บทที่ 5 จบตอน

หลังจากนั้นไม่นานคุณเสาวลักษณ์ก็ได้ยกขันหมากไปสู่ขออโนมาตามประเพณี แต่ด้วยความที่ครอบครัวของเธอมีอัธยาศัยรักสงบเรียบง่ายและเข้าใจเรื่องราวต่างๆ ได้ดี งานแต่งของเธอจึงมีแค่การจดทะเบียนกันเงียบๆ โดยที่อโนมาขอใช้นามสกุลเดิมเพราะไม่อยากให้ใครตราหน้าว่าอยากจับรัชชานนท์หรืออยากเข้าร่วมสกุลเดชาวัชราจนตัวสั่น คุณเสาวลักษณ์กับรัชชานนท์ก็เคารพการตัดสินใจของเธอ แต่ก็มีข้อแม้ว่าหากเธอตั้งท้องอย่างน้อยลูกของเธอจะต้องใช้นามสกุลเดชาวัชรา

งานเลี้ยงฉลองสมรสของอโนมาและรัชชานนท์นั้นก็จัดแค่เล็กๆ ภายในครอบครัว มีเพียงเพื่อนๆ และคนสนิทเท่านั้น งานเลี้ยงฉลองเล็กๆ แต่กรุ่นไอแห่งความรักและความสุข ภาพความสุขต่างๆ ซึ่งเนตรนาราอาสาเป็นตากล้องถูกทำเป็นอัลบั้มไว้อย่างสวยงามแล้วแจกจ่ายให้ทุกนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข

หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายครั้งนั้น ทำให้รัชชานนท์ไม่กล้าที่จะทำอะไรที่ล่วงเกินเธออีกเพราะรู้ตัวเองว่าคนรักจะต้องเจ็บปวดอย่างแน่นอนแล้วหลังจากนั้นไม่นานโนมาตั้งท้อง และจำเป็นต้องหยุดเรียนกลางคันทำให้เธอถูกกล่าวหาและดูถูกเหยียดหยามจากเพื่อนๆ โดยเฉพาะภูริตาที่ป่าวประกาศถึงความผิดปรกติของอโนมาจนทั่วมหาวิทยาลัย คนอื่นๆ ที่ไม่รู้เรื่องราวก็หลงเชื่อได้ง่าย

จากข่าวลือที่เสียหายของเพื่อนรักทำให้อรุณนารีกับเนตรนาราต้องคอยออกโรงปกป้องอโนมา แต่ทั้งสองสาวก็ทำอะไรมากไม่ได้เพราะอโนมาไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเธอกับรัชชานนท์แต่งงานและจดทะเบียนกันแล้ว เธอจึงขอลาออกจากมหาวิทยาลัย แล้วทุ่มเทเวลาเป็นลูกมือคุณเสาวลักษณ์และเรียนการทำอาหารจากแม่สามีและเชฟเก่งๆ หลายๆ คนที่เวียนกันมาถ่ายทอดวิชาการทำอาหารให้เธอที่โรงแรมนนนทีซึ่งเป็นโรงแรมหรูระดับห้าดาวของตระกูลเดชาวัชรา…

รัชชานนท์ดูแลรักและเอาใจใส่อโนมาอย่างดีใกล้ชิดมากกว่าเดิมความรักของทั้งสองหวานชื่นและเป็นสุข รัชชานนท์อ่อนโยนต่อเธอเสมอเขาทุ่มเทความรักทั้งหมดที่มีให้อโนมากับลูกไม่เคยล่วงเกินเธอด้วยเกรงจะควบคุมตัวเองไม่ได้และเขาก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นเพราะตั้งใจว่าเมื่ออโนมาคลอดลูกแล้วเขาจะพาครอบครัวเล็กๆ ของเขาไปอังกฤษและรักษาอาการที่น่าอดสูนี้ให้หายเพื่ออโนมากับลูก

“อ้อนครับ มาดื่มนมเร็วๆ ที่รักจะได้แปรงฟันแล้วเข้านอนสักทีนี่ดึกแล้วนะ” รัชชานนท์เรียกภรรยาอย่างอ่อนโยนพลางประคองแก้วนมสดอุ่นๆ มาให้ว่าที่คุณแม่ ซึ่งสดใสมีน้ำมีนวลแล้วยังสวยวันสวยคืน

“โธ่...นนท์ก็อ้อนยังคุยกับเนตรไม่จบเลย อีกนิดนะคะอีกห้านาที” เสียงใสๆ ตอบกลับมาแต่สายตายังไม่ละจากหน้าคอมพิวเตอร์ที่กำลังออนไลน์ระหว่างเธอกับเนตรนารา

“ไม่ได้แล้วที่รักห้านาทีสามรอบแล้ว มานี่นนท์จัดการเอง” ว่าแล้วร่างสูงก็เดินมาที่จอคอมพิวเตอร์และพิมพ์ข้อความกลับไปให้คนที่กำลังออนไลน์อยู่อีกสถานที่หนึ่ง และจัดการปิดเครื่องคอมพิวเตอร์เรียบร้อยก่อนจะเดินมาที่เตียงกว้างที่คนตัวเล็กกำลังทำปากยื่นอย่างขัดเคืองนิดๆ

“นนท์น่ะ อ้อนยังคุยกับเนตรสนุกๆ อยู่เลยพรุ่งนี้ยัยเนตรต้องโวยวายนนท์แน่ๆ คอยดู”

“ก็ให้โวยวายไปเดี๋ยวนนท์จัดการให้เฮียไฟลากตัวกลับบ้านซะเลยจะได้เลิกซ่า” เขาพูดยิ้มๆ เมื่อเห็นว่าคุณแม่ขี้งอนเริ่มจะงอแงจึงรั้งเธอให้นอนลงแล้วห่มผ้าให้อย่างอ่อนโยนแล้วแทรกตัวลงนอนเคียงข้างกอดร่างอวบอุ่นไว้อย่างแสนรัก

“นอนซะที่รัก พรุ่งนี้จะเข้าสวนไปเก็บเงาะกับพ่อสินธุ์นี่ ถ้าตื่นสายนนท์ไม่ปลุกนะ” ด้วยกลัวว่าจะตื่นสายเปลือกตาบางที่เริ่มหรี่ปรือจึงหลับพริ้มและเข้าสู่นิทรารมย์อย่างรวดเร็ว

รัชชานนท์มองใบหน้าหวานซึ้งนั้นอย่างรักใคร่ เพียงแค่ได้กอดร่างนุ่มนิ่มแล้วหลับไปทุกๆ คืนมันก็สุขจนล้นใจแล้ว อีกไม่นานเขาจะได้มีชีวิตที่พร้อมและสมบูรณ์เหมือนคนอื่นๆ ถึงแม้ตอนนี้เขาจะทำได้เพียงกอดคนรักให้หลับไปทุกๆ คืนเขาก็พอใจอย่างน้อยๆ อโนมาก็ไม่ได้รังเกียจสัมผัสของเขา แม้เขาเองก็ทำเพียงแค่จูบหน้าผากมนและหอมแก้มนวลแรงๆ เวลามันเขี้ยวเท่านั้น ถ้ามากไปกว่านี้เขาเองก็กลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้เช่นกันแต่แค่นั้นเขาก็พอใจแล้ว เพราะความรักของเขาที่มีต่ออโนมามันมีค่ามากกว่านั้น

“นนท์รักอ้อนและรักมาก เท่ากับชีวิตของนนท์” บอกเบาๆ กับร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นก่อนจะหลับไปด้วยความสุข..

แม้จะจดทะเบียนสมรสกับรัชชานนท์แล้วอโนมาก็ยังคงอาศัยอยู่กับครอบครัวของอรุณนารีอยู่เพราะเธอรู้สึกคุ้นเคยและรักบ้านสวนหลังนี้ และไม่ปรารถนาจะเข้าไปอยู่ในบ้านเดชาวัชรา ของรัชชานนท์ด้วยเธอเองชินกับการใช้ชีวิตเรียบง่ายแบบนี้มากกว่าซึ่งคุณเสาวลักษณ์กับรัชชานนท์เองก็ไม่ได้ขัด ดังนั้นรัชชานนท์จึงตัดสินใจมาอยู่เป็นสมาชิกของบ้านสวนแสนสุขนี้อีกคน

เช้าวันใหม่ที่แสนสดใส บ้านสวนหลังน้อยซึ่งมีสมาชิกถึงหกคนนั่งรับประทานอาหารเช้ากันหน้าชานบ้านที่ร่มรื่นด้วยต้นกัลปพฤกษ์ซึ่งกำลังออกช่อสีขาวอมชมพูสะพรั่งบรรยากาศของเช้านี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มอันแสนสุขของพวกเขา

ภาพความสุขที่มองเห็นจากกล้องส่องทางไกลจากมุมหนึ่งซึ่งมีรถยุโรปคันหรูจอดเลียบข้างทาง ใบหน้าสวยเฉียบภายใต้แว่นกันแดดสุดหรูบิดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจ แววตากราดเกรี้ยวชิงชังต่อภาพที่ได้เห็น

“มีความสุขกันไปก่อนเถอะนังอ้อน อีกไม่นานฉันจะทำให้แกตกนรกทั้งเป็น” หญิงสาวกล่าวอย่างชิงชังก่อนจะเข้าไปนั่งในรถคันหรูที่แอร์เย็นฉ่ำ แต่ไม่ได้ทำให้ความร้อนรุ่มด้วยไฟริษยามอดดับ หญิงสาวหันไปมองยังบ้านสวนหลังน้อยด้วยแววตาที่ลุกโชน

“ฉันจะต้องได้ทุกอย่างเพียงคนเดียวเท่านั้น” แล้วรถยุโรปคันหรูก็กระชากตัวออกไปด้วยแรงอารมณ์ที่ลุกไหม้ด้วยไฟริษยา