บทที่3▪️หลักฐานคาตีน (กางเกงในสีชมพู)

เสพติดรักเสเพล 25 {nc 100%}

-ภาคต่อ-

บทที่3▪️หลักฐานคาตีน (กางเกงในสีชมพู)

"จะใช่เด็กคนนั้นหรือเปล่าวะทำไมมันโตไวขนาดนี้..แตกเนื้อสาวได้ผ่องดีฉิบหาย!! ฮึ"

หลายวันผ่านไป ถึงเวลาเปิดภาคเรียนในเทอมแรก มีนาดีใจมากที่ได้ย้ายกลับมาอยู่ถิ่นบ้านเกิดของพ่อตัวเอง

เธอรวบผมมัดสูงพร้อมใส่โบว์สีแดง และถือกระเป๋าสีดำคว้าจักรยานที่แม่ซื้อให้ขี่ไปเรียน

"หนูไปแล้วนะคะแม่"

xวิทยาลัยx

ในขณะที่เธอมาถึงทุกสายตาต่างจับจ้อง เพราะด้วยหน้าตาที่น่ารักผิวขาวหุ่นบางจึงเป็นที่น่าจดจำ

"วันนี้มีนาไปกินข้าวที่ไหน" ชายหนุ่มนั่งด้านข้างถามไถ่เพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากนั่งกับเธอเลย

"เราห่อข้าวมาพอดีเราไม่ชอบอยู่ในสถานที่คนเยอะ"

"เสียดายอยากนั่งกินข้าวกับมีนา"

"ขอบใจนะแต่เราห่อปิ่นโตมาเอง"

รอยยิ้มหวานส่งเป็นมิตรก่อนผู้หญิงร่วมห้องจะตะโกนเสียงดัง

"ตอแหล!!" น้ำเสียงกระเเทกหนักไปยังฝั่งริมหน้าต่างซึ่งมีนานั่งอยู่ "ทำตัวแปลกแยกเรียกร้องความสนใจ ตลกดี"

สายตาทุกคนชำเลืองมอง แต่มีนาไม่สนใจเก็บกระเป๋าหนังสือเตรียมพักเที่ยง เพราะเธอชินกับการถูกด่ากระทบมาตั้งแต่เด็ก

-ห้องน้ำตึก-

"เพราะแบบนี้หรือเปล่า..." เสียงเล็กพูดกับตัวเองหน้ากระจกบานใหญ่ในขณะที่ในมือถือคัตเตอร์ มีนารู้สึกจมดิ่งเธอวางปลายมีดแหลมขนาบบนแก้มตัวเอง "แล้วถ้ามีแผลคนจะเลิกแกล้งเราไหม"

น้ำหนักมือเริ่มกดเเรงมีนาใจเต้นสั่นเพราะเธอจะกรีดสร้างรอยแผลที่ใบหน้า

แกร๊ก

"พี่จักรเปาเปาเจ็บหมดเอาแรงจัง" ประตูห้องน้ำเปิดออก สาวสวยอีกคณะพูดเสียงอ้อนเดินนำ ก่อนที่ผู้ชายร่างกำยำจะเดินตามออกมา

"รีบไปเถอะเดี๋ยวก็โดนอาจารย์เรียกพบอีกหรอก"

"ก็พี่จักรหิวเปาเปาก็ต้องมาสิค่ะ''

"เอ่อ รีบออกไป!"

ทั้งคู่ทำเหมือนไม่มีใครอยู่ เสื้อผ้ายับยู่ยี่ยุ่งเหยิงทำให้มีนาประหลาดใจสักพักสาวสวยก็เดินจากไป

"มองอะไร!" น้ำเสียงห้วนเอ่ยถามแต่สายตากลับจดจ้องที่โบว์ผูกผม "โบว์สีแดงผิดระเบียบ"

"พี่ก็ทำผิดระเบียบที่นี่ห้องน้ำผู้หญิงนะคะผู้ชายไม่ควรเข้ามา"

"อีนี่!"

"!!!!"

ทันทีเขารีบเดินตรงดิ่งท่าทางไม่พอใจจนมีนาผละถอยจนหลังชิดติดกำแพงข้างประตู

"ถือมีดที่รูดออกมา...คงไม่ได้จะทำร้ายตัวเองหรอกนะ หน้าตาก็ไม่ได้ดูโง่ขนาดนั้น" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์กระตุกเย้ย

"ปะ เปล่าค่ะ"

"เวลาตอแหลหัดมองหน้าผู้พูด ตอบว่าเปล่าแต่ก้มหน้าลงเธอนี่มันโกหกไม่ได้เรื่อง หึ"

หมับ เพี๊ยะ!!

"เชี่ย!" ทันทีที่มือหนาดึงเสื้อตรงเนินอกเพื่อจะอ่านชื่อปัก ก็โดนตบสวนทันที

"พี่ลวนลามหนูทำไมคะ!"

"กูแค่อยากรู้ว่าชื่ออะไรภาษาอังกฤษกูอ่านไม่ออกกำลังสะกด!มึงตบซะหน้าชา"

"ก็ถามหนูสิค่ะ อ...อีกอย่างช่วยอย่าพูดคำว่ามึงจะได้ไหมไม่ดีเลย"

หมึบ!อึก!

มือหน้าใหญ่คว้าแก้มสาวน้อยรวบเพียงข้างเดียวใบหน้าเริ่มยู่และขาเธอเขย่งเพราะตัวเล็กกว่าเขามาก

"เธอเป็นใครถึงกล้ามาสั่งสอนฉันจำเอาไว้นะฉันชื่อจักรคนคุมตึกแดงเว้ย" พูดจบก็ปล่อยมือโดยผลักเธอให้เซ

"พี่จักร..."

"เรียกชื่อทำไมใครอนุญาต"

"หนูชื่อเดือนมีนานะคะพี่จำหนูได้ไหม"

"...."

จักรถอยหลังหนึ่งก้าวพร้อมกวาดสายตามองเรือนร่างสาวน้อยตรงหน้า

"อ๋อ!อีเด็กเดือนมีนากางเกงในสีชมพู" ดวงตาเล็กเบิกกว้างตกใจกับคำพูด

"พี่ไม่เปลี่ยนไปเลย"

"หมายถึงความหล่อเหรอ หึ แน่นอนอยู่แล้ว"

"เปล่าค่ะหมายถึงความเลวทรามลามก"

มือเล็กดึงมือบดบังกระโปรงสาดสายตาไม่พอใจกับคำพูดคุกคาม จักรเอียงหัวส่งสายตาคมคายแล้วตรงดิ่งไปใกล้ ขนาบมือวางข้างศีรษะมีนาก่อนจะกระซิบแผ่ว

"น่าจะปล่อยให้เธอตายซะตั้งแต่วันนั้น"

-ห้องเรียนปี1-

หลังจากเลิกพักมีนาก็กลับเข้ามาเรียนเธอทำงานไวกว่าคนอื่นเนื่องจากฉลาดจนกระทั่งได้เลิกเรียนก่อน

"ไปอยู่ไหนดี..กว่าประตูรั้วจะเปิดให้กลับบ้านก็บ่ายสี่โมง" มีนามองดูนาฬิกาแล้วหันซ้ายขวา เธอจึงเดินเรื่อยเปื่อยจนโผล่หลังตึก

"เอาบุหรี่มาเว้ยกับเงินด้วย!!" เสียงดุดันพูดข่มขู่ชายคนหนึ่ง

"ต..แต่ผมต้องเอาไปซื้อของให้แม่"

"แม่มึงไม่ใช่แม่กู"

"พะ พี่จักรผมขอ..."

ตุ๊บ! ผวะ!

ชายตัวเล็กลงไปนอนกองกับพื้นเมื่อเจอชกเข้าที่ใบหน้าเต็มแรง

"ถ้าให้ดีๆ ก็ไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้หรอก" จักรโยนกระเป๋าคืนแล้วเก็บเงินไว้พรางจุดบุหรี่ที่คาบในปากก่อนจะเดินไปพร้อมสมุนอีกห้าคน

หมึบ!

"นายเจ็บมากไหม..เราพาไปหาหมอดีกว่า" มีนาเหตุการณ์ทั้งหมดรีบวิ่งไปพยุงเขาขึ้น

"มะ มีนาช่วยเราด้วย"

"ถึงว่านายหายไปไหนไม่เข้าเรียน โดนพวกอันธพาลรังแกนี่เอง"

"ช่วยด้วย"

"เดี๋ยวเราพาไปหาหมอพาแจ้งความด้วย"

เธอเห็นสภาพเพื่อนร่วมห้องที่นั่งข้างสาหัส ดวงตาปูดเลือดทั้งปากแตกฟันหักจึงไม่นิ่งเฉย

xสถานีตำรวจx

"จะว่าไงไอ้จักรนี่คนที่สามแล้วมาแจ้งความว่าโดนแกทำร้าย" ตำรวจสอบปากคำ

"ไหนหลักฐาน ไอ้คนมาแจ้งก็ไม่เห็นจะมีหลักฐานนอกจากบาดแผลอาจจะมึนตีนใครแล้วมาโทษผมก็ได้" จักรแสยะยิ้มเพราะทุกครั้งเขามักรอดไปได้

"กวนตีนไปเถอะครั้งนี้มีครบเป็นคลิปถ่ายวิดีโอจากมือถือคาตีนเลยสาวน้อยคนหนึ่งมาแจ้งความร้องทุกข์ไว้"

"ใคร?"

"ลงบันทึกชื่อไว้ว่านางสาวเดือนมีนาหน้าตาน่ารักดีฉะนั้นครั้งนี้ดิ้นไม่หลุดแน่ หึ"

คิ้วหนาผูกปมสะดุ้งชื่อที่แจ้งจับคือเด็กน้อยโบว์แดงคนนั้นและเมื่อกลับมาเธอยังคงแสบสันต์ไม่เคยเปลี่ยน

"เดือนมีนาอีโบว์แดงแสลงใจ!!!"

••••••••••••••••••••

[เดินตามรอยแม่แจ้งจับอย่างเดียว5555]

ช่วยกันคอมเม้นต์หน่อยนะคะทุกคน

โปรดอ่านภาคแรกก่อน√เพื่อความมันส์ ชื่อเรื่อง : เสพติดรักรุนแรง

ฝากกดถูกใจตรง'มุมซ้ายล่าง'ทุกวัน และคอมเม้นต์เป็นกำลังใจโฉมนะคะ

โลกสวยเลื่อนผ่าน