สามีนอกใจ

​

1ปีที่แล้ว

ญาณินทำงานอยู่ภายในบ้าน ร่างกายเธอทรุดโทรมจากการทำความสะอาด ทำอาหาร จัดเก็บความเรียบร้อยทุกๆ อย่าง บ้านเดี่ยวหลังเล็ก ไม่น่ามีงานเยอะ ส่วนใหญ่แล้วล้วนเป็นงานหยุบหยิมทั้งนั้น

แววตาหญิงสาวหันไปมองนาฬิกา บอกเวลาสิบสี่นาฬิกา ญาณินต้องเตรียมตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อขับรถยนต์โตโยต้าธรรมดาๆ ไปรับลูกชายที่โรงเรียน ณภัทรเป็นเด็กดี เรียบร้อย ร่าเริง เด็กชายตัวน้อยกำลังเรียนอยู่อนุบาลสอง ปีหน้าเขาจะได้ขึ้นชั้นประถมแล้ว

ชีวิตครอบครัวความเป็นอยู่ของญาณิน ปกติสุขดี รับผิดชอบเฉพาะงานภายในบ้าน โดยปล่อยให้หน้าที่หาเงิน ค่าใช้จ่ายทั้งหมด เป็นของเขมทัต สามีที่รักของเธอซึ่งเป็นเสาหลักของครอบครัว

ญาณินเปิดฝักบัวภายในห้องน้ำ อาบน้ำทำความตัวเอง หลังจากทำงานภายในบ้าน เปื้อนฝุ่นและหยาดเหงื่อจากการทำงานภายในบ้าน เมื่อทำความสะอาดร่างกายแล้ว เธอจึงรีบไปหาเสื้อผ้าสุภาพมาสวมใส่ อย่างน้อยก็เดรสกระโปรง พร้อมเสื้อทับปิดไหล่สีชมพู

หญิงสาวรวบผมเปิดท้ายทอย ให้ดูสุภาพว่าเธอเป็นหญิงสาวแต่งงานแล้ว พร้อมไปรับลูกชายที่โรงเรียนตามปกติ เหมือนกับทุกๆ วัน มันคือหน้าที่ของเธอต้องไปรับณภัทรกลับบ้าน เพราะสามีของเธอทำงานหนัก คงจะไม่ว่างไปรับลูกได้

******

ณาณินใช้ชีวิตอย่างนี้โดยออกจากธนาคาร แต่งงานกับเขมทัตเพื่อมีลูกชายด้วยกันคนหนึ่ง หลังจากนั้นเป็นต้นมา ชีวิตความรักของเธอก็เริ่มจืดจางลงไปเรื่อยๆ แทบจะไม่ได้เจอหน้ากันตอนกลางดึก

เขมทัตกลับบ้านดึกมาก หรือไม่ก็บางวันติดงานตจว.กับบริษัท แทบไม่กลับมาเลยก็มี... ญาณินนอนอ้างว้างโดดเดี่ยว และเหงาใจ เธอค่อนข้างไม่มีความสุขทางเพศกับสามีอีกเลย ตั้งแต่คลอดลูก...

ญาณินต้องข่มตาหลับเพียงลำพังภายในบ้าน หลังจากอ่านนิทานก่อนนอนให้ณภัทรฟังจนหลับ แต่เธอกลับนอนหลับไม่ได้ง่าย เหมือนเหมือนลูกชายของเธอเลย...

อย่างน้อย... ขอเพียงมีวันเวลาดีๆ กับสามีบ้าง เพราะเธอไม่ได้มีอะไรกับเขามาเกือบสองปีแล้ว...

“เหนื่อยเหลือเกิน วันนี้มีอะไรให้ผมกินบ้าง” เขมทัตเดินทางกลับมาบ้าน มันสร้างความดีใจให้แก่ญาณินมาก เธอไม่นึกเลยว่า วันนี้สามีของเธอจะกลับบ้านเร็ว อย่างน้อยตอนนี้ก็เที่ยงคืนครึ่ง

“มีจ้า นั่งพักผ่อน ดื่มน้ำก่อนนะ” ญาณินยังอยู่ในชุดนอนทับด้วยเสื้อคลุม เธออยากใช้เวลาดีๆ กับสามีใกล้ๆ บ้าง วันนี้เขาคงจะเหนื่อยมาก และเธออยากดูแลปรนนิบัตรเขาอย่างใกล้ชิดให้ดีที่สุด

“อยู่ดูแลบ้าน คุณคงจะสบายดี คงไม่เหนื่อยเหมือนผมหรอก” เขมทัตยังพูดจากระแทกแดกดัน อารมณ์ไม่ดี เพราะวันนี้เขาหงุดหงิดมาก ทุกอย่างที่คิดมันไม่ได้เป็นไปตามที่คิด

“ฉันทำงานบ้านทุกวัน ดูแลบ้านให้สะอาดน่าอยู่ตลอดเวลา เขม... คุณทำงานหนักไปนะคะ” ญาณินกล่าวอย่างเป็นห่วง พร้อมกับส่งแก้วน้ำดื่มเย็นๆ ให้ เธออยากอยู่คุยใกล้ชิดกับเขาบ้าง

“ผมทั้งเหนื่อยทั้งหิว นอกจากน้ำแล้วมีอะไรอีกบ้างล่ะ?” สายตาเขามองค้อนใส่ญาณินราวกับไม่พอใจอยู่ แม้จะไม่ได้เจอหน้ากันอยู่หลายอาทิตย์ ญาณินยังไม่น่าสนใจเท่าสาวสวยวัยเด็ก เป็นพนักงานใหม่ ที่เล่นตัวกับเขาพอสมควร

เขมทัตพยายามหยอกล้อกับพนักงานใหม่อยู่หลายวัน ก็ยังไม่ได้เธอมาฟาดเสียที กระทั่งวันนี้เขาไปดื่มเหล้ากับเพื่อนหลังเลิกงานตอนทุ่มครึ่งแก้เบื่อชั่วคราว เขายังรู้สึกว่า... ไม่อยากรีบกลับมาบ้าน มันทำให้เขารู้สึกเบื่อ...

“มีจ้า ฉันจะไปอุ่นอาหารมาให้นะ” ญาณินยังคงทำหน้าที่ภรรยาให้ดีที่สุด เมื่อสามีกลับมาบ้าน อย่างน้อยเธอเองก็อยากนอนกอดเขาเหมือนปีก่อนๆ ซึ่งรักกันจนกระทั่งมีณภัทรคนหนึ่ง

“ผมจะไปอาบน้ำรอล่ะกัน” เขมทัตไม่อยากนั่งสนทนาต่อ จึงรีบลุกออกจากตรงนั้น เพื่อไปชำระล้างร่างกาย ให้หายเหนื่อยล้า ญาณินยังคงอุ่นอาหาร ตระเตรียมให้เขมทัตอย่างดี

******

เมื่อเธอยกอาหารใส่ถาดมาครบทุกอย่าง เพื่อนำมามอบให้เขมทัต เธอกลับพบเขาเล่นมือถือ หน้าตาชื่นบานกว่าเจอหน้าเธอ ญาณินมิได้พูดอะไร นอกจากหลบสายตา และส่งถาดอาหารให้แก่เขา

เขมทัตยังมิได้สนใจอาหาร นอกจากยิ้มหัวเราะชอบใจกับแชทมือถือที่ดังมาเป็นระยะ... เขาอาบน้ำเสร็จแล้ว ยังนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวอยู่บนเตียง

“อาหารเสร็จแล้วจ้า...”

“ผมรู้แล้ว เดี๋ยวผมทานเอง ถ้าไม่มีอะไรแล้วคุณก็นอนไปเถอะ” ราวกับถูกขับไล่ หลังจากทำงานให้เสร็จแล้ว ญาณินข่มใจกัดฟัน พลางหันกายล้มลงนอนเพียงลำพัง นี่เธอทำให้เขาขนาดนี้แล้ว เขายังไม่อยากคิดแม้จะคุยดีๆ หรือสวมกอดเธอ

ญาณินพยายามนึกถึงผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งคอยตามตื้อ และจีบเธอ เอาอกเอาใจทุกอย่าง เพื่อขอให้ได้อยู่ใกล้เธอ แต่หลายปีมานี้ เขากลับตีตัวออกห่าง ทำงานหนักจนไม่เหลือเวลามาให้

พอกลับมาถึงบ้าน แทนที่จะได้ใช้เวลาอยู่กับเธอบ้าง เขากลับสนุกกับแชทในมือถือ เป็นใครก็ไม่รู้ ที่ทำให้เขารู้สึกดีกว่าจะหันหน้าคุยกับเธอ... ญาณินนอนน้ำตาซึมอย่างช้ำใจ เผลอหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้...

เมื่อหญิงสาวตื่นมา เธอพบถาดอาหารที่กินเหลือทิ้งขวาง มีเพียงข้าวและผักที่เขาไม่แตะต้อง และมันเริ่มส่งกลิ่นบูด ตื่นมาแต่เช้าเธอกลับไม่พบเขาอีก... พอจะเริ่มออกเดินหา เขาก็สตาร์สรถออกจากบ้านไปเสียแล้ว

“ทำไมช่างรีบร้อนรนจริงๆ นะ” ญาณินถอนลมหายใจ พลางหันกายกลับเข้าบ้าน เพื่อเก็บกวาดทำความสะอาดเหมือนกับทุกๆ วัน

******

เสียงแจ้งเตือนเสียงหนึ่งดังเข้ามาในมือถือ มันเป็นแชทที่ปรากฏชื่อแปลกปลอม ทำให้ญาณินรู้สึกสงสัยว่า มันมาได้อย่างไรกัน

หญิงสาวหยิบมือถือขึ้นมาดูรูปโปรไฟล์ของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอน่าจะอายุอ่อนกว่าญาณินประมาณสิบปีได้ ดูสดใสร่าเริง และแชทมาทักทายกับเธอในคราแรก...

-สวัสดีค่ะ พี่เป็นเมียของพี่เขมทัตใช่มั๊ยคะ- ญาณินรู้สึกไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว เมื่อเจอแชทถามแปลกๆ แบบนี้

-ใช่ค่ะ-

-พี่รู้มั๊ยหนูเป็นใคร- ญาณินรู้สึกไม่ชอบคำพูดของฝ่ายตรงข้ามจริงๆ เธอจะไปรู้ได้ไง เพิ่งคุยกันครั้งแรก

-ไม่รู้หรอกจ้า แชทหาณินทำไมคะ-

-หนูเป็นแฟนพี่เขมทัตค่ะ เราคบกันได้เดือนกว่า... และเขาก็กำลังจะไปจีบพนักงานใหม่ พี่ช่วยบอกเขาให้เลิกทำตัวแย่ๆ แบบนี้ซะทีได้มั๊ยคะ? เพราะเขาไม่มีเวลาให้หนูเลย... พี่ช่วยหนูหน่อยสิ...-

ญาณินรู้สึกเหมือนโลกนี้หมุนเคว้งคว้าง เมื่อเจอปลายทางแชทมาบอกเธอแบบนี้ เธอยังไม่รู้ว่าผู้หญิงที่แชทมาเป็นใคร ยังไม่รู้ว่าชื่ออะไร อยู่ดีๆ ก็มาออกคำสังให้เธอบอกเขมทัตให้เลิกคบกับแฟนใหม่ เพื่อกลับไปหาผู้หญิงคนนี้

-เดี๋ยวนะ น้องชื่ออะไร พี่ยังไม่รู้เลยว่าน้องเป็นใคร-

-อ้อ ชื่อ เกวลิน ค่ะ พี่เป็นเมียภาษาอะไรปล่อยให้ผัวพี่ ร่านใส่ผู้หญิงไปทั่ว...- ระหว่างที่ปลายทางกำลังพิมพ ข้อความแชทรัวๆ ใส่ ญาณินเริ่มจะมีน้ำโหขึ้นมาบ้างแล้ว แต่เธอพยายามที่จะใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์

เธอเพิ่งรู้ว่าสามีนอกใจเธอ ญาณินไม่รู้ว่าเขาทำนานแค่ไหนแล้ว จับใจความได้อย่างเดียว ตั้งแต่เกวลินบอกว่าคบกันมาได้เดือนกว่าๆ เขมทัตยังจะไปมีใหม่อีก

-พี่ไม่รู้เรื่องที่ทำงานหรอกนะ พี่แต่งงานกับเขามาหลายปี อยู่บ้านเลี้ยงลูก- ญาณินหวังเล็กน้อยว่า เกวลินจะเห็นใจเธอ แต่เปล่าเลย...

-ไม่รู้ล่ะ พี่เป็นผู้ใหญ่จะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไม่ได้นะคะ มันมากเกินไปแล้ว...- เกวลินยังคงแชทแบบไม่ยอมลดละทิฐิ ซึ่งมันทำให้ญาณินคิดอยู่ว่า นี่เธอเป็นอะไรสำหรับเขมทัตกันแน่

-ถ้างั้นน้องลองไปคุยกับเขาก่อนล่ะกัน พี่แทบจะไม่ได้เจอหน้าเขาเลย ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา...-

-อ้าว หรอคะ-

-ขอบคุณที่ติดต่อมานะ- ญาณินตัดแชทและปิดเครือข่ายมือถือ ไม่อยากเจอแชทอะไรแบบนี้อีก... อย่างน้อยถ้ามีโอกาสได้พบกับเขมทัต เธออยากคุยกับเขา...

******

“เขม... เรามีเรื่องต้องคุยกันนะคะ” ณาณินไม่อยากรอเขากลับบ้าน จึงโทรไปหาที่ทำงาน

“โทรมาทำไม ไม่รู้รึไง ว่าผมกำลังทำงานมันยุ่งมาก...” ซึ่งในความเป็นจริง เขากำลังจีบหญิงสาวพนักงานคนใหม่ ถึงขนาดลงทุนซื้อดอกไม้ และพยายามขอความรักจากเธอ และไปต่อป้ายหน้าลากเธอเข้าโรงแรมเสียบัดนั้น

“ยุ่งมากแบบไหนคะ? ทำงานหรือจีบสาว?”

“นี่คุณอย่ามาพูดอะไรพร่ำพรือนะ” เขมทัตเริ่มกลอกลูกตาไปมา ทำไมอยู่ดีๆ ภรรยาเขาเกิดสงสัย และมาหวาดระแวงเขา หลังจากที่เขาแอบมีนอกมีในมาได้ตั้งแต่ ณภัทรอายุสามขวบใหม่ๆ

“ณินไม่ได้มโนนะคะ คุณเขม แฟนสาวคุณชื่อเกวลิน แชทมาหาฉันค่ะ เธอบอกว่า คุณกำลังไปจีบสาวคนใหม่ และนอกใจเธอ... ตกลงว่านี่ฉันมาแต่งงานกับคุณ เพื่ออะไรกันแน่คะ?” ญาณินกล่าวถามด้วยน้ำเสียงเข้ม เธอพยายามเก็บอารมณ์ไม่ให้โวกเวกโวยวาย เธออยากคุยดีๆ เพื่อสอบถามเนื้อเรื่องจริงๆ ทั้งหมด

“ผมว่าคุณคงไปคุยกับพนักงานคนที่ผมไม่รู้จัก ณิน...ผมมีแต่คุณคนเดียวนะ และผมก็ทำงานเหนื่อยมาก ผมไม่รู้จักคนชื่อเกวลินอะไรนั้นหรอก” เขมทัตต้องพยายามโกหกเพื่อบ่ายเบี่ยง

สงสัยว่าเกวลินคงจะหึงเขามาก จนต้องหาชื่อเมียเขาเพื่อไปแชทฟ้องแน่ๆ ไม่คิดเลยว่า เกวลินจะทำจริงๆ ยังโชคดีที่ญาณินยังไม่ค่อยแน่ใจ ถึงได้โทรมาหาเขาก่อน

“ฉันจะรอคุณกลับมาบ้านนะคะ” ญาณินคิดว่า เธอคงจะไม่ได้ความจริงจากเขา ถ้ายังโทรถามกันแบบนี้ เขาตอบตะกุกตะกัก และบ่ายเบี่ยง ญาณินไม่รู้จะทำอย่างไรดี นอกจากทำได้แค่รอ...

******

เขมทัตแอบลักลอบได้เสียกับเกวลิน เมื่อสองเดือนก่อน เธอกลายเป็นเมียเขาโดยปริยาย หลายอาทิตย์ที่ไม่ได้กลับบ้าน เขาอยู่บ้านกับเกวลินทุกคืน มีความสุขกับเธอ พาเที่ยวพากิน สนุกสนานจนลืมเบื่อ

แต่มาระยะหลังๆ เขาเริ่มตีตัวออกห่างจากเกวลิน เพราะที่บริษัทรับพนักงานสาวคนใหม่เข้ามา มันทำให้ใจเขาตื่นเต้นใจโครมคราม อยากสนุกกับพนักงานคนใหม่ จึงไม่ค่อยอยู่กับเกวลิน แทบจะลืมญาณินไปจากใจ

เขาไม่คิดเลยว่า เกวลินจะกล้าแชทไปหาภรรยาเขาที่บ้าน และเขายังไม่รู้อะไรเลยว่า เกวลินคุยกับอะไรกับญาณินไว้บ้าง เธอถึงได้โทรมาหาเขาในเวลาทำงานแบบนี้ ทั้งๆ ที่ปกติเมื่อก่อนเธอจะไม่โทรไปหาเขาเลย นอกจากเวลาไปรับลูกที่โรงเรียน

เขมทัตตั้งใจต่อไปว่า จะไม่ยอมให้ญาณินล่วงรู้ เขาต้องการเธอช่วยเหลือเขาต่อไป อย่างน้อยการมีญาณินไว้ในครอบครัว มันทำให้เขามีโอกาสได้รับมรดกจากทางพ่อแม่เขาเอง ซึ่งจะเกิดพินัยกรรมตอนณภัทรอายุห้าขวบอันใกล้นี้

เขมทัตยอมรับว่า เคยรักญาณินสุดหัวใจ ตั้งแต่มีเธอชีวิตของเขามีตัวมีตน มีหน้าที่การงานดีและมีความสุขกับชีวิตมาก ตั้งแต่มีณภัทรเกิดมา เขากลับเริ่มหน่ายเบื่อตีตัวออกห่าง

ญาณินไม่ได้สวยสดใสน่ารักอย่างเคย เธอทรุดโทรม และไม่ค่อยมีแรงทำกิจกรรมเร่าร้อนกับเขา มันทำให้เขมทัตรู้สึกว่าญาณินเปลี่ยนไป ทั้งร่างกาย อารมณ์ความรู้สึก เธอเกรี้ยวกราดและแปรปรวน

เขมทัตเลือกที่จะหาผู้หญิงนอกบ้าน เพื่อทำให้เขาสงบจิตใจ ไม่อยากทะเลาะต่อหน้าลูก และไม่อยากให้ครอบครัวทางพ่อแม่เขา มาตัดสิทธิ์ในการรับมรดกอีก หากเขาต้องหย่าหรือเลิกรากับญาณิน ยิ่งไปกว่านั้นลูกชายต้องอยู่กับเขา...

******

ญาณินแค่รู้สึกเสียใจ ปวดร้าวเจ็บหน้าอก มันเสียดแทงอย่างรุนแรง คำพูดของเกวลินทางแชท... อ่านซ้ำไปซ้ำมา มันก็ยิ่งกำลังร้ายจิตใจเธอเข้าไปทุกที... เธอทำอะไรผิด ทำไมเขมทัตถึงทำร้ายจิตใจเธอแบบนี้

เธอเป็นภรรยาที่จดทะเบียนสมรส ถูกต้องตามกฎหมายแต่เขากลับมานอกใจ จนมีหญิงอื่นมาแชทบอกเธอแบบนี้ นี่เขาไม่สงสารเธอกับลูกเลยรึไร...

ญาณินยังคงเศร้าโศกเสียใจ ร้องไห้เพียงลำพังในห้องนอน พลางหันสายตามองนาฬิกา บอกเวลาใกล้สิบสี่นาฬิกา จะถึงเวลาไปรับลูกชายอีกวันแล้ว... เธอจึงรีบปาดน้ำตา และเลิกมานั่งเศร้า ลูกชายของเธอ กำลังรอเธอมารับกลับมาบ้าน

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หากความรักและชีวิตครอบครัวของญาณินไปไม่รอด เธอจะไม่ยอมยกลูกชายให้เขมทัตเด็ดขาด หากเธอมีหลักฐานมากพอเรื่องการกระทำของเขา เธอรับรองได้เลยว่า จะหยิบยกมาฟ้องหย่าแน่ๆ

ตอนนี้รอไปก่อนเถอะ เธอไม่อยากขาดเขาตอนนี้ เพราะณภัทรยังต้องการพ่ออยู่... เธอไม่อยากทำร้ายจิตใจลูก จนทำให้ครอบครัวต้องแตกแยก... หากจะโทษ... เธออยากจะบอกให้เขมทัตเลิกนิสัยแบบนี้เสียที...

******

​