ตอนที่ 6

วัชระแปลกใจเล็กน้อยเมื่อพบว่าที่โต๊ะอาหารมีบุคคลอื่นซึ่งไม่ใช่คนในครอบครัวนั่งอยู่ด้วย เขาคุ้นหน้าผู้หญิงที่นั่งข้างมารดาเหลือเกินเหมือนกับว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน เพียงแต่นึกไม่ออกเท่านั้นว่าเคยเห็นที่ไหน

“กลับมาแล้วเหรอ ลูก มาๆ มานั่งนี่” คุณนวลกวักมือเรียกให้เขานั่งลงที่เก้าอี้ข้างมารดา ซึ่งตรงกันข้ามกับที่ผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ ถัดไปเป็นน้องชายที่วันนี้รู้สึกหน้าระรื่นผิดปกติ

“นี่หนูเกด วัชจำได้ไหม หนูเกดหลานน้าวรรณาไงลูก” หญิงวัยกลางคนแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกันอย่างเป็นทางการ

เกษราพนมมือไหว้ทำความเคารพชายหนุ่มตามศักดิ์ของอายุ และในฐานะที่เป็นลูกชายเจ้าของบ้านซึ่งตนมาพักอาศัยชั่วคราว

“แม่ให้หนูเกดมาอยู่บ้านเราเพราะว่าน้าวรรณาเกิดอุบัติเหตุ ตอนนี้ต้องอยู่โรงพยาบาลหนูเกดอยู่บ้านคนเดียวคงไม่ปลอดภัย แม่ก็เลยชวนมาอยู่ด้วยกันซะที่นี่เลย”

“อ๋อ เหรอครับ” วัชระไม่ถามอะไรต่อทั้งสิ้น

แต่ใช้สายตาจับจ้องมองดูการกระทำที่ทุกคนแสดงออกต่อเกษรา ไม่ว่าจะเป็นคุณนวล คมกริชหรือแม้แต่บรรดาสาวใช้ในบ้านก็ดูจะชื่นชอบและยินดีให้เธอมาอยู่ที่นี่เสียเหลือเกิน

ส่วนเจ้าหล่อน ก็ทำตัวให้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยได้กับทุกคน โดยเฉพาะมารดาที่ดูจะเอ็นดูจนออกนอกหน้า

แน่ละซิ ... ถ้าจะมาเป็นสะใภ้ของที่นี่ ก็ต้องทำตัวหัวอ่อนกับแม่สามีอยู่แล้ว

ความเอ็นดูที่คุณนวลมีต่อเกษรายังไม่หมดเท่านั้น ห้องพักที่ให้หญิงสาวอยู่ไม่ใช่ห้องพักรับรองแขกอย่างที่ควรเป็น แต่เป็นห้องว่างที่อยู่ใกล้ห้องนอนนางซึ่งตรงข้ามกับห้องของวัชระ

“ห้องพักแขกเดินไกลไป พักห้องนี้เถอะจะได้คุยกันสะดวก” หญิงวัยกลางคนยิ้มอย่างมีความสุข

“เกดขอบคุณท่านมากนะคะ พระคุณในครั้งนี้เกดจะไม่มีวันลืมเลยค่ะ” หญิงสาวพนมมือไหว้อย่างนอบน้อม

“พระคุณอะไรกัน คนกันเองทั้งนั้น ไม่เอาน่าหนูเกดอย่าคิดมากไปพักผ่อนก่อนพรุ่งนี้เราจะได้ไปเยี่ยมวรรณากันแต่เช้า”

เกษราไม่รู้ว่าจะต้องพูดคำขอบคุณอีกกี่ครั้งถึงจะสาสมกับน้ำใจที่ได้รับในครั้งนี้ หญิงสาวก้มลงกราบที่หน้าอกของคุณนวลด้วยความเคารพจากหัวใจจริง

ในยามที่ชีวิตเจอมรสุมลูกใหญ่ถ้าไม่มีความเมตตาของนาง ก็ไม่รู้ว่าป่านนี้ป้าวรรณาของเธอจะเป็นอย่างไรบ้าง

“เกดไม่รู้จะพูดอะไรแล้วค่ะ” หญิงสาวน้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อย

“ถ้าไม่ได้ท่าน ป่านนี้เกดกับป้าคง...”

“ไม่เอาๆ ไม่เอาลูก อย่าร้อง ถ้าอยากตอบแทนฉันเอาไว้มีเวลาแล้วค่อยพูดกันแต่ตอนนี้ไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้มีอะไรให้ทำอีกมาก”

ความกตัญญูที่เกษราแสดงออกมาต่อคุณนวลอยู่ในสายตาของสองพี่น้องที่ยืนมองอยู่ห่างๆ คมกริชชื่นชมในความจริงใจที่หญิงสาวแสดงออกต่อมารดาของตน ในขณะที่วัชระกลับมองเรื่องนี้ว่ามันคือการ สร้างภาพ

“ไอ้กราบที่อกร้องไห้บ่อน้ำตาแตกนิดๆ น่ะ ใครก็ทำได้” เขาเบะปากเมื่อน้องชายพูดถึงเกษราอย่างชื่นชม

“ดูคุณแม่มีความสุขนะครับเวลาที่ได้คุยกับน้องเกด” คมกริชรู้สึกเช่นนั้น

น้องเกด งั้นหรือ ...

วัชระชำเลืองมองหน้าน้องชายทันทีที่ได้ยินคำว่า น้องเกด นี่คมกริชไปนับพี่นับน้องกับหล่อนตั้งแต่เมื่อไร เรียกน้องเกดซะสนิทใจเลย

“เหรอ พี่ก็เห็นแม่ยิ้มกับทุกคนนั่นแหล่ะ” วัชระเบ้ปากเล็กน้อย

ผู้หญิง ...ขึ้นชื่อว่าผู้หญิง ... มารยาหลายร้อยเล่มเกวียนนัก

ไม่แน่ว่าเกษราคนนี้อาจจะมีสมองมากกว่าคนอื่นตรงที่รู้จักเข้าหาผู้ใหญ่ ให้ผู้ใหญ่เอ็นดูและปูทางให้ไปถึงสิ่งที่ต้องการก็ได้ ท้ายสุดหล่อนอาจจะเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่รักเงินและความสะดวกสบายใครจะไปรู้

“พี่วัชมองให้ดีๆ ซิครับ คุณแม่ไม่ยิ้มแบบนี้มานานแล้วนะ ตอนแรกผมก็ไม่คิดว่าคุณแม่จะชอบน้องเกดมากขนาดนี้ แต่พอฟังจากที่เล่าและเจอตัวจริงแล้วผมยังอดชอบไม่ได้เลย” คมกริชก็เป็นอีกคนที่พูดไปยิ้มไปเช่นกัน จนทำให้วัชระชักเริ่มหมั่นไส้ขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุแล้ว

“เพิ่งรู้จักแค่วันเดียว นายอย่าเพิ่งด่วนตัดสินคน ในสังคมพวกปลิ้นปล้อนมันเยอะ แล้วมันก็เริ่มจากทำให้เราตายใจก่อนจะเผยหางออกมาทีหลัง” เขาพูดอย่างคนที่เห็นโลกมาเยอะ

เพราะต้องรับผิดชอบกิจการของครอบครัวทำให้วัชระต้องรู้จักคนมากมายไปทั่ว ทั้งคนดี คนหาผลประโยชน์ พวกสิบแปดมงกุฎก็ล้วนแล้วแต่ผ่านมาทั้งนั้น

“พี่วัชมองโลกในแง่ร้ายไปหรือเปล่าครับ น้องเกดคงไม่ใช่คนแบบนั้น อีกอย่างจะทำไปเพื่ออะไร”

เพื่ออะไรงั้นเหรอ ... ง่ายมาก ... ข้อนี้วัชระมีคำตอบ

ก็ในเมื่อเจ้าหล่อน เป็นผู้หญิงที่มารดาจะให้เข้าพิธีแต่งงานด้วย ดังนั้น ... จึงไม่แปลกที่จะทำตัวเป็นว่าที่สะใภ้แสนดี เพื่อให้แม่สามีรักและเอ็นดู

จากนั้น ... หล่อนก็จะเข้าหาเขา และใช้แรงสนับสนุนจากทุกคนรอบข้างทำให้ได้แต่งงานในที่สุด

จากนั้น ...จากนั้นก็เริ่มเผยธาตุแท้ให้คนอื่นได้เห็น ซึ่งต้องรอดูต่อไปว่ามันคืออะไร

“นายชื่นชมกับคุณแม่ไปสองคนเถอะ พี่ไปดีกว่าไม่อยากเสียเวลาดูละครน้ำดีก่อนนอน” วัชระประชดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วกลับเข้าห้องนอนของตนไปทันที ปล่อยให้ชมรมคนรักเกษราชื่นชมกันไปเถอะ