม่โดยมีพี่ชายซึ่งก็คือโจเฉินเป็นหนึ่งในดาราในสังกัด และเพราะเป็นมืออาชีพในการดูแลนักแสดงลี่ปาจึงถูกเลือกให้มาเป็นผู้จัดการส่วนตัวของโจเฉิน

หลายปีก่อนตอนยังเรียนมหาวิทยาลัยโจเฉินถูกที่บ้านทาบทามให้มาลองงานในวงการบันเทิงเพราะรูปร่างหน้าตาที่เข้าตาฝ่ายสรรหานักแสดงของบริษัท จนหัวหน้าฝ่ายเข้าไปขอร้องเหม่ยลี่แม่ของชายหนุ่มที่ตอนนั้นยังบริหารงานในบริษัทอยู่ให้ช่วยคุยกับลูกชาย โจเฉินซึ่งรักแม่มากจนไม่อาจทนคำขอร้องได้นานจึงยอมเข้ามาเป็นนักแสดงในบริษัทของครอบครัว โดยมีข้อแม้ว่าถ้างานแสดงที่เขาทำไม่สามารถทำรายได้ให้บริษัทเพิ่มขึ้นหรือเท่ากับที่บริษัทเคยทำได้มาก่อนเขาจะขอยุติงานวงการบันเทิงแล้วมุ่งไปทุ่มเทศึกษางานด้านธุรกิจเดินเรือกับคนเป็นพ่ออย่างจริงจัง

และเพราะคิดว่าตนเองคงไม่สามารถทำรายได้จากการเป็นนักแสดงได้ตามที่พูดไว้เพราะรายได้ของบริษัทก่อนหน้านี้ค่อนข้างเป็นตัวเลขที่สูง ชายหนุ่มจึงตั้งใจกับงานในวงการบันเทิงเป็นอย่างมากเพราะไม่อยากให้คนเป็นแม่ผิดหวังและคิดว่าอาจเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่จะลองทำ ถ้าหากไม่ประสบความสำเร็จก็แค่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของนักแสดงคนอื่นต่อไป แต่เมื่อได้ลองทำแล้วกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เพราะแค่ซีรีย์เรื่องแรกที่ฉายเฉพาะที่จีนและฮ่องกงก็ทำรายได้หลายร้อยล้านภายในเวลาแค่หนึ่งเดือนจนชายหนุ่มมีงานเข้ามาเรื่อย ๆ จนถึงตอนนี้

นอกจากจะมีธุรกิจสื่อบันเทิงที่ตกทอดมาจากตระกูลฝั่งของแม่แล้วครอบครัวโจเฉินยังมีธุรกิจการขนส่งทางเรือของตระกูลฝั่งพ่อ เรียกได้ว่าครอบครัวของซุปตาร์หนุ่มเป็นครอบครัวชนชั้นสูงของฮ่องกงและร่ำรวยมหาศาล โจเฉินยังคงเจียดเวลามาทำงานในวงการบันเทิงตามคำขอร้องของน้องชายที่ขอให้คนเป็นพี่เล่นซีรีย์ให้เป็นเรื่องสุดท้ายซึ่งเป็นเรื่องที่กำลังโด่งดังอยู่ในขณะนี้ ก่อนที่จะลาวงการไปบริหารงานบริษัทอย่างเต็มตัว น้อยคนที่จะรู้ว่าซุปเปอร์สตาร์หนุ่มอย่างโจเฉินคือนักธุรกิจที่เก่งมากคนหนึ่งนอกจากคนใกล้ชิด

“ฉันติดต่อไปทางบริษัทของมาศรวีแล้ว ทางนั้นแจ้งว่าขอคุยกับมาศรวีก่อนแล้วจะรีบให้คำตอบกลับมา” ลี่ปาเดินกลับมาบอกโจเฉินหลังจากวางสายจากเจเดนซึ่งเป็นคนที่เธอประสานงานก่อนจะเดินทางมาที่ไทย

“ผมหวังว่าคำตอบที่ได้จะไม่ทำให้ผมต้องยกเลิกสัญญากับบริษัทคุณนะมาศรวี” ท่าทางนิ่ง ๆ พร้อมน้ำเสียงราบเรียบที่พูดมานั้นทำให้มาศรวีรู้สึกใจคอไม่ดี ก่อนจะขอตัวกลับไปบริษัทเมื่อเจเดนส่งข้อความมาหาหลังจากที่วางสายจากลี่ปาไม่ถึงสิบนาที โดยมีทีมงานที่เจเดนส่งมาและทีมการ์ดคอยสแตนด์บายดูแลโจเฉินและทีมงานอยู่ที่โรงแรมเหมือนเดิม

“จางฉี ผมต้องการรู้ประวัติของมาศรวีโดยละเอียดช่วยจัดการให้ผมด้วย ภายในเย็นนี้” เมื่อมาศรวีเดินพ้นออกไปจากห้องโจเฉินก็หันไปบอกความต้องการของตัวเองกับเลขาคนสนิท

“ได้ครับ” แม้จะสงสัยแต่จางฉีก็ทำได้เพียงรีบไปทำตามคำสั่งคนเป็นนายเท่านั้น

“คุณแปลก ๆ นะโจเฉินปกติไม่เห็นจะจริงจังขนาดนี้”ลี่ปาตัดสินใจถามด้วยท่าทีแปลกใจ เพราะดูแลกันมาหลายปีจึงกล้าถามชายหนุ่ม และโจเฉินเองก็ไม่เคยปิดบังในสิ่งที่ผู้จัดการอยากรู้เกี่ยวกับตัวเขาเพราะอย่างน้อยหากต้องตกเป็นข่าว ลี่ปาก็คือคนแรกที่จะช่วยเขาจัดการกองทัพสื่อ ต่างจากจางฉีที่ช่วยงานในส่วนบริษัทจึงมักจะเห็นคนเป็นนายในมุมที่ดุดันและจริงจังกับงานจนเลขาคนสนิทไม่กล้าที่จะยุ่งเรื่องส่วนตัว

“ผมแปลกตรงไหนลี่ปาผมก็ปกติดี”

“คุณแน่ใจนะโจเฉินว่าตอนนี้ใจของคุณปกติดี”

“คุณกลัวที่จะต้องตอบคำถามเรื่องผู้หญิงแทนผมแล้วหรือไงลี่ปา” ใบหน้าที่หล่อเหลาหันมาหาผู้จัดการก่อนจะยิ้มอย่างมีเลศนัย หลายครั้งที่โจเฉินมอบหมายให้ลี่ปาเป็นคนตอบสื่อเวลาที่เขามีข่าวกับผู้หญิงไม่ว่าจะเป็นดาราด้วยกันหรือไม่ก็ตาม ไม่ใช่ว่าเขาจะผลักปัญหาให้ผู้จัดการส่วนตัว แต่หากยังไม่เจอคนที่ใช่ โจเฉินบอกกับตัวเองว่าจะไม่ออกมาพูดเรื่องผู้หญิงเด็ดขาด เขาจะตอบเรื่องผู้หญิงต่อหน้าสื่อก็ต่อเมื่อเจอคนที่ใช่เท่านั้น

“ฉันสงสารผู้หญิงมากกว่านะโจเฉิน คุณไม่ใช่แค่ดาราที่ดังมากนะ ถึงคุณจะหันหลังให้วงการบันเทิงแต่อย่าลืมว่าคุณก็ยังจะถูกจับตาในฐานะนักธุรกิจไฟแรงในแวดวงชั้นสูงของประเทศฮ่องกง ถ้าคุณไม่ได้จริงจังก็แล้วไปแต่ถ้าคุณจริงจังขึ้นมาเธอจะวางตัวลำบากที่จะต้องอยู่เคียงข้างคุณ” คำพูดของลี่ปาทำให้โจเฉินที่กำลังจะเดินเข้าห้องนอนเพื่อไปพักผ่อนต้องหยุดหันมามอง

“ขอบคุณมากลี่ปาที่เป็นห่วง แต่ผมยังไม่คิดไกลกับเธอขนาดนั้น”