อดีตและปัจจุบัน
บทที่ 2 อดีตและปัจจุบัน
“คุณหนู คุณหนูตื่นเถอะเจ้าคะ” เสียงเรียกขานและการเขย่าตัว ทำให้ร่างของหญิงสาวที่กำลังหลับใหลไม่ได้สติลืมตาตื่นขึ้นมา หลังจากที่เมื่อคืนหญิงสาวได้ออกไปดื่มเหล้าจนเมามายให้กับความเสียใจ จากการถูกชายคนรักและเพื่อนสนิททรยศความเชื่อใจ จนพังไม่เหลือชิ้นดี
“เฮือก……”
อยู่ดีๆ ร่างกายของหญิงสาวที่กำลังนอนอยู่ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา ราวกับว่านางพบพานกับฝันร้ายมา ทำเอาสาวรับใช้ที่กำลังปลุกอยู่ถึงกับสะดุ้ง แต่สาวรับใช้ก็ไม่ได้ขยับหนีไปไหน จากนั้นก็พยุงร่างของผู้เป็นนายลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงดีๆ
“คุณหนู…ได้ยินเสียงบ่าวหรือไม่เจ้าคะ?”
หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าคุณหนูกะพริบตาไปมาอยู่หลายรอบ แล้วจึงค่อยหันไปมองตามเสียงที่เรียกหาตนไม่หยุด เมื่อสาวรับใช้เห็นว่าคุณหนูของตนไม่มีการตอบสนองใดๆ เอาแต่นั่งนิ่งๆ อยู่อย่างนั้น จึงได้เอ่ยออกมา
“คุณหนู คุณหนู ได้โปรดพูดกับบ่าวหน่อยเจ้าคะ”
“เจ้าเป็นใคร? แล้วนี่ข้าอยู่ที่ไหน?”
หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าคุณหนูเอ่ยออกมาเบาๆ พร้อมกับยกมือกุมศีรษะตัวเองไว้ นางนั้นรู้สึกถึงความเจ็บปวดราวกับว่ามีเข็มนับพันนับหมื่นกำลังทิ่มแทงร่างของนางอยู่ จนนางนั้นแทบอยากจะกรีดร้องออกมา ถึงแม้จะเจ็บปวดเพียงใดแต่นางก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาให้คนอื่นได้รับรู้
หญิงสาวที่ถูกเรียกว่าคุณหนูยังคงจ้องมองและเฝ้ารอคำตอบของอีกคนที่อยู่ในห้องนี้ด้วยกัน…
“ข้าหลินหลิน บ่าวรับใช้ของคุณหนูเจ้าค่ะ”
หลินหลินมองดูคุณหนูของตนด้วยความสงสาร เป็นเพราะเรื่องของคุณชายมู่แน่ๆ จึงทำให้คุณหนูนั้นจำตนเองไม่ได้เช่นนี้
“หลินหลิน แล้วข้าล่ะเป็นใคร?”
หญิงสาวเอ่ยถามออกมาเพราะนางนั้นจดจำได้ว่าตนไม่เคยมีบ่าวรับใช้ชื่อนี้ และที่สำคัญบ่าวรับใช้หรือลูกน้องของนางนั้นได้ตายจากนางไปหมดแล้ว ด้วยการสละชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องนางและตระกูล แต่สุดท้ายตัวนางเองก็ทำให้พวกเขาผิดหวัง ที่ไม่อาจรักษาชีวิตหรือช่วยเหลือตระกูลลั่วเสิ่นเอาไว้ได้
“คุณหนู นี้ท่านจำตัวเองไม่ได้หรือเจ้าคะ! ..” T T
หลินหลินเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะร้องไห้ดูเหมือนว่าความเจ็บปวดในใจของคุณหนูนั้นจะสาหัสเป็นอย่างมาก และไม่ใช่แค่เพียงหลินหลินเท่านั้นที่ตกใจ หญิงสาวก็ตกใจกับน้ำเสียงที่นางเองพูดออกมาเหมือนกัน เพราะเสียงนี้มันไม่ใช่เสียงของนางเลย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ตอนนี้นางเป็นใคร และมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง?
“คุณหนูท่านคือบุตรสาวคนเดียวของผู้นำตระกูลเสี่ยว เสี่ยวหลาน และท่าน….”
หลินหลินไม่กล้าพูดออกมาต่อเพราะกลัวว่าจะกระทบกระเทือน จนทำให้คุณหนูของตนนั้นอาละวาดและแอบออกไปดื่มสุราอีก แม้ว่าคุณหนูจะบอกว่าจำอะไรไม่ได้ เแต่นางก็ไม่กล้าที่จะเสี่ยงทำให้คุณหนูจำมันขึ้นมาอีก
“เจ้าออกไปได้แล้ว ข้าต้องการอยู่คนเดียวเงียบๆ”
หญิงสาวหันไปบอกสาวรับใช้อย่างหลินหลิน เพียงแค่ชื่อที่หลินหลินเอ่ยออกมา นางก็รู้แล้วว่าเวลานี้เกิดอะไรขึ้นกับตัวของนางเอง เวลานี้นั้นนางไม่ได้อยู่ในร่างเดิมของนาง แต่กลับมาอยู่ในร่างของใครก็ไม่รู้ที่เป็นถึงบุตรสาวคนโตของผู้นำตระกูลเสี่ยว
“นี้มันเกิดอะไรขึ้นกับข้ากันแน่ ทำไมกัน? ข้าที่สมควรตายไปแล้ว ทำไม…..”
แม้แต่เสียงที่เปล่งออกมายังไม่ใช่เสียงตัวเอง หญิงสาวยกมือขึ้นลูบใบหน้าและสำรวจว่าตอนนี้ร่างกายของตัวเองเป็นยังไงบ้าง เมื่อเห็นว่าไม่มีส่วนไหนของร่างกายผิดปกตินางก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
แล้วจึงค่อยพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนจากนั้นก็เดินตรงไปที่อ่างล้างหน้า เพื่อต้องการส่องดูใบหน้าของตนเอง เงาที่สะท้อนอยู่บนอ่างล้างหน้าทำให้หญิงสาวทำได้เพียงแต่ลูบใบหน้าของตนเองไปมา เพราะมันช่างคล้ายคลึงกับใบหน้าในอดีตของนางเป็นอย่างมาก
“นี้คือร่างกายของข้าจริงๆ หรือว่าเราสองคนเป็นคนคนเดียวกัน”
เสี่ยวหลานรำพึงกับตัวเองเบาๆ เมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของตัวเองแบบนี้ มันทำให้นางสงสัยว่าแท้ที่จริงแล้วนี้คือร่างของตนหรือร่างของคนที่นางเข้ามาแย่งชิงร่างกันแน่
ยามจื่อ 23.00 – 24.59 น.
ภายใต้แสงจันทร์นวลสว่างที่คอยส่องแสงให้ผู้คนได้ชื่นชมในยามค่ำคืน หลายบ้านต่างออกมานั่งดื่มสุราพร้อมกับชมพระจันทร์เต็มดวงที่ลอยเด่นอยู่ท่ามกลางหมู่ดาวบนท้องฟ้า
ได้มีหญิงสาวผู้หนึ่งที่ใบหน้างดงามที่แม้แต่ดวงจันทร์ยังมิอาจเทียบกำลังเหม่อมองดูพระจันทร์ด้วยดวงตาที่เศร้าหมอง ในห้วงความคิดของหญิงสาวต่างเต็มไปด้วยเรื่องที่อัดแน่นทั้งจากในอดีตและปัจจุบัน
“ข้าคือเจ้า เจ้าคือข้า อดีตคืออะไร ปัจจุบันคืออะไร แล้วอนาคตเล่าคืออะไร?”
เสียงรำพึงของหญิงสาวที่นั่งอยู่ทำเอาสาวรับใช้คนสนิทอย่างหลินหลินก้มหน้าลง นับตั้งแต่วันที่คุณหนูตื่นขึ้นมาหลังจากเหตุการณ์ที่คุณชายมู่และคุณหนูฉินทรยศความไว้ใจ จนทำให้คุณหนูของนางนั้นดื่มเหล้าเมามายอย่างหนัก…จากนั้นคุณหนูก็แปรเปลี่ยนไป จากเดิมที่มีนิสัยชอบดื่มเหล้าเมามายเวลามีปัญหาแต่ตอนนี้นั้นกลับเก็บตัวอยู่แต่ภายในห้องจะออกมาเมื่อถึงคราวจำเป็น
มันก็ได้ผ่านมากว่าสามเดือนแล้ว…จากคุณหนูผู้สูงศักดิ์ก็ถูกผู้คนหลงลืม พวกเขาจดจำเพียงเรื่องราวอื้อฉาวที่เกิดขึ้นเมื่อสามเดือนก่อน ทั้งที่คุณหนูของนางไม่ใช่คนที่ทำผิดกลับต้องกลายมาเป็นคนผิด ส่วนคนผิดกลับกลายเป็นเทพธิดา เทพบุตร ในสายตาของคนทั่วทั้งแคว้น แต่คุณหนูของนางกลับกลายเป็นตัวตลกที่ผู้คนต่างเหยียดหยาม
หากไม่ใช่เพราะคุณหนูของนางคือคุณหนูใหญ่ของตระกูลเสี่ยว ไม่รู้ว่าคุณหนูนั้นจะต้องพบเจอกับเหตุการณ์เลวร้ายอันใดบ้าง..