เหยื่อแค้นบำเรอกาม

ภายในบ่อนคาสิโนประเทศเพื่อนบ้าน ภาคินยืนมองดารุณีกับธวัชชัยกำลังเล่นพนันกับกลุ่มคนอีกห้าคน สายตาคมจ้องมองขึงขังไม่วางตา ภาณุเดชเดินมายืนข้างๆ

“กูสั่งคนไปแล้วไม่เกินเที่ยงคืน เป้าหมายจะมีหนี้ไม่น้อยกว่าหนึ่งล้าน”ภาณุเดชเดินมายืนข้าง ๆ แล้วมองไปที่ดารุณี

“ขอบใจมากเพื่อน” ภาคินยิ้มมุมปากแววตาแข็งกร้าว เขาเกลียดครอบครัวนี้เพราะพวกมันโกงค่านายหน้าที่ดิน พอพ่อแม่เขาไปโวยวายก็ถูกสั่งเก็บ ทำให้ชีวิตเขาพังทลายต้องดิ้นรนเพียงคนเดียวกว่าจะมีวันนี้มันไม่ง่ายเลย เขาตั้งใจทำให้ดารุณีที่ติดการพนันติดหนี้เยอะขึ้นเรื่อย ๆ และเอาสินทรัพย์มาชำระคืน เป้าหมายที่ต้องการคือให้พวกมันหมดตัว

เวลาผ่านไปเพียงไม่ถึงเดือนทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนที่เขาหวังไว้ ดารุณีติดหนี้เพิ่มขึ้นจนเอาเครื่องเพชร ที่ดิน และบ้านหลังใหญ่มาใช้หนี้ แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอหนี้สินที่ต้องจ่ายยังเหลืออีกหลายล้าน

ณ บ้านหลังใหญ่ของธวัชชัยกับดารุณี

ภาคินเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่สายตาคมกวาดเฟอร์นิเจอร์หรูหรามากมายที่คนพวกนี้โกงคนอื่นมา ในวันนี้ทุกอย่างจะกลายเป็นของเขาทั้งหมด เวรกรรมกำลังตามทันสองผัวเมียที่ทำลายครอบครัวเขาอย่างสาสม

ร่างหนาเดินไปนั่งบนโซฟากำมะหยี่สีน้ำเงินเรียบหรูมองดูลูกน้องหกคนล้อมตัว ดารุณี ธวัชชัยและลูกสาวอีกสองคนไว้

“ของในบ้านเป็นทรัพย์สินของผมทั้งหมดห้ามโยกย้าย ส่วนหนี้อีกห้าล้านต้องหามาคืนภายในหนึ่งเดือน” ภาคินน้ำเสียงแข็งกร้าวมองหน้าเย้ยครอบครัวของดารุณีที่ยืนหน้าเครียดตัวสั่นตอนนี้พวกเขาหมดตัวจะหาเงินที่ไหนมาจ่าย

“มูลค่าบ้านหลังนี้เยอะกว่าที่ตีราคา หนี้อีกห้าล้านแค่บ้านหลังนี้ก็น่าจะพอ”ธวัชชัยเอ่ยขึ้นสีหน้าเคร่งเครียด

“บ้านเก่า ๆ ยังไงก็ไม่พอ หนี้อีกห้าล้านยังไงก็ต้องจ่าย”

“พวกเราหมดตัวจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายให้”ดารุณีเถียงเสียงดัง ภาคินตาขวางมองลูกสาวสองคนของทั้งคู่ ที่รูปร่างดีหน้าตาสวยผิวพรรณขาวเนียนสะอาด

“เอาลูกสาวไปขายตัวแลกเงินได้”เขายิ้มเยาะ ลูกน้องยืนยิ้มกรุ้มกริ่ม สองสาวหน้าตาตื่นกลัวจนลนลาน

“ไม่นะ คุณพ่อคุณแม่ช่วยพวกเราด้วย!”ลูกสาวทั้งสองร้องโวยวายไม่ยอมขายตัว ตั้งแต่เกิดมาใช้ชีวิตสุขสบายสวยเลิศเชิดหยิ่งไม่เห็นหัวใครกลับต้องมาทำงานที่เสียศักดิ์ศรีนั่นคือสิ่งที่ยอมไม่ได้

“ไม่ทำก็ได้ แต่ต้องหาเงินมาจ่ายให้ทันไม่อย่างนั้นก็เตรียมทำงานศพให้พ่อแม่พวกเธอได้เลย!”

“คุณพ่อ คุณแม่!”ลูกสาวทั้งสองมองพ่อแม่อย่างอ้อนวอนไร้ซึ่งทางออก และก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นหน้าประตูห้องรับแขก

“พวกเราจะผ่อนใช้ให้คุณ”สิ้นเสียงหญิงสาว ทุกคนหันไปมองหญิงสาวหุ่นเพรียวบางใบหน้าสวยหวานจ้องที่ภาคิน ร่างบางย่างก้าวเข้ามาใกล้สีหน้าขึงขัง

“คุณต้องให้ผ่อนผันให้พวกเรา คุณจะได้เงินคืนครบ ถ้าฆ่าพ่อแม่ฉันก็มีแค่พวกฉันเสียใจแต่คุณจะไม่ได้เงินคืน”

“ไม่ให้ผ่อน เพราะที่ฉันต้องการจริงๆไม่ใช่เงิน แต่เป็นความฉิบหายของคนในบ้านหลังนี้”ภาคินทำหน้ากวนๆ ยิ้มร้ายกาจ

“คุณจะต้องการความฉิบหายของพวกเราทำไม หรือว่าพวกเราเคยไปทำอะไรให้คุณ”ลินินเสียงเครียดมองด้วยความสงสัย

“นิน มานี่ลูกไม่ต้องไปต่อรองกับพวกมันไม่มีประโยชน์”ธวัชชัยรีบเรียกลูกสาวคนโต ภาคินหันมองไปธวัชชัยสายตาดูเป็นห่วงลูกสาวคนนี้ ลินินกำลังจะเดินไปหาพ่อแต่แขนแกร่งดึงรั้งไว้

“ไปเป็นนางบำเรอแล้วจะหักหนี้ให้เดือนละห้าแสน”

“อย่ายุ่งกับลูกกู!”ธวัชชัยตะโกนจะพุ่งตัวเข้าไปหาลูกสาวแต่โดนลูกน้องกระชากตัวไว้ให้ยืนอยู่ที่เดิม

“ให้เดาว่าคนนี้เป็นลูกรักสินะ......”ภาคินยิ้มสะใจ ธวัชชัยตาแดงก่ำหายใจหอบแรงเป็นห่วงลูกสาวสุดที่รัก

“ฉันไม่ขายตัว”ลินินเสียงแข็งน้ำตาคลอ

“ก็ได้ไม่บังคับแต่ถ้าหาเงินมาไม่ได้พ่อแม่เธอตายแน่ หรือจะสั่งเก็บตอนนี้เลยดี!”ภาคินเบื่อหน่ายกับการต่อรอง หน้าคมเข้มมองลูกน้องแล้วส่งสายตาสั่งให้จัดการ ลูกน้องหยิบปืนจ่อหัวธวัชชัยกับดารุณีทันที ลูกสาวทั้งสามร้องกรี๊ดดังลั่นบ้าน

“อย่าๆ ฉันยอมแล้ว อย่าทำอะไรพ่อแม่ฉัน!”ลินินยกมือไหว้ทั้งน้ำตาขอร้องให้เขาปล่อยพ่อแม่ ภาคินกระชากเธอเข้ามาใกล้ยกนิ้วแกร่งลูบเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มก่อนที่แววตาจะเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวแล้วลากตัวหญิงสาวขึ้นบันไดไปต่อหน้าต่อพ่อแม่ของเธอ

“ฆ่ากูเลย อย่าทำลูกกู อย่าทำลูกกู!”เสียงร้องตะโกนของธวัชชัยไม่เป็นผล ภาคินฉุดกระชากหญิงสาวขึ้นไปจนถึงชั้นสองของบ้านธวัชชัยร้องไห้มองตามอย่างเจ็บปวด ดารุณีกับลูกสาวทั้งสองหน้าเครียดด้วยความกลัวไม่ได้มีความเป็นห่วงลินินเลยสักนิด