ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

“ไหนแกว่าจะรีบไปทำกับข้าวไงยัยมุก” น้ำเสียงและสีหน้าของเฮียชงดูไม่ทุกข์ร้อน เหมือนวันก่อนๆ เลย เพราะเมื่อหลายวันก่อนหน้านั้นบิดามีสีหน้าเคร่งเครียดจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ สาเหตุก็มาจากหาเงินใช้หนี้เสี่ยอินทร์ไม่ได้

“มุกรอพ่อ”

“แกจะรอทำไม” คนเป็นพ่อขมวดคิ้วยุ่ง

“รอถามพ่อว่าทำไมวันนี้พ่อดูสนิทกับไอ้เสี่ยหน้าเลือดจัง”

“ยัยมุก! แกไปเรียกเสี่ยอินทร์แบบนั้นได้ยังไง! นังน้องบ้า วอนหาเรื่องแล้วนะแก” มนัสชนน์เอ็ดน้องสาวยกใหญ่ เพราะกลัวว่าถ้าเรื่องรู้ไปถึงหูเสี่ยอินทร์ ตำแหน่งเมียน้อยของน้องสาวคงหลุดมือ แล้วถ้าหลุดมือจริง คราวนี้คงไม่มีที่ซุกหัวนอน เพราะเสี่ยอินทร์บอกแล้วว่าถ้าไม่มีเงินจ่ายจะมายึดบ้าน

“ก็มันจริงนี่ พ่อกับพี่ไปก่อหนี้ไว้สี่แสน แต่เสี่ยอินทร์กลับคิดดอกมหาโหดจนทำให้พ่อเป็นหนี้จะถึงล้านอยู่แล้ว ไหนจะต้องขายอู่ให้คนอื่นอีก ทั้งที่ตาก็บอกแล้วว่าอย่าขายให้ใคร” มุกธิดาเถียงกลับ นึกหมั่นไส้พี่ชายเหลือเกิน ที่ดูจะออกรับแทนเสี่ยหน้าเลือดราวกับญาติ!

“พอทียัยมุก!” เฮียชงตวาดใส่ลูกสาว เพราะตนนั้นก็เสียใจมากอยู่แล้วที่ต้องขายอู่ให้คนอื่น ทั้งที่รับปากพ่อตาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะดูแลกิจการให้ดี

“พอมุกพูดความจริงเข้าหน่อย พ่อก็เอาแต่ตวาดมุกทุกที” พูดจบก็ลุกขึ้นยืนน้ำตาคลอเบ้า ก่อนเดินเข้าครัว ทว่าเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องชะงักเมื่อบิดาบอกเรื่องที่เสี่ยอินทร์ยื่นข้อเสนอให้เธอไปเป็นเมียน้อย แล้วหนี้สินทั้งหมดเสี่ยอินทร์จะไม่เอาแม้แต่บาทเดียว

“รู้แล้วก็เตรียมตัวไว้ เดี๋ยวเสี่ยคงจะส่งคนมารับแกไปอยู่ด้วย” คนเป็นพ่อพูดต่อ เมื่อลูกสาวเอาแต่นิ่งเงียบ

“ให้ฉันไปเป็นเมียไอ้เสี่ยหน้าเลือด ฉันขอตายดีกว่า!” ขาดคำมุกธิดาก็เดินปึงปังเข้าครัว แต่ก็ยังมีเสียงบิดาและพี่ชายดังตามหลัง ทั้งหาว่าเธอไม่คิดจะช่วยเหลือครอบครัวบ้าง หาว่าเธอเนรคุณบ้าง ทั้งที่ทุกวันนี้เธอใช้จ่ายอย่างประหยัดจนจะกินข้าวกับเกลืออยู่แล้วเพื่อเอาเงินไปใช้หนี้ ที่พ่อและพี่ชายก่อเอาไว้!

******

ที่ผับ

“ติณห์ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ” อัญชิสา ทายาทเจ้าของโรงแรมถามเสียงอ่อนเสียงหวานเมื่อหนุ่มหล่อที่เธอหมายมั่นจะขยับจากเพื่อนไปแฟน เอาแต่ทำหน้าเรียบเฉยตลอดจนเธอชักหงุดหงิด แต่ก็ต้องข่มใจเอาไว้ด้วยรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ชอบคนโวยวาย

“ไม่ได้เป็นอะไร” ติณห์ สุรรัตนพงศ์ เจ้าของฟาร์มสุรรัตนพงศ์ดังพูดขึ้น เพราะเวลานี้เขาเริ่มไม่ชอบใจเพื่อนสาวที่ขอมาร่วมโต๊ะด้วย หลังจากมาเจอกันในผับ ทั้งที่วันนี้เขากะมานั่งดื่มกับเก้าแบบสบายๆ ไร้สาวข้างกาย เพราะอยากคุยกันตามประสาผู้ชาย แต่สุดท้ายก็หนีสาวๆ ไม่พ้น แล้วยิ่งสาวที่ว่าชื่ออัญชิสายิ่งทำให้อารมณ์อยากเที่ยวของเขาหมดลง เพราะเธอนั่นคะยั้นคะยอให้เขาดื่ม ให้เขาออกไปเต้น พอไม่ไปก็ขยับเข้ามานั่งใกล้ แล้วก็เอาเนื้อตัวเบียดจนน่ารำคาญ แต่อันที่จริงเขาก็ชอบอยู่หรอก ที่สาวๆ มานั่งเบียด แต่ต้องไม่ใช่ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อน

“ไม่เป็นได้ยังไง ดูทำหน้าสิ เบื่ออันอันแล้วเหรอ”

“เปล่า” ติณห์ปฏิเสธเพื่อรักษาน้ำใจเพื่อน

“แต่ท่าทางติณห์เหมือนเบื่ออันอัน”