บทที่ 1 บทนำ

“เฮ มิ้น”

เสียงเพื่อนในคณะเดียวกันที่รวมอยู่กันเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ นับ 10 คนทั้งชายและหญิง คนกลุ่มนั้นถือว่าเป็นจุดเด่นพอสมควรสำหรับคนรุ่นปีเดียวกันในคณะ ทั้งหน้าตา รูปร่าง ฐานะทางการเงิน เป็นทายาทผู้ดี นักธุรกิจ เซเลบที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ หรือไม่ก็เป็นเครือญาติคนดัง จึงไม่แปลกที่คนประเภทเดียวกันจะอยู่ด้วยกัน แต่ที่แปลกคือ คนกลุ่มนี้ทำไมชอบให้ความสนใจ ชอบแกล้ง เธอนัก...

มิ้น เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่เรียนคณะเดียวกันกับพวกเขา หน้าตา รูปร่าง ก็บ้าน ๆ ฐานะทางการเงินก็แล้วใหญ่ต่างกันราวฟ้ากับเหว เพราะเธอไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง หาเช้ากินค่ำ ทำงานพิเศษส่งตัวเองเรียน

เป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนมาก ๆ คนหนึ่ง จนถูกเรียกว่า เด็กเนิร์ดประจำรุ่น

เหตุผลที่ว่าทำไมมิ้นถึงเป็นแบบนั้น เพราะเธอจะได้ประหยัดเวลาอ่านหนังสือ และมีเวลาทำงานพิเศษมากขึ้น เธอไม่ค่อยร่วมกิจกรรม สังสรรค์กับเพื่อน ๆ ในรุ่นเท่าไหร่นัก ถ้าไม่ใช่กิจกรรมของคณะหรือกิจกรรมของทางมหาวิทยาลัยที่สำคัญ ๆ และที่เป็นเหตุผลหลัก ๆ ที่ขาดไม่ได้ ก็คือมันเปลืองเงิน เก็บเงินไว้กินข้าวดีกว่า

แต่ทุก ๆ ครั้งเวลาเธอเดินผ่านคนกลุ่มนี้จะต้องมีอย่างน้อยหนึ่งคนที่ตะโกนเรียกเธอ

มิ้นหยุดเดิน หันไปทางพวกเขาที่นั่งกันอยู่ตรงโต๊ะม้าหินอ่อน

“มานี่หน่อยสิ” หนุ่มหล่อ อัธยาศัยดีพูดทักทาย

มิ้นเดินไปใกล้ ๆ ตามที่เขาบอก

“มีอะไรเหรอ” มิ้นพูดเสียงค่อย ๆ

“ฉันอยากถามว่าการบ้านสถิติที่อาจารย์ให้ทำเสร็จรึยัง”

“อืม”

“เจ๋ง สมเป็นเด็กเนิร์ดประจำรุ่น อย่างนี้สิสมเป็นที่พึ่งของพวกเรา”

ชายหนุ่มหล่อ ย้อมผมสีแดง ใส่แบรนด์เนมทั้งตัวอีกคนพูดเสริม

“งั้นพวกเราขอยืมหน่อยสิ พอดีเรายังไม่ได้ทำกันนะ”

“เอ๊ะ เดี๋ยว...”

มิ้นยังไม่ทันได้พูด ถูกเพื่อนผู้ชายดึงแฟ้มเอกสารในมือมิ้นออกมาทันที เพื่อจะเอาการบ้านสถิติของมิ้นไปลอก

“นิ เอามาก่อน..”

“อย่าขี้หวงนักเลยมิ้น แบ่ง ๆ กันบ้างสิ”

“ไม่ใช่แบบนั้น มันมีโจทย์อยู่ข้อหนึ่งที่มิ้นไม่มั่นใจอยู่ และกำลังจะไปถามอาจารย์”

“ไม่มั่นใจอะไรกัน ไม่อยากให้เราลอกก็บอกมาเถอะ”

“ไม่ใช่...”

ทุกคนไม่สนใจสิ่งที่มิ้นพูด เธอมีสีหน้าลำบากใจ

พึ่บ!

เอกสารมิ้นในมือผู้ชายคนหนึ่งถูกแย่งออกไป อยู่ในมือของชายอีกคนที่ถือว่าเป็นจุดเด่น และเป็นจุดศูนย์รวมของกลุ่ม ทั้งรูปร่าง หน้าตา ความสูง หุ่นดี ความฉลาด และความรวย จุดเด่นทางพันธุกรรมอันมีค่าที่เทพพระเจ้ามอบให้ถูกบรรจุอยู่ที่ชายคนนี้ทั้งหมด

ชวิน!

เขาเป็นเดือนคณะ เรียนเก่ง และอยู่ระดับท็อปของชั้นตลอด แต่ค่อนข้างเป็นเดาทางไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ แม้ภายนอกจะดูร่าเริง ยิ้มเก่ง อัธยาศัยดี สุภาพบุรุษก็ตาม

ชวิน มองเอกสารของมิ้นในมือ ก่อนถามออกไปว่า

“ข้อไหนเหรอที่ไม่มั่นใจ”

ชวินใช้สายตาสีน้ำตาลสว่างมองมาที่มิ้นพูดน้ำเสียงอ่อนโยน ชวนให้คนฟังอย่างมิ้น ถึงกับหัวใจเต้นระรัว ปกติเธอก็คอยมองดูเขาอยู่ห่าง ๆ ตลอด แต่พออยู่ใกล้ ๆ แบบนี้ เขาดูดี หล่อเหลา ทุกมุมจริง ๆ

“เอ่อ ข้อสาม” มิ้นชี้นิ้วไปที่เอกสาร

ชวินดูโจทย์อยู่เงียบ ๆ

“อ้อ เธอคงสับสนระหว่างแจกแจงกับไม่แจกแจงเหรอ” ชวินถามต่อ

“อืม”

“ข้อนี้ต้องทำเป็นแบบแจกแจงนะ โจทย์ชอบทำให้สับสนแบบนี้อยู่บ่อย ๆ ตอนสอบระวังด้วยล่ะ ข้อแบบนี้อาจารย์มักชอบออกสอบ”

“ขอบคุณ”

มิ้นหยิบเอกสารมานั่งแก้ตรงนั้นเลย เพื่อจะได้ไม่เสียเวลา ชวินคอยนั่งแนะนำอยู่ข้าง ๆ ส่วนเพื่อน ๆ ก็พากันพูดคุยตามประสา บางคนก็เอาเอกสารแผ่นอื่น ๆ ของมิ้นไปลอก

“เท่านี้ก็เสร็จแล้ว” ชวินพูด

“เก่งขนาดนี้ ความจริงทำเองก็ได้นินา ไม่เห็นจะต้องลอกกันเลย” มิ้นพูดพึมพำ

ชวินได้ยิน ยิ้มมุมปากเบา ๆ ไม่พูดอะไร ก่อนจะใช้มือลูบหัวมิ้นเบา ๆ อย่างอ่อนโยน

มิ้นเกร็งตัว ทำอะไรไม่ถูก มองหน้า สบตาชวิน เขินอาย ก่อนเธอจะดึงสติปัดมือเขาออก

“ถ้าลอกเสร็จแล้ว อย่าลืมส่งให้ด้วยนะ” มิ้นพูดกับเพื่อนคนอื่น ๆ

“โอเค”

แล้วเธอก็ลุกเดินออกไป ชวินมองตามหลังมิ้น

“ผมนุ่มจัง” ชวินพูดออกมา

“นายสนใจมิ้นเหรอ” เพื่อนในกลุ่มพูดถาม

“ก็คงงั้น”

“เด็กเนิร์ด ๆ แบบนั้นมีอะไรน่าสนใจ”

“นั่นสิ มันดูธรรมดาเกินไปสำหรับนายนะวิน”

“ใช่ มิ้นดูออกจะบ้าน ๆ ไม่มีเสน่ห์ดึงดูด ไม่เที่ยว ไม่สังสรรค์ ดูน่าเบื่อจะตาย”

“แล้วดูนายสิ เพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง หล่อ รวย หุ่นดี เรียนเก่ง ที่สำคัญสาว ๆ ไม่ขาดมือ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เพื่อนในกลุ่มพูดแซว

“แปลว่าพวกนายตาไม่ถึงกันนะสิ” ชวินพูดตอบกลับ

“ดูท่าทางมิ้นคงยังไม่เคยผ่านมือผู้ชายมาก่อนด้วยนะ ดูจะเกร็ง ๆ เวลาอยู่กับพวกเรา”

“...”

“ฉันนึกอะไรสนุก ๆ ออกแล้ว”

จู่ ๆ เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มมีความคิดดี ๆ ผุดขึ้น

“อะไรเหรอ”

“ถ้านาย วิน นายสามารถทำให้มิ้นรักนายและสารภาพรักกับนายและนายสามารถฟันเธอได้ภายใน 1 เดือน ถือว่านายชนะ”

ทุกคนในกลุ่มให้ความสนใจกับท็อปปิกนี้ หันมามองชวิน ดูว่าเขาสนใจเล่นเกมนี้รึเปล่า ซึ่งปกติพวกเขามักจะสร้างเกมท้าทายแบบนี้ขึ้นมาอยู่บ่อย ๆ

“ถ้าฉันชนะ ฉันจะได้อะไรจากพวกนาย”

“เยี่ยม” ทุกคนดูจะสะใจเมื่อชวินสนใจจะเล่นเกมนี้

“ถ้านายชนะ นายทำให้มิ้นสารภาพรักและนายฟันเธอได้ภายใน 1 เดือน ฉันจะพานายไปเที่ยวยุโรปด้วยเครื่องบินส่วนตัว 1 เดือน แต่ถ้านายแพ้ นายก็ต้องพาฉันเที่ยวยุโรปแทน เป็นไง”

“ตกลง นายได้เสียเงินสมใจแน่”

“มั่นใจจังนะ ชวิน”

“ถ้าสิ่งไหนที่ฉันไม่มั่นใจ ฉันไม่พนันด้วยหรอก”

เกมได้เริ่มขึ้นแล้วตั้งแต่วินาทีที่ชวินใช้มือลูบหัวมิ้นเบา ๆ ดูเหมือนว่า ลึก ๆ มิ้นแอบจะมีใจให้เขาอยู่ไม่น้อย การที่ชวินถูกห้อมล้อมด้วยผู้หญิงมาตลอดทำให้เขาดูรู้ว่า แต่ละคนเข้าหาเขาแบบไหน เงินทอง ความสนุก หรือเรื่องอย่างว่า แต่ไม่ว่าอย่างไหนชวินก็ไม่สนใจ ถ้ามันทำให้เขามีความสุข และใช้ประโยชน์จากคนเหล่านั้นได้ โดยที่ไม่ต้องทำลงแรงอะไร แค่ยืนอยู่เฉย ๆ ก็มีคนเข้าหา

อย่างเช่นคืนนี้ หลังจากกลับจากสังสรรค์กับเพื่อนตามปกติ

“อ๊ะ วิน อชิรู้สึกดีจัง”

สาวหญิงหุ่นนางแบบที่พึ่งเจอกันที่ผับก่อนหน้านี้ ขึ้นคร่อมเอวชายหนุ่ม ขยับเอวไปมาโยกตัวตามความรู้สึกวาบหวามเสียวซ่าน

“อ๊ะ”

“วิน ช่วยขยับเอวด้วยสิ ทำไมให้อชิขยับอยู่คนเดียว” ผู้หญิงคนสวยร้องขอ

หมับ!

วินจับเอวของผู้หญิงก่อนจะขยับเอว รัว ๆ

ตับ ตับ ตับ เสียงเนื้อกระแทกดังแข่งกับเสียงครางของหญิงสาวในห้องห้องหนึ่งของโรงแรมที่ที่พวกเธอใช้ค้างคืนในวันนี้

“ซี๊ดดดดด อ๊า”

เสียงครางดังสุดเสียงในจังหวะสุดท้าย ก่อนที่ค่ำคืนนี้จะจบลง ชวินนอนซบอยู่บนหน้าอกหน้าใจอวบอิ่ม ก่อนจะใช้ริมฝีปากดูดหน้าอกหน้าใจอย่างเมามัน ราวกับเด็กน้อย ก่อนจะผลักตัวออกมานอนข้าง ๆ เตียง

“เราจะได้เจอกันอีกไหมคะวิน” สาวสวยพูดขึ้น เมื่อเห็นชวินลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว

“คงไม่แล้วละ เพราะผมมีผู้หญิงที่อยากกอดด้วยแล้ว” ชวินตอบก่อนจะเดินออกจากโรงแรมไป

“เห อะไรกัน ถ้ารู้อย่างนี้น่าจะทำกันอีกสักรอบ” หญิงสาวพูดพึมพำก่อนจะนอนหลับไป

เกมพนันไปได้เริ่มขึ้นแล้ว...ฝ่ายไหนจะเป็นฝ่ายชนะกันนะ