1

“อุ๊ย!” พิมพ์กุลร้องอย่างตกใจเมื่อโดนพนัสหอมแก้มเข้าฟอดใหญ่

“ทำอะไรอยู่” เขาเอ่ยถาม พนัสเป็นบุตรชายคนเดียวของคุณนงราม ผู้มีพระคุณของเธอ ก่อนที่ท่านจะจากโลกนี้ไป ท่านได้ทำพินัยกรรมยกทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้พนัสแต่มีข้อแม้ว่าเขาต้องแต่งงานกับเธอ ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ขัดข้องที่จะทำตามความต้องการของท่าน พนัสเองก็เช่นเดียวกัน เธอกับเขาแต่งงานกันได้สักระยะแล้ว หลังจากคืนเข้าหอซึ่งไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างกัน เขาก็เดินทางเข้ากรุงเทพฯ ไปหาแฟนเก่าของเขา นัยว่าอีกฝ่ายมีปัญหาชีวิตที่เขาต้องไปช่วยเหลือดูแล

แฟนเก่าของพนัสคือกานต์พิชชา ซึ่งในอดีตเป็นเพื่อนรักกัน ทั้งสองเลิกรากันไปเพราะคุณนงรามต้องการให้พนัสแต่งงานกับเธอแทนเจ้าหล่อน ซึ่งหล่อนเองก็ไม่ได้ขัดข้องที่จะเลิกรากับพนัสด้วยว่าอยากให้แฟนหนุ่มทำตามความต้องการของมารดา ซึ่งทำให้เธองุนงงเป็นอันมาก ว่าคนเราจะยอมยกแฟนตัวเองให้หญิงอื่นเชียวหรือ

หรือจริงๆ กานต์พิชชาอาจจะเป็นคนดีอยากทำให้มารดาของคนรักได้สมใจก่อนตาย

“อุ๊ย! คุณนัส” เธอเบี่ยงหลบในขณะที่กำลังทำอาหารอยู่ เมื่อเขาฟาดก้นเธอเบาๆ อย่างหยอกเย้า

“ถามว่าทำอะไรอยู่”

“ทะ... ทำกับข้าวอยู่ค่ะ” เธอถอยหนีด้วยท่าทีเขินอาย

เธอตัวคนเดียว ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน แต่งงานก็ต้องอยู่คอยดูแลบ้านเรือนไทยริมคลอง อันเป็นมรดกเก่าแก่ให้คุณนงราม

“ทำอะไรกินนะ” เขาเดินเข้ามาชโงกหน้าดู เห็นว่าเธอทำลังทำแกงส้มปลาช่อนกับดอกแคร์ กลิ่นหอมและรสชาติไม่ต้องพูดถึง เพราะเธอเป็นเด็กในบ้านที่มารดาชุบเลี้ยงเอาไว้ นั่นจึงทำให้เธอได้รับการถ่ายทอดเคล็ดลับการทำอาหารจากมารดามาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

“แกงส้มปลาช่อนกับดอกแคร์น่ะค่ะ”

“ของโปรดของฉัน”

“มีห่อหมกปลาช่อนด้วยค่ะ”

“ของโปรดอีกนั่นแหละ เครื่องแกงฝีมือเธออร่อยไม่ต่างจากคุณแม่”

“คุณท่านสอนน่ะค่ะ”

“แล้วมีกับข้าวอะไรอีก” เขาเอ่ยถามอย่างสนใจ

“ปลาหมอทอดขมิ้นค่ะ” ปลาหมอทอดกับขมิ้นนั้นถูกคลุกเอาไว้แล้วในกะละมังอีกด้านหนึ่ง เธอทำแกงส้มเสร็จก็จะนำลงทอดในน้ำมันร้อนๆ

“ฉันช่วยทอดเอาไหม”

“คุณนัสจะช่วยทอดเหรอคะ” เธอถามอย่างไม่แน่ใจ ร้อยวันพันปีเธอไม่เคยเห็นเขาเข้าครัว

ปกติแล้วเขามาประเดี๋ยวเดียวก็ขอตัวกลับ ไม่ค่อยจะพักค้างอ้างแรมนัก คุณนงรามเองก็จากไปอย่างสงบโดยที่ไม่ได้มีอาการป่วยหนักหรือสัญญาณอะไรเลย หลังจากเขียนพินัยกรรมยกทรัพย์สมบัติให้ลูกชายคนเดียวและแต่งงานกับเธอ

“ใช่” เขาเอ่ยบอก เธอจึงเทน้ำมันลงในกระทะเพื่อตั้งให้ร้อน ก่อนจะตักปลาหมอลงไปทอดในน้ำมัน เขาจับตะหลิวอันเดียวกันกับเธอ ทำให้อุ้งมือใหญ่รวบมือของเธอเอาไว้

“อุ๊ย!” เธออุทานพยายามดึงมือหนีแต่เขากลับโอบกอดรอบเอวบางเอาไว้แทน

“ช่วยกันพลิกปลาจะได้เสร็จเร็วๆ”

“ปล่อยก่อนค่ะคุณนัส ไม่ต้องช่วยกันก็ได้ค่ะ แค่ทอดปลาทำคนเดียวก็ได้ กุลจะไปเจียวไข่ใส่ใบชะอมต่อค่ะ” เธอรีบบอกเขา

“ไข่เจียวชะอมเหรอ น่ากินจัง” เขายอมปล่อยแต่โดยดี และมัวแต่หันไปสนใจเธอ น้ำมันเลยกระเด็นใส่จนเขาต้องร้องโอดโอย

“โอ๊ย!” เขาร้องเสียงหลง นั่นทำให้หญิงสาวตกใจ รีบเข้าไปดูเขา

“น้ำมันกระเด็นใส่เหรอคะ”

“ใช่ เจ็บมากเลยนะ ตรงนี้” เขายื่นแขนให้เธอด้วยท่าทีออดอ้อน

“เดี๋ยวหายาทาให้ค่ะ”

“เป่าให้ก็พอ” เขารั้งแขนของเธอเอาไว้ ก่อนจะยื่นแขนอีกข้างให้ พลางทำสายตาออดอ้อน

เธอกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะก้มไปเป่าให้ รอบนี้น้ำมันกระเด็นอีก เขาเลยกระโดดถอยหนีไปด้านหลังเสียไกล ทำให้เธอต้องหลุดขำออกมา

“ขำอะไรหึแม่คุณ” เขาเอ่ยถาม ทำท่าทีกล้าๆ กลัวๆ ที่จะเข้าไปพลิกปลาในกระทะที่กำลังมีน้ำมันทั้งร้อนทั้งเดือดทำให้เธอเผลออมยิ้ม

“มาค่ะเดี๋ยวกุลทำเอง” เธอหยิบตะหลิวจากมือของเขามาพลิกปลาในกระทะด้วยตัวเอง ในขณะที่เขายืนมองตาปริบๆ

“งั้นฉันเจียวไข่ให้”

“คุณนัสไปนั่งเถอะค่ะ” เธอเอ่ยบอกเขา แต่ก็เห็นความพยายามของเขาที่อยากช่วยเธอจริงๆ

“ฉันทำเป็นนะ”

“ไม่เคยเห็นคุณทำ”

“เดี๋ยวจะแสดงฝีมือการเจียวไข่ให้ดู” เธอมองเขาเจียวไข่แล้วเผลออมยิ้ม เธอจึงหันไปทอดปลาหมอต่อ