Ep.3 ท่านชีค...ผู้น่าเกรงขาม(3)

‘เดี๋ยวๆ เธอยังไม่ได้เอ่ยขอในสิ่งที่เธอปรารถนาเลย’

มิราเริ่มดิ้น เมื่อสติที่ยังเหลืออยู่เพียงน้อยนิดฉุดใจเธอให้หยุดการกระทำของเขา

ทั้งที่รู้สึกวาบหวามและวาบหวิวจนแทบจะเป็นลม เมื่อถูกปล้นลมหายใจไปอย่างแนบเนียน เพื่อตกลงทำสัญญากับชีคหนุ่มเสียก่อน เขาจะข้ามขั้นตอนอย่างเอาแต่ใจแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด!

“ทำไม”

ชีคหนุ่มอารมณ์ขุ่นเล็กน้อยเมื่อถูกขัดจังหวะ แต่ก็ยอมปล่อยปากของคนในอ้อมแขนเป็นอิสระ แล้วจ้องตาเธอด้วยเครื่องหมายคำถาม

“คือว่า ฉันยังไม่ได้บอกถึงสิ่งที่ฉันปรารถนาหนึ่งข้อที่ท่านจะมอบให้คนที่ผ่านการคัดเลือกเลยเจ้าค่ะ ท่านลืมไปแล้วหรือเจ้าคะ”

“อ๋อ ที่แท้เจ้าก็ติดใจเรื่องนี้นี่เอง ไหนบอกข้ามาซิ ความปรารถนาในใจเจ้าคืออะไร”

“คือ...”

มันจะมากเกินไปไหม กับการที่เธอต้องยอมมอบกายถวายตัวให้กับชีคหนุ่มโดยไม่มีกำหนด เพื่อแลกกับสิ่งที่เธอจะขอ

แต่ว่ามันคงไม่มากไปมั้ง ในเมื่อต้องเอาชีวิตเธอเข้าแลก เธอก็อยากจะได้อีกหนึ่งชีวิตเพิ่มขึ้นมาในตัวเธอ

“บอกมาเถอะ”

“คือ... ฉันอยากได้ลูกสาว ที่เป็นลูกของท่านกับฉันสักหนี่งคนเจ้าค่ะ”

“เจ้าว่ายังไงนะ ไหนพูดอีกทีซิ” เสียงนั้นฟังดูเข้มดุ จนหญิงสาวตกใจ ว่าเขาจะโกรธเธอไหม

“คือ... คือว่า ฉันบอกท่านว่า ฉันอยากได้ลูกสาว ที่เป็นลูกของท่านกับฉันสักหนึ่งคนเจ้าค่ะ”

“เจ้านี่ช่างเหิมเกริมนัก คิดจะเอาเลือดเนื้อเชื้อไขของข้าไปเชียวหรือ แล้วถ้าเกิดลูกคนแรกเป็นผู้ชาย คนที่สองเป็นผู้ชายอีก แล้วคนต่อๆไปก็เป็นผู้ชายอีก เจ้าจะยังร้องขอสิ่งที่เจ้าปรารถนาอยู่อีกไหม”

มิราอึ้งไป แต่ก็ยังยืนหยัดที่อยากจะให้คนตัวโตตรงหน้าตอบรับคำขอของเธอ

ก็เธออยากจะได้ลูกสาวสักคนจริงๆนี่ และเธอก็สัญญาเลยว่าถ้าเธอได้ลูกสาวสมใจอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ เธอก็จะเป็นแม่ที่ดีของลูกให้จงได้ และเธอคงจะมีความสุขมากที่จะมีลูกสาวเป็นของตนเอง ได้แต่งตัวน่ารักๆให้ลูกทุกวัน

“ทำตาลอยแบบนี้ เจ้ายังฟังข้าอยู่หรือเปล่า ทำไมจึงยังไม่ตอบคำถามของข้า”

“เอ่อ คือ...เจ้าค่ะ ฉันยังปรารถนาสิ่งนั้นอยู่”

“แล้วถ้าข้าไม่ตกลงล่ะ”

มิรานิ่งเงียบไป และก้มหน้ามองพื้น

เธอไม่มีอะไรจะเสียแล้ว และเธอก็ไม่ต้องการอะไรในชีวิตที่เป็นสิ่งของ

เพราะเมื่อไหร่ที่เธอได้กลับเมืองไทย เมื่อนั้นเธอก็สามารถหาซื้อหาสิ่งที่เธออยากได้ ด้วยเงินที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของเธอเองได้

เธอจึงไม่ต้องการข้าวของเงินทองหรืออัญมณีมีค่าใดๆ เธอแค่ต้องการลูกสาวที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเองเท่านั้น กับผู้ชายที่ทำให้เธอหวั่นไหวใจเต้นแรงคนนี้ ที่ต่อให้มีเงินเท่าไหร่ก็คงหาซื้อไม่ได้

เธออยากมีชีวิตอยู่อย่างมีความหมาย มีเป้าหมายในชีวิต ไม่ใช่อยู่ไปวันๆเหมือนอย่างที่ผ่านมา

แม้ว่ามันจะมีอิสระดั่งนกที่มีปีกบน แต่มันกลับเคว้งคว้างอ้างว้างว่างเปล่า ไม่มีสิ่งใดให้ใจได้ยึดเหนี่ยวเลย

ดังนั้นสิ่งเดียวที่เธอต้องการ ก็คือลูกสาวที่มาจากตัวเธอและเขาที่ตั้งใจจะทำให้เจ้าตัวเล็กลืมตาออกมาดูโลก

แม้ว่าสิ่งที่ปรารถนาอีกอย่าง เธออยากจะได้มากแค่ไหน แต่เธออาจไม่มีวาสนาถึงขนาดนั้น เธอจึงไม่เอ่ยปากขอ เพราะรู้ว่ามันมากเกินไป

มือกร้านเชยคางเล็กขึ้นมาสบตาเขา เขาพอจะรู้แล้วว่าเธอคนนี้ดื้อรั้นไม่ใช่น้อย แค่ดูจมูกที่โด่งเชิดก็พอทำนายได้แล้วว่านิสัยเจ้าตัวจะประมาณไหน

ดูเธอเหมือนกจะหวาดหกลัวเขา แต่ทว่าเธอกลับยืนหยัดกับสิ่งที่ตนปราถานามาดมั่น ไม่เปลี่ยนใจ

‘ดี เธอจะได้รู้ว่าสิ่งที่เธอปรารถนานั้น มันไม่ง่ายเลย และเธออาจอยากจะเปลี่ยนคำขอทันทีทันใด เมื่อเจอดาบพิฆาตสวาทของเขา’

“แล้วเจ้าจะร้องไม่ออก”

“อะ...อะไรนะคะ มะ...เมื่อกี้ท่านชีคว่าอะไรนะเจ้าคะ ฉันฟังไม่ชัดนัก”

“หึ เอาเป็นว่าข้าตกลง และข้าจะเริ่มมอบในสิ่งที่เจ้าปรารถนาในนาทีต่อจากนี้เลย แต่บอกก่อนนะ ตระกูลของข้า ส่วนใหญ่ได้แต่ลูกชายกันทั้งนั้น น้อยมากที่จะได้ลูกสาว เจ้าเตรียมทำใจไว้หน่อยก็แล้วกัน ว่าเจ้าอาจต้องรอคอยทั้งชีวิต”