ตอนที่ 9 งานเลี้ยง 2

เมื่อเธอเห็นนิรุจที่กำลังเดินมาหาเธอ เธอก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมา

“น้องเดียร์ค่ะ เดี๋ยวพี่พาไปแนะนำให้รู้จักเจ้าคิระเพื่อนพี่” นิรุจที่เดินมาหาเดียร์นา เพื่อนสาวของเดียร์นาเมื่อนเห็นว่านิรุจช่วยเหลือญาติของตนเอง ต่างก็รู้สึกเสียดาย เพราะพวกเธอต่างก็สนใจชายหนุ่มเพื่อนซี้ของเจ้าของงานวันเกิดเช่นกัน

“ค่ะพี่รุจ ... พวกเธอฉันไปก่อนนะ ฮิฮิฮิ” เดียร์น่าได้ทีก็ยิ้มและหัวเราะน้อยๆ อย่างมีความสุขให้กับเพื่อนๆ ของเธอ ที่เธอพาพวกเขามาในวันนี้

“สาวๆ ไม่ต้องเสียใจไปนะคะ ถึงแม้พี่ไม่ได้พาพวกเราไปแนะนำให้เจ้าคิระรู้จัก แต่เดี๋ยวพี่จะมานั่งเล่นเป็นเพื่อนนะคะ

“ค่ะพี่รุจ พวกเราจะรอนะคะ” สาวๆ เพื่อนของเดียร์นาต่างก็ส่งตาหวานกลับมาให้นิรุจ

“เฮ้คิระ ...” นิรุจที่พาเดียร์นาเดินมาที่โต๊ะที่คิระนั่งอยู่

“น้องเดียร์คะ นี้มัตสึโมโตะ อคิราห์ ประธานบริษัทแลนด์เพาเวอร์พร็อพเพอร์ตี้จำกัด เพื่อนซี้พี่เอง หรือเรียกเจ้านี้ว่า คิระก็ได้ค่ะ จะได้เป็นกันเอง” นิรุจแนะนำคิระ

“สวัสดีค่ะ พี่คิระ เดียร์นา ลูกพี่ลูกน้องของพี่รุจค่ะ” เดียร์นั่งลงข้างๆ คิระ พร้อมแนะนำตัวเอง

“สวัสดีครับน้องเดียร์นา ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” คิระ ยิ้มให้สาวสวยพร้อมทักทายเธอกลับ

บรรยากาศภายในงานเลี้ยงของนิรุจ ที่ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสี่ทุ่มได้

แสงไฟสลัวประกอบเสียงเพลงที่ทำให้รู้สึกอยากเต้นตลอดเวลา

บรรดาเพื่อนๆ และแขกภายในงานต่างก็เริ่มได้ที่กันแล้ว หนุ่มสาวที่เริ่มรู้จักกันภายในงานต่างก็เริ่มพูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น ยิ่งมีดีกรีผสมเข้าไปด้วยยิ่งทำให้แต่ละคนภายในงานเริ่มมีความหลากหลายทางอารมณ์ที่ต้องการใกล้ชิดกัน

งานเลี้ยงวันเกิดของนิรุจ นี้เรียกง่ายๆ ว่างานเลี้ยงสังสรรค์ของคนโสดเลยก็ว่าได้ ร่วมถึง คิระด้วย ส่วนเจ้าของงานนั้นไม่ต้องพูดถึง คนนั้นเต็มที่อยู่แล้ว เพราะเขาคือพ่องานเลยล่ะ จะให้น้อยหน้าคนอื่นได้ไง

“เป็นไงบ้างวะเพื่อน ... ลูกพี่ลูกน้องฉันคนนี้นะ” นิรุจเดินมาหาคิระที่เคาน์เตอร์บาร์ เขากระซิบข้างหูของเพื่อนพร้อมตบไหล่ไปเบาๆ

เขาเดินมาหาเพื่อนซี้เมื่อเห็นเดียร์น่า ลูกพี่ลูกน้องลุกจากเก้าอี้เพื่อไปเข้าห้องน้ำ

คิระหันหน้ามาหาคนที่กำลังคุยกับเขา “น้องเขาก็น่ารักดี คุยสนุกดี”

ด้วยเสียงเพลงที่ไม่ถึงกับดังมาก แต่ทั้งคู่ก็เหมือนคนที่ต้องเพิ่มพลังเสียงในการคุยกันพอสมควร เพราะเพลงที่เปิดภายในงานเป็นเพลงสายตื๊ดชวนเต้นตลอดเวลา

“ฉันขอเตือนแก่ไว้ก่อนเลยนะ ... คนนี้น่ะ” นิรุจเริ่มทำหน้าจริงจัง พร้อมนั่งลง

“แกก็รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง ... หากน้องเขาไม่เล่นด้วยฉันก็ไม่บังใคร นายก็รู้” คิระที่พูดไปยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มไป ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกมึนๆ หัวนิดหน่อย ความรู้สึกนี้ปกติไม่ค่อยเกิดขึ้นกับเขา เพราะวันนี้ถือว่าเขาดื่มไม่หนักเลย แต่ก็ยังมีอาการ เขามองแก้วไวน์ที่อยู่ในมือของตัวเอง จากนั้นก็วางมันลง

บาร์เทนเดอร์ที่เห็นแก้วไวน์พร่อง ก็รินเพิ่มให้ทันที

“ฮา ฮา ฮา” เสียงหัวเราะของนิรุจดังขึ้น พร้อมกับที่เขาเอามือโอบไปที่ไหล่ของเพื่อนซี้

“ฉันก็แค่อยากจะเตือนแกว่า ... ลูกพี่ลูกน้องฉันคนนี้ไม่ธรรมดา ให้แกระวังตัวด้วย หากแกพลาดขึ้นมา ฉันช่วยอะไรแกไม่ได้นะเว้ย ฮา ฮา ฮา!!!” นิรุจพูดในสิ่งที่เขาอยากจะเตือนเพื่อนด้วยความหวังดี เพราะเขารู้จักเดียร์น่าดี ก็เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องเขานี่นา

ส่วนคิระ เป็นเพื่อนซี้เขา ถึงแม้คิระจะไม่ได้ขาดเรื่องผู้หญิงเลย แต่เขาถือว่าเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เอาเปรียบผู้หญิง หากผู้หญิงไม่เสนอตัวเองให้กับเขา แต่หากเสนอมาเขาก็มักจะตอบรับอย่างว่าง่าย

แต่ก่อนจะยินยอมพร้อมใจกัน คิระจะต้องทำข้อตกลงในการมีอะไรกัน เพราะเขาเป็นคนที่ไม่ชอบการผูกมัด และไม่ต้องการให้ตัวเองถูกแบล็กเมล์ด้วย เพราะเขายังไม่ต้องการมีแฟนเป็นตัวเป็นตน และเขายังเป็นชายหนุ่มที่รักอิสระ

“ขอบใจเพื่อนที่บอก นึกว่าแกจะห้ามฉันซะอีก”

“โตโตกันแล้ว ฉันจะไปห้ามใครได้ล่ะ ... เอาชนแก้วหน่อยเพื่อน ยังไงฉันก็เตือนแกเรื่องนี้แล้วนะ อย่าบอกว่าฉันไม่เตือนล่ะ” นิรุจมองดูหน้าเพื่อนซี้ ทั้งคู่ชนแก้วกัน เมื่อนิรุจเห็นเดียร์น่าเดินกลับเข้ามาภายในงาน เขาก็ขอตัวไปหากลุ่มสาวๆ ที่เขาปลีกตัวมา

“น้องเดียร์น่ามาแล้ว งั้นพี่ขอตัวไปนั่งทางโน้นนะครับ” นิรุจยืนขึ้นพร้อมบอกหญิงสาวที่เดินเข้ามาเพื่อนั่งลงยังโต๊ะที่เธอเคยนั่ง แต่มันถูกแทนที่ด้วยนิรุจ เขาจึงต้องลุกขึ้น และคืนมันให้เธอ

“ค่ะพี่รุจ ขอบคุณนะคะ” เดียร์น่ายิ้มหวานให้พี่ชาย

“คุยกันให้สนุกนะเพื่อน ...” นิรุจหันมาบอกเพื่อนพร้อมตบไหล่เพื่อนก่อนจากไป

เดียร์น่านั่งลงข้างๆ คิระ เธอยกแก้วไวน์ของเธอขึ้นจิบเบาๆ พร้อมชายตามองชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ เธอ นิ้วเรียวยาวของเธอพยายามสะกิดไปที่หลังมือของอีกฝ่าย พร้อมไต่เล่นอยู่อย่างนั้น ชวนให้ขนหัวลุกกันได้เลย

“ชนแก้วหน่อยค่ะพี่คิระ” เดียร์น่ายิ้มหวานให้กับชายหนุ่มที่ดูเพอร์เฟคท์ที่ตอนนี้เธอได้นั่งคลอเคลียอยู่ข้างๆ เขา ทั้งคู่ชนแก้วกัน สายตาของเดียร์น่าจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของชายหนุ่ม แต่ชายหนุ่มกับจ้องอยู่ที่แก้วไวน์ของตน

เขายังคงไม่ลืมใบหน้าของหญิงสาวที่เขาพบตรงบันได มันติดตาเขาไม่หาย และฝังลงในสมองของเขา

นานๆ ที เขาถึงจะหันมาสบตากับหญิงสาวที่กำลังให้ท่าเขาอย่างเต็มที่ในตอนนี้ (ทำไมเรายังนึกถึงเธออยู่ได้วะ) คิระอุตส่าห์มีสาวสวยมานั่งเป็นเพื่อนขนาดนี้ เขาดันกลับคิดถึงคนที่ไม่รู้จัก แทนที่เขาจะสนใจผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ในตอนนี้