12 อยู่อย่างอิสระ

เสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านหลังทำให้มนต์มีนาใจเต้นแรงเธอลุ้นว่าเจ้านายจะหน้าตาเป็นยังไงหญิงสาวหันหน้าไปช้าๆ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยเมื่อพบว่าเจ้านาย ของเธอก็คือผู้ชายที่เธอเจอบริเวณท่าเรือ

“คุณนั่นเอง”

“สวัสดีมนต์มีนา” เขากล่าวทักทาย

“สวัสดีค่ะเจ้านาย” หญิงสาวรีบยกมือไหว้เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ตนเองอยู่ในสถานะอะไร

“เราเจอกันอีกแล้วนะ”

“เจ้านายเจอกับมีนแล้วเหรอครับ” สุทัศน์แปลกใจ

“ใช่ เมื่อกี้ฉันเจอเธอที่ท่าเรือ”

“ถ้าอย่างนั้นผมคงไม่ต้องแนะนำอะไรมาก”

“ขอบคุณมากที่ช่วยจัดการเรื่องนี้ให้”

“ไม่เป็นไรครับ”

“แล้วคุณจะอยู่ที่นี่กี่วันล่ะ”

“ผมว่าจะกลับขึ้นฝั่งเย็นนี้แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยบินกลับกรุงเทพ”

“อ้าว นึกว่าจะอยู่ดื่มด้วยกันสักคืน”

“คืนผมมีงานต้องทำต่อครับ”

“โอกาสหน้าหาเวลามาดื่มด้วยกันนะ ถ้าจะให้ดีลงมาที่นี่อาทิตย์หน้าก็ได้เพราะกาซิมก็จะมาที่นี่เหมือนกัน”

“ได้ครับเดี๋ยวผมจะประสานกับกาซิมอีกทีว่าจะลงมาวันไหน”

“คุณมีนครับผมไปก่อนนะ ถ้ามีอะไรก็โทรหาผมตามเบอร์นั้นเจ้านายเป็นคนใจดีมาก คุณต้องการอะไรก็บอกเขาได้เลย ส่วนมอเตอร์ไซค์ก็เอาไว้ใช้ก่อนถ้าจะกลับผมจะเอาไปคืนเองครับ”

“ขอบคุณค่ะคุณสุทัศน์” มนต์มีนายกมือไหว้ชายหนุ่มที่ดูแลเธอเป็นอย่างดีตั้งแต่เริ่มตกลงเซ็นสัญญา

“คุณคงเห็นสัญญาทั้งหมดแล้วใช่ไหม” ยานอฟถามเมื่ออยู่กันตามลำพังแค่สองคนในห้องรับแขก

“ค่ะมีนเห็นสัญญาแล้ว”

“เจ้านายมีอะไรจะเพิ่มเติมจากนั้นไหมคะ”

“ไม่ต้องเรียกฉันว่าเจ้านายหรอกเรียกฉันว่ายานอฟก็ได้”

“ค่ะ คุณยานอฟคุณรู้ประวัติของมีนทั้งหมดแล้วเพราะฉะนั้นมีนคงไม่ต้องแนะนำตัวเองใช่ไหมคะ”

“นั่นมันคือประวัติที่เธออยากให้ฉันรู้ แต่ก็มีบางอย่างที่ฉันอยากจะถามเธอ”

“ถามได้เลยค่ะมีนยินดีตอบทุกคำถาม” มนต์มีนาคิดว่าตนเองไม่มีเรื่องอะไรที่เป็นความลับอยู่แล้วจึงยืนดีจะตอบคำถามเขาทุกคำถาม

“เพราะอะไรถึงมาทำงานแบบนี้” ยานอฟยิงคำถามค่อนข้างตรงทำให้มนต์มีนาคิดหนัก

“มีนอยากเอาเงินไปใช้หนี้ค่ะ”

“ก่อนหน้านี้เคยทำงานแบบนี้มาก่อนหรือเปล่า”

“ไม่ค่ะ”

“เธอเคยคิดไหมว่าถ้ากลับไปจากที่นี่แล้วเธอมีแฟนหรือคนรักเขาจะรังเกียจที่เธอทำงานแบบนี้”

“มีนไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนค่ะ บอกตามตรงตอนนี้สิ่งที่มีนต้องการมากที่สุดก็คือปลดหนี้ให้ได้แค่นั้นเอง”

“จริงๆ มันก็มีงานอีกมากมายที่เธอจะสามารถหาเงินได้”

“ใช่ค่ะ มันมีงานมากแต่ไม่ว่ามีนจะทำงานหนักแค่ไหน หนี้มันก็ไม่เคยลดน้อยลงเลย ยิ่งระยะเวลาเพิ่มมากขึ้นดอกเบี้ยก็เพิ่มมากขึ้น ในเมื่อคุณยานอฟเสนอเงินมามากถึงหนึ่งล้านบาทมีนคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะเอาตัวเองมาอยู่ที่นี่เป็นระยะเวลาหนึ่งเดือน”

“เธอพร้อมที่จะทำงานให้ฉันแล้วใช่มั้ยล่ะมีน”

คำพูดของเขาทำให้โดยหญิงสาวถอยจนติดผนังโซฟาอีกข้าง ยานอฟเห็นแล้วหัวเราะเพราะดูเหมือนว่าหญิงสาวคนนี้จะกลัวเขาเอามากๆ แบบนี้เห็นทีว่าเขาจะต้องทำให้เธอหายกลัวและอยากมาอยู่ใกล้เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ

“ฉันไม่ใช่คนบ้ากามขนาดที่เธอจะต้องกลัวอย่างนั้นหรอกนะมีน อีกอย่างฉันก็เดินทางมาหลายสิบชั่วโมงคงไม่มีแรงไปทำอะไรแบบนั้นหรอก แค่อยากจะบอกให้เธอเตรียมตัวไว้ เพราะถ้าฉันมีความต้องการเรื่องแบบนั้นขึ้นมาเธอก็ต้องพร้อมที่จะทำหน้าที่นั้น” เขาพูดแล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี เพราะผู้หญิงที่เขาต้องการมาอยู่ตรงหน้าแล้วเขาจะจัดการเธอเวลาไหนก็ได้

“มีนเข้าใจค่ะว่านับจากนี้หนึ่งเดือนคุณจะทำยังไงกับมีนก็ได้”

“ฉันไม่ใช่นายจ้างโหดร้ายจะเรียกใช้งานเธอตลอดเวลาหรอกนะมีนเธอมีอิสระเต็มที่นี่อย่างที่เธอต้องการ”

“หมายความว่ายังไงคะที่บอกว่ามีนมีอิสระ”

“ก็เธอมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ในบ้านหลังนี้ก็ได้ เธอเข้าไปดูห้องหนังสือหรือยังล่ะฉันเตรียมหนังสือที่เธออยากการเตรียมหนังที่เธออยากดูไว้ในนั้นแล้ว”

“ที่คุณส่งแบบสอบถามให้มีนกรอกเหรอคะ”

“หวังว่าเธอจะชอบและใช้เวลากับมันอย่างมีความสุขนะ”

“ขอบคุณนะคะคุณยานอฟ” มนต์มีนาดีใจที่จนเองจะได้อ่านหนังสือที่ตนเองชอบในขณะที่อยู่ที่นี่

“เอาล่ะ ตอนนี้ฉันชักจะหิวแล้วเราไปห้องครัวกันดีกว่า ไม่รู้ว่าวันนี้ป้าละออจะทำอะไรให้เรากินบ้าง”

“มีนต้องกินข้าวกับคุณด้วยเหรอคะ”

“ก็ใช่สิฉันจ้างเธอมาเป็นเมียนะ เมียก็ต้องทำหน้าที่เมียซึ่งมันไม่ได้หมายถึงเรื่องบนเตียงอย่างเดียว เธอต้องกินข้าวกับฉันออกไปเที่ยวกับฉัน”

“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ

หญิงสาวรู้สึกดีขึ้นมาบ้างที่หน้าที่ของเธอไม่ได้มีแค่บนเตียงเพียงอย่างเดียว

อาหารบนโต๊ะมีหลายอย่างมนต์มีนาเห็นแล้วรู้สึกหิวขึ้นมาทันทีหนึ่งในนั้นก็มีแกงเลียงกุ้งสดกับหมึกไข่หนึ่งมะนาวอาหารโปรดของเธอซึ่งตั้งแต่มารดาป่วยก็ไม่ค่อยได้ทานอีกเลย

“ในทุกมื้อบนโต๊ะอาหารจะมีอาหารที่เธอชอบสองอย่างและอีกสามอย่างเป็นอาหารที่ฉันชอบ” ยานอฟอธิบาย

“คุณชอบกินอาหารไทยเหรอคะ” เมื่อเห็นว่าเราจะของโปรดของตนสองอย่างบนโต๊ะอาหารแล้วยังมีแกงเขียวหวานผัดผักรวมและฉู่ฉี่กุ้งบนโต๊ะอาหารด้วยก็เลยถามเพราะมีแต่อาหารไทยทั้งนั้น

“ใช่ฉันชอบกินอาหารไทย แต่รสชาติอาจจะไม่เผ็ดมากเท่าไหร่หวังว่าเธอคงจะกินได้นะ”

“ได้ค่ะ แกงเขียวหวานก็เป็นของโปรดขอมีนเหมือนกัน ถ้าได้กินกับขนมจีนก็จะยิ่งอร่อยมากขึ้น”

“ถ้าคุณมีนชอบเหลือก็จะซื้อขนมจีนมาติดไว้ให้นะคะ”

“ขอบคุณค่ะป้าละออ”

“แต่ส่วนใหญ่คนที่นี่ชอบกินขนมจีนกับแกงไตปลาแล้วก็น้ำยาใต้มากกว่า ไม่รู้ว่าคุณมีนจะทานเผ็ดมากขนาดนั้นได้หรือเปล่า”

“ฉันว่าน่าสนใจดีเหมือนกันนะถ้า ยังไงพรุ่งนี้ป้าละออก็ลองทำมาก็แล้วกันแต่ขอแบบไม่เผ็ดมากแล้วก็ทำกับข้าวอย่างอื่นมาด้วยก็ได้นะเผื่อจะเผ็ดจนกินพวกนั้นไม่ไหว”

“ได้ค่ะคุณยานอฟ”

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จแล้วแม่บ้านก็เก็บทำความสะอาดและกลับไปยังบ้านพักของตนเองที่อยู่บริเวณด้านหลัง

“เธอจะไปทำอะไรก็ทำนะ คืนนี้ฉันไม่เรียกใช้งานหรอก”

“มีนขอไปห้องหนังสือได้ไหม”

“ได้สิห้องหนังสืออยู่ก่อนถึงห้องเธอ”

“ขอบคุณค่ะ”

มนต์มีนาเดินเข้าไปยังห้องหนังสือที่มีทีวีขนาดใหญ่และเก้าอี้เหมือนกับโรงหนังอยู่ด้วย เธอคิดว่าถ้าได้นอนดูหนังในห้องนี้ก็คงจะมีความสุขมากแต่คงต้องขออนุญาตเจ้าของบ้านเสียก่อน หญิงสาวเลือกหนังสือมาหนึ่งเล่มจากนั้นก็เอากลับมาอ่านที่ห้อง

เธออ่านหนังสือจนเกือบจะเที่ยงคืนก็รู้สึกหิวน้ำจึงเดินออกจากห้องมายังห้องครัวเมื่อเดินผ่านห้องรับแขกก็เห็นว่าตอนนี้ยานอฟยังนั่งอยู่ที่เดิม

“คุณยังไม่นอนเหรอคะ”

“มันผิดเวลาก็เลยไม่ง่วง แล้วเธอออกมาทำอะไร นอนไม่หลับ เหมือนกันเหรอ”

“มีนอ่านหนังสืออยู่ค่ะแล้วรู้สึกหิวน้ำก็เลยว่าจะออกมากินน้ำ” เธอเดินเข้าไปดื่มน้ำจากนั้นก็ไปเดินด้านริมระเบียง

“ ที่นี่เวลากลางคืนเงียบมากเลยนะคะ”

“ใช่ฉันชอบบรรยากาศที่นี่มาก แต่เธอเป็นวัยรุ่นก็คงไม่ชอบอะไรที่มันเงียบๆ แบบนี้มั้ง”

“ตอนที่มีนอยู่ที่บ้านก็เงียบประมาณนี้ล่ะค่ะ”

“เธอง่วงหรือยังล่ะ”

“ยังค่ะ”

“ถ้างั้นออกไปเดินเล่นกันไหม”

“ออกไปเดินเล่นเวลานี้เหรอคะ”

“ใช่สิเวลานี้มันเงียบสงบดีนะ”

“ได้ค่ะ”