บทที่ 1 ตอนที่ 1

"รีบตามไปจับตัวนางมาให้ได้ก่อนนางจะเข้าไปในป่าต้องห้าม เร็วเข้า!!"

"ครับ!!" เหล่าชายฉกรรจ์นับสิบคนวิ่งฝ่าหิมะที่กำลังตกหนักจนรอบๆ ดูขาวเพลิน ห่างออกไปเบื้องหน้า...ร่างเล็กในชุดคลุมขนสัตว์สีดำสนิทมองดูห่างออกไปทุกที ทั้งที่หล่อนเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดาคนหนึ่ง กลับมีความปราดเปรียวเยี่ยงชายชาตินักรบ จนไม่อาจตามถึงตัวหล่อนได้สักที

"เบซิล...เราตามนางไม่ทันแน่ นางกำลังข้ามเขตไปยังป่าต้องห้ามแล้ว" หนึ่งในกลุ่มชายหนุ่มเหล่านั้นเอ่ยปากพร้อมอาการเหนื่อยหอบ

"ทองคำหนึ่งพันชั่งสำหรับค่าตัวนาง...ข้าจะไม่ยอมเสียมันไปแน่ๆ"

"แต่เบซิล...ถ้าเราเข้าไปในป่าต้องห้าม เราจะไม่รอดนะ" อีกคนออกเสียงคัดค้าน ด้วยเรื่องเล่าอันน่าสยองขวัญจากดินแดนเบื้องหน้าลือเลื่องเหลือเกิน ไม่มีใครอยากเสี่ยงเอาลมหายใจไปแลกกับความไม่แน่นอนหรอก

"ก็ตามไปเร็วสิ!! เรายังมีโอกาส อีกอย่างใครที่เข้าไปในป่าต้องห้ามก็ใช่ว่าจะตายเสียทุกคนซะหน่อย หลายคนก็ไม่ได้เป็นอะไรเลย" เท้าใหญ่จึงยกย่างฝ่าดงหิมะที่ยิ่งจะโปรยปรายลงมาหนักขึ้นเมื่อยิ่งเข้าไปใกล้ความอันตราย เหมือนจะเป็นสัญญาณเตือนให้พวกเขาล่าถอยไปเสีย

"น้อยครั้งเบซิล..."

"ไม่ทัน...นางหายไปแล้ว มองไม่เห็นแล้ว!!! โธ่เว้ย!" โอซิสตะโกนบอกทุกคนด้วยความโมโห ทุกคนหยุดชะงักสีหน้าเคร่งเครียดและเดือดดาลไปตามๆ กัน

"น่าเสียดายจริงๆ...แต่นางเข้าไปในป่าต้องห้ามแบบนั้นก็คงไม่รอดให้เราจับตัวไปถวายพระราชาเสียยังจะมีประโยชน์เสียกว่า"

"หิมะก็ตกหนักชะมัด! เราต้องรีบกลับแล้วล่ะไม่อย่างนั้นคงได้แข็งตายอยู่ที่นี่แน่ๆ" เมดิสคนที่พูดกอดออกเป่าปากจนลมอุ่นๆ กลายเป็นไอ เนื้อตัวของพวกเขาขาวโพลนไปด้วยหิมะที่เกาะพราว ทัศนวิสัยตอนนี้ก็ย่ำแย่เข้าไปทุกที

"เสียดาย เสียดายจริงๆ! อีกนิดเดียวแท้ๆ!!" เบซิลยังคงจับจดอยู่กับทรัพย์มหาศาลที่พวกเขาควรจะได้ แต่กลับหายวับไปต่อหน้าต่อตา

"กลับเถอะเบซิล ต่อให้นางไม่ถูกลูซิเฟอร์จับไปกินก็คงแข็งตายเพราะถูกหิมะแช่แน่ๆ นางไม่มีทางรอดหรอก รวมถึงพวกเราด้วยถ้ายังขืนอยู่ที่นี่"

"หึ...เจ้ามันรนหาที่นักโรเซียร์ ได้ไปอยู่ในวังสบายๆ ไม่ชอบอยากมาตายอย่างอนาถก็ตามใจ" เบซิลสะบัดหน้าหันหลังกลับด้วยความหมดอาลัยและเสียดายในสินจ้างรางวัล