เรียกใช้บริการ

​

ภากรนั่งบนเก้าอี้ในซอกอับตามชั้นหนังสือ ปลดตะขอกางเกงรูดซิปเปิดเนื้อผ้า ตามคำสั่งของศยามล เธอต้องการมีสัมพันธ์สวาทลึกซึ้งกับภากรเช่นเดิม จึงสั่งให้เขามากับเธอชั่วระยะเวลาหนึ่ง

หญิงสาวนั่งคุกเข่าเบื้องล่าง เพื่อโน้มเรือนหน้าลงไปใกล้ระหว่างขาทั้งสองของชายหนุ่ม เรือนหน้าของภากรจ้องมองต่ำลงมา เห็นเรือนหน้าของศยามล กำลังจรดจ้องกับความเป็นชายของเขาที่ยังนอนหลับสนิท และไม่รู้สึกอะไร

มือบางเย็นเฉียบ กำลังล้วงเข้าไปหยิบมันออกมา เพื่อบีบกระตุ้นเค้นคลึง ดึงส่วนปลายหัวกลมนิ่มๆ เพื่อเข้าไปอยู่ในปากเธอ ภากรนั่งขบเม้มริมฝีปากสั่นระริก หลังจากถูกลิ้นอวบนิ่มอุ่นกำลังโลมเลีย ดูดห่อปากรูดมันไหลลื่นบนลิ้นเธอ

“ซี๊ด... เจ๊... ผะ..ผะ...ผม....อูยยยย...” ภากรครวญเสียงสั่นนั่งตัวเกร็งบนเก้าอี้ไม้ หลังจากเรียวริมฝีปากคมกริบ เข้มด้วยลิปสติกสีแดงฉาบสด กำลังหวานมันกับองคชาตที่ตัวนิ่มสั่นน่ารัก กำลังเริงร่าอยู่ในปากเธอ ค่อยๆ ตื่นตัวขึ้นมา

ขนาดของมันก็เริ่มบวมพองขยายสู้กับปากของเธอ อวบอิ่มเนื้อแน่นตื่นเต้นตามจังหวะเต้นของหัวใจภากร ความยาวของมันค่อยๆ ยืดออกมาจนหัวบากเริ่มอ้วนพองแข็งเกร็ง เอ็นหนาตึงเปรี๊ยะ แทบกรอบกรุบกริบได้รสชาติ

มันกำลังตื่นตัวเต็มที่ ภายในปากของศยามล และปลายลิ้นหนาร้อนของหญิงสาว กำลังโลมเลียตวัดตามท่อนเนื้อกลมยาว กำลังทิ่มแทงเข้าลิ้นไก่ ปะทะกับผนังแคบๆ ภายในปากเธอบีบรัด ดูดกลืนให้ร่างชายหนุ่มนั่งเสียวกระชากอารมณ์

หญิงสาวอายุมากกว่า กำลังงาบเด็กหนุ่มซึ่งเป็นลูกน้องของตัวเอง ในมุมอับตรงนี้ค่อนข้างจะบ่อยครั้ง จะหาอารมณ์ตื่นเต้นดีๆ ภายในหอสมุดตามลำพังกับภากร มีไม่บ่อยครั้ง ที่วันนี้ลูกค้าเข้ามาใช้บริการภายในหอสมุดหมดแต่บ่าย

ศยามลจึงลดแว่นตาต่ำลง ชักชวนให้ภากรเดินตามเธอมาอยู่ด้วยกันตามลำพัง สักพักครึ่งชม. เพื่อได้เสพสมกับในมุมลับเฉพาะตรงนี้ เรียวปากลากองคชาตออกจนหมด แล้วเธอเริ่มลุกขึ้นยืน เพื่อร่นกระโปรงสั่นเท่าเข่า ถลกขึ้นพร้อมลดกางเกงในต่ำลง

ภากรนั่งแอ่นสะโพกเพื่อรอให้ร่างบางศยามลคร่อมหน้าเข้าหาเขา โดยมีเนื้อกระโปรงปกปิดเรือนสะโพกเอาไว้ มิได้ถอดเสื้อผ้าออกทั้งสองฝ่าย แต่ภายในกายหญิงสาวกำลั่งค่อยๆ ลดต่ำลง เพื่อปากทางเข้าเปิดกว้าง

ปล่อยให้กลีบอวบหนีบหัวบาก ปล่อยให้มันมุดเข้าไปจนกระทั่งร่างบางลดต่ำลงเพื่อนั่งทับบนตักเขา... สองแขนบางภายในเสื้อแขนยาวสีขาว กอดรัดรอบลำคอหนุ่มน้อยเบื้องหน้า เรียวริมฝีปากฉาบลิปสติกสีแดง โน้มใกล้ชายหนุ่ม

ขอบรรจงจูบให้ได้อารมณ์ ในเวลาเดียวกันร่องสวาทกลืนกินครอบครององคชาตเขาเอาไว้ในกายเธอได้หมดลำ อัดแน่นเน้นอารมณ์ร่วมรักในซอกหลืบ พลางดูดดื่มริมฝีปากหนุ่มน้อยใต้ร่างเธอ ขณะนั่งขย่มตอบนเก้าอี้ในซอกแคบ

******

เสียงบดเบียดริมฝีปาก สอดลิ้นตวัดโลมเลียกับลิ้นภากร ความหนานุ่มร้อนในกายเธอ กำลังได้รับการระบายความต้องการกับภากรยามนี้ เมื่อสะโพกกลมกลึง กำลังเขย่ากระเด้าเข้าหากายเขา ระหว่างนั่งบนตักและขย่มองคชาต เพื่อดูดมันเข้าไปในกายเธอให้ลึกที่สุด

ภากรนั่งตัวเกร็งสั่นเสียว จนควบคุมตัวเองไม่ได้ปล่อยให้ความเป็นชายยืดยาวแทงลึก หลังจากโดนของลับศยามลครอบงำแทบหมดลำสุดโคน เรือนร่างขยับซวบซาบ

สัมผัสกายชายหญิงแนบชิดใกล้กัน เมื่อสองแขนภากรสอดใต้หัวเข่าของศยามล เพื่อยกร่างเธอขึ้น พลางกระแทกสะโพกตัวเองเสยเข้าร่องสวาทเธอตอบโต้

หญิงสาวอายุมาก กอดลำคอเขาได้รอบประคองร่างช่วงบนเอาไว้ เมื่อร่องสวาทกำลังเสียวสั่น แตกทะลักสายน้ำ เพิ่มความเสียวระหว่างสอดใส่ กระแทกเสียบลึกทุกๆ การเคลื่อนไหวให้เงียบที่สุด

ศยามลกลั้นเสียงไว้ในลำคอ ระหว่างนั่งขย่มตอเขาจนเสร็จเสียวพอใจแล้ว เธอจึงผละเขาเบาๆ เพื่อขอลุกขึ้นยืน แล้วถลกกระโปรงในท่ายืน ปล่อยให้ภากรกระแทกเข้ามาระหว่างเธอถ่างขากางกว้างๆ ปล่อยให้องคชาตกระแทกเสียบจนสุดลำ ระหว่างยืนพิงชั้นหนังสือยามนี้

ภากรทำตามในสิ่งที่ศยามลต้องการ และกระแทกเข้าข้างหลังเธออย่างไม่ลืมหูลืมตา เขาเสียวมากยามเมื่ออึ๊บกับเธอในซอกชั้นหนังสือ และมันเป็นเพียงโอกาสเดียวที่เขาจะได้แอบมีสัมพันธ์กับสาวอื่น ที่ไม่ใช่แฟน

แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่อาจหาแฟนสาวดีๆ ได้สักคน มีแต่พวกผู้หญิงบอกว่า เขาเป็นคนน่าเบื่อ ทำตัวเฉิ่มเฉย ไม่กระตือรือร้น ไม่ท่องเที่ยว ไม่สุงสิงกับใคร ชีวิตเขาจึงมีแต่หนังสืออยู่ตลอดเวลา

จนกระทั่งเขาได้กลายเป็นทาสอารมณ์ให้แก่ศยามล ทุกๆ ครั้งที่เธอเรียกให้เขามาปรนเปรอความต้องการ ตอนไม่มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการในหอสมุด

หลังจากแอบเสียบกระแทกจนเสร็จสู่สวรรค์ น้ำแตกนอกกายศยามล เธอถอดถุงน่องของตัวเองเช็ดน้ำขุ่นที่กระจายตามพื้นจนหมดหลักฐาน แต่บางส่วนที่สัมผัสกับเรือนก้นและเรือนต้นขา เธอใช้มือปาดมัน เพื่อเอามาดื่มกิน...

ภากรรีบเก็บอาวุธของตัวเองกลับเข้าไปในกางเกง แล้วก้มหน้ากระชัดแว่นตาของตัวเอง เดินหนีออกจากศยามลทันที แม้ว่าเขาจะเหนื่อยจนเหงื่อท่วมเรือนหน้า และเปียกเสื้อทั่วเรือนหลัง ไม่มีใครพูดเรื่องแอบเอากันในซอกหลืบ

รอยยิ้มของศยามลบานฉีกแก้ม พึงพอใจจากการแอบลักลอบได้กันกับภากร เมื่ออยู่ในที่ทำงาน เพราะมันอีกอารมณ์ความต้องการ ลับหลังสามีของเธอที่บ้างาน ไม่กลับบ้านมาอยู่กับเธอ

อาจมีบ้างที่ศยามลอยากจะสนุกแอบตื่นเต้นแบบนี้ แม้ว่าสามีของเธอจะขยันทำงาน จนไม่ค่อยมีเวลากลับมาทำการบ้านกับภรรยาก็ตาม ศยามลคิดว่า สามีอาจจะไปแอบมีเมียน้อยที่ไหนก็แล้วแต่... ตอนนี้เธอมีผัวน้อยเอาไว้แก้ขัดดีสุด

หญิงสาวรู้สึกว่าต้องไปห้องน้ำเสียหน่อย เพื่อไปปลดทุกข์ขัดเบา และทำความสะอาดล้างออกเสียหน่อย ต้องไปเติมแป้งและลิปสติกสีแดงให้เข้มเช่นเดิม รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจได้งาบหนุ่มน้อยเป็นอาหารว่างในเวลาทำงานตอนนี้...

******

เพียงภากรกลับเข้ามาระจำที่ ในส่วนของเจ้าหน้าที่ดูแลหนังสือ แม้เขาจะรู้สึกเหนื่อยหอบตัวร้อนระอุจากภายในกายหนุ่มแน่น เขารู้สึกได้ถึงความเสียวชาน้ำปิ่มปลายองคชาตกระตุกจนเหงื่อท่วมตัว

ภากรพยายามระงับอารมณ์หอบเสียว สูดลมหายใจลึกๆ เก็บอารมณ์ให้อยู่ในภาวะปกติให้มากที่สุด เขาหันไปสำรวจตัวเองส่องกระจกใสเล็กๆ สะท้อนบริเวณนั้น พบว่าลิปสติกแดงสด เปรอะทั่วปากเขาบวมเจ่อ หลังจากจูบดูดดื่ม

ศยามลคงได้อารมณ์กลัดมัน หิวกระหายงาบเขาเสียเต็มที่ ภากรคิดว่าน่าจะไปล้างหน้าเสียหน่อย และควรเช็ดรอยลิปสติกแดงที่เปรอะเปื้อนยามนี้ให้หมดไป เขาเดินไปเปิดก๊อกล้างหน้าเล็กๆ ด้านหลังบริเวณเค้านเตอร์ข้างใน

จากนั้นก็สอดมือล้วงในกระเป๋ากางเกงขอตัวเอง เพื่อดึงผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดให้สะอาด พลางเดินกลับมาจะหยิบปากกาของตัวเอง มาถือไว้ให้อุ่นใจ แต่เขาก็ซุ่มซ่ามทำมือลื่นปากกาหลุดมือตกลงไป จึงก้มหน้ามุดเข้าไปใต้โต๊ะ...

เสียงฝีเท้าของเมธาวัณ ต้องการเข้ามาใช้บริการ เธอไม่พบเจ้าหน้าที่บรรณารักษ์ ก็เลยเดินมองหาหนังสือที่ต้องการ ตามชั้นต่างๆ มองหาหมวดหมู่หมายเลขที่จะไปค้นคว้าหนังสือดีๆ แต่ไม่พบจึงต้องเดินกลับมาเพื่อมองหาใครสักคนที่พอจะช่วยเธอในเรื่องนี้ได้

แววตาหญิงสาวภายใต้กรอบแว่นใสๆ มองไปรอบๆ แล้วไม่พบใครในห้องนี้ ตึกหกไม่น่าปล่อยให้ร้างคนเลย มันทำให้เธอคิดว่า น่าจะเดินออกไปหาที่ห้องอื่นซะมากกว่า...

ในขณะที่เมธาวัณกำลังจะเดินออกไป มีร่างของชายหนุ่มโผล่ขึ้นมากะทันหัน หญิงสาวเดินสะดุ้งตกใจทันควัน เผลอกรีดร้องจนมือไม้สั่น ทำกระเป๋าที่ถืออยู่ในมือหล่นพื้น

******

“กรี๊ด... ตกใจหมดเลย... นึกว่าไม่มีใครอยู่” เมธาวัณ ยกมือทาบอกหายใจหอบตื่นเต้น เพราะบรรยากาศภายในห้องสมุดที่เงียบมาก มันวังเวงน่ากลัวอีกต่างหาก อยู่ดีๆ ก็มีคนโผล่จากด้านหลังเค้าน์เตอร์บรรณารักษ์ เธอย่อมตกใจสุดๆ

“สวัสดีครับ ต้องการหนังสือเล่มไหนครับ?” ภากรพยายามยิ้มสุภาพ พลางนอบน้อมแก่ผู้มาใช้บริการ เธอเป็นหญิงสาวที่น่ารัก และเรียบร้อยมาก ผมยาวใส่แว่นตา ทำไมเขารู้สึกถูกชะตากับเธอ แบบบอกไม่ถูก

“คือ... อยากได้หนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ค่ะ ทั่วทวีป... มันเคยมีหนังสือชุดนิคะ?” เมธาวัณจำได้ว่าเคยเจอผ่านตา เลยสอบถามเขาเสียหน่อย เผื่อบรรณารักษ์หนุ่มที่ไม่คุ้นหน้าคุ้นตา อาจจะพอหาหนังสือที่เธอต้องการได้

“อ่อ... อยู่หมวกเก้าร้อยครับ ไม่แน่ใจว่ามีใครยืมไปหรือเปล่านะครับ” ภากรจึงเดินพาตัวเองออกมาจากด้านหลังเค้าน์เตอร์ เพื่อพาเธอเดินไปกับเขา ตามหาหนังสือที่เมธาวัณต้องการให้เจอ

“เพิ่งมาทำงานใหม่รึคะ? แล้ววันนี้พี่มลไม่มาทำงานหรอ?” เมธาวัณถามถึงศยามล ซึ่งเป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่บรรณารักษ์ประจำที่นี่ เธอทำงานมาหลายปีแล้ว บางทีเมธาวัณอาจจะรู้จักศยามลมากกว่าภากรเสียอีก

“เธอไปห้องน้ำครับ เดี๋ยวก็กลับมา ผมเพิ่งจะมาทำงานที่นี่ได้มาระยะหนึ่งแล้ว... อันที่จริงก็... ฝึกงานมาครึ่งปี และก็เพิ่งจะได้บรรจุมาไม่นานนี่ล่ะครับ” ภากรแนะนำตัวเองเล็กน้อย ที่มาที่ไปของเขาซึ่งมาทำงานอยู่ที่นี่

สายตาเขาไม่กล้ามองสบตากับเมธาวัณ เพราะรู้สึกไม่กล้าเจอผู้คน ชีวิตเขามีแต่หนังสือมาตลอด จึงตอบออกไปแบบไม่กล้าสบตาหญิงสาวผู้มาถามหาหนังสือ

“รู้หรอคะว่า หนังสือที่ถามอยู่ตรงไหน?” เมธาวัณถามอย่างสงสัย แม้เธอจะรู้ว่า หนังสืออยู่หมวกไหน เธอตามหาหนังสือไม่เจอทุกเล่มหรอก... ต้องถามหาบรรณารักษ์มาค้นให้เธอเสมอ

“ผมชอบอ่านหนังสือมากๆ ครับ เลยรู้ว่าหนังสือที่ถามเกี่ยวกับอะไร อยู่หมวดไหน...” ภากรพาเดินไปยังชั้นหนังสือโซนที่ไกลและลึกมาก เพราะในแต่ละหมวกก็มีชั้นเก็บหนังสือไม่ต่ำกว่าสิบชั้น และแต่ละชั้นก็มีมากกว่าห้าร้อยเล่ม

“อ่อ... ขอบคุณค่ะที่หาหนังสือให้ ฉันขอยืมไปไม่น่าเกินอาทิตย์ก็คงจะมาคืนหนังสือนะคะ” เธอหอบหนังสือโอบกอดเอาไว้ เพราะมันเป็นหนังสือเล่มหนาปกแข็ง รวมประวัติศาสตร์ทุกๆ ทวีป มีประมาณ5-6เล่มได้

จะว่าไปเธอมายืมหนังสือยกชุดแบบนี้ จะอ่านจบภายในอาทิตย์หนึ่งเลยเชียวรึ แต่ภากรคิดว่าถ้าชอบอ่านหนังสือขนาดนี้ หนอนหนังสือมีเวลาให้เสมอ และสามารถอ่านจบได้รวดเร็ว พร้อมข้อมูลมากมายยังจดจำได้ครบแทบทุกตัว

“ยินดีครับ โอกาสหน้าเชิญมายืมใหม่นะครับ หนังสือที่ยืมไปอย่าให้ฉีกขาด อย่าให้เปียกน้ำ และก็อย่าให้ยับขอบหนังสือหักนะครับ” ภากรยังคงกล่าวตักเตือนตามหน้าที่ เพื่อให้ผู้มาใช้บริการถนอมหนังสือด้วย

“แน่นอนค่ะ พี่ศยามลก็สั่งเอาไว้แบบนี้เสมอค่ะ” เธอยิ้มหวานรอเขาตีตราปั้มว่า -ให้ยืม- และกำหนดคืนหนังสือ เธอมีอารามดีใจที่จะได้ของดีมาอ่าน กว่าจะตามหาซื้อมาอ่านมันยากกว่ามายืมอ่านเสียอีก

“นี่ครับ ขอบคุณที่มาใช้บริการครับ” ภากรโค้งให้เธอ และยิ้มให้ โดยมิได้ถามชื่อผู้มายืม อย่างน้อยเขาก็รู้ว่า เธอชื่อ “เมธาวัณ” จากบัตรปชช. ที่มาขอใช้บริการยืมหนังสือแล้ว

“พบกันอาทิตย์หน้าค่ะ” หญิงสาวหอบหนังสือที่ทำเรื่องขอยืมเอาไว้ เดินจากไป แววตาเธอมองป้ายชื่อเจ้าหน้าที่บรรณารักษ์ซึ่งตั้งเอาไว้บนโต๊ะ... ไม่นึกเลยว่าจะมีหนุ่มอายุไม่มาก ผมสั้นหยักศก เป็นเจ้าหน้าที่บรรณารักษ์กับศยามลด้วย

เธอก็ไม่กล้าสบตาเขาเช่นกัน เพราะเป็นคนเก็บตัวชอบอ่านหนังสือมาก อย่างน้อยก็รู้จักเขาเพิ่มมาอีกคน และเขาก็ชื่อ “ภากร”

เมธาวัณรู้สึกว่า ถูกชะตากับเขาเล็กน้อย หรืออาจจะเป็นเพราะอาจจะชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน หรืออะไรก็แล้วแต่ ที่ทำให้เขามาทำงานที่นี่ เขาช่วยเหลือเธอเรื่องตามหาหนังสือมาให้อ่านได้

******

​