ตอนที่4

อิทธิพลวิ่งหน้าตั้งจากชั้น1ขึ้นมาหาเพื่อนสนิทตัวเองที่ชั้น3ของตึก บารารีกำลังเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมกลับหอพัก

"อาจารย์กมลบอกว่าแกสละทุน" อิทธิพลรีบวิ่งมาถามเพื่อนเพราะอาจารย์เรียกเขาไปคุยเรื่องทุนที่บารารีสละสิทธิ์

"ฉันแค่รู้สึกยังไม่พร้อมจะเรียนต่อตอนนี้น่ะ" ร่างบางเก็บของต่อ อีก1เดือนข้างหน้าพวกเธอก็จะรับปริญญากันแล้วบารารีไม่ได้เข้ารับกับเพื่อนๆแม้จะตนเองจะได้เกียรตินิยมอันดับ1 เพราะเธอกลัวอาการแพ้ท้องของตัวเองจะหายไม่ทันกลัวจะเป็นภาระให้คนอื่นๆและเธอยังไม่บอกอิทธิพลเรื่องที่เธอไม่ได้รับปริญญาตามที่สัญญาไว้กับเขา

"แกมีปัญหาอะไรหรือเปล่าเบล เรื่องเงินหรือเปล่าฉันช่วยแกได้นะ" อิทธิพลพร้อมจะช่วยเหลือเพื่อนทุกครั้งขอแค่เธอพูด เพราะรู้ว่าทุนครั้งนี้บารารีหวังเอาไว้มากเขาเองก็เช่นกัน

"แกก็รู้ว่าเรื่องเงินสำหรับฉันไม่ใช่ปัญหาเลย ฉันแค่ไม่พร้อมจริงๆ" บารารีบอกกับเพื่อนทุนปริญญาโทที่จะได้ไปต้องออกค่ากินค่าอยู่เองอิทธิพลเลยคิดว่าเพื่อนมีปัญหาเรื่องเงินเพราะบารารีอยู่ตัวคนเดียวไม่มีญาติพี่น้องคอยช่วยเหลือ

"ฉันไม่ดีใจเลยนะที่ได้ทุนจากแกสละสิทธิ์" ชายหนุ่มพูดความจริงรู้สึกยังข้องใจไม่หายว่าทำไมบารารีถึงสละสิทธิ์

"ดีใจหน่อยสิ แกจะได้ไปเรียนตามที่แกอยากเรียนไง" แกล้งหยอกเพื่อนทุนนี้ใครๆก็อยากได้ทั้งนั้น เธอเองก็เสียดายแต่ตอนนี้เธอคงไม่เหมาะกับการเรียน

"ชิ! ไม่น่าดีใจตรงไหนฉันยอมเฝ้าร้านตามที่ป๊าสั่งดีกว่าต้องใช้ทุนของแก"

"ไม่เอาหน่า ฉันเป็นคนสละทุนนี่เองแกไปเถอะ ฉันดีใจนะที่เป็นแกที่ได้ทุนนี้" บารารีเอ่ยอย่างยิ้มๆเธอดีใจจริงๆที่เพื่อนรักของเธอจะได้ทุนนี้

"แต่แกต้องสัญญาว่าจะไปส่งฉันที่สนามบิน แล้วก็ต้องติดต่อหาฉันตลอดห้ามหายไป" อิทธิพลที่มีเพื่อนแค่คนเดียวตั้งแต่อนุบาลคือบารารีกลัวเพื่อนสนิทคนเดียวจะไม่ติดต่อไป

"อืม ฉันรู้แล้ว แต่วันนี้แกต้องไปส่งของให้ฉันนะเพื่อนรัก" บารารีส่งตาหวานให้เพื่อนพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย

"ฉันก็ไปส่งให้แกทุกวันอยู่แล้วไปๆเดี๋ยวเย็นแล้วคนเยอะ" บารารีขายเสื้อผ้าออนไลน์ส่วนอิทธิพลมีหน้าที่ขับรถไปส่งของที่ขนส่งให้เธอทุกวันเพราะเธอขับรถไม่เป็นจะให้นั่งแท็กซี่ไปทุกวันคงขาดทุนแย่

เมื่อมาถึงหอพักทั้งคู่มีกุญแจห้องของกันและกันเพราะเวลาใครลืมอะไรก็จะมาหยิบแทนกันได้ อิทธิพลไขกุญแจห้องของบารารีเตรียมยกกระสอบใส่ของที่แพ็คแล้วไปส่ง

"จะขายดีอะไรขนาดนี้ ค่าน้ำมันฉันก็ไม่เคยได้" อิทธิพลประชดนิดๆกับเพื่อนที่แสนจะขี้งก ตัวเองขายของได้ทีเป็นหมื่นๆแต่กับงกค่าแท็กซี่เวลาไปส่งของ

"อย่าบ่นหน่า ฉันก็พาแกไปเลี้ยงประจำแค่นี้ทำบ่น" บารารีตีหลังเพื่อนไป1ทีกับความขี้บ่นของอิทธิพล

"แกจะคืนหอวันไหน"

"คงจะก่อนรับปริญญามั้ง" บารารีตอบเพื่อนตอนนี้เธอเองก็เริ่มทยอยเก็บของบางส่วนไว้แล้ว

"แล้วแกจะไปอยู่ที่ไหน บ้านหลังนั้นก็ขายไปแล้วไม่ใช่เหรอ" อิทธิพลถามเพื่อน บ้านของพ่อแม่เธอบารารีได้ขายไปแล้วเพราะส่งต่อไม่ไหวลำพังรายได้จากการขายของออนไลน์มันไม่ได้มากพอที่จะส่งบ้านหลังใหญ่ขนาดนั้นหมด

"คงไปหาคอนโดอยู่แหละมั้ง"

"ไปอยู่กับฉันก่อนก็ได้" เขาเสนอความคิดให้เพื่อน

"ไม่เอาหรอกเกรงใจป๊ากับม๊าแก ฉันมองคอนโดไม่ไกลไว้อยู่บ้างแล้ว"

"ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกนะเบล" อิทธิพลบอกกับเพื่อนเขาพร้อมจะช่วยเหลือบารารีได้เสมอเหมือนที่เธอเคยช่วยเขามาตลอด

"ขอบใจนะ" เธอซึ้งใจจริงๆที่อิทธิพลช่วยเหลือเธอมากขนาดนี้ แต่เธอไม่สามารถบอกเขาเรื่องท้องได้จริงๆเธอไม่อยากสร้างภาระให้กับเพื่อนคนนี้อีก