บทที่10จีบเมีย

[เฉยไม่ไหวแล้วนะโว้ย โห้ย!! อยากจะบ้า อร่ามตาน่าจัดหนักเสียจริง ยิ่งห่างหายมานาน เธอจะทนฉันไหวมั้ย] เสียงในใจฮึกเหิม ว่าแล้วก็จัดไปอย่าให้เสียชื่อ อัศวิน ลูกคุณนายวรรณแห่งธารารีสอร์ท ร่างสูงค่อยๆ สอดมือเข้าไปใต้ชุดนอนบางเบา ลูบไล้ผิวกายขาวเนียนไร้ตำหนิ สองมือเคล้าคลึงทรวงอกนุ่มเต่งตึงสมวัย รอยยิ้มผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อคมคาย

“นุช ฉันขอแล้วกัน อดกลั้นไม่ไหวแล้ว เป็นธรรมดาของผู้ชาย อีกหน่อยเธอคงเข้าใจ” จมูกคมสันกดหอมแก้มนวลใส มือใหญ่เคล้าคลึงทรวงอกนุ่ม

“พ่อคะ พ่อ… นุชรักพ่อที่สุดในโลกเลย นุชจะไปหาพ่อบ่อยๆ นะคะ” ริมฝีปากบางละเมอเพ้อหาคนที่รักสุดหัวใจ

“อะไรนะ พ่อเหรอ เหอะ!! ฉันเหมือนพ่อเธอหรือไง ถึงได้ละเมอแบบนี้ ก็ได้ฉันยอมเธอไปก่อน เฮ่อ!!”

อัศวินดึงผ้าคลุมกายนุชเหมือนเดิม แล้วหันมองนาฬิกาเวลาตีสามกว่า เขาจึงข่มตานอนเพื่อให้หลับสนิทตามเธอไปเข้าสู่ห้วงนิทราจนได้

เมื่อยามท้องฟ้าสว่าง นุชตื่นแต่เช้าเพราะความเคยชิน เธอลุกออกจากเตียงแล้วหันมองร่างสูงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี พินิจมองดูใบหน้าหล่อคมคายอย่างถี่ถ้วน ภายในใจและห้วงความคิดเธอบอกว่า เขาเป็นผู้ชายที่ดูดีมาก ไม่ได้แก่คราวพ่อเหมือนที่ใครๆ กล่าวหาหรือนินทา หรือแม้แต่รูปร่างผิวพรรณ เขาสูงใหญ่เหมือนพวกนายแบบนิตยสารเลยทีเดียว ผิวสีแทนเกลี้ยงสะอาดสะอ้าน นุชมองอยู่นาน ใบหน้าหวานเริ่มแดงระเรื่อเพราะเขินอายให้กับคนนอนหลับสนิท เสียงกระแอมไอของเขาเรียกสติเธอกลับคืนมา สาวหน้าหวานเลยรีบเดินออกจากห้อง นุชมองหางานทำ จังหวะเดียวกับที่คุณนายวรรณออกมาจากห้องพอดี

“สวัสดีตอนเช้าค่ะ คุณท่าน” หญิงสาวยกมือไหว้ด้วยความเคารพ

“อะไรกัน หนูนุช เรียกแม่ได้แล้ว ทำไมตื่นเช้าจังล่ะลูก เมื่อคืนหลับสบายมั้ย” แววตาของนางหาคำตอบ

“หลับสบายค่ะ ขอบคุณคุณแม่มากนะคะ”

“อ้าวแล้วนี่ วินยังไม่ตื่นหรอกรึ ปกติวินเขาตื่นเช้า แต่เมื่อคืนคงไม่ได้นอน แม่เข้าใจ มีหนูนุชมานอนข้างกาย เป็นธรรมดาของผู้ชาย ตื่นสายเพราะเมื่อคืนใช้กำลังวังชาไปเยอะสิท่า ว่าแต่หนูนุชรีบตื่นมาทำไมแต่เช้าล่ะลูก ไม่อยู่นอนเป็นเพื่อนเจ้าวินจนกว่าจะตื่นล่ะ เผื่อได้ออกกำลังอีกสักยกสองยก” คุณนายวรรณยิ้มหน้าบานระรื่น ชื่นมื่นหัวใจอีกไม่นานคงได้หลานมาเชยชม

“คือ นุชอยากช่วยงานค่ะ มีอะไรให้นุชทำบ้างคะ นุชอยากทำ”

“จะต้องทำอะไร งานในบ้านก็มีคนรับใช้อยู่แล้ว ไปคอยปรนนิบัติพัดวีสามีจะดีกว่า แต่ถ้าอยากทำ นุชไปช่วยในครัวก็ได้ ไปทำอาหารไว้ให้เจ้าวินเพิ่ม ไปดูเอาเถอะว่าอยากจะทำอะไร”

นุชเดินเข้าไปในครัว เธอช่วยงานทุกอย่าง แม้กระทั่งทำอาหารเลี้ยงพนักงาน เธอก็ขยันขันแข็งช่วยทำจนเสร็จทุกเมนู หม้อใหญ่ประมาณงานวัด หลังจากนั้นก็ช่วยยกขึ้นรถไปที่รีสอร์ท เธอก็อาสานั่งรถไปด้วยช่วยเขาแจกจ่ายอาหารจวบจนบ่าย

เรือนหลังใหญ่ห้องของคู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามัน อัศวินเดินออกมาจากห้อง หน้าผากมีผ้าก๊อตแปะอยู่ เขาสอดส่องสายตามองหาเจ้าสาวป้ายแดงที่แผงฤทธิ์ซะได้เลือดบริสุทธิ์ ฉุดเขาให้ตื่นตัวพลุ่งพล่านทุกวินาที แต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากข่มตานอน แถมไม่หลับ จะหลับได้อีกทีก็เกือบรุ่งอรุณ สุดแสนทรมาน เพราะไอ้น้องชายตัวใหญ่ไซซ์บิ๊กผงาดทั้งคืน

ส่วนพื้นที่ตรงห้องโถงคุณนายวรรณกำลังนั่งดูบัญชีรายรับรายจ่ายอยู่บนเก้าอี้ไม้สักที่ถูกแกะสลักเป็นลวดลายสวยงาม สีหน้าแววตาลอบมองลูกชายที่กำลังเดินออกมาจากห้อง สองตาของนางตกใจไม่น้อย เมื่อเห็นหน้าผากลูกชายมีผ้าก๊อตติดอยู่ ดูสีหน้าซีดเซียวและขอบตาดำคล้ำ อาจเป็นเพราะเมื่อคืนหนักหน่วงกับเจ้าสาว นางเลยอดไม่ได้ที่จะพูดแซว

“วิน เป็นไงลูก เมื่อคืน หัวชนขอบเตียงเลยใช่มั้ย แหม!! ว่าแล้ว เจ้าสาวถูกใจ ไม่หลับไม่นอนหน้าตาดูซีดเซียว เสียกำลังวังชาไปเยอะล่ะซิท่า แม่เตรียมไข่ลวกไว้ให้วินเรียบร้อยแล้ว หนอยแน่ หนูนุชนี่เก่งจริงๆ ทำลูกชายของแม่หลงหัวปรักหัวปรำจนได้ อีแบบนี้ก็ได้หลานเร็ววันเร็วคืนซินะ ถูกใจแม่เสียจริง ยิ่งกว่าถูกหวยแจ็กพอต” นางยิ่งคิดยิ่งปลื้ม

“ครับแม่ หนูนุชของคุณแม่เก่งจริงๆ หน้าผากผมถึงแตก เพราะหัวผมไม่ได้ชนขอบเตียง แต่โดนหนูนุชของแม่ตีหัว และเสียกำลังวังชากับการข่มตานอน ผมเข้าใกล้ แต่นุชทำท่าเหมือนเจอผี แถมคิดว่าผมเป็นพ่ออีก”

“จริงรึ!! ตายละ!! แล้วเมื่อไหร่แม่จะได้หลานล่ะ โถอกอี้แป้นแม่จะแตก”

“เอาเป็นว่า ผมจะไม่ทำตามวิธีรวบรัดของแม่แล้วครับ ผมเจ็บตัว ผมจะทำตามแบบฉบับวิธีของผม”

“วินจะทำแบบไหนล่ะ หนูนุชถึงจะไม่กลัว”

“ผมจะจีบเมีย” สีหน้าและแววตาจริงจังดั่งคำพูด

“ก็แล้วแต่วินเห็นสมควรเถอะลูก แต่อย่านานนักล่ะ แม่ไม่อยากรอนาน เข้าใจมั้ย”