ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

วิรุณศรีเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะโดยมากแล้วคุณพี่อรุณประไพก็ทำแต่งาน ที่ตอนนี้กำลังจะส่งมอบให้ลูกชายคนโตเข้ามาบริหารแทนหลังจากต้องมาสูญเสียลูกชายคนเล็กไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

“ก็เคยพบปะกันตามงานสังคมบ้างค่ะ เลยทำให้รู้จักกันในระดับหนึ่ง ส่วนไอ้เรื่องจับดองอะไรนี่พี่ไม่เคยคิดจะจับคู่ให้ลูกหรอกค่ะคุณน้อง”

บอกกล่าวจบแล้วคุณอรุณประไพก็ขอลุกออกไปต้อนรับครอบครัววราติราชและพูดคุยกันเล็กน้อยก่อนจะพากันเข้าไปในฟังพระสวด โดยที่ครอบครัววราติราชก็กล่าวขอโทษที่ไม่ได้มาร่วมงานสวดคืนแรก เพราะในตอนนี้ตนและครอบครัวอยู่ญี่ปุ่นครั้นพอบินกลับมาถึงก็เดินทางมาร่วมงานทันที

*********************

ที่ลานจอดรถ รถตู้คันสีขาวขับเข้ามาจอดได้สักพักแล้วแต่ผู้เป็นเจ้านายยังคงนั่งนิ่งและสายตาก็จับไปที่กลุ่มคนที่พูดคุยกับมารดาของตนด้วยสีหน้าเรียบเฉย หากแต่ภายใต้สีหน้าเรียบเฉยของชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ที่ตัดสินใจอยู่ทำงานบริษัทต่างประเทศทันทีที่เรียนจบการศึกษานานหลายปีกำลังครุ่นคิดถึงสาเหตุที่ทำให้น้องชายเพียงคนเดียวปลิดชีพตัวเอง ทั้งที่ชนนคือความหวังเดียวของมารดาที่ต้องการให้สานต่อธุรกิจนำเข้ารถหรู เพราะตัวเขาได้เลือกหนทางชีวิตแล้วว่าจะขออยู่ทำงานที่บริษัทต่างประเทศ แต่ความหวังทุกอย่างก็มลายหายไปจนหมดสิ้น เมื่อได้รับข่าวร้ายว่าน้องชายฆ่าตัวตายคาห้องพัก

“คุณจินจะไม่เข้าไปในงานเหรอครับ พระสวดใกล้จบแล้วนะครับ” ลูกน้องมือดีเอ่ยถามผู้เป็นนายเสียงเรียบๆ

“ยัง” จิณณวัตร ชญานันท์ ทายาทคนโตของตระกูลชญานันท์ตอบสั้นได้ใจความ ขณะที่สายตายังเพ่งมองไปที่ครอบครัวครอบครัวหนึ่งที่เพิ่งเดินเข้าไปพร้อมมารดาของเขา

“ว่าแต่คุณจินมองครอบครัววราติราชทำไมเหรอครับ” ทัศน์ คนสนิทของจิณณวัตรอดเอ่ยถามขึ้นมาไม่ได้ เพราะตนสังเกตเห็นมาสักพักแล้วว่าเจ้านายหนุ่มเอาแต่จ้องมองครอบครัวนั่นไม่วางตา โดยเฉพาะคนเป็นลูกสาว

“ฉันกำลังสงสัยว่าครอบครัวนั่นอาจจะเป็นชนวนเหตุให้น้องชายฉัน ฆ่าตัวตาย” คนเป็นนายตอบเสียงเบาคล้ายกับจะพึมพำกับตัวเองเสียมากกว่า ที่เขาเองก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าทำไมถึงได้รู้สึกอย่างนั้น

“แต่ผมว่าไม่น่าเป็นไปได้นะครับ เพราะคุณอรุณประไพก็ยังเดินออกมาต้อนรับ” ทัศน์ตอบไปตามภาพที่เห็น แล้วถ้าหากครอบครัววราติราชคือตัวต้นเหตุจริงๆ คุณอรุณประไพคงส่งคนมาไล่กลับไปแล้ว

“สิ่งที่แกเห็นมันอาจเป็นแค่ภาพลวงตาก็ได้ แต่ช่างมันเถอะ! ตอนนี้แกให้คนไปบอกคนดูแลศาลานั่นก่อนว่าหากคนกลับไปหมดแล้วอย่าเพิ่งปิดศาลา ฉันจะเข้าไปหาน้องชายฉัน”

ขาดคำก็สั่งให้ลูกน้องเลื่อนประตูปิดลงและนั่งรอจนกระทั่งคนมาร่วมงานรวมถึงมารดาเดินทางกลับกันไปหมดแล้ว จิณณวัตรจึงเดินเข้าไปเคารพศพของน้องชาย

‘ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนทำให้แกคิดฆ่าตัวตาย ชนน’