บทที่ 6 ผู้ชายบ้ากาม 1

บทที่ 6

ผู้ชายบ้ากาม

“ตบผมทำไมครับ” ธงชัยสะบัดหน้าหันกลับมามองหน้าเธอด้วยสายตาปวดร้าว

“ผู้ชายนิสัยไม่ดี ทั้งๆที่คุณคิดจะข่มขืนฉันเมื่อคืนนี้อยู่แท้ๆ คุณยังมีหน้ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกเหรอคะ” ประภาพิณพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ นี่ถ้าหากว่าเมื่อคืนนี้ธัศไนยไม่เข้ามาช่วยเธอเอาไว้ เธอคงจะ…

แค่คิด ประภาพิณก็ขนลุกเกรียวด้วยความสยดสยอง ก่อนจะชี้นิ้วไปทางประตูแล้วพูดว่า

“นั่นค่ะ ทางออกของคุณ เชิญออกไปได้”

“คุณไล่ผม” ธงชัยตัดพ้อเธอผ่านสายตาที่แสนปวดร้าว

“ใช่ค่ะ ฉันไล่คุณ”

“ถึงผมจะเคยคิดปล้ำคุณ แต่นั่นเป็นเพราะผมรักคุณนะ”

“ความรักของคุณมันสกปรกค่ะ”

“คุณพิณ คุณชักจะพูดจารุนแรงมากขึ้นแล้วนะ” ธงชัยเริ่มขึ้นเสียงสูงอย่างไม่พอใจ

“แล้วไงล่ะคะ คุณไม่พอใจเหรอไง” ประภาพิณเหยียดปากใส่ เล่นเอาธงชัยชักจะเลือดขึ้นหน้า

นี่เธอเห็นเขาเป็นตัวอะไร ถึงได้มาขับไล่ไสสงเขาอย่างกับหมูอย่างกับหมา ทั้งๆที่เขาเปรียบเสมือนม้าหนุ่มผู้สง่างาม แต่เธอกลับมองว่าเขาเหมือนตัวอะไรสักอย่างที่น่ารังเกียจและขยะแขยง

ความไม่พอใจกัดกร่อนจิตใจของธงชัยจนเจ็บหนึบๆที่หน้าอกข้างซ้าย เธอทำให้เขารู้สึกแย่ที่สุด เขาจะต้องทำให้เธอรู้สึกสำนึกที่บังอาจมาพูดจาทำร้ายจิตใจที่แสนบอบบางของเขาแบบนี้

“ใช่ ผมไม่พอใจ ทั้งๆที่ผมรักคุณ ถ้าเรื่องเมื่อคืนนี้ทำให้คุณกลายเป็นของผม ผมก็พร้อมจะรับผิดชอบคุณ”

“ทุเรศ คุณมาพูดจาหมาๆแบบนี้ได้ไง คุณมันคนเห็นแก่ตัว” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นต่อว่าธงชัยอย่างไม่คิดเกรงใจ โดยไม่ทันสังเกตว่าธัศไนยได้เดินเลี่ยงไปทางโซฟาก่อนจะวางเด็กชายลงบนโซฟาตัวนิ่ม

“แล้วทีไอ้หนวดดกล่ะ เห็นคุณยอมมันง่ายจังนะ” ธงชัยแค่นเสียงพูดเป็นเชิงดูถูก เล่นเอาประภาพิณหน้าร้อนวาบ

“ออกไปจากร้านฉันเดี๋ยวนี้นะ”

“ทำไมล่ะ คุณทนฟังความจริงไม่ได้เหรอไงคนสวย” ธงชัยทำเสียงขึ้นจมูกพร้อมเขยิบตัวเข้ามายืนใกล้ๆเธอ

“ฉันบอกว่าให้ออกไปไงเล่า” หญิงสาวตวาดก้อง แต่ธงชัยดูเหมือนจะฟิวส์ขาดไปเสียแล้ว เพราะเขายกมือมาจับไหล่บางบีบเบาๆ

“ผมจะต้องได้คุณ” ธงชัยกระซิบพูดอย่างมีความหมาย

“คุณว่าอะไรนะ” เธอตาลุกราวกับไฟพร้อมกระชากเสียงถาม

“ผมบอกว่าผมจะต้องได้คุณไง” คราวนี้ธงชัยพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้น ก่อนจะชะงักเมื่อธัศไนยเดินมาจับมือเขาดึงออกจากไหล่มน

“ออกไปซะ” ธัศไนยพูดเสียงเรียบ แต่อะไรบางอย่างในแววตาคู่คมดุ ทำให้ธงชัยรู้สึกเกรงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“ผมบอกว่าให้คุณออกไปไงเล่า” ชายหนุ่มตะคอกเสียงดัง พร้อมจับคอเสื้อของธงชัยลากออกจากร้าน beautiful flower อย่างรวดเร็วโดยมีประภาพิณเปิดประตูคอยอำนวยความสะดวกให้

“แล้วไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก เข้าใจมั้ย ไม่งั้นผมจะไม่มีคำว่าเกรงใจอีก” ธัศไนยพูดด้วยดวงตาวาววับพร้อมผลักร่างท้วมของธงชัยอย่างแรงจนหนุ่มแก่หน้ามนล้มกระแทกพื้นหน้าร้านเสียงดังตึก

“โอ๊ย!”

“จำไว้ว่าอย่ากลับมาอีก” พูดจบ ธัศไนยก็หันมาพยักหน้าให้หญิงสาว ซึ่งเธอก็รีบปิดประตูลงอย่างรวดเร็ว โดยทิ้งให้ธงชัยนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นปูนซีเมนต์หน้าร้านอยู่คนเดียว

“ฮึ่ม ฝากไว้ก่อนเถอะมึง” ธงชัยมองไปทางร้านเล็กๆแต่น่ารักเบื้องหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น

แค้นที่โดนเหยียดหยามเกียรติและศักดิ์ศรี

แค้นที่เธอทำเหมือนไม่เห็นค่าความรักของเขา

เมื่อความแค้นมาบังตา คนที่เห็นใจตัวเองอยู่เสมอ แต่ไม่เคยเห็นใจคนอื่น จึงมักจะมองไม่เห็นข้อบกพร่องของตัวเอง ไม่เห็นความผิดตัวเอง ในสมองจึงครุ่นคิดอยู่แต่ว่า…ทำไม และทำไม ทำไมประภาพิณถึงไม่รับรักเขา ทำไมต้องขับไล่เขา ทำไมถึงไม่ยอมคุยดีๆกับเขา

เมื่อความรู้สึกเสียหน้ามันท่วมท้นจนล้นใจ หนุ่มวัยดึกจึงเริ่มร่างแผนการร้ายๆไว้ในใจ โดยไม่คิดเลยสักนิดว่าสิ่งที่เขาทำ มันจะถูกหรือผิด เขารู้เพียงแค่ว่า…ขอให้เขาได้เธอมาครอบครอง และลบล้างคำหยามเหยียดในวันนี้ได้ก็พอ ส่วนใครจะเจ็บปวดเพราะผลของการกระทำของเขาบ้างนั้น เขาไม่สนใจทั้งสิ้น!!

ประภาพิณอุ้มเด็กชายขึ้นมายืนอุ้มไว้ในอ้อมอก พร้อมกับจุ๊บที่หน้าผากบางๆของเมธากร รอยยิ้มบางๆผุดขึ้นที่มุมปากสีสดตามธรรมชาติเมื่อสมองหวนนึกไปถึงตอนที่ธัศไนยเข้ามาช่วยเหลือเธอจากการกระทำอันแสนป่าเถื่อนของธงชัยเมื่อคืนนี้ และตอนที่ธัศไนยยืนอยู่ข้างๆเธอเมื่อตอนที่ธงชัยมาหาเธออีกเมื่อครู่นี้

เขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าถ้าเธออยู่กับเขา เธอจะปลอดภัย

ความอบอุ่นที่เธอรู้สึกได้จากการได้อยู่ใกล้ชิดเขา แม้ว่าจะไม่ได้กอด แต่ความอบอุ่นนี้ก็แผ่ซ่านเข้าไปถึงในใจ

เมื่อนึกมาถึงตรงนี้แล้ว เธอก็อดนึกไปถึงจูบแรกที่เขาฉวยโอกาสจาบจ้วงเอาไปจากเธอไม่ได้

เขาจะทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นๆด้วยหรือเปล่านะ…