2ชื่อเสียง

สนธยาหัวเราะออกมาเบาๆอดเอ็นดูหญิงสาว ตัวเล็กตรงหน้าไม่ได้ เขารู้สึกพิเศษกับนลินเสมอ เพียงเเต่นลินวางตัวกับเขาเพียงเเค่เจ้านายกับลูกน้อง เท่านั้นอีกอย่างเเม้เขาจะส่งสัญญาณเงียบๆให้ว่า สนใจเธอเป็นพิเศษ นลินกลับปฏิเสธเขาอย่างนุ่มนวล จนเขาละอายใจไปเองเเละไม่กล้าคิดอะไรเกินเลยกับ เธออีก

ส่วนเรื่องงาน นลินเก่งเกินตัวจริงๆ ไม่เคยมีสักครั้งที่จะทำให้เขาผิดหวัง เพราะเหตุนี้ สนธยาจึงไม่กล้าทำอะไรให้นลินขุ่นเคืองพนักงาน อายุน้อยสวยเเละเก่งขนาดนี้หาได้ง่ายๆ เสียเมื่อไหร่กัน

"เจ้านายขำอะไรคะ ลินซีเรียสจริงๆ"

นลินขมวดคิ้วจนหน้าผากนูนเนียนเป็นรอยย่นนิดหน่อย

"ใจเย็นฉันก็เเค่ขำที่เธอรู้สึกจะกังวลกับลูกค้า คนนี้มากไปหน่อยเเต่..เท่าที่รู้มาการติดต่องาน ส่วนใหญ่เขาจะไม่มาด้วยตัวเองนะน้อยคนมากๆที่ จะได้เจอเขาตัวเป็นๆงานนี้ก็คงเป็นเเบบนั้น เธอจะได้ คุยกับผู้ช่วยของเขา ใช่ว่าจะได้คุยกับเขาเสียหน่อย เเล้วจะกังวลอะไรอีก เอ…หรือใจจริงอยากเจอ เขากันล่ะฮ่าๆ ได้ยินมาว่าคุณภวินทร์น่ะหล่อ เอาเรื่องเลยนะ"

สนธยาหยอกเย้านลินอย่างสนิทสนม จนนลินเเก้มเเดงก่ำ ไม่เเปลกที่เจ้านายจะรู้ใจเธอ

คนดังอย่างภวินทร์ ใครบ้างที่ไม่อยากเจอ รวมทั้งตัวนลินเองด้วย

"ไม่ใช่อย่างนั้น..เสียหน่อย เจ้านายอย่าล้อ ฉันซิคะฉัน..เอ่อ..กังวลจริงๆไม่อย่างนั้นเจ้านาย มอบหมายให้พี่เหมยหลิน ไปกับฉันด้วยเป็นไงคะ"

นลินเอ่ยขึ้น ดวงตาสุกสกาวงดงามเป็น ประกายเบิกกว้าง ขนตางอนยาวเป็นเเพ ช้อนขึ้น น่ามอง ริมฝีปากเล็กเเต่อวบอิ่ม เคลือบสีชมพูอ่อน เเย้มบานราวกลีบกุหลาบเเรกเเย้ม สนธยาเเทบจะละสายตาออกจากใบหน้าเย้ายวนของนลินไม่ได้

สนธยาอดคิดไม่ได้ว่าเพราะความเก่งเเละ ท่าทางชวนมองเเบบนี้หรือเปล่านะ ที่ทำให้ ไม่ว่าจะมอบหมายงานเจรจากับลูกค้าคนไหน จะหญิงหรือชาย นลินก็เอาอยู่เสียทุกคน

"ไม่ได้ ฉันสรุปในที่ประชุมไปเเล้ว หวังว่าเธอจะเคารพการตัดสินใจของฉัน นะ"

สนธยาเจ้านายของนลินตัดบทเสียเเบบนี้ หญิงสาวยังจะกล้าขัดเเย้งอีกก็ไม่ใช่ละ

นลินพยักหน้าน้อยๆเเละขอตัวเดินออกจาก ห้องทำงาน ของสนธยา ก่อนจะหย่อนก้นกลมกลึง ลงบนเก้าอี้อย่างหมดเเรง

ตัวเธอเองเท่านั้นที่รู้ว่า งานนี้เธอเครียดจริงๆ เเละต้องทำการบ้านหนักกว่าลูกค้าคนอื่นๆที่นลินเคยเจอมา

จากที่ศึกษาข่าวซุบซิบของวงการธระกิจเเละ เหล่าไฮโซ ชื่อเสียงของภวินท์นั้นช่างกระฉ่อน เสียยิ่งกว่าอะไร โดยเฉพาะในเรื่องของความเฮี้ยบ เเละเรื่องผู้หญิง

นลินเปิดกระเป๋าถือ ล้วงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดเเอปพลิเคชั่นไลน์ ดูการสนทนากับสนธยาอีกครั้ง

ในข้อความไลน์นั้น มีรูปของภวินทร์ ที่สนธยาส่งมา ให้เธอดูด้วย

ผู้ชายคนนี้นั้นดูหล่อเหลาคมคาย เเต่เเววตาดูเย็นชา ไร้ซึ่งความเมตตาต่อสิ่งใด อีกทั้งดูลึกล้ำเยือกเย็นราวก้นบึ้งของทะเลลึกที่ยากจะหยั่งถึง เเต่กลับมีเสน่ห์ ดึงดูดหัวใจของนลิน เสียเหลือเกิน

นลินยอมรับกับตัวเองว่า ไม่เคยเห็นผู้ชาย คนไหนที่น่าสนใจ เเละดึงดูดใจได้เท่าภวินทร์มาก่อน