เสพกามลวง - 2

“อ่า เป็นของฉันเดือนดารา วันนี้เธอต้องเป็นของฉันเด็กน้อย อ่า” เขาครางพร่ารดใบหน้าชื้นเหงื่อของเจ้าหล่อนพร้อมกับเริ่มรุกไร้ซุกไซ้ปลายจมูกโด่งเข้าหาดวงหน้างามที่ยกขึ้นหาตัวเอง สองแขนแข็งแรงตวัดโอบรัดคลึงร่างของหล่อนยกขึ้นหาตัวเองจนสองเต้าเบียดแนบเสียดสีถูไถกับหน้าอกกำยำของตัวเอง

“อ่า นายท่านทำไม...อ่ะ อื้อ”

แล้วเสียงก็กลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อปากหนาทาบทับบดขยี้กลีบปากอวบอิ่มสีระเรื่อของหล่อน เดือนดารามองเห็นผิวสีทองแดงที่เต็มไปด้วยสีเหลืองทองและเกล็ดเหมือนงู เธอตกใจและหวาดกลัวแต่เขาก็ปลอบประโลมด้วยจูบเอาแต่ใจ นายท่านของเธอเป็นคนลึกลับนี่คือสิ่งที่รู้มาตลอด และไม่เคยคิดว่าจะต้องมานอนเปลือยใต้ร่างของนายท่านแบบนี้

“อ่า อื้ม” ความหวานของโพรงปากสาวน้อยที่เฝ้าเลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยกลับถูกเขากลืนกิน เรียวลิ้นร้อนของพันภพสอดเร่าดูดคลึงลิ้นไร้เดียงสาของเด็กสาวใต้ร่างพร้อมสองแขนกอดรัดร่างเธอขึ้นหาแน่นและท่อนเนื้อกลางหว่างขาก็แข็งขึงปวดร้าวอยากกระแทกตัวฝากฝั่งในตัวเล็กๆ ของหล่อน

“อ่า หวานเหลือเกินเดือนดาราของฉัน อ่า ฉันเฝ้ารอวันนี้มาตลอดสิบแปดปี อ่า เฝ้ารอจะได้เสพสมร่างกายเธอ อ่า อืม” ผละออกมาเอ่ยครางพร่ารดใบหน้าชื้นเหงื่อเธอแล้วโน้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอระหงที่บิดเร่ายกแอ่นส่ายไปมาด้วยความเสียวซ่าน รู้ดีว่าที่หล่อนเป็นเช่นนี้เพราะฤทธิ์ยาปลุกกำหนัดที่ชมได้ให้หล่อนดื่มกินก่อนจะนำตัวมาสังเวยเขาบนเตียงนี้

“อ่า นายท่าน...อ่า ได้โปรด...ไม่ไหวแล้ว หนูไม่ไหวแล้วนายท่านขา...อ่า” เดือนดาราครางกระเส่าแอ่นเด้งเร่าบิดครวญครางขึ้นหานายท่านเหนือร่าง ตั้งแต่เล็กจนโตหล่อนมีเพียงเขาและลุงชมที่ดูแลมาตลอด ไม่เคยออกไปนอกรั้วของคฤหาสน์แดง ไม่เคยเจอผู้คนภายนอก โลกของเธอมีเพียงสองคนนี้เท่านั้น

“อ่า ฉันรู้ว่าเธอกำลังร้อนมากแค่ไหนเดือนดารา อ่า ไม่ไหวแล้วใช่ไหม อื้ม ฉันเองก็ไม่ไหว อ่า”

เคลื่อนไล้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียถูกไถตามซอกคอระหงมายังเนินอกอวบอูมพร้อมกับวงแขนแข็งแรงปล่อยเธอให้นอนบิดเร่ากับเตียงนุ่น แล้วกรอบกุมขยุมขยำสองเต้าบีบเคล้นคลึงจังหวะสวาททรมานเจ้าหล่อน

“อ่า นายท่านขา...หนูไม่ไหวแล้ว อ่า ได้โปรดเถอะ อ่า ชะ...ช่วยหนูด้วย อ่า ซี๊ด อ่า”

ความทรมานเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเดือนดาราไม่อาจจะต้านทานได้อีกต่อไป ร่างสวยผิวสีน้ำผึ้งอาบชิ้นไปด้วยเหงื่อไคล ยาปลุกกำหนัดก็เร่งรัดคลึงร่างกายสาวให้ทรมานหนักหน่วงภายใน สองเรียวแขนเล็กตวัดโอบกอดลำคอหนาของนายท่านที่เคลื่อนไหวเหนือร่างตัวเองพร้อมแอ่นเด้งสองเต้าขึ้นหาเขาอย่างโหยหา

“อ่า อื้ม ใจเย็น เดือนดารา ฉันรู้ว่าหนูต้องการอะไร อ่า”

ตอนนี้พันภพก็ต้องการเช่นกัน อยากสอดเร่าไปในร่างสาวพรหมจรรย์ รอมาตลอดสิบแปดปี วันนี้ที่รอคอยก็มาถึง วันที่จะได้สมสู่ร่วมเตียงกับเด็กที่เป็นโชคชะตาของตัวเอง หวังว่าหล่อจะเป็นยาดีในการแก้คำสาปของตระกูลเขา เขาอยากหลุดพ้นจากความทรมานตลอดหนึ่งพันห้าร้อยกว่าปีที่ผ่านมา

“อ่า หนูไม่ไหวแล้วนายท่าน ได้โปรดเถอะ อ่า”

แม้จะเห็นตัวของนายท่านประกายแสงเรืองรองเป็นสีทองพร้อมกับมีเกล็ดสีเหลืองทองขึ้นเต็มตัว รู้สึกหวาดกลัวแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความร้อนรุ่มทรมานเธอลดน้อยลง หล่อนยังคงต้องการคนเหนือร่าง และที่เดือนดาราสงสัยมาตลอด เวลาผ่านมาสิบแปดปีนายท่านยังคงหนุ่มแน่นไม่แก่ยังคงเหมือนเดิม เนี่ยคือความสงสัยที่เกิดขึ้น ต่างจากลุงชมที่แก่ตามวันเวลา

“ฉันรู้ว่าหล่อนไม่ไหว และตอนนี้หล่อนคงพร้อมให้ฉันได้ครอบครองแล้วเดือนดารา”

น้ำเสียงทุ่มพร่าเอ่ยออกมาด้วยความยากลำบาก กลิ่นกายหอมของเรือนร่างเปลือยใต้ร่างช่างทำให้เขาร้อนรุ่มได้ดีไม่แพ้ผิวสีน้ำผึ้งของเจ้าหล่อน พันภพเคลื่อนไหวกดแนบบดเบียดท่อนเนื้ออวบใหญ่ตัวเองเข้าไปในกายสาวน้อยใต้ร่างทันที

“อ่ะ เจ็บ!” ถึงกับร้องเจ็บจุกออกมาพร้อมน้ำตาไหลซึมออกทางหางตาด้วยความเจ็บปวด เดือนดาราเคลื่อนไหวเอวเล็กคอดตัวเองส่ายหนีความทรมานเจ็บกลางร่างแต่ไม่ได้ผลเมื่อนายท่านได้ตวัดกอดรวบร่างหล่อนยกขึ้นหาพร้อมกับกดแนบบดเบียดตัวเองสอดลึกกว่าเดิม